ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 21 Μάρτη 2006
Σελ. /32
Η δίχρονη εμπειρία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο «Ριζοσπάστης» το 'λεγε και το φώναζε συνεχώς, τόσο παλιότερα, όσο και ιδιαίτερα την τελευταία χρονική περίοδο, πριν τις εκλογές του 2004. Η γενικόλογη και αοριστόλογη συνθηματολογία του κόμματος της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, της ΝΔ, για την ακρίβεια, την ανεργία, την άσχημη κατάσταση στην Υγεία, την Παιδεία κλπ., κλπ., η ανούσια και δημαγωγική κριτική της προς την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δε σημαίνει ότι έχει άλλη και, μάλιστα, φιλολαϊκή πολιτική. Οποιος διάβαζε τότε το πρόγραμμα της ΝΔ θα μπορούσε να δει, ότι πίσω από ωραίες, αλλά κούφιες, λέξεις και διακηρύξεις, κρυβόταν η ίδια με αυτή της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, λογική και πολιτική του δήθεν ευρωμονόδρομου. Η ίδια ουσιαστικά πολιτική και λογική της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας.

Δύο χρόνια μετά, όλα όσα έλεγε τότε ο «Ριζοσπάστης» επαληθεύονται από τη ζωή. Κι αυτό δεν αλλάζει, ούτε έχει καμιά σχέση με τα όποια επιχειρήματα έντυσε την πολιτική της η ΝΔ -π.χ. απογραφή και ελλείμματα. Ετσι κι αλλιώς, θα 'βρισκε κάποιες δικαιολογίες. Ούτε με την εκπλήρωση ή όχι κάποιων ελαχίστων και αποσπασματικών προεκλογικών υποσχέσεών της - π.χ. τα ψίχουλα στο ΕΚΑΣ και στις αγροτικές συντάξεις. Αλλωστε, όλες οι αντιλαϊκές κυβερνήσεις κάτι κάνουν, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού.

Αυτή είναι η αλήθεια, που επιχειρούν να κρύψουν, τόσο οι μεν όσο και οι δε από τους εργαζόμενους.

... και η γενικότερη σημασία της

Οι εμπειρίες και τα συμπεράσματα, όμως, που αποκομίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι, από τη δίχρονη «νέα διακυβέρνηση» της ΝΔ, θα έχουν μικρή και, πάντως, αναποτελεσματική σημασία και αξία, εάν τους οδηγούν, απλά και μόνο, στην καταδίκη της ΝΔ. Εάν δε συνειδητοποιούν ότι η ουσία και οι ρίζες των προβλημάτων δεν οφείλονται στο όνομα του υπουργού Οικονομίας ή του πρωθυπουργού ή του κόμματος που κυβερνά. Ούτε στην τέτοια ή άλλη μορφή εφαρμογής του δήθεν ευρωμονόδρομου και διαχείρισης των πραγμάτων, π.χ. στον περισσότερο ή λιγότερο «διάλογο» και «συναίνεση». Εάν απογοητεύονται από τη ΝΔ και ξαναγυρίζουν στο ΠΑΣΟΚ, παρασυρμένοι τη φορά αυτή όχι από συνθήματα του τύπου «νέα διακυβέρνηση» και «επανίδρυση του κράτους», αλλά του τύπου «άλλος δρόμος» και ανέξοδες ...επαναστάσεις...

Τα συνεχώς πολλαπλασιαζόμενα και οξυνόμενα λαϊκά προβλήματα οφείλονται στο περιεχόμενο της πολιτικής των κυβερνήσεων και ποια ταξικά συμφέροντα αυτή εξυπηρετεί, των εργαζομένων ή της πλουτοκρατίας. Καμιά σημασία δεν έχει το χρώμα της λιτότητας και της ακρίβειας, της μερικής απασχόλησης και των απολύσεων, της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας και της Παιδείας, κλπ., κλπ. Το ίδιο επώδυνα είναι για τα λαϊκά στρώματα, είτε γαλάζιο χρώμα έχουν, είτε πράσινο. Είτε εφαρμόζονται κατόπιν «διαλόγου» και «συναίνεσης», είτε όχι. Αλλωστε, δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από την εικοσαετή διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και όλοι θυμούνται τα κυβερνητικά έργα και ημέρες του.

Η έφοδος

Την πρακτική των αιφνιδιαστικών ελέγχων των υπουργών Υγείας και - μάλιστα νύκτωρ - στα νοσοκομεία για τον έλεγχο των γιατρών, την είχε χρησιμοποιήσει κατά κόρον ο πρώην υπουργός Υγείας Γιώργος Σούρλας επί της προηγούμενης διακυβερνήσεως της ΝΔ στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Στην πρακτική αυτή τον ακολούθησε ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ιδιαίτερα μετά την εφαρμογή της διαβόητης «μεταρρύθμισης του ΕΣΥ», που συνοδεύτηκε με την τοποθέτηση διοικητών - μάναντζερ στα νοσοκομεία. Τώρα την πρακτική αυτή τη μετέρχεται και νυν υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος, προσθέτοντας και κάποιες... πρωτοτυπίες: Εκτός απ' τις δικές του εφόδους υπάρχουν και έφοδοι των εισαγγελέων με τη συνοδεία της Αστυνομίας, όπως έγινε στο νοσοκομείο του Βόλου.

Σε καμιά περίπτωση η στήλη δεν πρόκειται να δικαιολογήσει κανέναν λειτουργό της Υγείας που αποδεικνύεται ασυνεπής προς τις εργασιακές του υποχρεώσεις. Ομως όσοι έφοδοι κι αν γίνουν στα νοσοκομεία δεν πρόκειται ν' αλλάξει η κατάσταση, αν δεν αντιμετωπιστούν οι αιτίες που προκαλούν τα προβλήματα τόσο για τους λειτουργούς της Υγείας όσο και τους ασθενείς.

Και αυτές μόνο μια έφοδος μπορεί να τις βάλει στο περιθώριο: Η... έφοδος του λαϊκού κινήματος που θα επιβάλει ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλο το λαό και θα διασφαλίσει αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας για τους λειτουργούς του.

«Κώδικας δεοντολογίας»

Στην εφαρμογή «κώδικα δεοντολογίας» για τα στελέχη του ΣΥΝ, σχετικά με τις απόψεις που εκφράζουν διά του Τύπου και των ΜΜΕ, προσανατολίζεται η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή (ΚΠΕ) του κόμματος, προκειμένου να ...περιοριστούν οι δημόσιες αντιπαραθέσεις στελεχών και τα προβλήματα εσωκομματικής συνοχής. Η πρόταση κατατέθηκε στην προχτεσινή συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ και θα αποτελέσει το αντικείμενο ειδικής συνεδρίασής της τον ερχόμενο Μάη.

Αλήθεια, η πρόταση δε σας φέρνει - έστω και ελάχιστα - στο μυαλό το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και τα όσα πολλά και διάφορα συκοφαντικά έχουν κατά καιρούς πει οι ίδιοι άνθρωποι σε βάρος του..;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Περί «νομιμότητας»...

Πόσες και πόσες φορές δεν προκάλεσε την «μήνιν» του αστικού πολιτικού κόσμου και των φιλικών σ' αυτόν γραφίδων του Τύπου, η επιμονή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ΚΚΕ στο σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Πιο πρόσφατες οι αντιδράσεις τους, όταν κατά τη διάρκεια της ναυτεργατικής απεργίας, το ΚΚΕ υπερασπίστηκε το δικαίωμα των εργατών της θάλασσας να ανατρέψουν μια νομιμότητα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Τούτες τις μέρες, οι ίδιες εφημερίδες -κυρίως του αντιπολιτευόμενου την κυβέρνηση Τύπου, αλλά και συμπολιτευόμενες - προβάλλουν, και μερικές υποτίθεται υπερασπίζονται, τις κινητοποιήσεις των Γάλλων φοιτητών, μαθητών και εργαζομένων, ενάντια σε ένα νόμο που τορπιλίζει τα εργασιακά τους δικαιώματα και είναι αντίστοιχος με αυτά που είχε προτείνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προεκλογικά, αλλά και που συμφωνεί με τον ένα ή άλλον τρόπο και η κυβέρνηση της ΝΔ.

Ενάντια στη «νομιμότητα» των νόμων της κυβέρνησής τους και του κράτους τους στρέφονται οι νέοι και νέες της Γαλλίας και πολύ καλά κάνουν. Νόμος ψηφισμένος είναι στη Γαλλία. Νόμος άδικος και αποκρουστικός για τα εργασιακά δικαιώματα των νέων στη Γαλλία. Δικαιούνται ή όχι οι εργαζόμενοι εκεί να τον ανατρέψουν και να βροντοφωνάξουν «νόμος είναι το δίκιο μας»; Φυσικά και δικαιούνται ή σωστότερα είναι υποχρέωσή τους, όπως υποχρέωση και δικαίωμα όλων μας είναι να τους υπερασπιστούμε και να εκφράσουμε την ενεργητική αλληλεγγύη μας.

Νόμοι ψηφισμένοι δεν είναι και στην Ελλάδα, αυτοί που το ταξικό εργατικό κίνημα διεκδικεί να καταργήσει; Και μάλιστα, στο πρόσφατο παράδειγμα της μεγαλειώδους απεργίας των ναυτεργατών, όχι νόμος, αλλά απλό νομοσχέδιο ήταν αυτό που έθετε ως αίτημα να αποσυρθεί. Κατάργηση νόμου διεκδικούν οι νέοι της Γαλλίας, κατάργηση νόμου διεκδικούσαν χτες οι ναυτεργάτες, προχτές κάποιοι άλλοι στην Ελλάδα. Και μάλιστα με πολλές και ανεβασμένες μορφές πάλης. Με όλες τις μορφές πάλης που επιλέγουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, η ίδια η νεολαία, μέσα από μαζικές διαδικασίες. Εκτός κι αν κάθε φορά το κριτήριο ή μη της «νομιμότητας» καθορίζεται από ποιο κόμμα της αστικής τάξης βρίσκεται στην κυβέρνηση. Μα, το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής και στη Γαλλία και την Ελλάδα και παντού, καθορίζεται από το τι επιτάσσουν τα συμφέροντα της τάξης στην οποία ανήκει η εξουσία, κι όχι από τα πρόσωπα που τη διαχειρίζονται. Και πολύ απλά αποδεικνύεται ότι αυτή η δημοκρατία, είναι επίφαση δημοκρατίας, είναι δικτατορία της αστικής τάξης πάνω στην εργατική τάξη, στα πλατιά λαϊκά στρώματα, στη νεολαία.

Φυσικά, οι ντόπιοι πολιτικοί υπάλληλοι των εφοπλιστών και βιομηχάνων είτε βρίσκονται στο ΠΑΣΟΚ είτε στη ΝΔ, κανένα πρόβλημα δεν έχουν να διατυπώσουν «εκ του ασφαλούς» συμπάθεια προς τους ξεσηκωμένους νέους της μακρινής Γαλλίας, μέσω των ΜΜΕ. Οταν προκύπτει εκδήλωση ταξικής λαϊκής πάλης στην Ελλάδα τότε κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, ξαναθυμάται τη «νομιμότητα» και ωρύεται για την περιφρούρησή της και το δικαίωμα της κυβέρνησης να νομοθετεί κατά πώς νομίζει, θέτοντας ζήτημα μέχρι και «ορίων νομιμότητας» του ΚΚΕ και των εξεγερμένων, αγωνιζόμενων εργατών και νέων. Εστω κι έτσι βέβαια, αποκαλύπτεται τι πραγματικά φοβούνται...



Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ