«Για το λαό δεν έχει σημασία αν στις επόμενες εκλογές θα έρθει πρώτο το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ. Αυτό που έχει σημασία είναι και τα δύο κόμματα να πέσουν όσο γίνεται πιο κάτω. Εχει σημασία πόση δύναμη θα έχει το ΚΚΕ, ώστε να επιταχυνθούν οι εξελίξεις και να ξεκινήσει το κτίσιμο του Μετώπου». Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, το Σάββατο το απόγευμα, στο γήπεδο του Σπόρτιγκ, μιλώντας στη νεολαία της Αθήνας. Παραθέτουμε στη συνέχεια την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Νιάτα της ΚΝΕ, συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλοι της ΚΝΕ,

Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ επιτρέψτε μας να εκφράσουμε τη βαθιά εκτίμησή μας στην Οργάνωση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, άξιο παιδί του ΚΚΕ, συνεχιστή της θρυλικής δράσης της ΟΚΝΕ και της ΕΠΟΝ, της ανυπότακτης νεολαίας του τόπου μας, της Νεολαίας της ΕΔΑ και της ΔΝ Λαμπράκη, της γενιάς του Πολυτεχνείου.

Ισως και εσείς οι ίδιοι δεν μπορείτε να εκτιμήσετε ακόμα τι ξεχωριστή σημασία αποτελεί η απόφασή σας να δώσετε το "παρών" στους αγώνες του λαού μας μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ, στο πλευρό του ΚΚΕ ή δίπλα στην ΚΝΕ και το ΚΚΕ.

Χωρίς καμία διάθεση κολακείας πρέπει να σας πώ ότι στις μέρες μας η απόφαση να γίνει κανείς κνίτης και κνίτισσα δεν είναι μια συνηθισμένη και εύκολη απόφαση.

Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, ήταν σχετικά πιο εύκολη μια τέτοια απόφαση, να κατακτήσει ένας νέος, μια νέα τον τιμημένο τίτλο της ΚΝΕ. Το γενικό κλίμα στην Ελλάδα και διεθνώς ήταν σχετικά καλύτερο. Υπήρχε κλίμα, όπως λέει συνήθως η νεολαία. Ηταν διάχυτη λίγο - πολύ η εντύπωση ότι υπήρχε δυνατότητα, χωρίς μεγάλους κόπους και ρίσκο, χωρίς γενικότερες αλλαγές, ο λαός και η νεολαία να κατακτήσει την ευημερία και την ειρήνη. Σ' αυτή την απόλυτη άποψη και περισσότερο σ' αυτήν την πλάνη συνέβαλε και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η νεοφώτιστη δυτικοαναθρεμμένη ελληνική σοσιαλδημοκρατία, που χρησιμοποιούσε τότε ριζοσπαστικά συνθήματα. Εμείς δεν υποτιμούμε ότι τα λαϊκά στρώματα που ακολούθησαν το ΠΑΣΟΚ πίστευαν αγνά στις προθέσεις της ηγεσίας, άλλωστε με πολλούς παλέψαμε μαζί. Σήμερα όμως πρέπει να κατανοήσουν ότι η ηγεσία τους, μόλις πήρε το τιμόνι της διακυβέρνησης, από το 1981 ακόμα, σιγά - σιγά στην αρχή, πιο γρήγορα στην πορεία, πέταξε τις υποσχέσεις στο καλάθι των αχρήστων.

Αποδείχνεται σε αρκετές περιπτώσεις ότι άλλο είναι να είσαι αριστερός λόγω γενικού κλίματος ή ίσως γιατί θεωρείται μόδα, και άλλο να πιστεύεις βαθιά στα δικαιώματα του λαού, της νεολαίας, και μάλιστα να είσαι διατεθειμένος να θυσιαστείς. Σήμερα είναι πιο καθαρά τα πράγματα, το να λες ότι είσαι αριστερός ή αντινεοφιλελεύθερος δε φθάνει, απέχει πολύ από το να είσαι συνεπής στην πράξη».

«Οι νέοι άνθρωποι σήμερα», τόνισε η ομιλήτρια, «για να σχηματίσουν μια πραγματική εικόνα των εξελίξεων πρέπει να περάσουν από 40 κύματα, από τον πολυπλόκαμο μηχανισμό που συνδυάζει την τρομοκρατία με την κολακεία, τη χειραγώγηση με την εξαγορά, τη δημαγωγία με τα κηρύγματα περί ρεαλισμού.

Γι' αυτό και μας γεμίζει περηφάνια η γοργή ανάπτυξη της ΚΝΕ, η ευρύτερη απήχηση της δράσης της στους αγώνες, στο γενικότερο λαϊκό κίνημα.

Εσείς που βρίσκεστε σ' αυτό το χώρο, όλοι οι κνίτες και οι κνίτισσες γνωρίζατε, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, ότι το να γίνεις μέλος της ΚΝΕ, δε σημαίνει μια εύκολη ζωή, πολύ περισσότερο δε συνεπάγεται στενό ατομικό κέρδος, βόλεμα. Εμείς δεν υποσχόμαστε στους νέους και τις νέες ρουσφέτια, δε μοιράζουμε αξιώματα και τίτλους. Δεν υποσχόμαστε εύκολους δρόμους.

Αντίθετα ποτέ δεν κρύψαμε από τη νεολαία που ζει την πιο βάρβαρη και απάνθρωπη επίθεση ότι το να αντιστέκεσαι στην εξουσία των μονοπωλίων, στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και μηχανισμούς της δεν είναι μια απλή υπόθεση, είναι επιλογή συνείδησης. Απαιτεί θυσίες προσωπικές, αυτοθυσία.

Κι όμως αυτός είναι ο μόνος δρόμος για κάθε νέο ή νέα που θέλει να ζήσει με αξιοπρέπεια, στο δρόμο της τιμής και της πάλης.

Αν και είσαστε πολύ νέοι, ορισμένοι σχεδόν μικρά παιδιά, ξέρουμε ότι βρεθήκατε στις γραμμές και στο πλευρό της ΚΝΕ, γνωρίζοντας και τα δικαιώματά σας μα και τις υποχρεώσεις σας.

Για ένα πράγμα να είστε βέβαιοι, ότι ο δρόμος που επιλέξατε μπορεί να μην είναι στρωμένος με ρόδα, αλλά σίγουρα είναι ο πιο όμορφος, ο πιο σωστός, ο ενδεδειγμένος για όποιον έχει οράματα και αξίες, για όποιον θέλει να υπηρετήσει τα λαϊκά στρώματα του τόπου μας, για όποιον θέλει να υπηρετήσει τα συμφέροντα της βαλκανικής, της ευρωπαϊκής και γιατί όχι της παγκόσμιας νεολαίας. Είναι ο μόνος δρόμος για κάθε νέο ή νέα που θέλει να ζήσει με αξιοπρέπεια, στο δρόμο της τιμής και της πάλης.

Γι' όποιον πιστεύει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι αιώνιος, ότι δεν εξανθρωπίζεται, αλλά ανατρέπεται με την πάλη των λαών.

Μοιάζετε με τους ορειβάτες που καταφέρνουν να φθάσουν στην κορυφή του βουνού, ενώ πίσω τους δοκιμάζουν να πετύχουν και άλλοι που βρίσκονται κάτω, η στη μέση του ανηφορικού δρόμου. Μοιάζετε με τους ταξιδιάρηδες που μέσα από εμπόδια καταφέρνουν να φθάσουν τον προορισμό τους,

Μόνο που εσείς, τα μέλη της ΚΝΕ και οι φίλοι της έχετε προγραμματίσει ένα πιο σημαντικό ταξίδι σαν το ταξίδι που αναφέρεται ο μεγάλος Μπέρτολντ Μπρεχτ, το ταξίδι των αγωνιστών, το ταξίδι των κομμουνιστών, "το δικό μας ταξίδι που λαχταρούμε να κάνουμε και σε πέρας να φέρουμε το έργο της καλυτέρεψης ετούτου του πλανήτη για ολόκληρη τη ζωντανή ανθρωπότητα"».

Αναφορά στο σοσιαλιστικό σύστημα που ανατράπηκε έκανε στη συνέχεια της ομιλίας της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σημειώνοντας:

«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Πριν 10 χρόνια το κομμουνιστικό κίνημα, το σύστημα του σοσιαλισμού δέχτηκε ένα σοβαρό, βαθύ χτύπημα, που οι συνέπειές του κρατάνε ακόμα, αλλά να ξέρετε δε θα κρατήσουν όχι μόνο για πάντα, αλλά ούτε και για πολύ. Ο 21ος αιώνας έτσι και αλλιώς, από τις πρώτες του 10ετίες, θα είναι ο αιώνας της ανασύνταξης, της ανασυγκρότησης, των μεγάλων κινημάτων, των κοινωνικών επαναστάσεων, του σοσιαλισμού.

Οι περισσότεροι από εσάς δεν είναι δυνατόν να θυμάστε μέσα από ποιες διαδικασίες και γεγονότα κατάφερε η αντεπανάσταση να ανατρέψει τις νίκες και τις επιτυχίες του σοσιαλιστικού συστήματος. Νίκες και επιτυχίες που είχαν κατακτήσει οι λαοί με το σπαθί τους, με τη δουλιά τους, με τη φλόγα και τον ενθουσιασμό τους.

Οι περισσότεροι από εσάς, δεν είχατε την ευκαιρία να γνωρίσετε την πρόοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και κυρίως τη μεγάλη συνεισφορά του σοσιαλισμού στις διεθνείς εξελίξεις, στην πάλη κατά του πολέμου και του φασισμού, κατά της αποικιοκρατίας και της εξάρτησης, κατά των εξοπλισμών και των πυρηνικών όπλων.

Δεν είχατε την ευκαιρία να ζήσετε τις πολύτιμες εμπειρίες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Πρόκειται για ένα πρωτόγνωρο, τιτάνιο έργο. Μιλάμε για την προσπάθεια οικοδόμησης ενός εντελώς νέου κοινωνικού συστήματος που είχε κληρονομήσει όλες τις αμαρτίες του καπιταλισμού στην οικονομία, στην κοινωνική ζωή, και στη συνείδηση των λαών. Είναι φυσικό νέοι άνθρωπο, παιδιά ορισμένοι να γνωρίζετε από πρώτο χέρι και με την προσωπική σας εμπειρία, πόσο σύνθετη, πολύπλοκη υπόθεση είναι να οικοδομείται μια ριζικά νέα κοινωνία που στοχεύει στην κατάργηση κάθε μορφής ταξικής εκμετάλλευσης, κάθε μορφής πνευματικής καταπίεσης και ενώ ο ιμπεριαλισμός δε διστάζει να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο, και το πιο άθλιο, προκειμένου να βάλει εμπόδια και παγίδες.

Αξίζει να ψάξετε τις αποδείξεις που είναι καταγραμμένες, αλλά δεν μπαίνουν στα σχολικά βιβλία, για να μάθετε πόσο χρήμα, αλλά και όπλα και βία έριξαν οι ΗΠΑ στη Δυτική Ευρώπη προκειμένου να βοηθήσουν την ηττημένη Γερμανία, αλλά και τη Γαλλία, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ελλάδα, προκειμένου να τις ενισχύσουν για να χτυπάνε ανοιχτά και πισώπλατα τις νεαρές σοσιαλιστικές χώρες.

Αξίζει να μάθετε πώς οι λαοί κατάφεραν να μεταμορφώσουν τις χώρες τους, που οι περισσότερες ήταν οι πιο καθυστερημένες και φτωχές, ή στην περίπτωση που διέθεταν πλουτοπαραγωγικές πηγές, αυτές είχαν δεχτεί τα βαριά πλήγματα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.

Ιδιαίτερα για τη νέα γενιά έχει μεγάλη σημασία να πληροφορηθεί μέσα σε πόσο μικρό χρονικό διάστημα στις χώρες αυτές καταπολεμήθηκε η αγραμματοσύνη και η αμάθεια. Οταν εδώ στην Ελλάδα, κατακτήσεις αστικού χαρακτήρα έκαναν 80 χρόνια για να πραγματοποιηθούν. Να μάθετε για το πώς σ' αυτές τις χώρες έγινε δυνατόν να διασφαλιστούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, αυτά που στον καπιταλισμό σήμερα αμφισβητούνται ακόμα και στις στοιχειώδεις πλευρές τους. Ετσι θα βγουν συμπεράσματα για το τι αντιπροσωπεύει η βιτρίνα του καπιταλισμού στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

Οι κατακτήσεις που απέσπασαν οι εργαζόμενοι στις καπιταλιστικές χώρες οφείλονται βεβαίως και στους αγώνες τους, αλλά και στην ανάγκη του καπιταλισμού να προσαρμόζεται απέναντι στις επιτυχίες και στις κατακτήσεις του σοσιαλισμού.

Αυτό που σήμερα αποκαλούμε διεθνές δίκαιο, φέρνει ακόμα τα αποτυπώματά του από την πίεση του σοσιαλιστικού συστήματος.

Πριν λίγα χρόνια πολλοί, παντού και στη χώρα μας συνήθιζαν να εξηγούν τις ανατροπές ως κατάρρευση ενός συστήματος που δεν πατάει σε καμία ανάγκη και πραγματικότητα. Δε δίστασαν να μιλήσουν για ξεπερασμένη θεωρία, ποιοι; ακόμα και αυτοί, οι θεωρητικοί του συστήματος που δεν μπορούν σήμερα να αγνοήσουν βασικές θέσεις της μαρξιστικής θεωρίας για τους νόμους του καπιταλισμού.

Σήμερα πολλοί σκέπτονται αλλιώς, ή ακόμα και αν δεν έχουν εντελώς διαφοροποιηθεί, προβληματίζονται, καταλαβαίνουν ότι η ανατροπή δεν ήταν ανεξάρτητη από τη δράση και τα ύπουλα σχέδια του ιμπεριαλισμού.

Το Κόμμα μας δε δίστασε τα τελευταία χρόνια, δημόσια και με συλλογικές διαδικασίες να εκδώσει ντοκουμέντα που θέτουν σημαντικούς προβληματισμούς για το τι έγινε, τι συνέβη. Αυτή η συζήτηση, η διερεύνηση θα συνεχιστεί, για να βγάλουμε διδάγματα, όχι μόνοι μας αλλά μαζί με άλλα κομμουνιστικά κόμματα, με δυνάμεις που θέλουν να προσφέρουν και δεν έχουν τις πρόχειρες απαντήσεις.

Απορρίπτουμε το μηδενισμό και τη λαθολογία, απορρίπτουμε όλους εκείνους που προσπαθούν όχι να κάνουν μια αντικειμενική κριτική στο σοσιαλισμό, αλλά να δικαιώσουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την απανθρωπιά, να δικαιώσουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την υποταγή, το συμβιβασμό και τη μοιρολατρία».

Στο καπιταλιστικό σύστημα και στα «αγαθά» του αναφέρθηκε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, συμειώνοντας:

«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού προβάλλει με απόλυτο τρόπο σήμερα. Το καπιταλιστικό σύστημα πέταξε τις όποιες μάσκες είχε φορέσει, είναι ένα σύστημα όχι μόνο εκμεταλλευτικό και σάπιο. Δεν παίρνει γιατροσόφια, ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε προ πολλού. Κανένα άλλο κοινωνικό σύστημα δεν μπορεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στον ιμπεριαλισμό, κανένα άλλο κοινωνικό σύστημα πέραν του σοσιαλιστικού δεν μπορεί να δώσει θετική προοπτική για την ανθρωπότητα.

Από όπου και αν πιάσεις την κατάσταση στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο ολόκληρο, καταλαβαίνεις ότι η φτώχεια θα αυξάνεται και θα εξαπλώνεται. Δεν υπάρχουν σήμερα μόνο οι κλασικές μορφές φτώχειας στην Ασία, τη Λατινική Αμερική, την Αφρική, η φτώχεια οξύνεται και διευρύνεται και μέσα στην ίδια την Ευρώπη, τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Οι στρατιές των ανέργων, των ανασφάλιστων, των ανθρώπων δίχως ήλιου μοίρα πολλαπλασιάζονται. Οπως είναι αναπόφευκτο η οικονομική καταπίεση, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους επιχειρηματίες, ανάμεσα στις καπιταλιστικές χώρες για το ποια θα αρπάξει τα περισσότερα λάφυρα φέρνει και τον πόλεμο. Μπορεί σήμερα να μη βρίσκεται προ των πυλών, ή να μη φαίνεται ορατή η πιθανότητα ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου, όμως ο πόλεμος είναι πανταχού παρών είτε με τη μορφή της "συμφωνίας ειρήνης" τύπου Βοσνίας και Κόσσοβου, με το πιστόλι στον κρόταφο, είτε με τη μορφή του καθαρού τυπικού πολέμου.

Ο πόλεμος εμφανίζεται με νέες μορφές και νέες μεθόδους, με νέα προσχήματα. Δεν παύει, όμως, όπου και αν ξεσπάει να είναι πόλεμος ιμπεριαλιστικός. Μην ξεχνάτε ότι τόσο ο Α` όσο και ο Β` Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησαν σαν τοπικοί πόλεμοι, ο Α` μάλιστα ως βαλκανικός.

Στα Βαλκάνια οι αντιμαχόμενες πλευρές εμφανίζονται ως τοπικές δυνάμεις που θέλουν αυτονομία και απόσχιση, ως πόλεμος που οφείλεται στη μεταχείριση των μειονοτήτων, ή ως πόλεμος με εντελώς σαθρά προσχήματα, όπως είναι οι θρησκευτικές διαφορές.

Και αν δεν υπήρχαν τοπικές αφορμές, τότε ο ιμπεριαλισμός εφευρίσκει, όπως έγινε με τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, όπως γίνεται τώρα με τη μεθόδευση δημιουργίας νέων εστιών στο Μαυροβούνιο, τη Βοϊβοντίνα και όχι μόνο. Μην ξεχνάτε ότι το ΝΑΤΟ, π.χ., "προβληματίζεται" γιατί η αντιπολίτευση στη Σερβία δεν είναι ενωμένη κατά του Μιλόσεβιτς. Στη Βοσνία κανονίζει ποιο κόμμα θα βάλει υποψηφιότητα, ενώ πριν λίγες μέρες κατάργησε εκλεγμένους δημάρχους».

«Ολες αυτές οι εξελίξεις, παρατήρησε η ομιλήτρια, αφορούν την Ελλάδα.

Στο Ελσίνκι δεν παραχωρήθηκαν μόνο δικαιώματα στην άρχουσα τάξη της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας. Στο Ελσίνκι έγινε ένα νέο βήμα προς τη δημιουργία ευρωπαϊκών εκστρατευτικών σωμάτων υπό την αιγίδα και την υψηλή εποπτεία του ΝΑΤΟ. Σώματα τακτικού στρατού και στο άμεσο μέλλον σώματα μισθοφόρων. Δεν έχουν καμία σχέση τα εκστρατευτικά αυτά σώματα με τη φύλαξη και τη φρουρά των συνόρων. Αλλωστε ο λύκος δεν μπορεί να φυλάει τα πρόβατα.

Στο Ελσίνκι μπήκαν οριστικά στο χρονοντούλαπο οι αποφάσεις του ΟΗΕ για το Κυπριακό. Και "πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις" βγήκαν στη φόρα τα πράγματα. Ηδη από χτες άρχισαν διαδικασίες μιας δειλής ίσως αλλά σαφούς αναγνώρισης του ψευδοκράτους του Ντενκτάς και με τη συμμετοχή ελληνικής κυβέρνησης ως εγγυήτριας δύναμης.

Το ερώτημα λοιπόν που σήμερα νεολαία και λαός πρέπει να απαντήσει είναι αν θα νομιμοποιήσει αυτές τις επιλογές, αν θα δεχτεί να στέλνει τα παιδιά του να πνίγουν στο αίμα γειτονικά λαϊκά κινήματα και λαούς, αν θα είναι με το πλευρό εκείνων που δεν έχουν πρόβλημα να τσαλαπατάνε την εθνική ανεξαρτησία και ακόμα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Αν θα στείλει τα παιδιά του να πολεμάνε ταξικά αδέλφια, αδελφούς λαούς, αν τελικά νέοι άνθρωποι οποιασδήποτε εθνικότητας και καταγωγής θα δέχονται να χύνουν το αίμα τους για να ρυθμίζουν οι ιμπεριαλιστές πώς θα μοιράσουν τη λεία.

Η αντίσταση της νεολαίας δεν μπορεί να είναι μόνο μια γενική συνθηματολογία και καταδίκη των πολέμων. Πρέπει η νεολαία να φθάσει ως το σημείο, με τη συμπαράσταση των οικογενειών τους, με τη συμπαράσταση του εργαζόμενου λαού, να λέει ΟΧΙ στη συμμετοχή στα τάγματα θανάτου και στις στρατιωτικές ιμπεριαλιστικές εκστρατείες.

Ηδη υπάρχει μια θετική παρακαταθήκη, ένα παράδειγμα, ένα υπόδειγμα από τα νέα παιδιά αλλά και από μόνιμους στο αντιτορπιλικό "Θεμιστοκλής". Μπροστά σε τέτοια προβλήματα, σε κρίσιμες επιλογές θα βρεθεί η νεολαία μας και οι λαϊκές οικογένειες αργά ή γρήγορα.

Εμείς έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι τα επόμενα χρόνια ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, ο σύγχρονος δηλαδή φιλειρηνικός αγώνας θα φουντώσει. Είμαστε βέβαιοι ότι οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες θα βαδίσουν σε νέους αγώνες, θα σηκώσουν το ανάστημά τους ΜΑΖΙ με πολλούς άλλους νέους και νέες, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές προτιμήσεις».

Αναφερόμενη στη συνέχεια στους αγώνες για την Παιδεία, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Από αυτό το βήμα θέλουμε να διαβεβαιώσουμε ότι το ΚΚΕ θα συνεχίζει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να δυναμώσουν, να φουντώσουν οι αγώνες στο Μέτωπο της Παιδείας.

Δεν είμαστε ευκαιριακοί υπερασπιστές του μαθητικού και φοιτητικού σπουδαστικού κινήματος. Η πάλη του ΚΚΕ για μόρφωση, σύγχρονη, δημοκρατική δωρεάν παιδεία είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητάς μας, της δράσης μας από την πρώτη στιγμή που ιδρύθηκε το κόμμα μας. Το κόμμα μας έχει διαμορφώσει, θα έλεγα, μια ιδιαίτερη ιστορία στο εκπαιδευτικό κίνημα της χώρας μας.

Εχουμε δώσει μάχες και μάχες κατά της αντιδραστικής διανόησης της χώρας μας, του εκπαιδευτικού κατεστημένου, ιδιαίτερα πριν την Κατοχή αλλά και στα κατοπινά δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν.

Το κίνημα στο χώρο της Παιδείας ποτέ δεν το αντιμετωπίσαμε σαν ένα απλό τμήμα του συνδικαλιστικού κινήματος, ούτε σαν μια πτέρυγα απλή του γενικότερου λαϊκού κινήματος.

Στο επίκεντρο της προσοχής μας ήταν βέβαια το σχολείο, το πανεπιστήμιο, οι ταξικοί φραγμοί για τα παιδιά της εργατικής τάξης, τα αφιλόξενα κτίρια, τα λειψά μαθήματα, οι ελλείψεις σε προσωπικό, οι κακοπληρωμένοι δάσκαλοι και εκπαιδευτικοί. Ομως ως κόμμα ποτέ δεν περιοριστήκαμε μόνο σ' αυτές τις πλευρές της Παιδείας. Πάντα και ακόμα πιο πολύ σήμερα μας απασχολεί το γνωστικό περιεχόμενο της Παιδείας, οι μέθοδοι άσκησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας και η δημοκρατία στο σχολείο.

Δεν είχαμε ούτε έχουμε αυταπάτες. Ξέρουμε καλά ότι στην κοινωνία που βασιλεύει το κέρδος, που κυβερνούν συντηρητικές ή και συμβιβαστικές με τη συντήρηση και τον ξένο παράγοντα δυνάμεις δεν είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί γνήσια δημοκρατική Παιδεία ούτε στο περιεχόμενο ούτε ακόμα και στον τρόπο οργάνωσης της μόρφωσης. Οσο ζούμε σ' αυτό το σύστημα, όσο κυβερνούν οι δυνάμεις των μονοπωλίων, δεν υπάρχει περίπτωση η Παιδεία να μην είναι ταξική.

Ξέρουμε επίσης ότι οι αστικές κυβερνήσεις είναι δυνατόν να υποχρεωθούν από το λαϊκό κίνημα να κάνουν υποχωρήσεις, όμως σε ένα δεν κάνουν ουσιαστικά καμία υποχώρηση, στο περιεχόμενο της μόρφωσης, της γνώσης.

Ο χώρος της Παιδείας είναι ένας κατ' εξοχήν χώρος ιδεολογικής και πολιτικής αναμέτρησης ανάμεσα στην αστική και τη σοσιαλιστική ιδεολογία, ανάμεσα στις συντηρητικές και προοδευτικές ιδέες.

Τα βενιζελικά σύγχρονα ιδιώνυμα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν στόχο μόνο να τσακίσουν τους αγώνες, κυρίως έχουν στόχο την πνευματική χειραγώγηση και υποδούλωση της νεολαίας και μέσα από εκεί να εμποδίσουν και την πραγματική ριζοσπαστική μεταρρύθμιση.

Δεν υπάρχουν πιο επίκαιρα λόγια, πιο επίκαιρες σκέψεις από την απάντηση του μεγάλου κομμουνιστή διανοητή Δημήτρη Γληνού, σε μια έρευνα που οργάνωσε φοιτητικό περιοδικό για το ποιες πρέπει να είναι οι πνευματικές κατευθύνσεις των νέων.

Τι λέει ο Δ. Γληνός; "Να ακολουθήσετε τη φωνή της συνείδησής σας γιατί μέσα σ' αυτή θα μιλάει και κάτι πλατύτερο από το άτομό σας, η κοινωνική και ταξική συνείδηση, που ζει χωρίς άλλο μέσα σας".

Δεν κολακεύει ο Γληνός τους νέους, τους πιστεύει. Αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά που διαχωρίζει το ΚΚΕ από τις θέσεις των άλλων πολιτικών δυνάμεων για το κίνημα της νεολαίας.

Πολιτικές δυνάμεις και παράγοντες με τη βοήθεια των διαφημιστικών εταιριών προσπαθούν να απευθυνθούν στους νέους, κολακεύοντάς τους, χωρίς να πιστεύουν πραγματικά στον προοδευτισμό και την επαναστατικότητα της νέας γενιάς, και αν την πιστεύουν, τη φοβούνται.

Ακούστε όμως πόσο επίκαιρα ηχούν σήμερα τα επόμενα λόγια του:

"Οι δρόμοι που ανοίγονται σήμερα μπροστά σας, δεν είναι πολλοί, είναι δύο. Είτε θελήσετε να τους αναγνωρίσετε είτε όχι, είτε προσπαθήσουν να σας τους κρύψουν μέσα στην ομίχλη των ιδεαλιστικών σοφισμάτων, οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά σας είναι και μένουνε δύο: `Η θα πάτε με το μέρος της συντήρησης και της αντίδρασης ή θα πάτε με το μέρος της επανάστασης. Τρίτος δεν υπάρχει".

Ισως αυτή η φράση μάς προκαλέσει ερωτήματα ανάμεσα σε νέους ανθρώπους, εφήβους. Ισως μας πουν αυτό που και στην εποχή του Γληνού πολλοί νέοι έλεγαν: Γιατί δηλαδή πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στη συντήρηση, ανάμεσα στη φιλομονοπωλιακή και φιλοϊμπεριαλιστική πολιτική και την επανάσταση. Εμάς τους νέους μάς ενδιαφέρει να σπουδάσουμε, να πάρουμε ένα απολυτήριο ή ένα πτυχίο, να βρούμε δουλιά, να ζήσουμε καλύτερα από τους γονιούς μας. Γιατί πρέπει να μπερδευτούμε από μια τέτοια ηλικία με την πολιτική, και μάλιστα γιατί πρέπει να μας απασχολεί η ανατροπή, η επανάσταση;

Αυτές τις μέρες ανάλογα ερωτήματα δέχεσθε όταν διεκδικείτε περισσότερη, σύγχρονη και δημοκρατική μόρφωση, όταν ζητάτε ανθρώπινα σχολεία, σωστή οργάνωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όταν ζητάτε να σταματήσει η δουλεία του φροντιστηρίου που τρώει το πιο πολύτιμο αγαθό, μαζί με τη γνώση, τον ελεύθερο χρόνο για το νέο άνθρωπο».