Ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας, λίγο πριν αναχωρήσει για Ουάσιγκτον, επικεφαλής πολυμελούς κυβερνητικού κλιμακίου για συνάντηση με τον ομόλογό του Αντ. Μπλίνκεν, την υλοποίηση με τους αρμόδιους Αμερικανούς αξιωματούχους τού 3ου γύρου «Στρατηγικού Διαλόγου» (εγκαινιάστηκε το 2018 επί ΣΥΡΙΖΑ) και την υπογραφή του δεύτερου Τροποποιητικού Πρωτοκόλλου της Συμφωνίας για τις Βάσεις (MDCA - το προηγούμενο υπεγράφη το 2019), είχε χτες συνάντηση στο Μαξίμου με τον Κυρ. Μητσοτάκη «σε μια τελευταία συνάντηση συνεννόησης και οδηγιών πριν την τελική υπογραφή της Συμφωνίας, που αναμένεται τις επόμενες ημέρες, Τετάρτη ή Πέμπτη», όπως είπε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Οικονόμου. Συμφωνία η οποία «ενισχύει το στρατηγικό αλλά και το στρατιωτικό αποτύπωμα των ΗΠΑ στη χώρα μας», συμπλήρωσε.

Ο Ν. Δένδιας εξάλλου, μιλώντας στο «Βήμα», έδωσε το περίγραμμα των «τροποποιήσεων», όπως κουμπώνει στην όξυνση των ανταγωνισμών τα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και την αναδιάταξη δυνάμεών τους για την αντιμετώπιση Κίνας και Ρωσίας, λέγοντας πως «το αμερικανικό στρατηγικό και στρατιωτικό αποτύπωμα μετατρέπεται και μεταφέρεται. Οι ΗΠΑ επενδύουν πλέον στην προσωρινή παρουσία στο έδαφος άλλων κρατών, όχι σε μόνιμες βάσεις, όπως γινόταν τις περασμένες δεκαετίες. Παράλληλα, αποστασιοποιούνται από την Ευρώπη. Το επίκεντρο του ενδιαφέροντός τους είναι ο Ινδο-Ειρηνικός, όπως η πρόσφατη συμφωνία με την Αυστραλία και τη Μεγάλη Βρετανία φανερώνει».

Και, απογειώνοντας την πρόκληση απέναντι στον λαό, που τον κάνουν στόχο των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων για λογαριασμό του κεφαλαίου, ισχυρίστηκε πως «ευρωπαϊκές χώρες είναι πλέον διατεθειμένες να πληρώσουν προκειμένου να διατηρηθεί η αμερικανική παρουσία στο έδαφός τους. Η Ελλάδα αποτελεί την εξαίρεση στην τάση αυτή, κάτι που υποδηλώνει, αν μη τι άλλο, το αμερικανικό ενδιαφέρον για τη στρατηγική θέση της χώρας μας, καθώς και τον σταθεροποιητικό ρόλο που παίζουμε στην ευρύτερη περιφέρεια». Παρουσίασε δηλαδή σαν επίτευγμα για τον λαό την παραμονή εδώ των Αμερικανών φονιάδων, που κατά την κυβέρνηση δεν θα πείραζε... ακόμα και να τους πληρώναμε, πέρα από τα περίπου 4 δισ. ευρώ που δίνουμε ετησίως για στρατιωτικές δαπάνες προσανατολισμένες στα προτάγματα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, με πολλές απ' αυτές να δαπανώνται απευθείας σε αναπτύξεις μονάδων στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, μέχρι και στη Σαουδική Αραβία, σε ρόλο ευρωατλαντικού τοποτηρητή.

Για τη χωροταξική ανάπτυξη των Αμερικανών, ο ΥΠΕΞ επιβεβαίωσε ότι «υπήρξαν προτάσεις από την αμερικανική πλευρά για διάφορες άλλες τοποθεσίες, που όπως δείχνουν τα πράγματα δεν εξετάζονται σε αυτήν τη φάση». Εσπευσε ωστόσο να υπογραμμίσει πως «η ίδια η Συμφωνία αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για την προσθήκη και άλλων τοποθεσιών στο μέλλον».

Σε κάθε περίπτωση, τόνισε, «το αποτέλεσμα, όπως τουλάχιστον έχει διαμορφωθεί μέχρι στιγμής», αφορά την «επιλογή τεσσάρων νέων στρατιωτικών τοποθεσιών. Η επιλογή αυτή αυξάνει το αμερικανικό στρατηγικό και στρατιωτικό αποτύπωμα στη χώρα μας».

«Η μία τοποθεσία βρίσκεται κοντά στα χερσαία σύνορα με την Τουρκία», πρόσθεσε, ενώ, συνδυάζοντας την πολεμική προπαρασκευή και τη στρατιωτική ανάπτυξη με τις μπίζνες, σημείωσε ότι «η Αλεξανδρούπολη, με τη δημιουργία πλωτού τερματικού σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου, μετατρέπεται σε ενεργειακό κόμβο για τα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, καθώς και την EE. Επίσης, η επιλογή τοποθεσίας έχει να κάνει με τη δυνατότητα ταχείας μεταφοράς και στάθμευσης αμερικανικών δυνάμεων στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία, παρακάμπτοντας τα Στενά. Οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν τη στρατηγική θέση της Ελλάδας και φαίνεται να έχουν αμφιβολίες αναφορικά με την Τουρκία». Μια επισήμανση σχετιζόμενη με τον ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων Ελλάδας και Τουρκίας για το ποιος εκπροσωπεί καλύτερα τα ευρωατλαντικά συμφέροντα στην περιοχή, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει τη χώρα σε προπύργιο της ΝΑΤΟικής επιθετικότητας κόντρα στη Ρωσία, εναντίον της οποίας γίνεται η μετακίνηση δυνάμεων, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται για τον λαό.

Περαιτέρω, ο Ν. Δένδιας μίλησε για άλλη μια τοποθεσία, «στη νησιωτική Ελλάδα», που «θα διευκολύνει την ενίσχυση της παρουσίας και την ταχεία ανάπτυξη του αμερικανικού, καθώς και του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού στην Ανατολική Μεσόγειο».

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, που εμμέσως επιβεβαιώνονται και από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, παραχωρούνται στους Αμερικανούς εγκαταστάσεις:

-- Στο στρατόπεδο «Γιαννούλη» στην Αλεξανδρούπολη, όπου θα εγκατασταθεί δύναμη περίπου 300 - 400 Αμερικανών στρατιωτικών. Τον χώρο έχουν ήδη ελέγξει στελέχη του Μηχανικού των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, ώστε μετά την υπογραφή της νέας MDCA να ξεκινήσουν σχετικές εργασίες. Το «Γιαννούλη» επελέγη λόγω της εγγύτητας με το Πεδίο Βολής «Αετός», αλλά κυρίως λόγω της εύκολης πρόσβασης στο λιμάνι και στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης, που τα τελευταία χρόνια δέχεται και διεκπεραιώνει συνεχώς αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις, με το επόμενο τέτοιο «φορτίο» - το μεγαλύτερο που θα έχει περάσει ποτέ από την περιοχή, όπως λένε οι αρμόδιοι - να αναμένεται τον Νοέμβρη, στέλνοντας κι άλλες δυνάμεις στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

-- Το στρατόπεδο «Γεωργούλα» στη Νέα Ιωνία Βόλου, σε συνδυασμό με την παρουσία των Αμερικανών στην αεροπορική βάση της Λάρισας και στη βάση της αεροπορίας στρατού στο Στεφανοβίκειο. Φυσικά, και εδώ η ΝΔ πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Θυμίζουμε ότι τον Φλεβάρη του 2019 ο τότε υπουργός Αμυνας Ευ. Αποστολάκης, στη διάρκεια συνάντησης που είχε με τοπικούς παράγοντες, διαβεβαίωνε ότι ναι μεν ήθελαν να απομακρύνουν την 32 Ταξιαρχία Πεζοναυτών από τον Βόλο, αλλά ταυτόχρονα να ενισχύσουν σταδιακά την παρουσία ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην περιοχή.

-- Το Πεδίο Βολής στο Λιτόχωρο στην Πιερία, που έτσι κι αλλιώς αξιοποιούσαν για ασκήσεις οι Αμερικανοί ελικοπτεράδες και πεζοναύτες που αναπτύσσονταν περιοδικά στη χώρα όλα τα τελευταία χρόνια, ήδη από την εποχή ΣΥΡΙΖΑ.

-- Τέλος, επεκτείνουν κι άλλο τις εγκαταστάσεις των Αμερικανών στην αεροναυτική τους βάση στη Σούδα, επιτρέποντας τη στάθμευση, διεκπεραίωση και υποστήριξη ακόμα περισσότερων μονάδων και μέσων τους.

Σημειωτέον, στο παζάρι που προηγήθηκε, η ελληνική κυβέρνηση παρουσίασε λίστα 23 «προς διάθεση» τοποθεσιών, στις οποίες περιλαμβάνονται Σκύρος, Λήμνος, Ρόδος και Κάρπαθος.

Οι Αμερικανοί αντιπαρέβαλαν δική τους λίστα τοποθεσιών, μεταξύ άλλων με Σκύρο, Αραξο (που παραμένει πάντα σε ετοιμότητα για μεταφορά και αποθήκευση πυρηνικών), Ανδραβίδα (την οποία αξιοποιούν κάθε χρόνο, στο πλαίσιο της σημαντικής για αυτούς πολυεθνικής αεροπορικής άσκησης «Ηνίοχος») και Αστακό (τέσταραν τις δυνατότητές του τον Νοέμβρη του 2020, ελλιμενίζοντας εκεί το θηριώδες πλοίο τους «USS Hershel "Woody" Williams» για εργασίες συντήρησης).

Μέχρι στιγμής, και ενώ το παζάρι συνεχίζεται, φαίνεται να «αποφεύγουν» τη Σκύρο, και οπωσδήποτε Λήμνο, Ρόδο και Κάρπαθο, παίρνοντας υπόψη και τις ενστάσεις από τη «σύμμαχο» Τουρκία.

Οπως έλεγε άλλωστε το Σάββατο στα «Νέα» ο υπουργός Αμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος, «επιλέγουμε από κοινού με την αμερικανική πλευρά να επενδύσουμε ακόμα περισσότερο στις ήδη υπάρχουσες τέσσερις, στις οποίες αναπτύσσονται πολύ σημαντικές συνεργασίες», καθώς «σε αυτήν τη φάση η εμβάθυνση της συνεργασίας είναι πιο σημαντική από τη διερεύνηση σε άλλες τοποθεσίες».

Αλλα και ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μ. Βαρβιτσιώτης, μιλώντας χτες στα «Παραπολιτικά FM», έλεγε ότι «δεν μπαίνουν νέες περιοχές», αλλά έχουμε «εμβάθυνση της παρουσίας τους» στις ήδη υφιστάμενες, με «αυξανόμενη σημασία» να αποδίδεται στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και «αυξημένο ενδιαφέρον» των ΗΠΑ «να έχουν πολεμική παρουσία εκεί».

Οπως είπε εξάλλου ο Ν. Δένδιας, οι τοποθεσίες «θα χρησιμοποιούνται τόσο από αμερικανικές όσο και από ελληνικές δυνάμεις. Αρα οι επενδύσεις που θα κάνει η αμερικανική πλευρά αποτελούν όφελος και για τις δύο χώρες».

Πρόκειται για άλλο ένα από τα άθλια «ανταλλάγματα» τα οποία παρουσιάζουν, ότι έτσι το Κογκρέσο θα απελευθερώσει ευκολότερα περισσότερα κονδύλια για τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση των εγκαταστάσεων. Οτι τάχα ενισχύονται έτσι οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας, όχι βέβαια για την άμυνά της, αλλά ακριβώς για να παίξει ακόμα πιο ενεργά ρόλο ευρωατλαντικού χωροφύλακα.

Διόλου τυχαία, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Οικονόμου επέμενε χτες ότι με τη νέα MDCA ενισχύονται οι «δυνατότητες και της χώρας, αλλά και των ΗΠΑ, σε ό,τι αφορά την παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο», κρίσιμο δίαυλο που θέλουν να ελέγξουν κόντρα στη διείσδυση άλλων δυνάμεων.

Για τη διάρκεια της νέας MDCA ο Ν. Δένδιας είπε ότι «η αμερικανική πλευρά ζήτησε εξαρχής να είναι πενταετούς διάρκειας, προκειμένου να υπάρξει μια προοπτική σταθερότητας και να απελευθερωθούν κονδύλια από το Κογκρέσο για εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων. Οπως επεσήμανε ο πρωθυπουργός, η προοπτική αυτή μας βρίσκει καταρχήν θετικούς», θυμίζοντας εξάλλου ότι πάνω στη στρατηγική σύμπλευση όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων η αρχική Συμφωνία, του 1990, είχε 8ετή διάρκεια και έκτοτε «ανανεωνόταν ετησίως από όλες τις κυβερνήσεις, χωρίς καμία εξαίρεση και χωρίς καμία καθυστέρηση».

Σύμφωνα με πληροφορίες, το Τροποποιητικό Πρωτόκολλο θα προβλέπει ότι μετά την πενταετή παράταση η MDCA παραμένει σε ισχύ επ' αόριστον εκτός αν κάποια πλευρά αποσυρθεί απ' αυτήν, οπότε οι Αμερικανοί έβαλαν ρήτρα ότι θα έχουν στη διάθεσή τους δύο επιπλέον χρόνια πριν την αποχώρησή τους (η τρέχουσα MDCA λήγει στις 6/11, είναι μονοετούς διάρκειας και προβλέπει 17μηνη περίοδο αποχώρησης).

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση κάνει προσπάθεια να παρουσιάσει ότι δήθεν η νέα MDCA θα παρέχει «εγγυήσεις ασφαλείας» απέναντι στην τουρκική αστική τάξη. Ο Ν. Δένδιας μίλησε για επιστολή του ομολόγου του, Μπλίνκεν, «που αναμένεται να συνοδεύσει το Πρωτόκολλο και θα αποτελέσει ουσιαστικά μονομερή πολιτική δέσμευση των ΗΠΑ. Αναμένεται όμως να περιέχει τουλάχιστον τρία σημεία καθοριστικής σημασίας, στη βάση πάντα του Διεθνούς Δικαίου».

Σύμφωνα ωστόσο με στοιχεία που δίνει το «Βήμα», στο Τροποποιητικό Πρωτόκολλο θα καταγραφεί μια ...επανάληψη σημείων που περιλαμβάνονταν στον πρόλογο της αρχικής MDCA του 1990 όσον αφορά την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της Ελλάδας.

Λόγια του αέρα δηλαδή, όπως επιβεβαιώνει η όξυνση της τουρκικής προκλητικότητας 30 χρόνια τώρα, με Ιμια, Συμφωνίες σε Ελσίνκι και Μαδρίτη, αναγνώριση «ζωτικών συμφερόντων» της Τουρκίας στο Αιγαίο, συζητήσεις στις διερευνητικές επαφές για το εύρος των χωρικών υδάτων της Ελλάδας, την υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου κ.λπ.

Αλλωστε η ίδια η Συμφωνία, όπως φαίνεται και από όλα τα παραπάνω, στο μεδούλι της έχει την προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών, που ανάμεσα στα άλλα υπονομεύουν ανοιχτά και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας προκειμένου να διατηρηθεί η ΝΑΤΟική συνοχή στην περιοχή.