Βρισκόμαστε μπροστά σε δύο εμβληματικά νομοθετήματα που επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα νέο, ασφυκτικό καθεστώς πειθάρχησης, υποταγής, εντατικοποίησης των εργαζομένων τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα. Από τη μία το 13ωρο, που θεσμοθετεί τον εξαναγκασμό, που τον βαφτίζει «επιλογή», και από την άλλη το νέο πειθαρχικό δίκαιο στο Δημόσιο, που νομοθετεί το φίμωμα της αντίστασης, της συνδικαλιστικής δράσης, της αξιοπρέπειας.

Σήμερα (σ.σ. την Πέμπτη), μάλιστα, εισήχθη και ένα νέο νομοσχέδιο για διαβούλευση. Την «αντιμετώπιση της βίας και της ανομίας στα ΑΕΙ» επικαλείται η κυβέρνηση, εμπλουτίζοντας και κάνοντας πιο αυταρχικό το ήδη υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο με τις «μονάδες ασφαλείας», την ελεγχόμενη πρόσβαση, τα πειθαρχικά, τάχα για τη «διατάραξη της ακαδημαϊκής λειτουργίας», που έχουν αποτρέψει φοιτητές και εργαζόμενοι με τους αγώνες τους. Με πρόσχημα την «ανομία» εντείνει την καταστολή για να μειωθούν οι αγωνιστικές διεκδικήσεις των φοιτητών και εργαζομένων, που αμφισβητούν την επιχειρηματική λειτουργία του δημόσιου πανεπιστημίου και θέτουν στο προσκήνιο τις πραγματικές τους ανάγκες.

Αυτά τα νομοσχέδια δεν είναι μεμονωμένες πρωτοβουλίες. Είναι οργανικό κομμάτι του στρατηγικού σχεδίου του κεφαλαίου. Είναι αποτέλεσμα του «προτάγματος της ανταγωνιστικότητας», της «δημοσιονομικής πειθαρχίας», της «προσαρμογής στις ανάγκες της οικονομίας της αγοράς». Και γι' αυτό το σχέδιο έχουν βάλει πλάτη όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, με όποια ταμπέλα κι αν είχαν: «Προοδευτική», «δεξιά», «κεντρώα», «τεχνοκρατική».

Ο στόχος τους είναι καθαρός: Να θωρακιστούν οι όμιλοι με φτηνό, «ευέλικτο», πειθαρχημένο εργατικό δυναμικό. Να μπορούν να εναλλάσσουν τους εργαζόμενους σαν εξαρτήματα. Απέναντι στο κράτος και στη βάρβαρη πολιτική του να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου. Μια πολιτική που δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία. Είναι στρατηγική της ΕΕ, είναι κατεύθυνση που υπαγορεύεται από τα ευρωπαϊκά συμβούλια, από το ΝΑΤΟ, από τις ανάγκες του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και των πολέμων που είναι σε εξέλιξη, με θύματα τους ίδιους τους λαούς.

Το νομοσχέδιο που έχει πυρήνα του τις 13 ώρες δουλειάς στον ίδιο εργοδότη δεν έρχεται για να ικανοποιήσει κάποια ανάγκη των εργαζομένων. Δεν ήρθαν οι μάγειροι, οι οδηγοί, οι τεχνικοί να ζητήσουν να δουλεύουν 65 ή 78 ώρες την εβδομάδα. Είναι δυνατόν να έχουν επιχείρημα ότι τους το ζήτησαν σε μια ταβέρνα οι εργαζόμενοι; Να τους πάμε σε όλες τις ταβέρνες της Αθήνας και του Πειραιά, στα λιμάνια και στα αεροδρόμια, να τους πούμε οι εργαζόμενοι να δουλεύουμε 7ωρο, γιατί αυτό είναι το αίτημά μας. Αν υπήρχε τέτοιο αίτημα, για 13ωρο, ας δείξουν έστω μία επίσημη απόφαση σωματείου. Δεν υπάρχει. Γιατί η πραγματικότητα είναι άλλη: Οτι οι εργαζόμενοι απαιτούν το αντίθετο. Ζητούν 5ήμερο - 7ωρο, ξεκούραση, προστασία της υγείας τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως όταν 3.500 εργαζόμενοι στον Επισιτισμό συμμετείχαν σε μαζική διαδικασία του Συνδικάτου, με σαφή αιτήματα για βελτίωση των συνθηκών, για κατάργηση της εντατικοποίησης, για μέτρα προστασίας, το υπουργείο τους έκλεισε την πόρτα. Την προηγούμενη Παρασκευή αντιπροσωπεία σωματείων προσπάθησε να επιδώσει ψήφισμα διαμαρτυρίας και η πολιτική ηγεσία εξαφανίστηκε. Αυτό δείχνει την υποκρισία τους.

Χρόνο για να συναντιούνται οι υπουργοί με υπουργούς κυβερνήσεων που δολοφονούν, έχουν. Οπως ο υπουργός Ναυτιλίας, που συνάντησε την υπουργό Μεταφορών του Ισραήλ, τονίζοντας τη στενή συνεργασία των δύο κυβερνήσεων και την ανάγκη κοινής δράσης για την περιφερειακή ασφάλεια. Ποιος έχασε όμως την ντροπή για να τη βρουν αυτοί; Για τους εργαζόμενους δεν έχουν. Δεν έχουν καν τα πολιτικά κότσια να αντιπαρατεθούν. Βγαίνουν μόνοι στα κανάλια και στα συστημικά ΜΜΕ, μήπως πείσουν κανέναν, αλλά οι εργαζόμενοι δεν έπαθαν μαζική παράκρουση για να συμφωνήσουν με τη διάλυση της ζωής τους.

Μάλλον έχουν μπερδέψει τους εργαζόμενους με τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις κυβερνήσεις των μελών τους, που θεωρούν μέτρο προστασίας τις 13 ώρες δουλειάς με 11ωρη ανάπαυση, που ζητάνε άνοδο της παραγωγικότητας για να στηριχθούν οι επενδύσεις στην πολεμική οικονομία. Τους μπερδεύουν με τον Ευρωπαίο επίτροπο για την Αμυνα, που δήλωνε ότι πρέπει να εξεταστεί ξανά η Οδηγία για τον εργάσιμο χρόνο, για την υποστήριξη της «αμυντικής ετοιμότητας». Για τέτοια ξεφτίλα μιλάμε...

Μιλούν για «ελευθερία επιλογής». Ποια είναι η ελευθερία όταν δεν έχεις εισόδημα να ζήσεις; Οταν πρέπει να κάνεις δεύτερη δουλειά για να πληρώσεις το νοίκι και το ρεύμα; Οταν σου λένε ότι αν δεν δουλέψεις 13ωρο, υπάρχουν άλλοι στην ουρά; Τι ελευθερία είχε η εργαζόμενη, μητέρα τεσσάρων παιδιών, που δούλευε όλη τη νύχτα οδηγός απορριμματοφόρου και όταν σχολούσε το πρωί ξεκινούσε 16ωρη βάρδια στις αστικές συγκοινωνίες; Αυτός είναι ωμός εκβιασμός, όχι ελευθερία. Είναι το σύγχρονο καθεστώς μισθωτής σκλαβιάς, που προσπαθούν να το βαφτίσουν «ευελιξία».

Βέβαια, στα βαφτίσια είναι όλοι τους μανούλες. Κατάφεραν στον Ολυμπο να φυτέψουν ελιές και να κάνουν τα αρνιά να γεννάνε περισσότερο από τα κουνέλια. Αυτοί έχουν παραβιάσει κάθε φυσική επιστήμη. Νομίζουν ότι είμαστε τα γίδια του ΟΠΕΚΕΠΕ, ότι τρώμε αμάσητα όλα αυτά τα γελοία επιχειρήματα.

Ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να δουλεύει ένας εργαζόμενος 13 ώρες όλο τον χρόνο διότι υπάρχει το όριο των 150 υπερωριακών ωρών ετησίως. Ομως οι 150 ώρες υπερωρίας μπορούν να ξεπεραστούν και σήμερα, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, όταν η επιχείρηση κάνει επίκληση σε επείγουσα φύση της εργασίας. Πώς ισχύει αυτό που λέει η κυβέρνηση όταν πριν λίγους μήνες εγκρίθηκαν 65.000 επιπλέον ώρες υπερωρίας για να γίνουν σε ένα δίμηνο στα ΕΛΠΕ προκειμένου να γίνει το περίφημο shutdown, όπου εκατοντάδες εργαζόμενοι δούλευαν ασταμάτητα; Απογείωσαν τις ώρες υπερωρίας που μπορεί να κάνει κάποιος εργαζόμενος και ταυτόχρονα μείωσαν τις προσαυξήσεις στις αποδοχές των υπερωριών από 60% στο 40% το 2021, σε συνδυασμό με τη μείωση των προσαυξήσεων των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών.

Διαφημίζει η κυβέρνηση τις fast track προσλήψεις, για έως 2 ημέρες εργασίας. Πανηγυρίζει για την απλοποίηση των διαδικασιών και την καταπολέμηση της «μαύρης» εργασίας. Αποκρύπτει όμως την πραγματικότητα: Οτι κάνει λάστιχο τη ζωή των εργαζομένων. Οτι λύνει τα χέρια της εργοδοσίας για να τους εκβιάζει, να τους απασχολεί όταν θέλει, όποτε θέλει, όσο θέλει και όπου θέλει. Δεν πρόκειται μόνο για fast track προσλήψεις. Θα είναι και fast track οι απολύσεις. Αλλωστε, με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ κάθε 100 προσλήψεις τις συνοδεύουν 95 απολύσεις. Κάθε μέρα γίνονται πάνω από 8.000 απολύσεις, και αυτή η κατάσταση θα χειροτερέψει.

Τους πήρε ο πόνος για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων και διαφημίζουν ...μαθήματα πρώτων βοηθειών, τη στιγμή που επιβάλλουν με νόμο τον κύριο παράγοντα που προκαλεί τα εργατικά «ατυχήματα», τη δυνατότητα των εργοδοτών να απασχολούν τους εργαζόμενους όσες ώρες θέλουν. Με το νομοσχέδιο συνεχίζει να δίνεται ο «έλεγχος» των μέτρων στους εργοδότες, με συντονιστές και τεχνικούς Ασφαλείας υπαλλήλους των επιχειρήσεων και με προσανατολισμό να τα ρίξουν όλα στην ατομική ευθύνη. Δεν μετράνε ως εργατικά «ατυχήματα» αυτά που συμβαίνουν στον δρόμο, όπως των ΟΤΑ, των delivery, διότι τα θεωρούν τροχαία. Αντίστοιχα, περιστατικά όπως εμφράγματα κ.ά. αντιμετωπίζονται ως «παθολογικά» και όχι ως εργατικά «ατυχήματα», σε συνδυασμό με τη μη αναγνώριση επαγγελματικών αιτιών.

Και από πάνω μας λένε ότι θα ενισχυθεί η Επιθεώρηση Εργασίας. Ποια Επιθεώρηση; Αυτή που βαφτίστηκε «ανεξάρτητη αρχή» με τον νόμο Χατζηδάκη, για να διώξει την ευθύνη από πάνω της η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας; Που οι ελάχιστοι εργαζόμενοί της δέχονται απειλές και εκβιασμούς όταν πάνε να ελέγξουν εργοδότες; Τι ελεγκτικό μηχανισμό επικαλούνται, όταν ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός έχει μετατραπεί σε υπηρέτη της εργοδοσίας;

Χορτάσαμε από μεγάλα λόγια, αλλά καμία αναφορά δεν γίνεται από την κυβέρνηση για προσλήψεις προσωπικού ώστε να καλυφθούν τα τεράστια κενά που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα των 2 επιθεωρητών Εργασίας στην Ελευσίνα, όπου πιάνει την περιοχή από Μαγούλα, Κινέττα, Μάνδρα μέχρι Αγίους Θεοδώρους. Επίσης, στο Λαύριο είναι ένας. Αποτελεί κοροϊδία, διότι πλέον ως «Ανεξάρτητη Αρχή» έχει πολύ λίγες οργανικές θέσεις, που ακόμα και να καλυφθούν δεν μπορούν να καλύψουν τα κενά. Πιο συγκεκριμένα, για κάθε επιθεωρητή, με βάση τα στοιχεία του 2023, αντιστοιχούν 9.452 εργαζόμενοι.

Αυτή είναι η κατάσταση, και αν νομίζουν κυβέρνηση και εργοδοσία ότι οι εργαζόμενοι θα κάτσουν με τα χέρια σταυρωμένα, είναι γελασμένοι. Αν νομίζουν ότι τα Σωματεία, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα θα ακολουθήσουν τον κατήφορο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, που το μόνο που την πείραξε είναι ότι δεν κλήθηκε σε διάλογο, μάταια το νομίζουν. Μην τολμήσει η κυβέρνηση να φέρει αυτό το νομοσχέδιο.

Το νομοσχέδιο δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους και τα σωματεία του ιδιωτικού τομέα. Παρότι έχει πεδίο εφαρμογής τον ιδιωτικό τομέα, αφορά και τους δημοσίους υπαλλήλους. Γιατί κάθε επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα είναι προπομπός για συνολικότερη επίθεση στους εργαζομένους. Γιατί υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν στις υπηρεσίες του κράτους και εμπίπτουν στις διατάξεις του νομοσχεδίου, π.χ. εργολαβικοί εργαζόμενοι. Γιατί στις οικογένειες των εργαζομένων δεν δουλεύουν όλοι μόνο στον ιδιωτικό ή μόνο στον δημόσιο τομέα. Γιατί έχει εκτοξευτεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων που δουλεύουν και στον ιδιωτικό τομέα ως δεύτερη δουλειά.

Η απάντηση στην κυβέρνηση πρέπει να είναι ενιαία. Ιδιαίτερα που αυτήν την περίοδο έφερε σαν τον κλέφτη, στη μέση του καλοκαιριού, για διαβούλευση το νομοσχέδιο για την αλλαγή του πειθαρχικού δικαίου των δημοσίων υπαλλήλων.

Δεν πρόκειται για μια απλή αυστηροποίηση των πειθαρχικών ποινών των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά για ένα απαράδεκτο, κυνικό και αντεργατικό σχέδιο, που στόχο έχει να ενισχύσει το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας μέσα στους χώρους δουλειάς, να ποινικοποιήσει τη συνδικαλιστική και πολιτική δράση, με στόχο να προχωρά η αντιλαϊκή πολιτική «άνευ αντιρρήσεως». Ερχεται να ενισχύσει και να θωρακίσει τον αντιδραστικό Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα που διατήρησαν σε ισχύ όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ. Είναι λογικό που η ΑΔΕΔΥ, της οποίας η ηγεσία αποτελείται από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις αυτών των κομμάτων, δεν έχει βγάλει άχνα.

Το νομοσχέδιο βαφτίζει πειθαρχικά παραπτώματα ενέργειες και δράσεις που συνδέονται με την κοινωνική, πολιτική και συνδικαλιστική δράση των δημοσίων υπαλλήλων, βάζοντας στο ίδιο καζάνι των πειθαρχικών παραπτωμάτων και των πειθαρχικών ποινών τα αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου.

Αποτελεί τη φυσική συνέχεια του πογκρόμ πειθαρχικών διώξεων εναντίον αγωνιστών εργαζομένων, των εκφρασμένων κυβερνητικών προθέσεων για κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο.

Συνδέεται με την προσπάθεια, εν μέσω σοβαρών και επικίνδυνων εξελίξεων σε διεθνές επίπεδο, να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς, να υποταχθούν οι εργαζόμενοι στη γραμμή «τα κεφάλια μέσα» για να μη διαταραχθούν η κερδοφορία του κεφαλαίου και η προσαρμογή των επιλογών του στην πολεμική οικονομία.

Και αυτό το νομοσχέδιο αφορά όλους τους εργαζόμενους. Γιατί π.χ. στήριζαν τον αγώνα όλων των εργαζομένων οι δηλώσεις της δασκάλας που ζήταγε να έρθει σχολικός νοσηλευτής σε σχολείο όπου μαθητής με πρόβλημα υγείας δεν πήγαινε. Η εναντίωση εργαζομένων στο Μουσείο της Αλεξανδρούπολης για ξενάγηση ΝΑΤΟικών στρατευμάτων. Η πρωτοβουλία δασκάλας να φτιάξει με τους μαθητές της εικαστικό έργο για την Παλαιστίνη. Αυτοί ήταν εργαζόμενοι στο Δημόσιο που πέρασαν από πειθαρχικό συμβούλιο. Αντίστοιχα, και ο αγώνας των εκπαιδευτικών για σχολείο που μορφώνει και δεν εξοντώνει, που κατά χιλιάδες τους στέλνουν στα πειθαρχικά συμβούλια. Ολα τα σωματεία να μπουν μπροστά και να απαιτήσουν από την κυβέρνηση να το αποσύρει.

Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ που καταργούν το Δώρο, υπονομεύουν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και νομιμοποιούν τις «ευέλικτες» και ελαστικές μορφές απασχόλησης. 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους τους εργαζομένους. Οχι στις ελαστικές μορφές απασχόλησης, στην απλήρωτη εργασία και στις απλήρωτες υπερωρίες, στη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας

Αυξήσεις στους μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις. Ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών με βάση τον πληθωρισμό. Επαναφορά της συλλογικής διαπραγμάτευσης της ΕΓΣΣΕ.

Επαναφορά δικαιωμάτων όπως οι τριετίες, συμπεριλαμβανομένης της περιόδου 2012 - 2023, η αρχή της ευνοϊκότερης Σύμβασης, η μετενέργεια και η συρροή, η κυριακάτικη αργία, η πληρωμή υπερωριών.

Ουσιαστική προστασία των εργαζόμενων γυναικών και της μητρότητας μέσα από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Ουσιαστικές αυξήσεις στις συντάξεις. Επαναφορά 13ης και 14ης σύνταξης. Ενσωμάτωση της «προσωπικής διαφοράς» και κατάργηση της «εισφοράς αλληλεγγύης». Καμία σύνταξη κάτω από το 80% του μισθού.

Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους, χωρίς προϋποθέσεις, στο 80% του μισθού.

Μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς.

«Δεν θα δεχτούμε τον εργασιακό μεσαίωνα! 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο»: Το μήνυμα αυτό στέλνει το ΠΑΜΕ σε όλη την εργατική τάξη και τα σωματεία της, σημαίνοντας ξεσηκωμό για το νέο εκτρωματικό νομοσχέδιο.

Σε spot που ετοίμασε, μάλιστα, πρωταγωνιστεί ο υφυπ. Εργασίας Κ. Καραγκούνης, που σε μερικά δευτερόλεπτα αποδεικνύει ότι πρόκειται για νομοσχέδιο που προέρχεται απευθείας από τα συρτάρια των βιομηχάνων. «Θα δουλεύεις 13 ώρες Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη... Και την επόμενη βδομάδα ...9 ώρες» αναφέρει χαρακτηριστικά, ξεκαθαρίζοντας πού το πάει η κυβέρνηση.

Το ΠΑΜΕ διακινεί επίσης πλατιά τις αφίσες του, ξεχωρίζοντας συνθήματα όπως: «Τα συνδικάτα μπαίνουν σε θέσεις μάχης για να μην περάσει η 13ωρη σκλαβιά. 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο. Με αυξήσεις στους μισθούς», «όχι στις 13 ώρες δουλειάς - σκλαβιάς, στη διάλυση της ζωής μας», «Νύχτα - μέρα στη δουλειά, η ζωή μας σμπαράλια για τ' αφεντικά».

Ενώ με ένα ακόμα υλικό του θυμίζει τα πιο πρόσφατα κρούσματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας: Τον εργαζόμενο που ξυλοκοπήθηκε στην Πάτρα επειδή ζήτησε άδεια. Την εργαζόμενη στην Ηλεία, που απολύθηκε όταν ζήτησε να πληρωθεί τις υπερωρίες της, και μάλιστα μετά κλήθηκε και στο Αστυνομικό Τμήμα για «εξηγήσεις». Το μεγάλο εργατικό «ατύχημα» με τα λεωφορεία που συγκρούστηκαν στη Βούλα, όπου η μία οδηγός δούλευε 16ωρη βάρδια στο τιμόνι αλλά και δεύτερη δουλειά σε απορριμματοφόρο.

Και, μετά τα παραπάνω, «η κυβέρνηση λέει ότι με 13ωρη δουλειά και απόλυτη ευελιξία στην εργασία θα προστατεύονται τα δικαιώματα των εργαζομένων», σχολιάζει το ΠΑΜΕ ξεκαθαρίζοντας: «Καμιά ανοχή!».