Μπορεί οι μισθοφόροι στρατιώτες που σκοτώνονται στο Ιράκ να είναι ήδη εκατοντάδες, αλλά η κυβέρνηση Μπους έχει φροντίσει να μη φτάνει τίποτα στο αμερικανικό λαό. Εχει απαγορεύσει όχι μόνο τη μετάδοση εικόνων από τα φέρετρα που φτάνουν στις ΗΠΑ, αλλά και την ειδησεογραφική κάλυψη! Ηδη από το Μάρτη, τις παραμονές του πολέμου στο Ιράκ, είχε σταλεί σε αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις σχετική οδηγία από το Πεντάγωνο: «Δε θα γίνουν τελετές άφιξης νεκρών ή κάλυψη των σκηνών αυτών από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης». Εχει αποδειχτεί, βέβαια, ότι στις ΗΠΑ τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα έχουν ντυθεί στο χακί, στο πλευρό της κυβέρνησης Μπους στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν, αν το Ιράκ γίνει Βιετνάμ και τα πτώματα που φτάνουν στις ΗΠΑ θα είναι χιλιάδες...

Αστραψε και βρόντηξε ο Θ. Αναστασιάδης προχτές στην εκπομπή του από το ραδιόφωνο. Τα έβαλε με όλους τους απεργούς, ιδιαίτερα του δημοσίου τομέα, που τον ...βασανίζουν και τον ...ταλαιπωρούν, που αμείβονται πλουσιοπάροχα, που έχουν καπαρωμένες τις «θεσούλες» τους (σε αντιδιαστολή με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, που δεν τολμούν να κουνηθούν)... Είπε και άλλα πολλά, εκεί όμως που στάθηκε με έναν «ιδιαίτερο» τρόπο ήταν απέναντι στους εργαζόμενους στην Καθαριότητα. Τι «αλητάμπουρες» τούς ανέβαζε, τι «αλήτες» τούς κατέβαζε. Από τα «βρώμικα κυκλώματα» και τις «μαφίες» μόνον η «πολιτική επιστράτευση» θα μας σώσει! Φυσικά, δε χρειάζεται ν' απαντήσει κανείς στον οχετό του Θ. Α. κι ας είναι η δική του βρώμα μεγαλύτερη από των σκουπιδιών που δημιουργεί η πολιτική της κυβέρνησης. Ας είναι όμως όλοι σίγουροι: Οι λαϊκοί αγώνες θα αφανίσουν όλα τα «σκουπίδια».

Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε η Ενωση Καταναλωτών Ελλάδας και έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα, μια τετραμελής οικογένεια, μέσου οικονομικού επιπέδου, για να τα φέρει βόλτα στοιχειωδώς, κάνοντας μόνο τα εντελώς απαραίτητα έξοδα, χωρίς έκτακτες ανάγκες, ούτε καν αγορές για ρούχα και παπούτσια, χρειάζεται ένα ποσό της τάξης των 2.141 ευρώ το μήνα.

Δε γνωρίζουμε, βέβαια, τα κριτήρια βάσει των οποίων συντάχθηκε η σχετική έρευνα. Το ποσό, πάντως, δε φαίνεται υπερβολικό, όταν κανείς λογαριάσει τα απαιτούμενα χρήματα, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Ετσι ή αλλιώς, όμως, το προαναφερόμενο ποσό είναι αρκετά μεγαλύτερο από τα μηνιάτικα έσοδα ενός μεγάλου μέρους των λαϊκών οικογενειών, που αγωνίζονται για να τα βγάλουν πέρα. Κι αυτό δε χρειάζεται έρευνες για να στηριχτεί. Αλλο πράγμα χρειάζεται. Αντίσταση και αγώνας ενάντια στην πολιτική που διαιωνίζει τη λιτότητα και κάνει τους εργαζόμενους να βαρυγκωμούν από τις συνέπειες των αντιλαϊκών μέτρων...