ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 17 Ιούλη 2002
Σελ. /28
Ο... κατάλληλος άνθρωπος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν δεν έχετε ακούσει το όνομα Λάρι Τόμσον, σας πληροφορούμε ότι είναι ο άνθρωπος που τοποθέτησε πρόσφατα ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζ. Μπους επικεφαλής του νέου σώματος που δημιούργησε για τη δίωξη των οικονομικών σκανδάλων, μετά τις τελευταίες υποθέσεις της «Ενρον», της «Γουόρλντ Κομ», της «Χέροξ» κλπ. Με άλλα λόγια, δηλαδή, ο Τζ. Μπους έφτιαξε ένα σώμα «αδιαφθόρων» και όρισε επικεφαλής τους, τον Λ. Τόμσον.

Πριν πάρει αυτήν τη θέση, όμως, ο Λ. Τόμσον ήταν επικεφαλής εταιρίας, η οποία ακολούθησε παρόμοιες πρακτικές με τις προαναφερόμενες επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα, ήταν διευθυντής στην εταιρία «Providiam Financial Corp», η οποία πλήρωσε κοντά μισό δισεκατομμύριο δολάρια σε πελάτες της, για να ρυθμίσει απαιτήσεις τους που εκείνοι πρόβαλαν εναντίον της, κατηγορώντας την ότι ακολουθούσε απατηλές και παραπλανητικές επιχειρηματικές πρακτικές. Προφανώς, επί Προεδρίας Τζ. Μπους, το ρητό που θέλει τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση γνωρίζει νέες και... πρωτότυπες μορφές έκφρασης και υλοποίησης...

Ο σύγχρονος καπιταλισμός

Κι αν νομίζετε ότι η περίπτωση Λ. Τόμσον είναι η μοναδική, διαβάστε τα παρακάτω, από τη χτεσινή «Καθημερινή»: «...Πέραν όμως των όποιων εξελίξεων, τα στοιχεία είναι εδώ για να στοιχειώσουν την κυβέρνηση Μπους. Ο Αμερικανός Πρόεδρος... ψιθυρίζεται ότι στις 22 Ιουνίου 1990 πούλησε μετοχές της εταιρίας "Harken Energy Corp", έχοντας γνώση εμπιστευτικών πληροφοριών για τη σύντομη ανακοίνωση μεγάλων ζημιών της. Ο αντιπρόεδρός του, κ. Τσέινι, ...ψιθυρίζεται επίσης ότι, κατά τη διάρκεια της διοίκησής του στην εταιρία "Halliburton", παραποιήθηκαν λογιστικά στοιχεία της και υπερβλήθηκαν τα κέρδη της. Ο υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ, Τόμας Γουάιτ, ...ψιθυρίζεται ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του στην "Enron", η διεύθυνση, της οποίας προΐστατο, παρουσίασε ανύπαρκτα κέρδη 500 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ ο ίδιος ρευστοποίησε μετοχές της, αξίας 12 εκατομμυρίων δολαρίων, λίγο πριν από την κατάρρευσή της. Ο - από την περασμένη άνοιξη - επικεφαλής της Αμερικανικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, δικηγόρος το επάγγελμα, κ. Χάρβι Πιτ, ήταν μέχρι πρότινος ο νομικός σύμβουλος μεγάλων επενδυτικών οίκων της Wall Street, που τώρα χρήζουν ιδιαιτέρων ελέγχων από την Επιτροπή. Ο γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ, ο οποίος συνήθως αποφασίζει για τις κλητεύσεις υπόπτων για υποθέσεις διαφθοράς, διατέλεσε στο παρελθόν νομικός σύμβουλος του Προέδρου Μπους...».

Ο σύγχρονος καπιταλισμός σε όλο του το μεγαλείο...

Μηχανισμός καταλήστευσης

«Η κατάρρευση των τηλεπικοινωνιακών γιγάντων θα έχει ενδεχομένως και κοινωνικές και πολιτιστικές επιπτώσεις. Σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, όπου ο κόσμος θεωρούσε το χρηματιστήριο ριψοκίνδυνο, εκατομμύρια ανθρώπων μπήκαν στην αγορά για πρώτη φορά μέσω τη μετοχών των εταιριών τηλεπικοινωνιών. Τα παλιά μονοπώλια έμοιαζαν μεγάλα και ασφαλή και προχωρούσαν σε δημόσιες εγγραφές με τεράστιες διαφημιστικές καμπάνιες στην τηλεόραση και τους δρόμους». Αυτά έγραφε τις προάλλες, η ηλεκτρονική σελίδα της «Νιου Γιορκ Τάιμς», αναφέροντας συγκεκριμένα, πως δεκάδες εκατομμύρια... νεοφώτιστοι, γνώρισαν το χρηματιστηριακό τζόγο, μέσω εταιριών όπως η «Μπρίτις Τελεκομουνικέισιονς», η «Φρανς Τέλεκομ» και η «Ντόιτς Τέλεκομ». Εκατομμύρια εργαζόμενοι εμπιστεύτηκαν τις αποταμιεύσεις τους - αρκετοί ακόμη περισσότερα, αφού δανείστηκαν για να «επενδύσουν» - στις σειρήνες του «λαϊκού καπιταλισμού». Παραμέρισαν τους φόβους και τις επιφυλάξεις τους και υπέκυψαν στις ψεύτικες υποσχέσεις των κρατούντων, στον ορυμαγδό των τεχνητών ελπίδων και των ψεύτικων προσδοκιών.

Αν κάνουμε έναν απολογισμό - σημειώνει η «Νιου Γιορκ Τάιμς» - πρέπει να ξεκινήσουμε από το γεγονός πως μισό τρισεκατομμύριο δολάρια περίπου χάθηκαν από την κεφαλαιοποίηση των εταιριών αυτών, από το 2000 μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια, το χρηματιστήριο δικαίωσε και πάλι το ρόλο του, ως μοχλού καταλήστευσης των λαϊκών αποταμιεύσεων, προς όφελος των κεφαλαιοκρατών.

Ο... «Μαϊντανός»

Λέγεται Περζίλ (στα ελληνικά: Μαϊντανός) και είναι μια μικρή βραχονησίδα, διακόσια μόλις μέτρα από τις ακτές του Μαρόκου. Παρ' όλ' αυτά, το καθεστώς της κυριαρχίας της είναι ασαφές και διεκδικείται, τόσο από την Ισπανία, όσο και από το Μαρόκο. Πρόσφατα, το τελευταίο απέστειλε εκεί δέκα στρατιώτες, οι οποίοι ύψωσαν τη μαροκινή σημαία στη βραχονησίδα. Αμέσως, αντέδρασαν οι ισπανικές αρχές. Κι από κοντά και η ΕΕ, η οποία απαίτησε την απόσυρση των Μαροκινών στρατιωτών, τόσο διά του προέδρου της Ρομάνο Πρόντι όσο και διά της Δανίας, προεδρεύουσας χώρας.

Σημειώνουμε το γεγονός, κυρίως, για να σας θυμίσουμε την περίπτωση των Ιμίων και την αντίστοιχη τότε στάση σιωπής και «ουδετερότητας» της ΕΕ. Και αυτό, παρά το γεγονός πως το καθεστώς της κυριαρχίας των Ιμίων είναι σαφές. Βέβαια, δεν είναι η μόνη διαφορά ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις. Υπάρχουν κι άλλες. Για παράδειγμα, το Μαρόκο δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ και στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ, όπως συμβαίνει με την Τουρκία...

ΥΓ: Τα παραπάνω γίνονται ακόμη περισσότερο επίκαιρα, μια και προχτές δεκαοκτώ τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, οπλισμένα με πυραύλους, εισήλθαν στο FIR Αθηνών, προκαλώντας παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Θέλει πάλεμα το φονικό

Χαρτιά - παλιόχαρτα παρουσιάζουν οι αρμόδιοι κάθε φορά που ένας εργάτης σκοτώνεται την ώρα της δουλιάς. «Ολα τα μέτρα έχουν προβλεφτεί», υποστηρίζουν και στη συνέχεια αναζητούν στο νεκρό τις αιτίες του θανάτου του. Οι αιτίες, όμως, πρέπει να αναζητηθούν στους ζωντανούς, στους εκφραστές και υποστηρικτές της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της εργοδοτικής ασυδοσίας, στους στυλοβάτες ενός πολιτικοοικονομικού συστήματος - φονιά. Τα τελευταία 28 χρόνια, έχουν σκοτωθεί στη δουλιά περισσότεροι από 3.000 εργάτες. Ετσι λένε τα επίσημα στοιχεία κι αυτά, όλοι γνωρίζουν ότι είναι λειψά. Αντίθετα, στο ακέραιο τηρούνται τα στοιχεία των κερδών από αυτούς τους θανάτους. Και είναι μεγάλα αυτά τα κέρδη. Οχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο, αλλά και στο πολιτικό. Γιατί κάθε θάνατος εργάτη είναι για τα αφεντικά επιβεβαίωση της κυριαρχίας τους στη ζωή και το θάνατο της εργατικής τάξης.

Οσο τα αφεντικά κερδίζουν πολύμορφα από το θάνατο, η ζωή των εργατών θα είναι φτηνή. Μια ζωή χάνεται και μια μαύρη γραμμή περνά πάνω από ένα επώνυμο σε μια λίστα. Ενας νέος εργάτης αναπληρώνει το κενό στη θέση παραγωγής. Παίρνει κι αυτός τη σειρά του, με την ελπίδα να μη χάσει τη ζωή του, προσπαθώντας να κερδίσει τη ζωή. Αλλά δεν έχει σημασία πόσο προσέχει. Οσο και να προσέξει, η εντατικοποίηση θα τον λυγίσει, η κούραση θα τον νικήσει. Οσο και να προφυλαχτεί, το δίλημμα δε θα το αποφύγει. Το αφεντικό θα τον βάλει κάποτε να κάνει κάτι που δεν ξέρει και θα πρέπει να το κάνει ή να χάσει το μεροκάματο. Ο ανταγωνισμός απαιτεί μικρότερο κόστος και αυτό κόβεται από παντού. Απαιτεί μεγαλύτερη παραγωγή σε μικρότερους χρόνους. Η κερδοφορία απαιτεί και ζωές εργατών.

Η κυβέρνηση επικαλείται το νομικό πλαίσιο και τους ελέγχους των υπηρεσιών, για να νίψει, ουσιαστικά, τα χέρια της, εξυπηρετώντας στο ακέραιο τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Πόσοι έλεγχοι, υπηρεσίες και νόμοι χρειάζονται; Το αποτέλεσμα κρίνει την πολιτική της κυβέρνησης, οι 188 νεκροί του 2001. Και είναι ένοχη η κυβέρνηση γι' αυτά τα εγκλήματα και συνένοχη με την Ευρωπαϊκή Ενωση και τα αφεντικά. Και είναι και αδίστακτη, επειδή θεωρεί ότι μπορεί να έχει πολιτικά οφέλη από αυτούς τους θανάτους, εμφανίζοντας τον ίδιο τον πρωθυπουργό να προαναγγέλλει κυρώσεις, οι οποίες μπορεί να εφαρμοστούν και για τα εν δυνάμει θύματα, τους «απρόσεκτους» εργάτες!

Αυτή η υποκρισία δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη, ούτε και τα εργατικά ατυχήματα να πολλαπλασιάζονται ερήμην των θυμάτων. Γιατί η ζωή των εργαζομένων αξίζει πολύ περισσότερο από τα κέρδη των καπιταλιστών. Γιατί κανείς από τους 3.000 αδικοσκοτωμένους εργάτες δεν «περισσεύει». Γιατί χιλιάδες οικογένειες, όλα αυτά τα χρόνια πόνεσαν, πένθησαν και βασανίστηκαν, δίχως να βρουν δικαίωση. Και η μόνη δικαίωση είναι να χτυπηθεί το θανατικό, με τη μαζική και ισχυρή αντίσταση των εργαζομένων στους εκμεταλλευτές τους.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ