ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να χρεοκοπήσει η πλουτοκρατία

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι ελληνικές τράπεζες θα διασωθούν από την κρίση. Αυτή η τοποθέτηση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) εκφράζει με αυθεντικό τρόπο την ουσία της στρατηγικής του ευρωενωσιακού κεφαλαίου και των οργάνων του για την έξοδο από την κρίση. Αυτή τη γραμμή εξέφρασε και ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ζ. Κλοντ Τρισέ, ο οποίος, μιλώντας προχτές σε επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου, ξεκαθάρισε ότι «αν κάποια ελληνική τράπεζα αντιμετωπίσει στο μέλλον εξαιρετικά σημαντικά προβλήματα, η ΕΚΤ θα σταθεί στο πλευρό της, όπως έκανε και με άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες». Αυτή ήταν άλλωστε και η πρώτη απόφαση που πήραν οι κυβερνήσεις των 27 κρατών - μελών της ΕΕ, ότι δε θα αφήσουν καμία «συστημική» τράπεζα να χρεοκοπήσει και για το σκοπό αυτό άδειασαν τα κρατικά ταμεία για να στηρίξουν τους χρηματοπιστωτικούς κολοσσούς και τα ευρωμονοπώλια. Πάνω από 2 τρισεκατομμύρια διοχέτευσαν τα κράτη - μέλη της ΕΕ μέσω των πακέτων στήριξης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Από την άλλη ο πρόεδρος της ΕΚΤ ξεκαθάρισε χτες ότι το «ευαγές ίδρυμά» του δεν πρόκειται να συνεισφέρει στο ελάχιστο για να πέσουν τα επιτόκια δανεισμού για την Ελλάδα, καθώς αυτό είναι καθαρά υπόθεση των «αγορών»... Με άλλα λόγια, οι τράπεζες δε θα αφεθούν να χρεοκοπήσουν, αποφαίνεται ο κεντρικοτραπεζίτης, εκφράζοντας τη γραμμή των ευρωμονοπωλίων. Στον ευρωμονόδρομο αυτό η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μία και ενιαία: Να χρεοκοπήσει η πλουτοκρατία όχι ο λαός.

Ταξικές αλήθειες και ψέματα

«Σήμερα χρειάζεται να κατεβάσουμε το επίπεδο του ελληνικού λαού, πρέπει όλοι να φτωχύνουμε». Παρόλο που επαίρεται ότι λέει «σκληρές αλήθειες» και αυτό συμβουλεύει σε κάθε ευκαιρία το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης, η σκληρή αλήθεια είναι ότι ο Κ. Μητσοτάκης λέει την ταξική αλήθεια. Και επειδή είναι η αλήθεια που υπηρετεί τα συμφέροντα μιας άθλιας μειοψηφίας, αναγκάζεται να καταφεύγει σε μισές αλήθειες, δηλαδή σε τερατώδη ψέματα, όπως το παραπάνω που είπε κατά τη διάρκεια της προχτεσινοβραδινής συνέντευξής του στον «Σκάι». Ακόμα και ο Κ. Μητσοτάκης δεν άντεξε να πει την αλήθεια, ότι δηλαδή δεν πρόκειται να φτωχύνουν όλοι, ούτε θα κατέβει το βιοτικό επίπεδο όλων μετά την κρίση. Αντίθετα, η πλουτοκρατία θα ενισχύσει την κερδοφορία της και θα βγει πιο ενισχυμένη, βουλιάζοντας πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση τον εργαζόμενο λαό. Αυτό, βέβαια, το συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότερο οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες και οι αυτοαπασχολούμενοι και δεν έχουν καμία διάθεση να αφήσουν να τους πάνε σαν πρόβατα επί σφαγή, όπως θέλει ο Κ. Μητσοτάκης και το μαύρο μέτωπο του κεφαλαίου. Οργανώνουν το ενιαίο μέτωπό τους και περνούν στην αντεπίθεση για να διεκδικήσουν ό,τι τους ανήκει σε ρήξη με τα μονοπώλια και τα κόμματά τους.

Στήριξη σε όλα τα μέτωπα

Είναι ολοφάνερο ότι η στήριξη της ΝΔ στην κυβέρνηση δεν περιορίζεται στην προώθηση των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων, αλλά επεκτείνεται και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, πράγμα που είναι αναμενόμενο αφού η στρατηγική της πλουτοκρατίας είναι ενιαία. Από την άποψη αυτή δεν προκαλεί καμία εντύπωση ότι ο πρόεδρος της ΝΔ βάζει πλάτες και στις «λύσεις» που δρομολογούνται εντός των αμερικανοΝΑΤΟικών πλαισίων για μείζονα θέματα, όπως το Αιγαίο, το Κυπριακό, η υπόθεση της ονομασίας της ΠΓΔΜ, Κόσσοβο κ.ά. Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι ο λαλίστατος κατά τ' άλλα Α. Σαμαράς δεν έχει κάνει την παραμικρή δήλωση μέχρι τώρα για τα αποτελέσματα του ταξιδιού του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, ενώ δεν ψέλλισε το παραμικρό για τα ανταλλάγματα κ.ο.κ. Μάλιστα, απέφυγε στην προχτεσινή προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή να θέσει ζήτημα ακόμα και ενημέρωσης εκ μέρους του πρωθυπουργού, αίτημα που είχε αρχικά θέσει. Προφανώς είτε είναι ενημερωμένος είτε δε θέλει να χαλάσει το κλίμα ομοψυχίας, πράγμα που είναι ίδιο. Πάντως, για τις επιστολές που αντάλλαξαν Γ. Παπανδρέου και Ερντογάν είναι ενημερωμένος...

Δυο γραμμές

Η προχτεσινή προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για το αντιλαϊκό Πρόγραμμα Σταθερότητας της κυβέρνησης ανέδειξε τις δυο στρατηγικές γραμμές που συγκρούονται στο πεδίο της οικονομίας και της πολιτικής. Παρά τις μεταξύ τους διαφοροποιήσεις, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. επιβεβαίωσαν ότι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να βγει το κεφάλαιο ενισχυμένο από την κρίση. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να δείξει ότι διαφοροποιείται στρατηγικά, προβάλλοντας ένα θολό «άλλο μοντέλο ανάπτυξης». Με τις προτάσεις και την κριτική του στις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, επιβεβαίωσε ότι κινείται στα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος και υπονομεύει κάθε ριζοσπαστική διέξοδο από το σάπιο καπιταλισμό και τις διακρατικές ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Η κυβέρνηση παρουσίασε την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης σαν μονόδρομο, μιλώντας με τη γλώσσα της πλουτοκρατίας. Ισχυρίστηκε ότι οι ακροβασίες της χώρας μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών ταυτίζονται με το «εθνικό συμφέρον» και επέμεινε στο αντιδραστικό ιδεολόγημα ότι πατριωτικό είναι ό,τι συμφέρει το κεφάλαιο. Η ΝΔ επανέλαβε την πρόθεσή της να βάλει πλάτη στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, επιβεβαιώνοντας τις διαχρονικά ισχυρές δεσμεύσεις της προς το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο υπηρέτησε και ευελπιστεί ξανά να υπηρετήσει από τη θέση της κυβέρνησης. Ο ΛΑ.Ο.Σ., με τον πιο ωμό τρόπο, δήλωσε στρατευμένος στον πόλεμο ενάντια στους εργαζόμενους, διεκδικώντας τα εύσημα του πιο θερμού υπερασπιστή των μέτρων που πάρθηκαν και των χειρότερων που έρχονται.

Η μεταξύ τους συναίνεση έχει ταξική βάση. Γι' αυτό οι αρχηγοί των τριών κομμάτων στις παρεμβάσεις τους συνδύασαν τα διαπιστευτήρια στα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο με αφορισμούς για το κίνημα και τις διεκδικήσεις του. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βολοδέρνει στις εγγενείς αντιφάσεις του, προσπαθώντας να στηρίξει με ριζοσπαστική φρασεολογία τη σοσιαλδημοκρατική στρατηγική του. Αθωώνει το ΠΑΣΟΚ για την αντιλαϊκή στρατηγική του, λέγοντας πως άλλα είπε προεκλογικά και άλλα κάνει σήμερα. Κρύβει ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένει κόμμα του κεφαλαίου, με αντιλαϊκό πρόγραμμα, το οποίο εφαρμόζει. Καλεί το λαό να διαλέξει ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, να επιλέξει θύτη, την ώρα που περισσότερο από ποτέ προβάλλει η ανάγκη να οικοδομηθεί ένα συνεπές αντιμονοπωλιακό κίνημα, που δε θα σκοντάφτει στον έναν ή στον άλλο ιμπεριαλιστή, αλλά θα παλεύει πρώτα απ' όλα στο εθνικό επίπεδο για τη δημιουργία ισχυρών ρηγμάτων στο καπιταλιστικό σύστημα εν μέσω κρίσης.

Το ΚΚΕ ανέδειξε με καθαρότητα το κεντρικό ζήτημα. Σε περίοδο κρίσης αναδεικνύεται το ζήτημα «αστική εξουσία ή εργατική - λαϊκή εξουσία». Αυτή η βασική θέση είναι που καθορίζει τη στρατηγική του Κόμματος, τη δράση του στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Την κρίση τη δημιούργησε η πλουτοκρατία. Αυτή πρέπει να πληρώσει. Η κρίση είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού. Κατά συνέπεια, φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στα όρια αυτού του συστήματος δεν μπορεί να υπάρξει. Από αυτήν τη σκοπιά, είναι ανάγκη οι αγώνες των εργαζομένων και του λαού να κάνουν ένα σοβαρό ποιοτικό βήμα. Να γίνουν επιθετικοί στο περιεχόμενό τους, βάζοντας στην ημερήσια διάταξη της συζήτησης και της πάλης το ζήτημα της εξουσίας. Αυτό είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο μπορεί να γεννήσει η κρίση.