Βραχυκυκλωμένη στα αδιέξοδά της παραμένει η ΝΔ ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές και την ήττα του κόμματος και η διαμάχη για την ηγεσία της οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις όπως την περασμένη Πέμπτη που στο παραπέντε αποφεύχθηκε η σύγκρουση.

Η διαμάχη για την ηγεσία γίνεται χωρίς αρχές και η μία συμφωνία διαδέχεται την άλλη για να ακυρωθεί την επόμενη στιγμή και να δώσει τη θέση της σε μία καινούρια. Ετσι την Πέμπτη και ενώ η διαμάχη είχε φτάσει στα ακρότατα όριά της και σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες είχε συμφωνηθεί η μεταβατική λύση Βαρβιτσιώτη, το βράδυ μετά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου συμφωνήθηκε η λύση του "διευρυμένου" συνεδρίου που μεταθέτει τη σύγκρουση για την Ανοιξη όταν θα γίνει το συνέδριο της ΝΔ.

Ασχετα όμως από την όποια κατάληξη θα έχει το πρόβλημα της ηγεσίας στο συνέδριο, το μόνο σίγουρο είναι ότι η κρίση στη ΝΔ θα συνεχιστεί.Οσο ο Μ. Εβερτ και οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι θα επιμένουν ότι το πρόβλημα του αδιεξόδου είναι θέμα προσώπων τόσο το πρόβλημα θα διαιωνίζεται.

Ενδεικτική αυτής της νοοτροπίας ήταν και η τοποθέτηση του Μ. Εβερτ στη συνεδρίαση των προέδρων των Νομαρχιακών Επιτροπών όταν αναφερόμενος στην εκλογική ήττα, την απέδωσε απλώς και μόνο στην εσωκομματική αντιπολίτευση. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι διαφωνούντες που αποδίδουν το αδιέξοδο στην προσωπική αδυναμία του Μ. Εβερτ.

Ομως, από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ λεηλατεί με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του τις θέσεις της ΝΔ, είναι σίγουρο ότι η κρίση στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα συνεχίζεται για αρκετό χρόνο ακόμα και δε θα λυθεί με την όποια λύση δοθεί στο συνέδριο. Αυτό το φαινομενικά απλό συμπέρασμα, δεν το έχουν αντιληφθεί οι ηγέτες των δύο πλευρών και γι' αυτό επιζητούν λύση μόνο στο πρόσωπο του ηγέτη ή στα οργανωτικά τερτίπια.

Παρά τη φαινομενική ανακωχή οι δύο πλευρές φροντίζουν να οριοθετούν τον χώρο τους και να αμύνονται στις επιθέσεις της άλλης πλευράς και είναι ενδεικτικό ότι ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας κάλεσε αύριο τον Π. Τατούλη προκειμένου να του κάνει συστάσεις για πιο ήπια στάση στην εσωκομματική αντιπαράθεση.

Με τις συνεδριάσεις των ανώτερων κομματικών οργάνων (ΕΓ, ΚΟ - ΚΕ) την ερχόμενη βδομάδα, η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος "ρίχνεται στη μάχη" για τη δημιουργία των προϋποθέσεων, τουλάχιστον σε κομματικό επίπεδο, που θα της επιτρέψουν να περάσει όσο το δυνατόν με λιγότερες κοινωνικές αντιδράσεις τα αντιλαϊκά μέτρα.

Προφανής στόχος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ είναι, μέσα από αυτές τις εσωκομματικές διαδικασίες να εξασφαλίσει αφ' ενός την ενεργό υποστήριξη των νεοφιλελεύθερων επιλογών από τα κομματικά στελέχη και από την άλλη να τους μετατρέψει σε ένθερμους "εκλαϊκευτές", ενόψει των προδιαγραφόμενων "κοινωνικών εκρήξεων". Το εγχείρημα δεν είναι καθόλου εύκολο και γι' αυτό υπήρξαν αντιδράσεις, κυρίως από το οικονομικό επιτελείο, για τη διαδικασία αυτή, "έγκρισης" της οικονομικής πολιτικής από τα κομματικά όργανα.

Ομως, ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται πολύ καλά, ότι δεν αρκεί η ολόπλευρη στήριξη των μεγαλοεκδοτών και της οικονομικής ολιγαρχίας, για να επιβάλει τα αντιλαϊκά μέτρα. Η στήριξη αυτή των "αφεντικών των ΜΜΕ" βοηθάει στη διαμόρφωση ενός γενικότερου ευνοϊκού κλίματος για την κυβερνητική πολιτική. Χρειάζεται οι κομματικές δυνάμεις να παίξουν το ρόλο τους στους εργασιακούς χώρους και τα συνδικάτα, ώστε να διαμορφώσουν μια εικόνα κοινωνικής αποδοχής και συναίνεσης στα αντιλαϊκά μέτρα.

Ο Κ. Σημίτης δεν αντιμετωπίζει, βέβαια, κίνδυνο απόρριψης των γενικότερων κατευθύνσεων της κυβερνητικής πολιτικής από τα κομματικά στελέχη. Κάθε άλλο. Το σύνολο των στελεχών που πλασάρονται ως "διαφωνούντες", ορκίζονται καθημερινά "στην αναγκαιότητα της ευρωπαϊκής ενοποίησης" και της "ισότιμης συμμετοχής στην ΕΕ". Υπάρχουν όμως ανοιχτά ζητήματα νομής της εξουσίας, όπως το γεγονός ότι ένα σημαντικό τμήμα στελεχών και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ έχουν βρεθεί, στον πρώτο καταμερισμό, εκτός "προσοδοφόρων πόστων" και διαχείρισης εξουσίας, με αποτέλεσμα να εκδηλώνονται ανεπιθύμητα φαινόμενα, όπως "διαρροές" στις μυστικές ψηφοφορίες, δηλώσεις "υψηλών τόνων", κλπ. Σε αυτό το τμήμα των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ο Κ. Σημίτης δεν μπορεί, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, να υποσχεθεί σπουδαία πράγματα ή να ικανοποιήσει τις "ανάγκες" τους. Επέλεξε λοιπόν τη διαδικασία των εσωκομματικών συζητήσεων, έχοντας δεδομένη την πολιτική τους συμφωνία στην κυβερνητική πολιτική, για να τους δεσμεύσει - είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι αποφάσεις θα ψηφιστούν ομόφωνα - και να τους καταστήσει συνυπεύθυνους, εξουδετερώνοντας τα όποια προσχήματα μπορούν στη συνέχεια να επικαλεστούν.

Από το σημείο αυτό όμως, μέχρι να μετατραπούν τα κομματικά στελέχη, τουλάχιστον στη μεγάλη τους πλειοψηφία, σε ένθερμους κήρυκες των αντιλαϊκών μέτρων, όπως επιδιώκεται, η απόσταση είναι μεγάλη. Γι' αυτό, θα επιχειρήσει να κερδίσει τις εντυπώσεις, απευθυνόμενος περισσότερο στην κοινωνία, εμφανιζόμενος συνεπής στις προεκλογικές εξαγγελίες και κυρίως εστιάζοντας την προπαγάνδα στο πυροτέχνημα περί "εχόντων και κατεχόντων".

Π. Κ.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ

Το τεύχος 92 του περιοδικού ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ (Αυγούστου - Σεπτεμβρίου 1996), έκδοση της ΠΕΑΕΑ, κυκλοφόρησε πρόσφατα με πλούσιο περιεχόμενο. Αναφέρουμε ορισμένα από τα θέματα λόγω έλλειψης χώρου.

Αρθρο του Δ. Κάιλα για τα 55χρονα της έναρξης της ΕΑΜικής Εποποιίας. Ντοκουμέντο για τα μυστικά σχέδια του αγγλικού ιμπεριαλισμού για την Ελλάδα και Κύπρο. Από τις αναμνήσεις - χρονικά σημειώνουμε του Αλέκου Παπαδάτου, Γαύδος, Ανάπηροι στο κολαστήρι της Μακρονήσου, του Μιχάλη Μπούρμπουλα,Πρωτομαγιά του 1950 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, του Χρ. Χριστοδουλάκη.Για τα 50 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, γράφει ο Ν. Νταμπίκης κ. ά.

Ακολουθούν κείμενα από τη Λογοτεχνία της Αντίστασης και βιβλιογραφικά σημειώματα. Σ' αυτό το τεύχος επίσης, γίνεται παρουσίαση μορφών Αγωνιστών, στη συνέχεια διαβάζουμε από τη ζωή και τη δράση των Ενώσεων καθώς και της FIR και τέλος υπάρχουν οι προσφορές για το περιοδικό.