ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η Στάζι και...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εντάθηκε και πάλι, τις τελευταίες μέρες, η προσπάθεια ανάμειξης πρώην σοσιαλιστικών χωρών και, κυρίως, της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, με τη λεγόμενη εγχώρια τρομοκρατία. Αφορμή γι' αυτό αποτέλεσαν, η συνέντευξη στο «Κυριακάτικο Εθνος» του καθηγητή Χρ. Γιαλουρίδη (συμβούλου υπουργού Δημοσίας Τάξης επί Στ. Παπαθεμελή), σχετικά με τα αρχεία της ΣΤΑΖΙ, οι κατοπινές δηλώσεις των πρώην υπουργών Παπαθεμελή και Βαλυράκη, κλπ. Και επειδή πολλά λέγονται, θέλουμε - πέρα από πολλά άλλα - να σημειώσουμε δυο κρίσιμες λεπτομέρειες. Πρώτον: Τα φερόμενα ως αρχεία της ΣΤΑΖΙ είναι όσα παρουσιάζουν οι δυτικογερμανικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, ως αρχεία των αντίστοιχων υπηρεσιών της πρώην Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Και τούτο, γιατί στα χέρια των πρώτων περιήλθαν τα αρχεία, αμέσως μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας. Εάν και πόσο τα παρουσιαζόμενα είναι τα αυθεντικά αρχεία, είναι ένα ερώτημα, στο οποίο μόνον οι προαναφερόμενοι - μάλλον - μπορούν να απαντήσουν. Δεύτερον: Στη σχετική, τότε έκθεση του Στ. Παπαθεμελή και, μάλιστα, στην αρχή της (δημοσιεύτηκε χτες ολόκληρη στη «Χώρα») σημειώνεται:

«Από καταγραφή - μελέτη - αξιολόγηση των αναφερομένων στο θέμα Αρχείων διαπιστώθηκαν τα παρακάτω:

Α' Προέλευση: Το παραπάνω υλικό προέρχεται από σημειώσεις και γράμματα των Βάινριχ και Κάρλος, το οποίο υπέκλεψαν οι ουγγρικές μυστικές υπηρεσίες, το παρέδωσαν στην Στάζι, η οποία το εμπλούτισε με στοιχεία ερευνών - συμπεράσματα και εκτιμήσεις και έφθασε στη χώρα μας διαμέσου των Αρχών Δυτικής Γερμανίας, ΗΠΑ και Ελβετίας».

... τα αρχεία της

Σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί - ακόμη και αν δεχτεί κάποιος την αυθεντικότητα των παρουσιαζομένων αρχείων - το μόνο, για το οποίο μπορεί να... κατηγορήσει τις μυστικές υπηρεσίες των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, είναι πως έκαναν καλά τη δουλιά τους και κατάφερναν να συγκεντρώνουν τόσο κρίσιμες πληροφορίες και στοιχεία. Και, βέβαια, να αναρωτηθεί πόσες ακόμη - ίσως, ακόμη περισσότερο κρίσιμες - πληροφορίες και στοιχεία υπάρχουν για τα θέματα αυτά, αλλά τις κρατούν μυστικές οι αμερικανικές και δυτικογερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Ισως, επειδή τους αφορούν άμεσα...

Υπάρχουν απαντήσεις;

«"... Για τους εγκληματικούς ρόλους είναι "το άλλο κτίριο", όπως αναφέρεται σε αναφορά υπαλλήλου προς τον αρχηγό της ΕΥΠ. Εκεί, στο "άλλο κτίριο", που είναι έξω από την Αθήνα και εκεί κυριαρχεί το άρωμα της "Αννας", μπαινόβγαινε και ο Σάββας Ξηρός, ο οποίος καταθέτει τώρα ένα σωρό ανακρίβειες και ψεύδη που έχουν σκοπό να παραπληροφορήσουν και να αποπροσανατολίσουν τις έρευνες. Ο Σάββας γνωρίζει ποιος ήταν ο προϊστάμενός του που έδινε τις εντολές και από πού εκπαιδεύτηκε".

Αυτά μας είπε χθες υπάλληλος της ΕΥΠ πριν κοπάσει ο σάλος από την αίτηση μιας υπαλλήλου της ΕΥΠ η οποία ζήτησε να καταθέσει για την τρομοκρατία στον εισαγγελέα κ. Διώτη. Και πρόσθεσε ο υπάλληλος: "... Το κτίριο αυτό συντηρείται από τον κρατικό κορβανά και στο όνομα της ελληνικής σημαίας. Το γνωρίζουν και οι αρχηγοί της αστυνομίας και οι αρχηγοί της ΕΥΠ και είναι αδιανόητο να μην το γνωρίζουν οι πρωθυπουργοί"».

Αυτά γράφει η προχθεσινή «Απογευματινή» και τα σημειώνουμε, για τους εξής λόγους: Πρώτον, γιατί περιέχουν κάποιες συγκεκριμένες και σοβαρές καταγγελίες, στις οποίες καλούνται να απαντήσουν οι ιθύνοντες της ΕΥΠ και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι. Και δεύτερον, γιατί είναι ενδεικτικά του πολέμου, που κουφοβράζει, μεταξύ των αλληλοδιαπλεκομένων ξένων και ντόπιων μυστικών υπηρεσιών, πίσω από την επιχείρηση «εξάρθρωση της "17Ν"».

Απλά αιτήματα, προωθημένοι στόχοι

Τα αιτήματα για αύξηση μισθών-«πάγωμα» τιμών και η παράλληλη διεκδίκηση της μείωσης των έμμεσων φόρων στα είδη λαϊκής κατανάλωσης συγκροτούν ένα απλό τρίπτυχο. Εκφράζουν με έναν άμεσο τρόπο ανάγκες της εργατικής-λαϊκής οικογένειας, που ζητούν επιτακτικά ικανοποίηση.

Εκφράζουν την ασφυκτική πραγματικότητα μιας οικογένειας, που βλέπει πως όσο κι αν τρέχει, όσο κι αν κυνηγά το μεροκάματο, όσο κι αν περιορίζει τα έξοδα, πάλι μέσα μπαίνει. Εκφράζουν την αλήθεια που όλοι γνωρίζουμε μέσα από την - και προσωπική - εμπειρία πως ακόμα και με 1.000 ευρώ μηνιαίο οικογενειακό εισόδημα μια οικογένεια δεν τα φέρνει βόλτα. Πόσο μάλλον ο άνεργος, πόσο μάλλον ο συνταξιούχος, πόσο επίσης το νέο παιδί που γεμάτο όνειρα μπαίνει στην παραγωγή με τα ψίχουλα του κατώτερου μεροκάματου, αν το παίρνει κι αυτό, καθώς η πλειοψηφία των νέων προσλαμβάνονται με όρους μερικής απασχόλησης, που αναγκαστικά σημαίνει και μερική ζωή!

Τη συνείδηση που διαμορφώνει αυτή η πραγματικότητα δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν προκλητικές δηλώσεις διαφόρων κυβερνητικών του τύπου «φταίνε οι μισθοί για τον πληθωρισμό». Πόσο μάλλον όταν οι ομοτράπεζοι της κυβέρνησης, μια χούφτα άρπαγες του πλούτου που καθημερινά παράγει ο εργαζόμενος λαός, γεμίζουν το ένα σεντούκι πάνω απ' τ' άλλο κι αυτό δεν κρύβεται. Την οργή που συσσωρεύει η τέτοια συνείδηση της πραγματικότητας δεν μπορούν να τη φρενάρουν στο ξέσπασμά της ούτε οι καρεκλοκένταυροι της ΓΣΕΕ και τα τρωκτικά των ευρωενωσιακών κονδυλίων, που αναζητούν μέσα από την απάτη των «κοινωνικών διαλόγων» λύση σ' ένα πρόβλημα που και οι ίδιοι είναι μέρος της μηχανής που το παράγει.

Εκφραση των αναγκών αυτής της πραγματικότητας είναι το κάλεσμα που απηύθυναν οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα για οργάνωση συλλαλητηρίων, για κάθε μορφής αγώνα που να στοχεύει στην ανατροπή της πολιτικής που γεννά και την ακρίβεια. Η άμεση, θερμή ανταπόκριση που βρήκε αυτό το κάλεσμα, το γεγονός ότι η μία μετά την άλλη πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, σαν έτοιμες από καιρό, ανακοινώνουν συμμετοχή στα συλλαλητήρια της 3ης του Σεπτέμβρη και ταυτόχρονα τα ανάλογα θετικά μηνύματα που φτάνουν από τις γειτονιές για συμμετοχή, δείχνουν από τη μια το πόσο ώριμες είναι οι διαθέσεις, αλλά και χρεώνουν: Με τη διαπίστωση πως δεν αρκεί η διεκδίκηση ικανοποίησης κατ' ουσία αμυντικών αιτημάτων. Η πραγματικότητα που βιώνει ο εργαζόμενος λαός είναι τέτοια που αυτή καθαυτή, τελικά, αξιώνει την ανατροπή της. Κι αυτό σημαίνει πως είναι ώρα για προβολή και προωθημένων στόχων πάλης. Τέτοιων που να δένουν και με την ανάγκη πολιτικών αλλαγών.