ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Προβλήματα... κατανόησης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δε φταίει η ΕΕ, όπως λέει το ΚΚΕ και το ανύπαρκτο δίλημμά του, γράφει χτες ο Γρηγ. Νικολόπουλος στο «Βήμα» και συμπληρώνει: «Οποιαδήποτε κυβέρνηση θα ακολουθούσε πολιτική ανάλογη με αυτήν που προτείνει η Ευρωπαϊκή Ενωση διότι δε θα είχε άλλη δυνατότητα». Κι έτσι - χωρίς να το θέλει, βέβαια - δικαιώνει τις θέσεις του ΚΚΕ, για τις δυο στρατηγικές ανάπτυξης της χώρας. Πέρα απ' αυτό, όμως, το ΚΚΕ ποτέ δεν αντιμετώπισε αποσπασμένη την ΕΕ από τις κυβερνήσεις και τις κυρίαρχες δυνάμεις κάθε χώρας μέλους. Ποτέ δεν «αθώωσε» τις τελευταίες, ρίχνοντας αποκλειστικά τις ευθύνες στην ΕΕ. Αλλωστε, όλα συναποφασίζονται στις Βρυξέλλες. Και, κυρίως, ποτέ δεν απέσπασε τα σοβαρά και εντεινόμενα συνεχώς προβλήματα του λαού και της χώρας μας - όπως και των άλλων χωρών - από τη ρίζα τους, τον αδιέξοδο, οπισθοδρομικό, αντιδραστικό και ευρισκόμενο σε πολύμορφη κρίση ιμπεριαλισμό, δηλαδή, τον σύγχρονο καπιταλισμό, είτε της Ελλάδας, είτε των υπολοίπων χωρών, είτε της ευρωένωσης της πλουτοκρατίας συνολικά.

Αλλωστε, όπως θα 'χει παρατηρήσει, το ΚΚΕ δε θεωρεί την αποδέσμευση από την ΕΕ, ως τη λύση των προβλημάτων, αλλά τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Στα πλαίσια της τελευταίας και εάν υπάρχει ακόμη ΕΕ θα γίνει αναπόφευκτη και η αποδέσμευση. Τόσο γιατί τα πλαίσια της ΕΕ έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας, όσο και για να συμβάλει και η Ελλάδα στην ανάγκη της οικοδόμησης μιας ριζικά διαφορετικής Ευρώπης.

Χωρίς τέλος η κατηφόρα τους

Μέσα σ' όλα τ' άλλα έχασαν και το μέτρο, γράφαμε χτες. Να συμπληρώσουμε σήμερα, ότι δεν υπάρχει τέλος στον κατήφορο όποιων χάνουν ακόμη και το μέτρο. Για την «Αυγή» και πάλι ο λόγος, η οποία... ανακάλυψε «δυο γραμμές για την Ευρώπη στη συγκέντρωση του ΚΚΕ», όπως έλεγε στη χτεσινή πρώτη της σελίδα. Κι όποιος απορημένος πήγαινε στο σχετικό ρεπορτάζ της εσωτερικής σελίδας, διάβαζε αποσβολωμένος τα εξής: «Τη συγκέντρωση χαιρέτισαν... και ο Αριστοφάνης Γεωργίου, βουλευτής και πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου του ΑΚΕΛ, από την ομιλία του οποίου διεφάνησαν οι μείζονες πολιτικές διαφορές ΑΚΕΛ και ΚΚΕ. Η ΕΕ "είναι μια προωθημένη μορφή καπιταλιστικής ολοκλήρωσης", όμως "από την άλλη, η Ευρώπη είναι ένας χώρος με πλούσιες επαναστατικές παραδόσεις, ένας χώρος πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών αγώνων", είπε ο Αρ. Γεωργίου και πρόσθεσε: "διεκδικούμε ως ΑΚΕΛ μέσα από τις ευρωεκλογές μια ισχυρή παρουσία της κυπριακής Αριστεράς στην Ευρωβουλή. Φιλοδοξούμε με αυτό τον τρόπο να ενισχύσουμε στο μέτρο των δυνάμεών μας τις αριστερές, προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης και από κοινού να συνεχίσουμε να δίνουμε τις μάχες ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και την ιμπεριαλιστική νέα τάξη, για μια Ευρώπη της ειρήνης, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και του σοσιαλισμού"».

Και, βέβαια, για το ΚΚΕ ήταν και είναι πάντα σεβαστή - όπως και αφορμή συντροφικού διαλόγου - η όποια διαφορετική άποψη ενός κομμουνιστικού ή αριστερού κόμματος, αλλά δεν καταλαβαίνουμε, πού βρήκε η «Αυγή» τις «μείζονες πολιτικές διαφορές» στην ομιλία του σ. Αρ. Γεωργίου. Προφανώς, αυτές υπήρχαν αποκλειστικά και μόνο στο «προβοκατόρικο» μυαλό του συντάκτη της...

Το... αδιανόητο

Προς Γ. Καρελιά

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ισως του είναι δύσκολο, έως αδύνατο, να καταλάβει ότι το ΚΚΕ δεν είναι ίδιο με τ' άλλα κόμματα, αλλά το ενδεχόμενο αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να το συκοφαντεί και να το βρίζει πως άλλα πιστεύει κι άλλα λέει δημόσια. Το ΚΚΕ ποτέ δεν κορόιδεψε τους εργαζόμενους και το λαό. Ο,τι πίστευε, αυτά έλεγε και τα ίδια πάλευε και στην πράξη. Και το 'χουν αποδείξει αυτό άπειρες φορές οι κομμουνιστές, χωρίς ποτέ να υπολογίσουν δυσκολίες, κόπους και θυσίες, ακόμη και την ίδια τη ζωή τους.

Οσο για το αν η αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ συνεπάγεται «βαρύτατο τίμημα για τη χώρα, τους αγρότες, κλπ.», ένα και μόνον έχουμε να πούμε: Μόνον η πλουτοκρατία της χώρας και οι όποιοι παρατρεχάμενοί της θα πληρώσουν βαρύτατο τίμημα από τη λαϊκή εξουσία. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα γενικότερα μόνον όφελος θα 'χουν, παίρνοντας την τύχη τους στα δικά τους χέρια και απελευθερώνοντας τη χώρα από τις όποιες αλυσίδες εξάρτησης και καταλήστευσης. Κι ας του είναι... αδιανόητο.

Κανένας εφησυχασμός...

Η ελληνική εμπλοκή στην κατοχή του Ιράκ έχει ήδη δρομολογηθεί και είναι συνέχεια της εμπλοκής της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο για την κατάληψη της χώρας αυτής. Οι διαψεύσεις της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, έχουν την ίδια αξία που είχαν και οι διαψεύσεις της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όταν ξεκίνησε ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κατά του Ιράκ όπου η βάση της Σούδας, ο ελληνικός εναέριος χώρος και ελληνικά πολεμικά πλοία συμμετείχαν παρά τις κυβερνητικές «διαψεύσεις», μέχρι που ήρθε ο Μπους ο οποίος, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους, επιβεβαίωσε πανηγυρικά την «ελληνική συμβολή».

Οι κυβερνητικές «διαψεύσεις», εξάλλου, πολύ σχετική σημασία έχουν, γι' αυτό κάθε άλλο παρά εφησυχασμό μπορούν να προκαλέσουν. Πολύ περισσότερο όταν στην ουσία δεν πρόκειται για διαψεύσεις, καθώς χτες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος, δε διέψευσε αλλά απέφυγε να απαντήσει και παρέπεμψε στο μέλλον, υποστηρίζοντας ότι «δεν έχει τεθεί τέτοιο θέμα» και «κανείς δε μας έχει ζητήσει να στείλουμε στρατιωτικές δυνάμεις στο Ιράκ». Την ίδια ώρα, στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι η διάψευση αφορά μόνο τη μη αποστολή χερσαίων μάχιμων δυνάμεων. Δηλαδή, μπορεί να πάνε αεροπλάνα και καράβια αλλά και μη μάχιμες δυνάμεις στα «μετόπισθεν», όπως επίσης και ως αντιστάθμισμα της μη αποστολής ελληνικών μάχιμων δυνάμεων στο Ιράκ να ενισχυθεί η ελληνική στρατιωτική παρουσία στο Αφγανιστάν και στα Βαλκάνια.

Ολα αυτά αποτελούν επιβεβαίωση, ότι η ακόμα πιο ενεργή ελληνική εμπλοκή, είναι επί θύραις και απλώς αυτό που συζητιέται είναι το επιχειρησιακό σκέλος αυτής της εμπλοκής, το οποίο αναμένεται να επισημοποιηθεί στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη του μήνα. Δηλαδή, αυτό που μπαίνει για συζήτηση είναι το είδος των δυνάμεων στα πλαίσια του καταμερισμού που γίνεται στο ΝΑΤΟ. Εξάλλου, εμπλοκή σ' έναν πόλεμο δεν είναι μόνο η συμμετοχή σε μάχες στρατιωτών σώμα με σώμα. Πολύ περισσότερο σήμερα, που στους σύγχρονους ιμπεριαλιστικούς πολέμους συμμετέχουν ακόμα και ιδιωτικές εταιρίες υπό τη μορφή των «μη κυβερνητικών οργανώσεων».

Οι θέσεις της κυβέρνησης της ΝΔ, που έρχονται ως συνέχεια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, προκαλούν ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία, καθώς με τις δήθεν υπεκφυγές που προβάλλει γίνεται ακόμα πιο σαφές ότι έχει αποδεχτεί πλήρως και έχει δέσει πισθάγκωνα τη χώρα μας στην ιμπεριαλιστική λογική για συμμετοχή σε πολέμους επιβολής της νέας τάξης. Δευτερεύουσα σημασία έχει το είδος της συμμετοχής, το οποίο άλλωστε δεν καθορίζεται από την ελληνική κυβέρνηση αλλά κατευθείαν από τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία. Να θυμίσουμε τη λίστα απαιτήσεων που είχε καταθέσει στην προηγούμενη κυβέρνηση ο Αμερικανός πρέσβης στην ΑΘήνα Τ. Μίλερ.

Δε χωράει λοιπόν κανένας εφησυχασμός. Τώρα είναι η ευκαιρία, ένα ακόμα λόγος, για ένα δυνατό μήνυμα ανυπακοής, αντίστασης στους ευρω-ιμπεριαλιστικούς μονόδρομους και προοπτικής, μέσα από την ευρωκάλπη της Κυριακής. Η ψήφος στο ΚΚΕ δίνει απάντηση και προοπτική.