Βεβαίως, αυτή η κούρσα στους διαδρόμους της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων έχει το ολόχρυσό της μετάλλιο. Εξασφαλίζει, σταθεροποιεί κι ενδεχομένως θα αποπειραθεί να διαιωνίζει στην εξουσία πολλών χωρών όπως η δική μας για παράδειγμα, πολιτικές εξάρτησης από τα πολυεθνικά κεφάλαια, συστήματα κοινωνικής δικαιοσύνης αντίστοιχα με της ζούγκλας, πολιτισμικές προτάσεις τύπου χαρτοπετσέτα της μιας χρήσης και παιδεία που καλλιεργεί την προσαρμογή, την απορρόφηση, τη συναλλαγή και την ολοκληρωτική προσχώρηση στο σύστημα αξιών της κυρίαρχης αστικής τάξης.
Σ'όλο αυτό το δραματικό επεισόδιο, σταγόνα - και μάλιστα ήδη γνωστή και δοκιμασμένη απ' τα πικραμένα χείλη των λαών, στον ωκεανό της ιστορίας, μια θεαματική διαφορά απαιτεί ιδιαίτερη πολιτική επεξεργασία και αυξημένη αντίσταση. Η λεγόμενη ψηφιακή τεχνολογία, η έκρηξή της και η προκύψασα «νέα οικονομία». Σ' αυτό το πεδίο όπου το ρόλο του κολαούζου, αυτού που δείχνει δηλαδή το δρόμο στους χαμένους και μπερδεμένους, που παίζουν από άτσαλα ως περίτεχνα, τα ΜΜΕ. Ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, έντυπα, δίκτυα, διαφημίσεις.
Με δήθεν ιδεολογικό οπλοστάσιο όρους όπως θωράκιση, διαφάνεια, διαπλοκή και τεχνικό λεξιλόγιο όπως μετοχοποίηση, ιδιωτικοποίηση, ελαστικοποίηση, απελευθέρωση αγοράς κι άλλα τέτοια εμπειρικώς και θεωρητικώς απλησίαστα ως έννοιες για το λαό και τους σκληρά εργαζόμενους, η μάχη για το πλιάτσικο πλασάρεται ως η ιπποτικότερη, ή πιο ρομαντική και αλτρουιστική μάχη των καλών πλουσίων εναντίον των κακών αγράμματων φτωχών.
Η κυρίαρχη τάξη με την ιδεοληπτική αλαζονεία της αθάνατης νίκης της, επιτίθεται πια απροκάλυπτα σε κάθε απομεινάρι δημόσιας περιουσίας, κοινωνικής κατάκτησης, κοινού αγαθού που διεκδικήθηκε με αίμα, ιδρώτα κι αγώνες.
Το εμφανίζει δε με τη βοήθεια χρημάτων, δικτύων και ελεγχόμενων ΜΜΕ, όπως ακριβώς και οι αποικιοκράτες τις ωμές σφαγές τους: εκπολιτίζουν και ενίοτε εκσυγχρονίζουν τους ιθαγενείς όπου γης, προκειμένου να βάλουν χέρι στα διαμάντια, το πετρέλαιο, τα ορυκτά, τα χωράφια, τις συχνότητες, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις υποδομές, τα οδικά δίκτυα, τις μεταφορές, τα βιβλία, τα μυαλά και τις ιδέες, το ίδιο το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των γενεών πασών.
Ισως ήρθε η ώρα, μετωπικά, πολιτικά και κυρίως ενεργά, να προσδιορίσουμε στόχους και πεδία αντίστασης, μεθόδους και διαδικασίες δράσης, να χτίσουμε το ροκ του μέλλοντός μας, το βράχο - φάρο - δίκτυο, των λαών και κυρίως των παιδιών, ακόμα και σε τοπία και χώρους που σκόπιμα έμειναν άγνωστα κι απρόσιτα στους πολλούς. Οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, που κατατίθενται προς όλους για συζήτηση σήμερα είναι ένα παγούρι δροσερό νερό στη σκληρή άνυδρη κι απολίτικη διαδρομή που χαράσσουν άλλοι για μας και πρέπει να απογοητευτούν.
«Ο λαγός, λέει, είναι καθισμένος σα μπέης κάτω από ένα δέντρο, περνάει η αρκούδα, τον ρωτάει πώς τα πάει και κείνος απαντά: "Μια χαρά! Να κάθομαι εδώ, λιάζομαι, κοιμάμαι με τις ώρες κι όταν περνάει το λιοντάρι του ρίχνω και μια φάπα για να περάσει η μέρα μου"! Το παραμύθι συνεχίζεται ολόιδιο επί μήνες και κάθε μέρα ο λαγός, αραχτός και με ύφος νταή, περιγράφει στην αρκούδα πώς περνάει τις ώρες του, ρίχνοντας... φάπες στο βασιλιά της ζούγκλας! Κάποια μέρα, όμως, αντί για την αρκούδα περνάει μπροστά από το λαγό το λιοντάρι... Τι κάνεις εκεί λαγέ, ρωτάει με αγριάδα το λιοντάρι. Και ο λαγός, μαζεμένος και τρέμοντας: "Τι να κάνω βασιλιά μου. Να, κάθομαι δω, δεν πειράζω κανένα, όλους τους αγαπάω και όταν πότε - πότε περνάει η αρκούδα, λέμε και καμιά... βλακεία για να περάσει η ώρα"»!
Αν υπάρχουν κάποιοι που απορούν μαζί μας τι σχέση μπορεί να έχουν τα ανέκδοτα της ζούγκλας με τα ΜΜΕ, εμείς απορούμε μαζί τους περισσότερο. Απορούμε... με την απορία τους. `Η μήπως υπάρχει κανείς που να αρνείται πλέον στα σοβαρά ότι όταν μιλάμε για ΜΜΕ, στην ουσία μιλάμε για μια ηλεκτρονική ζούγκλα; Μια ζούγκλα από την οποία δε λείπουν ούτε οι «λαγοί», που το παίζουν... νταήδες, ούτε, φυσικά, τα «λιοντάρια», που μόλις εμφανιστούν, τότε οι λαγοί γίνονται... «λαγοί». Ως συνήθως.
***
Πρέπει εξ αρχής να σημειώσουμε ότι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τούτης της νέας ιστοριούλας με θέμα την... εξυγίανση της «ζούγκλας» - μια ιστορία που την παρακολουθούμε σε παράλληλη «εκπομπή» με το γενικότερο σίριαλ της «διαπλοκής» - είναι το εξής: Για πρώτη φορά, οι «λαγοί» του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης, όχι μόνο κάνουν την... πάπια μπροστά στα λιοντάρια, αλλά το ομολογούν κιόλας. Ομως - κι εδώ είναι το ωραίο - αν και θα περίμενε κανείς, μετά από τις ομολογίες τους, ότι θα σταματούσαν την κοροϊδία, εντούτοις συνεχίζουν να αυτοδιαφημίζονται σαν οι «Ασπροι Σίφουνες» της... κάθαρσης.
***
Ετσι διατείνεται η κυρίαρχη προπαγάνδα: Οτι η ρύθμιση που πέρασε στο υπό αναθεώρηση Σύνταγμα - και καλώς πέρασε -«απαλλάσσει» την πολιτική εξουσία από τις εξαρτήσεις και τις πιέσεις που της ασκεί η οικονομική εξουσία... Να είναι αλήθεια; Να ήταν αρκετή μια ρύθμιση, και μάλιστα σε αστικό Σύνταγμα, για να πάθει ο καπιταλισμός ό,τι έπαθε στα Χειμερινά Ανάκτορα;(!!!)
***
Ας δούμε κατ' αρχάς τις ομολογίες. Προσέξτε : «Αν κάποιος θέλει να κρυφτεί πίσω από κάποιον άλλον για να κάνει τη δουλειά του, θα χρησιμοποιήσει τη σύζυγο ή το παιδί του; Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα φίλο, ένα συνεργάτη του, ή ένα πιο μακρινό συγγενή του;».
Τα παραπάνω δεν είναι λόγια κάποιου τυχαίου, αλλά του ίδιου του εισηγητή της αναθεωρητικής πρότασης εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, του κ. Βενιζέλου! Είναι λόγια που ειπώθηκαν από τον κ. Βενιζέλο, όταν εκείνος ρωτήθηκε για την αξία της ρύθμισης περί απαγόρευσης των συγγενικών προσώπων. Αυτή είναι, πράγματι, η τελική «αξία» της ρύθμισης: Οσοι μεγαλοσχήμονες ελέγχουν σήμερα ΜΜΕ μέσω των συγγενών τους, αύριο θα τα ελέγχουν μέσω των... φίλων τους. Δεν είναι, δε, καθόλου άνευ σημασίας ότι την ίδια άποψη με τον Ε. Βενιζέλο έχει και ο εκπρόσωπος του κ. Σημίτη. «Πώς σχολιάζετε τη δήλωση Βενιζέλου περί φίλων;», ρωτήθηκε την επομένη της κατάθεσης της ρύθμισης ο Δ. Ρέππας. Και κείνος απάντησε: «Αυτό που είπε ο κ. Βενιζέλος είναι λογικό, είναι αυτονόητο»...
***
Αν δεν είναι έτσι, τότε ας μας απαντήσουν: Τυχαία αρνήθηκε το ΠΑΣΟΚ να συμπεριλάβει στη ρύθμιση και τη διάταξη που πρότεινε το ΚΚΕ για ονομαστικοποίηση των μετοχών των ΜΜΕ μέχρι τελευταίου φυσικού προσώπου; `Η μήπως είναι τυχαίο ότι αρνούνται την καθιέρωση και κυρίως την εφαρμογή στοιχειωδών ρυθμίσεων που αφορούν το ΕΡΣ, τη νομιμοποίηση των αδειών, την επικύρωση των προστίμων κατά καναλιών κλπ.
***
Εφόσον θα υπάρχει η δυνατότητα στον ιδιώτη να κατέχει ΜΜΕ, τίποτα δεν μπορεί να απαγορέψει στον καπιταλιστή να έχει ένα ή περισσότερα ΜΜΕ υπό τον έλεγχό του. Τίποτα δε θα τον εμποδίσει να χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ σαν «όπλο» για τις μπίζνες του. Τίποτα. Εκτός από την ανατροπή του.
Μέχρι τότε, οι λαγοί θα συνεχίσουν να λένε ιστορίες για... αρκούδες και να κάνουν κωλοτούμπες, όταν θα σκάνε μύτη τα λιοντάρια....