Χαρακτηριστικά, ο Κυρ. Μητσοτάκης στην κυριακάτικη ανάρτησή του και αναφερόμενος στην παρουσία του την προηγούμενη βδομάδα στη ΓΣ του ΟΗΕ στη Ν. Υόρκη, έγραψε ότι συναντήθηκε «με ηγέτες, επενδυτές, σημαντικούς opinion makers», όπου «κοινή συνισταμένη» των επαφών ήταν «η αναγνώριση της Ελλάδας ως δύναμης σταθερότητας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Μεσόγειο, ως ελκυστικός επενδυτικός προορισμός και ως γέφυρα της ευρύτερης περιοχής - γεωπολιτική και ενεργειακή - με την υπόλοιπη Ευρώπη», εμφανιζόμενη πάντα η κυβέρνηση «ως αξιόπιστος εταίρος» για τους ευρωατλαντικούς.

Κι επειδή μπίζνες και πολεμική προπαρασκευή πάνε μαζί, αμέσως μετά ο Μητσοτάκης παρέπεμψε στα σχέδια που κάνουν για «αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου μας με στρατηγικού χαρακτήρα συνεργασίες με διεθνείς εταιρείες κολοσσούς», βάζοντας τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Παρέπεμψε επίσης σε σχετική συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή τις αμέσως επόμενες βδομάδες.

Στην κλιμάκωση δε των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και στον ρόλο που θέλει να παίξει εκεί η ντόπια αστική τάξη διεκδικώντας μερίδες από την καπιταλιστική λεία, παρέπεμψε στα εξοπλιστικά, στις αγορές που κάνουν ώστε να εμφανιστούν με σημαντικότερα μέσα στο οπλοστάσιο των ΝΑΤΟ και ΕΕ. Διόλου τυχαία, χθες ο υπουργός Αμυνας Ν. Δένδιας βρέθηκε στην Ιταλία για συνάντηση με τον ομόλογό του, Γκουίντο Κροσέτο, και βασικό θέμα την αγορά από τους Ιταλούς 2+2 φρεγατών. Λίγες μέρες πριν, Παρασκευή και Σάββατο, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Δ. Χούπης συμμετείχε στην ετήσια τακτική σύνοδο της στρατιωτικής επιτροπής του NATO σε επίπεδο αρχηγών Ενόπλων Δυνάμεων στη Ρίγα της Λετονίας, με θεματολογία: Υλοποίηση της σχεδίασης για την «Αποτροπή και Αμυνα στην Ευρω-Ατλαντική Περιοχή». Τρέχουσες αποστολές και δράσεις της Συμμαχίας. Διαδικασία Αμυντικής Σχεδίασης του ΝΑΤΟ. Θέματα διαλειτουργικότητας.

Καθώς βασικό κομμάτι των διευθετήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο ώστε να «τρέξουν» μπίζνες του κεφαλαίου και η ΝΑΤΟική θωράκιση στην περιοχή κουμπώνουν στα Ελληνοτουρκικά, έκανε ξανά καθαρό ότι η ντόπια αστική τάξη επιδιώκει «καλές σχέσεις με την Τουρκία», βάζοντας στο παζάρι την απόσυρση του «casus belli», λέγοντας ότι «ο δρόμος προς τα εμπρός είναι ο διάλογος, όχι η γλώσσα των όπλων», την ώρα που στα ιμπεριαλιστικά παζάρια όπλα και «διάλογος» είναι οι δύο όψεις των ίδιων επικίνδυνων σχεδιασμών σε βάρος των λαών.

Σε κάθε περίπτωση, μετά το φιάσκο της Ν. Υόρκης με τη ματαίωση της συνάντησης Μητσοτάκη - Ερντογάν, καθώς τους «άδειασε» η τουρκική κυβέρνηση, δείχνει να απομακρύνεται και το ενδεχόμενο συνάντησής τους στην Κοπεγχάγη στη σύνοδο της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας στις 2/10, αμέσως μετά το άτυπο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (1/10) που έχει στην ατζέντα του την «ευρωπαϊκή κοινή άμυνα» και την «υποστήριξη στην Ουκρανία». Ακολουθεί ο Νοέμβρης, όταν τα κράτη - μέλη της ΕΕ κληθούν να υποδείξουν τις κοινοπραξίες για τα δάνεια του SAFE, όπου θέλουν να βάλουν χέρι οι τουρκικές πολεμικές βιομηχανίες.

Στην εξίσωση στο μεταξύ μπαίνει και η πορεία της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας - Κύπρου (Great Sea Interconnector-GSI), όπου η πόντιση του καλωδίου σκόνταψε πάνω στις αντιδράσεις της Τουρκίας. Την προηγούμενη εβδομάδα στη Ν. Υόρκη ο Μητσοτάκης και ο Κύπριος Πρόεδρος Ν. Χριστοδουλίδης δήλωσαν πως επαναβεβαίωσαν την «προσήλωση στο στρατηγικής σημασίας πρότζεκτ», στο φόντο της προειδοποίησης Ερντογάν ότι «δεν θα ευοδωθούν» δίχως την Τουρκία έργα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Να καταγραφούν εδώ και όσα είπε στα «Νέα» ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην ΥΠΕΞ της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου. Ερωτηθείς για το «σχέδιο Μητσοτάκη» «να συζητήσει με τον Τούρκο Πρόεδρο την άρση του casus belli για να αποκτήσει η Τουρκία πρόσβαση στο SAFE», είπε ότι «αυτή είναι μια λανθασμένη ισορροπία. Το casus belli δεν προέκυψε ξαφνικά. Ο λόγος ήταν απόφαση που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση να αυξήσει τα χωρικά της ύδατα από έξι σε 12 μίλια. Πάντα υποστήριζα τη θέση ότι δεν υπάρχει ανάγκη για casus belli, αλλά δεν υπάρχει επίσης ανάγκη λήψης μονομερών αποφάσεων για τα χωρικά ύδατα και από τις δύο χώρες», επαναλαμβάνοντας την αξίωσή τους και αυτό το θέμα να μπει στο διμερές παζάρι.

Ως διέξοδο πρότεινε «να υπάρξει μια κοινή ταυτόχρονη δήλωση και από τις δύο πλευρές ότι αυτό είναι το τέλος του casus belli καθώς και το τέλος των μονομερών επιβολών», όπως χαρακτήρισε την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Δείχνοντας εξάλλου τις πολυεπίπεδες σχέσεις που καλλιεργεί η Τουρκία τόσο κεντρικά με την ΕΕ όσο και κατά μόνας με ισχυρά κράτη - μέλη της, επέμεινε ότι «η Ευρώπη χρειάζεται την Τουρκία στο SAFE περισσότερο από ό,τι η Τουρκία χρειάζεται την Ευρώπη». Πρότεινε δε στον Μητσοτάκη «να δημιουργήσει μια κοινοπραξία με την Τουρκία στο SAFE» αφού «αν θέσετε ως προϋπόθεση την πρόσβαση της Τουρκίας στο SAFE, πρώτα απ' όλα, δεν θα αρέσει στις ευρωπαϊκές χώρες, επειδή χρειάζονται απεγνωσμένα την τουρκική συμβολή στο νέο πλαίσιο εντάσεων ΕΕ - Ρωσίας. Εντός του ΝΑΤΟ, η Τουρκία έχει τον δικό της στρατιωτικό σχεδιασμό, τη δική της αναπτυσσόμενη αμυντική βιομηχανία. Μπορεί να πιστεύετε ότι με το SAFE η Τουρκία θα κερδίσει κάποια χρήματα. Αλλά το στρατηγικό συμφέρον δεν πρέπει να εξετάζεται υπό το πρίσμα των οικονομικών ζητημάτων. Δεν θα είναι σοφή προσέγγιση να έρθει το ζήτημα στο τραπέζι ως προϋπόθεση», πρόσθεσε επιμένοντας να «συνεργαστούμε σε κοινά έργα στο πλαίσιο του SAFE».