Οταν απόψε το βράδυ σβήσουν τα φώτα των εκλογών και καταλαγιάσει η σκόνη των δικομματικών καυγάδων η πραγματικότητα θα προβάλει και πάλι. Οι στρατηγικές συγκλίσεις ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, που προσπάθησαν να συσκοτίσουν τα επιτελεία των δύο κομμάτων όλο αυτό το διάστημα, θα βγουν στο προσκήνιο ανεξάρτητα ποιος από τους εταίρους του δικομματισμού θα αναδειχτεί κυβέρνηση ή αξιωματική αντιπολίτευση.

Ειδικότερα το ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από το όποιο αποτέλεσμα και τις εξελίξεις που αυτό μπορεί να σηματοδοτήσει στο εσωτερικό του, έχει κάνει τις επιλογές του εδώ και χρόνια και αυτές αποτυπώνονται τόσο σε επίπεδο λόγων όσο και σε επίπεδο κυβερνητικών έργων. Η επόμενη, λοιπόν, μέρα των εκλογών είναι ήδη μαρκαρισμένη.

Το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζει. Ο ρόλος του και η αποστολή του είναι δεδομένα: α) Η διαχείριση με νεοφιλελεύθερες συνταγές της αστικής εξουσίας σε βάρος των πλατιών λαϊκών στρωμάτων και υπέρ των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. β) Η χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων με στόχο τον αποπροσανατολισμό τους και την καλλιέργεια πλαστών διλημμάτων περί «προόδου και συντήρησης», ώστε να εξασφαλιστεί η λαϊκή συναίνεση στις αντιλαϊκές πολιτικές.

Η «αποστολή» του ΠΑΣΟΚ δε δοκιμάστηκε μόνο την περίοδο της κυβερνητικής του θητείας. Δοκιμάστηκε και όλη την προηγούμενη περίοδο που το ΠΑΣΟΚ ήταν στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σήμερα αυτή η αντιλαϊκή πολιτική διαδρομή του πρέπει να κριθεί από το λαό και να καταδικαστεί και στην κάλπη.

Το ΠΑΣΟΚ, είτε αύριο ανακαταλάβει τον κυβερνητικό θώκο, είτε βρεθεί εκ νέου στα έδρανα της αντιπολίτευσης, θα ακολουθήσει μια σκληρή ταξική πολιτική με στρατηγική επιδίωξη την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Αυτούς τους στόχους τους έχει παρουσιάσει πολύ συγκεκριμένα και ξεκάθαρα από τον περασμένο Μάρτη. Στο κυβερνητικό του πρόγραμμα το ΠΑΣΟΚ, ως γνήσιος πολιτικός εκπρόσωπος της άρχουσας τάξης και εκφράζοντας τα συμφέροντά της, προτείνει μια σειρά μεταρρυθμίσεων που βάλλουν εναντίον κάθε λαϊκού δικαιώματος και εξασφαλίζουν τη μεγιστοποίηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.

Η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η προώθηση νέων ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, η καθήλωση των μισθών και των συντάξεων σε επίπεδα εξαθλίωσης, η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας με την παράδοσή τους στους επιχειρηματικούς ομίλους και η παροχή προνομίων και κινήτρων στους κεφαλαιοκράτες, είναι οι κεντρικές πολιτικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ. Θέσεις που αν γίνει κυβέρνηση θα γίνουν αντιδραστικοί νόμοι, αν μείνει στην αντιπολίτευση θα βάλει πλάτη για να προωθηθούν με ...«κοινωνική συναίνεση».

Πρώτος στόχος η ταχύτερη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού. Οπως ανέφερε την προηγούμενη Κυριακή από τη ΔΕΘ ο Γ. Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ θα προχωρήσει στις «αναγκαίες τομές» «βασιζόμενο σε ένα γερό θεμέλιο που είναι ο νόμος Ρέππα». Η πλήρης εφαρμογή του νόμου θα επιφέρει αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια (!) και μείωση του συντελεστή αναπλήρωσης των συντάξιμων αποδοχών, σταδιακά από το 80% που υπολογίζεται σήμερα στο 70%. Το ΠΑΣΟΚ επίσης προτείνει την «παράταση του εργάσιμου βίου και πέραν των ορίων συνταξιοδότησης» με στόχο την παραπέρα αύξηση των ορίων, ενώ έχει δρομολογήσει νέες περικοπές στις κατηγορίες των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων και των αναπηρικών συντάξεων.

Δεύτερος στόχος η «απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων», με την ταυτόχρονη παροχή στους εργοδότες του «προνομίου» να απαλλαχτούν από μέρος ή και το σύνολο της καταβολής ασφαλιστικών εισφορών όταν προχωρούν σε προσλήψεις! Αξιοποιώντας τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης και τους νόμους για «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», το ΠΑΣΟΚ με πρόσχημα την ...πάταξη της ανεργίας προτείνει τετραετές πρόγραμμα «ημιανασφάλιστης» εργασίας των νέων ανθρώπων με κλιμακούμενη καταβολή των εισφορών (από 100% τον πρώτο χρόνο μέχρι 25% τον τέταρτο) από το κράτος. Για τους μακροχρόνιους ανέργους και κυρίως για τις κατηγορίες των άνω των 55 ετών, προτείνει «νέες ελαστικές μορφές απασχόλησης». Μέσω της «κοινωνικής και εθελοντικής εργασίας» το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να μεταφέρει το βάρος της «απορρόφησής» τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Τρίτος στόχος η διατήρηση των μισθών σε εξευτελιστικά επίπεδα με κεντρική επιδίωξη την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Ο Γ. Παπανδρέου σε όλη την προεκλογική περίοδο μοιράζει υποσχέσεις, αλλά όταν καλείται να γίνει συγκεκριμένος για το πώς θα προχωρήσει στην «αναδιανομή του πλούτου» που υπόσχεται, αποφεύγει να αναλάβει την παραμικρή δέσμευση για το ύψος των μισθών των εργαζομένων. Τον προσανατολισμό της λιτότητας που θα ακολουθήσει φρόντισαν να δώσουν οι «πράσινοι» συνδικαλιστές. Την προηγούμενη βδομάδα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, περιγράφοντας το σημείο εκκίνησης του οικονομικού πλαισίου που θα θέσει η πλειοψηφία, έσπευσε να το καθηλώσει στο 7,1% (ονομαστική αύξηση) για τους κατώτερους μισθούς και στο 5,4% για τους μέσους μισθούς. Με δεδομένη την προϊστορία των διαπραγματεύσεων για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, αλλά και τους «επαίνους» του Γ. Παπανδρέου για την προηγούμενη αύξηση των 77 λεπτών στο μεροκάματο του εργάτη που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ, τα συμπεράσματα μπορούν να βγουν αβίαστα...

Τέταρτος στόχος η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» και της «επιχειρηματικότητας» του μεγάλου κεφαλαίου. Το «νέο μοντέλο ανάπτυξης» και το «νέο μοντέλο διακυβέρνησης» που προτάσσει το ΠΑΣΟΚ θα στηριχτούν, όπως έχει τονίσει ο Γ. Παπανδρέου, «σε μια νέα σχέση κράτους - επιχειρηματία»! Το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει, μέσα από ένα «νέο Καποδίστρια», να δημιουργήσει ένα «αποκεντρωμένο» και «αυτοδιοικούμενο» μοντέλο «ανάπτυξης της χώρας», μεταφέροντας ακόμα περισσότερες αρμοδιότητες «κοινωνικής πολιτικής» στους δήμους και τις νομαρχίες, οι οποίοι μέσω των «Συμπράξεων Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα» θα ανοίξουν το δρόμο στο μεγάλο κεφάλαιο να διεισδύσει στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας.

Αυτοί οι αντιλαϊκοί και αντεργατικοί σχεδιασμοί του ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε πλήρη σύμπλευση με τη ΝΔ και σήμερα οι εταίροι του δικομματισμού θα διεκδικήσουν την «ισχυρή εντολή» για να τους εφαρμόσουν. Σε αυτή την επιχείρηση και με φόντο την επόμενη μέρα ο Γ. Παπανδρέου, σε μια προσπάθεια να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα, χρησιμοποιεί το σάπιο ψευτοδίλημμα περί «δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης και συντηρητικής δεξιάς», προκειμένου να «χτίσει» τις ανύπαρκτες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ, αναλαμβάνοντας το ρόλο να εξασφαλίσει στο σύστημα την απαραίτητη «κοινωνική ειρήνη» για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις και επιδιώκοντας να εμποδίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια να εκφραστεί στην κάλπη αποδυναμώνοντας το δικομματισμό, απευθύνει καλέσματα «συσπείρωσης» στους «αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες».

Απευθυνόμαστε, είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Γ. Παπανδρέου, «στον αριστερό ψηφοφόρο και του λέμε να διαμορφώσουμε μια ευρύτερη συμμαχία δυνάμεων, που θα πάει τη χώρα σε σημαντικές ανατροπές, οι οποίες πρέπει επιτέλους να γίνουν»... Στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι αμέσως μετά τις εκλογές να εμφανιστεί σαν ο δήθεν εκφραστής της ...«Αριστεράς» προκειμένου να χειραγωγήσει τις λαϊκές συνειδήσεις, να τις κατευθύνει μακριά από αγωνιστικές διεκδικήσεις και να υφαρπάσει τη συναίνεση των εργαζομένων, κάνοντάς τους «συμμέτοχους» στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής που θα εφαρμόσει ή θα στηρίξει.

Τα λαϊκά στρώματα σήμερα με την ψήφο τους πρέπει να αποδυναμώσουν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ, ώστε από αύριο κιόλας από καλύτερο μετερίζι να παλέψουν για την ανατροπή της πολιτικής που παραδίδει τον τεράστιο πλούτο που παράγουν στα χέρια της πλουτοκρατίας.