Ο βολιβιανός λαός ζητά τη συγκρότηση λαϊκής συνέλευσης και την αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων με την Κούβα

52ο ΜΕΡΟΣ

Η COB έκανε έκκληση για τη συγκρότηση μιας Λαϊκής Συνέλευσης, η οποία τυπικά συγκροτήθηκε στις 22 Ιούνη του 1971 και συμφώνησε να σχηματιστεί σε καθεμιά από τις εννέα επαρχίες που αποτελούν το βολιβιανό κράτος. Σε κάθε κέντρο δουλιάς, σε κάθε πανεπιστήμιο και αγροτικό συνεταιρισμό, δημιουργήθηκαν πολιτικές ομάδες. Ακόμα, αποφασίστηκε η δημιουργία πολιτοφυλακής, λαϊκών δικαστηρίων και λαϊκών φυλακών, καθώς και η άμεση απέλαση της CIA, του FBI και των ειρηνευτικών σωμάτων.

Στο Βάγε Γκράντε, οι αρχές και ο λαός, σε μια μαζική εκδήλωση, συμφώνησαν να μετονομάσουν ένα σημαντικό δρόμο σε λεωφόρο "Κομαντάντε Ερνέστο Τσε Γκεβάρα", ενώ η Λαϊκή Συνέλευση, "ανταποκρινόμενη στο αίσθημα πλατιών τμημάτων της χώρας", ζήτησε την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με την Κούβα.

Τον Ιούλη του 1971, μια αντιπροσωπεία από μεταλλωρύχους, εργάτες, αγρότες και φοιτητές πήγε στην Κούβα, μεταφέροντας στην επαναστατική κυβέρνηση της Κούβας την εντολή της Λαϊκής Συνέλευσης και του λαού της Βολιβίας για την αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων.

Το Σάββατο 21 Αυγούστου, ξέσπασε το πραξικόπημα που είχαν οργανώσει η CIA και η πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο λαός αντιστάθηκε από την πρώτη στιγμή. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί έκαναν επείγουσες και επίμονες εκκλήσεις για γάζες, βαμβάκι, αίμα διαφόρων ομάδων και ανέφεραν πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Τα αεροπλάνα βομβάρδιζαν τις κύριες εστίες αντίστασης.

Την Κυριακή 22 του μήνα, έγινε εκεχειρία για να μπορέσουν να απομακρύνουν τα πτώματα από τους δρόμους. Συντηρητικοί υπολογισμοί μιλάνε για πάνω από 100 νεκρούς και 600 τραυματίες, αλλά μετά από μήνες έγινε γνωστό ότι ήταν πάνω από 1.500.

Τα τανκς περικύκλωσαν το Πανεπιστήμιο και άρχισαν το βομβαρδισμό του ιδρύματος. Αυτόπτες μάρτυρες διαβεβαίωσαν ότι οι στρατιωτικοί με χτυπήματα και κλοτσιές έβγαλαν τους φοιτητές απ' τις αίθουσες διδασκαλίας. Ολα τα πανεπιστήμια της χώρας δέχτηκαν βίαιη καταστολή. Οι αγρότες και οι μεταλλωρύχοι σφαγιάστηκαν. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί των μεταλλωρύχων καταλήφθηκαν από το στρατό.

Την αντίσταση που παρουσιάστηκε σε διάφορα σημεία της πρωτεύουσας, την κατέπνιξαν βίαια. Πολλούς φοιτητές και εργάτες τους εκτέλεσαν ή απλά τους σκότωσαν πυροβολώντας τους.

Ειδικές μονάδες καταστολής, που είχαν οργανωθεί και εκπαιδευτεί από τους Βορειοαμερικανούς, βγήκαν στους δρόμους για να διαλύσουν όλη την αντίσταση.Ο Καναδός ιερέας Μαουρίσιο Λεφέμπρ, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Ανώτατο Πανεπιστήμιο του Σαν Αντρές, που ανήκε στο Τάγμα των Ευχαριστιών, δέχτηκε μια αδέσποτη σφαίρα στο κεφάλι που προκάλεσε ακαριαίο θάνατο. Ο Λεφέμπρ ασχολιόταν με τους φτωχούς και καταφρονεμένους της Βολιβίας και αγωνιζόταν ανοιχτά για ν' ανατρέψει την κοινωνική αδικία.

Από τη στιγμή που η αντίσταση χτυπήθηκε από πολυβόλα και καταλήφθηκε το κυβερνητικό μέγαρο, μια τριανδρία μοιράστηκε την εξουσία: Πρόεδρος ο Ούγο Μπάνσερ Σουάρες, υπουργός Αμυνας ο Χάιμε Μεντιέτα και υπουργός Εσωτερικών ο Αντρές Σέλιτς Σοπ.

Από εκείνη τη στιγμή, στη Βολιβία άρχισε η πρακτική των αγνοουμένων και μια καταστολή από τις πιο στυγνές που έχει ζήσει η χώρα. Τα πανεπιστήμια έκλεισαν. Τα ραδιόφωνα κι οι εφημερίδες καταλήφθηκαν από το στρατό. Τα θρησκευτικά ιδρύματα παραβιάστηκαν σε σημείο που να διώκονται οι ιερείς και οι μοναχές, που με τις θέσεις τους υπεράσπιζαν τον απλό λαό. Οι ηγέτες των συνδικαλιστών, επαγγελματιών, αγροτών, διανοουμένων, πολιτικών και φοιτητών, συγκεντρώθηκαν σε ειδικές φυλακές, με αποτέλεσμα να χρειαστεί η μεταφορά πάνω από 200 κρατουμένων σ' ένα σύνταγμα του στρατού. Τα μέλη των ένοπλων δυνάμεων που είχαν θέσεις προοδευτικές, εθνικιστικές - πατριωτικές και αντιβορειοαμερικανικές, εξοντώθηκαν με διάφορους τρόπους: Αλλους φυλάκισαν, άλλους τους αποστράτευσαν και άλλους τους ανάγκασαν να αυτοεξοριστούν.

Οι κρατούμενοι και εξόριστοι σε όλη τη χώρα ήταν εκατοντάδες, αργότερα χιλιάδες. Ο αριθμός των δολοφονημένων και αγνοουμένων δεν μπόρεσε να προσδιοριστεί ποτέ.

Δημιούργησαν ειδικά άντρα βασανιστηρίων, άνοιξαν νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η CIA άρχισε να ανασυγκροτεί τις βολιβιανές υπηρεσίες αντικατασκοπίας, ο ναζί δολοφόνος Κλάους Μπάρμπι ξαναπήρε τη θέση που κατείχε επί κυβέρνησης Μπαριέντος στην ιεραρχία. Στον Μπάρμπι ανατέθηκε αμέσως το καθήκον να συγκροτήσει μια ειδική ομάδα καταστολής, που χρόνια αργότερα έγινε γνωστή με το όνομα "Οι νυμφίοι του θανάτου".

Επιβλήθηκαν η ειρήνη και η ηρεμία που απαιτούσαν πάντα οι Βορειοαμερικανοί.

Η νέα κυβέρνηση της Βολιβίας, χωρίς καμιά ενότητα, φθάρηκε γρήγορα. Οι αντιζηλίες και οι φιλοδοξίες για εξουσία ανάμεσα στους στρατιωτικούς εμφανίστηκαν δημόσια. Οι συνωμοσίες πλήθαιναν. Στις 29 Δεκέμβρη του 1971, ο συνταγματάρχης Αντρές Σέλιτς απομακρύνθηκε από την κυβέρνηση και στάλθηκε σαν πρέσβης της Βολιβίας στην Παραγουάη. Από την Ασουνσιόν συνέχισε τα συνωμοτικά πηγαινέλα του, που ενισχύονταν τώρα από την πίκρα και το μίσος του κατά του Βολιβιανού προέδρου. Προετοίμασε μια απόπειρα κατά της ζωής του στρατηγού Μπάνσερ, με την ευκαιρία μιας προκαθορισμένης επίσκεψής του σ' αυτή τη χώρα, αλλά οι μυστικές υπηρεσίες της Βολιβίας πήραν τα αναγκαία μέτρα για να την αποτρέψουν. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, απαλλάχτηκε από τα καθήκοντά του.

Στις αρχές Μάη του 1973, επέστρεψε παράνομα στη Βολιβία για να ολοκληρώσει τις τελευταίες λεπτομέρειες ενός νέου πραξικοπήματος και μιας απόπειρας κατά του Μπάνσερ. Μια ομάδα επιχειρήσεων του υπουργείου Εσωτερικών τον συνέλαβε και τον μετέφερε στην ιδιωτική κατοικία του ίδιου του υπουργού. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, του διέλυσαν το συκώτι με βίαια χτυπήματα καράτε. Πέθανε μετά από λίγα λεπτά στο σπίτι του υπουργού.Το γεγονός αυτό προκάλεσε τεράστιο πολιτικό σκάνδαλο. Μεταξύ των στρατιωτικών που διαμαρτυρήθηκαν ενεργά για τον τρόπο και τις συνθήκες του εγκλήματος, ήταν ο Χοακίν Σεντένο Ανάγια, ο οποίος, λόγω διαφωνιών με την κορυφή της εξουσίας, βρισκόταν σαν έκτακτος πληρεξούσιος πρέσβης στη Γαλλία. Επιβεβαιώθηκε ότι ο Σεντένο Ανάγια, μαζί με τον Αντρές Σέλιτς και άλλους στρατιωτικούς, είχαν εμπλακεί στο παράτολμο πραξικόπημα.

Στις 11 Μάη του 1976, πυροβολούν και σκοτώνουν τον Σεντένο στο Παρίσι. Αναφέρθηκε ότι η αστυνομία έλαβε ένα τηλεφώνημα από κάποιον άντρα που μιλούσε άπταιστα γαλλικά, που είπε στη στενογραφική υπηρεσία της αστυνομίας ότι η εκτέλεση έγινε από τις "Διεθνείς Ταξιαρχίες Τσε Γκεβάρα" σαν απόδοση δικαιοσύνης. Σύμφωνα με πηγές της γαλλικής αστυνομίας, ο άνθρωπος αυτός είπε ότι σκότωσαν τον πρέσβη της Βολιβίας στο Παρίσι, γιατί ευθυνόταν για τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα, για το βομβαρδισμό από τα τανκς του Πανεπιστημίου της Λα Πας το 1971, γιατί υπερασπίστηκε μπροστά στις γαλλικές αρχές τους λόγους για τους οποίους ζούσε ελεύθερος στη Βολιβία ο ναζιστής - φασίστας δήμιος Κλάους Μπάρμπι, αρχηγός της Γκεστάπο στη Λυών της Γαλλίας.Ωστόσο, στη Βολιβία βεβαιώθηκε ότι ο θάνατός του οφειλόταν σε εσωτερικές συγκρούσεις μέσα στο βολιβιανό στρατό, λόγω αντιζηλιών και φιλοδοξιών κι ότι ήταν οι ίδιοι οι στρατιωτικοί που διέταξαν το θάνατό του. Αυτές οι πηγές διαβεβαίωσαν ότι ο Σεντένο Ανάγια είχε στείλει ένα προσωπικό γράμμα κατακρίνοντας τους κυριότερους από τους κυβερνώντες της Βολιβίας, κατηγορώντας τους για διάφορα αδικήματα και ταυτόχρονα έκανε γνωστή την πρόθεσή του να ταξιδέψει στη Βολιβία, για να παρουσιάσει προσωπικά και άμεσα τις αποδείξεις που είχε στα χέρια του.

Η αλήθεια δε διευκρινίστηκε ποτέ και οι υπεύθυνοι δε βρέθηκαν.

ΑΥΡΙΟ ΤΟ 53ο ΜΕΡΟΣ