ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Βαφτίζουν «άρνηση» ό,τι δεν τους βολεύει

Γρηγοριάδης Κώστας

Την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς τη διάλυση της δημόσιας και κοινωνικής ασφάλισης επιβεβαιώνει και το άρθρο του υπουργού Εργασίας, Α. Λοβέρδου, στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», της περασμένης Κυριακής.

Ο υπουργός κινδυνολογεί ξανά περί μη δυνατότητας του ασφαλιστικού συστήματος να καταβάλει τις συντάξεις το 2015. Επικεντρώνει σε δήθεν εγγενείς αδυναμίες του ασφαλιστικού συστήματος για να συγκαλύψει ότι μία από τις βασικές αιτίες των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν σήμερα τα Ταμεία είναι η επί δεκαετίες συστηματική κλοπή των τεράστιων αποθεματικών τους από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, για λογαριασμό του τελευταίου. Ακόμα θέλει να κρύψει ότι καμία μέχρι σήμερα μεταρρύθμιση δεν είχε στόχο την επίλυση του Ασφαλιστικού. Πραγματικός στόχος όλων - και της σημερινής - είναι το πώς θα μειωθεί παραπέρα το λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος της εργασίας, αλλά και να βρεθούν τρόποι ώστε το κεφάλαιο να αρπάξει ακόμα περισσότερα από τους εργαζόμενους μέσω της μετατροπής των συντάξεων, της υγείας και της πρόνοιας σε αντικείμενα εμπορικής συναλλαγής και τζογαρίσματος.

Με την ίδια αποπροσανατολιστική στόχευση ο υπουργός κατηγορεί, μεταξύ άλλων, το ΚΚΕ για «στείρα άρνηση». Κάνει δηλαδή ότι δεν ξέρει πως το ΚΚΕ σήμερα είναι το μόνο κόμμα που έχει ξεκάθαρη, ολοκληρωμένη και συγκροτημένη πρόταση για την Κοινωνική Ασφάλιση. Μόνο που η πρόταση αυτή είναι διαμορφωμένη με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων και αυτό είναι αντίθετο στα σχέδια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που μιλά για λογαριασμό των βιομηχάνων και των τραπεζιτών. Εν κατακλείδι, αν και ο υπουργός φέρει την ιδιότητα του επιστήμονα, οι διαπιστώσεις του στηρίζονται στην απόκρυψη, τη διαστρέβλωση και την παραπλάνηση. Εύλογη αντίδραση όταν προσπαθείς να πείσεις ότι ...η Γη είναι επίπεδη.

«Μέτωπο» εξωραϊσμού της αντιλαϊκής πολιτικής

Από πουθενά δεν προκύπτει ο πρωτοσέλιδος τίτλος της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας» ότι τάχα ο Γ. Παπανδρέου ανοίγει «μέτωπο» κατά των «οίκων» (σ.σ. αξιολόγησης) και μάλιστα από κοινού με Σαρκοζί και Θαπατέρο. Είναι τίτλος καθαρά προπαγανδιστικός που εξωραΐζει την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και από την άποψη αυτή μάλλον «υπηρεσία» προσφέρει. Ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του όχι μόνο δεν έχουν ανοίξει κανένα μέτωπο με τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης, δηλαδή τα όργανα των διεθνών τοκογλύφων της χρηματιστικής ολιγαρχίας, αλλά σε κάθε ευκαιρία προσφέρει διαβεβαιώσεις ότι «θα κάνει ό,τι ζητούν», δηλαδή θα πάρει όλα τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα στο όνομα της μη «υποβάθμισης». Οτι δεν έχει καμία διάθεση αντιπαράθεσης και σύγκρουσης με τους «οίκους αξιολόγησης» και βέβαια τα αφεντικά τους, τα μονοπώλια, φάνηκε καθαρά και από την ομιλία του στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ το Σάββατο, όπου όχι μόνο δεν έκανε καμία σχετική αναφορά, αλλά αντίθετα έστειλε μήνυμα πλήρους συμμόρφωσης και υποταγής στις αξιώσεις τους, διαβεβαιώνοντας ότι «θα δράσουμε τώρα και αποφασιστικά» και αναγορεύοντας το 2010 ως έτος «των μεγάλων αλλαγών και ανατροπών παντού». Το μόνο που ζητά ο πρωθυπουργός από τους «διεθνείς οίκους» είναι, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, «μια ανάσα» για να επιβάλει τα νέα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να υποστηρίζεται ότι ανοίγει μέτωπο, υπάρχει χάος απροσμέτρητο, που μόνο μια «αδέσμευτη» εφημερίδα δεν μπορεί να διακρίνει...

Ωθηση σε ευρω-επεμβάσεις

«Στόχος μου είναι να αξιοποιήσω τους διάφορους μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων που διαθέτουμε ήδη και πρέπει να τους αναπτύξουμε περαιτέρω, όπως και τις πολιτικές και στρατιωτικές μας δυνατότητες, ώστε να έχουμε επιτυχία». Αυτή είναι η προτεραιότητα της νεόκοπης, ελέω συνθήκης Λισαβόνας, «υπουργού Εξωτερικών» της ΕΕ Κ. Αστον, προκειμένου όπως σημειώνει να γίνει «πιο δυνατή η φωνή της ΕΕ στην παγκόσμια σκηνή». Προκειμένου να μην αφήσει αμφιβολίες, η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής ξεκαθαρίζει ότι θα συνεχιστούν και θα ενταθούν οι «πολιτικές και στρατιωτικές αποστολές» της ΕΕ, που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη «σε τέσσερις διαφορετικές ηπείρους», όπως καυχάται σε άρθρο της που δημοσιεύεται στην «Καθημερινή». Διακηρυγμένος στόχος είναι «η από κοινού δράση με τις ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή», αλλά και στο Αφγανιστάν και το Ιράν. Επίσης πέρα από το «σημαντικό ρόλο» που διαδραματίζει η ΕΕ στα Βαλκάνια και στο Νότιο Καύκασο, ιδιαίτερη σημασία αποδίδει στην επέκταση στην Αφρική, όπου όπως αναφέρει η ΕΕ δραστηριοποιείται γύρω από το Κέρας της Αφρικής και «με ζωτικής σημασίας χερσαίες πρωτοβουλίες». Οι παραπάνω δηλώσεις επιβεβαιώνουν πανηγυρικά την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η συνθήκη της Λισαβόνας είναι ένα βασικό εργαλείο για την παραπέρα στρατιωτικοποίηση και συντονισμό των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε όλα τα μέρη του πλανήτη.

Δυο γραμμές σε σύγκρουση

Αποτελεί βασικό γνώρισμα της κρίσιμης απεργιακής μάχης που κορυφώθηκε την περασμένη Πέμπτη, η πιο πλατιά, στοιχειοθετημένη, κρυστάλλινη ανάδειξη των δύο γραμμών που συγκρούονται μέσα στο εργατικό κίνημα. Γνώρισμα που κατατάσσει την πρόσφατη 24ωρη απεργία σε σημαντική παρακαταθήκη για τη συσπείρωση και ενεργοποίηση νέων δυνάμεων σ' εκείνη τη γραμμή πάλης που μπορεί να οδηγήσει στην οριστική χειραφέτηση της εργατικής τάξης από τους δυνάστες της.

Το απεργοσπαστικό «διάγγελμα» της ΓΣΕΕ και η σπουδή της να βγάλει τις κινητοποιήσεις παράνομες πριν ακόμα και από τα αστικά δικαστήρια στα οποία κατέφυγε η μεγαλοεργοδοσία, αποκάλυψε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την αντεργατική αποστολή την οποία, συνειδητά και στοχοπροσηλωμένα, έχουν αναλάβει οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Στην ίδια κατεύθυνση τρομοκράτησαν εργαζόμενους, περιφρόνησαν τις αγωνιστικές τους διαθέσεις, συστρατεύτηκαν με την εργοδοσία, ακόμα και την επομένη που πλήθος κόσμου συμφώνησε με τον χαρακτηρισμό της ΓΣΕΕ ως «τριτοβάθμιας οργάνωσης συνδικαλιστών». Αυτός είναι ο ρόλος που έχουν επιλέξει: η υπονόμευση των αγώνων των εργαζομένων, απροσχημάτιστα, αδίστακτα.

Στον αντίποδα, η ίδια η προκήρυξη, προετοιμασία και ολοκλήρωση της απεργιακής αναμέτρησης, αποτύπωσε τη δυναμική που έχει η γραμμή πάλης που εκφράζει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, σε κατεύθυνση ρήξης με την πλουτοκρατία. Χιλιάδες τόποι δουλειάς «νέκρωσαν» επειδή δεκάδες χιλιάδες απεργοί οργάνωσαν την απεργία, βγήκαν στους δρόμους της χώρας, έχοντας το προηγούμενο διάστημα συμμετάσχει, στον έναν ή στον άλλο βαθμό, στην αντιπαράθεση με τη λογική της μοιρολατρίας και του συμβιβασμού. Πάνω σ' αυτή τη γραμμή, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι γνωρίζουν τους καρπούς της συνεπούς δράσης των ταξικών δυνάμεων, όπως αποτυπώνονται και στις συνδιασκέψεις που αυτές τις μέρες συνεχίζονται ενόψει της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ στις 9 Γενάρη.

Οσο δυναμώνει η αντεργατική επίθεση του «μαύρου μετώπου» κεφαλαίου - δυνάμεων του ευρωμονόδρομου - πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, τόσο ενισχύονται και οι μεθοδεύσεις για να τσουβαλιαστούν οι εργάτες στη γραμμή που λέει ότι - δήθεν - για να σωθεί ο εργάτης πρέπει πρώτα να σωθεί το αφεντικό του. Είτε με εκβιασμούς, είτε στη λογική των «αντοχών» μιας οικονομίας δομημένης για την εξασφάλιση μέγιστου δυνατού κέρδους στις πολυεθνικές, είτε μέσα από ένταση της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης του κεφαλαίου. Ωστόσο, την ίδια ακριβώς ώρα, αναδεικνύεται περίτρανα πως μόνο με ενεργό στράτευση στη γραμμή ρήξης και ανατροπής της πολιτικής που υπηρετεί την «ανταγωνιστικότητα», οι εργάτες θα μπορέσουν και να υπερασπιστούν και να διευρύνουν τις κατακτήσεις τους. Οχι απλά επειδή χρειάζεται αντίσταση, προκειμένου να μπει φρένο στην εργοδοτική ασυδοσία. Αλλά γιατί η υπεράσπιση των συμφερόντων και των αναγκών του εργάτη βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών της. Οσο δυναμώνει αυτή η γραμμή πάλης, όσο δυναμώνουν τα συνδικάτα με τέτοια γραμμή κόντρα στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, τόσο δυναμώνει η δύναμη των εργατών για την επιβολή των δικών τους συμφερόντων. Αυτό το μαρτυρά η ίδια η ιστορία των αγώνων της εργατικής τάξης, η καθημερινή της πείρα. Γιατί ό,τι κατόρθωσε το κατόρθωσε μόνο όταν αποφάσισε να αμφισβητήσει και να στραφεί ενάντια στο κεφάλαιο, στην εξουσία του, και στους φορείς του μέσα στο κίνημά της.