Τετραπλασιάζεται, από 1η Γενάρη 2006, η συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στη νεοσύστατη και ταχυκίνητη «Δύναμη Απάντησης» του ΝΑΤΟ, γνωστή ως NRF. Η δύναμη αυτή ιδρύθηκε τον Οκτώβρη του 2003, κατόπιν πρότασης του Αμερικανού υπουργού Αμυνας, Ντ. Ράμσφελντ. Είναι διακλαδικής σύνθεσης, διαθέτει τα πλέον σύγχρονα οπλικά συστήματα και η αποστολή της περιλαμβάνει την οποιαδήποτε δράση εντός ή εκτός των ορίων ευθύνης του ΝΑΤΟ και, με άλλα λόγια, σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως η NRF ξεκίνησε με 9.500 άνδρες και, ήδη, πλησιάζει τους 20.000, ενώ το σχέδιο κινητοποίησής της, τη θέλει να είναι σε θέσεις μάχης στο όποιο μέτωπο, το πολύ σε 5 μέρες από τη στιγμή που θα δοθεί η σχετική διαταγή και να είναι ικανή για συνεχείς επιχειρήσεις 30 ημερών.

Οπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, το ΝΑΤΟ δε φιλοδοξεί μόνο να παίξει το ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα του ιμπεριαλισμού και της νέας τάξης, αλλά και παίρνει τα αναγκαία πρακτικά μέτρα προς αυτήν την κατεύθυνση. Μέτρα, στα οποία συμμετέχει πλήρως και η Ελλάδα. Και μπορεί τα προβαλλόμενα προσχήματα να κάνουν λόγο, για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, της διαχείρισης καταστροφών, κλπ., αλλά ο καθένας καταλαβαίνει ότι ο πραγματικός στόχος είναι οι λαοί και τα δικαιώματά τους.

Εσείς τι λέτε, υπάρχει και η ελάχιστη έστω πιθανότητα «να διεκδικήσει αγωνιστικά την ακύρωση των αντιασφαλιστικών νόμων» η αποτελούμενη από δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ πλειοψηφία της ΓΣΕΕ; Να διεκδικήσει αγωνιστικά, δηλαδή, την ακύρωση των νόμων Σιούφα της περιόδου 1990-93 και τους κατοπινούς της περιόδου του ΠΑΣΟΚ, μέχρι και το «νόμο Ρέππα»; Οχι, βέβαια. Αλλωστε, τους μεν πρώτους τους έχει από χρόνια τώρα αποδεχτεί και στηρίξει στην πράξη και οι δεύτεροι αποτελούν... τιμή και καμάρι της, ιδιαίτερα της ΠΑΣΚΕ. Και όμως αυτό ζητά από τη ΓΣΕΕ, με πρόσφατη ανακοίνωσή της η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΑΠ), συνδικαλιστική παράταξη που πρόσκειται στον ΣΥΝ. Και, βέβαια, μέχρι να γίνει αυτό, η ΑΠ θα συνεχίσει στον ίδιο πάντα ρόλο του «αριστερού» φύλλου συκής του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Για την Τροχαία στη Θεσσαλία, που «βάζει τα δυνατά της» για την εξασφάλιση, όσο το δυνατόν, περισσότερων προστίμων στους δρόμους, έγραφε προχτές η στήλη. Δεν είναι όμως μόνον αυτή. Σε ανάλογο «σαφάρι» επιδίδεται και η δημοτική αστυνομία, «κυνηγώντας» τους οδηγούς μέσα στις πόλεις. Ετσι οι δήμοι της περιοχής εισπράττουν πολλά, εξαργυρώνοντας, συνεχώς, τα πρόστιμα που επιβάλλονται. Μάλιστα, πολλοί δήμοι δεν αρκούνται στις τωρινές εισπράξεις, αλλά απαιτούν να πάρουν και τα «καθυστερούμενα» από κλήσεις που έχουν επιδοθεί πολλά χρόνια πριν. Στην κατεύθυνση αυτή, η Δημοτική Αρχή Τρικάλων έχει απαιτήσει την πληρωμή όλων των κλήσεων για παράνομη στάθμευση στα όρια του δήμου, που έχουν καταγραφεί από το 2001 μέχρι και σήμερα! Κι απειλεί όσους, σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, δεν ανταποκριθούν σ' αυτή την υποχρέωση, ότι θα στείλει τα «μπιλιετάκια» τους στο Δημόσιο Ταμείο για τα περαιτέρω. Ολα αυτά δημιουργούν υπόνοιες ότι έχουμε να κάνουμε με μια σχεδιασμένη, οργανωμένη και συντονισμένη προσπάθεια πρόσθετης φορολόγησης των πολιτών, μέσω των «τσουχτερών» προστίμων για τροχαίες παραβάσεις. Αλλωστε, δεν είναι κρυφό ότι η κυβέρνηση ψάχνει, αγωνιωδώς, να βρει τρόπους οικονομικής αφαίμαξης του λαού για την αύξηση των κρατικών εσόδων, ενώ είναι, επίσης, γνωστό ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση, συνταυτιζόμενη με την κεντρική διοίκηση κι ακολουθώντας τις πολιτικές επιλογές των εκάστοτε κυβερνώντων, έχει μετατραπεί σε «εισπρακτικό, φορομπηχτικό μηχανισμό», που «αρμέγει» τους δημότες...