Το θερμόμετρο στον Περσικό Κόλπο και στις σχέσεις του Ιράκ με τα Ηνωμένα Εθνη και ιδιαιτέρως με τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ανέβει επικίνδυνα τις τελευταίες μέρες. Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η αντίστροφη μέτρηση για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης έχει, ήδη, αρχίσει και η εκτίμηση αυτή φαίνεται να ενισχύεται από την αντιφατικότητα των πληροφοριών, καθώς και από τις αλλεπάλληλες διπλωματικές επαφές, των οποίων το ακριβές περιεχόμενο δεν έχει γνωστοποιηθεί.

Οι περιοδείες της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ και του Αμερικανού πρεσβευτή στα Ηνωμένα Εθνη Μπιλ Ρίτσαρντσον συνέβαλαν στην εικόνα που η Ουάσιγκτον ήθελε να διαμορφώσει σχετικά με την κρίση, την εικόνα ενός διεθνούς προβλήματος. Εντούτοις, δε μοιάζουν να εξασφάλισαν στην αμερικανική διπλωματία την αμέριστη υποστήριξη που προσδοκούσε και είχε πετύχει κατά τη διάρκεια του Πολέμου στον Περσικό το 1991, οπότε και λειτουργούσε ως εκπρόσωπος της διεθνούς κοινότητας.

Επιστρέφοντας στην Ουάσιγκτον η Μαντλίν Ολμπράιτ σαφώς δηλωμένη, επισήμως, είχε την υποστήριξη μόνο της Βρετανίας και του Κουβέιτ. Ολοι οι υπόλοιποι συνομιλητές της τάχθηκαν υπέρ της προτεραιότητας μιας διπλωματικής επίλυσης του ζητήματος ή τουλάχιστον απέφυγαν να συνταχθούν ξεκάθαρα στο πλευρό των ΗΠΑ αποποιούμενοι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, τις ευθύνες και τις συνέπειες μιας στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράκ.

Τρία μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Γαλλία, η Κίνα και η Ρωσία, επιμένουν στη διπλωματική οδό, με κατηγορηματικότερη όλων τη στάση της Ρωσίας, η οποία έχει επιδοθεί σε αλλεπάλληλες μεσολαβήσεις με τον υφυπουργό Εξωτερικών Βίκτορ Ποσουβαλιούκ. Μάλιστα, η Μόσχα δε δίστασε να ανεβάσει τους τόνους και να μιλήσει για "απερισκεψία του Αμερικανού Προέδρου", αλλά και για το "ενδεχόμενο έναρξης του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου". Το Ρωσικό Κοινοβούλιο έδωσε, με απόφασή του, τη δυνατότητα στον Πρόεδρο Γιέλτσιν να παραβεί τις διεθνείς κυρώσεις σε βάρος του Ιράκ, σε περίπτωση στρατιωτικού χτυπήματος. Στο προσκήνιο ήρθε πάλι και η συμφωνία ΣΤΑΡΤ-2, για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων, την οποία η Μόσχα απειλεί ότι δε θα εγκρίνει σε περίπτωση στρατιωτικής επέμβασης,προειδοποίηση που είχε επαναδιατυπωθεί όταν άρχισε η επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς. Επιπλέον, ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Γκενάντι Ταρασόφ κατέστησε σαφές ότι οι υπάρχουσες αποφάσεις του ΟΗΕ δε νομιμοποιούν καμία στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ.

Με τη ρωσική θέση ευθυγραμμίζεται η Κίνα, που επιμένει στη διπλωματία, ενώ αξιωματούχοι των δύο χωρών είχαν τριήμερες συνομιλίες στο Πεκίνο. Πρώτο θέμα στην ατζέντα ήταν η κρίση στο Ιράκ. Διαμεσολαβητική προσπάθεια έχει αναλάβει και η Γαλλία, με τον γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών Μπερτράν Ντιφούρκ, αν και πολλοί Αμερικανοί αξιωματούχοι εκτιμούσαν ότι το Παρίσι, σε περίπτωση στρατιωτικής επίθεσης, δε θα αντιδράσει ιδιαίτερα έντονα ή τουλάχιστον θα σιωπήσει.

Αντιφατικές ήταν και οι πληροφορίες για τα αποτελέσματα των επαφών που είχε με τα 8 μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας ο Μπιλ Ρίτσαρντσον. Ο Αμερικανός πρεσβευτής στον ΟΗΕ, μέχρι την Τετάρτη το βράδυ, είχε εξασφαλίσει τη σαφή υποστήριξη μόνο της Κένυας και της Γκαμπόν, ενώ είχε λάβει γενικόλογες και επιφυλακτικές απαντήσεις από τη Σουηδία, τη Σλοβενία και την Πορτογαλία.

Απρόθυμες να υποστηρίξουν, τουλάχιστον επισήμως, τις αμερικανικές προτάσεις εμφανίστηκαν και οι αραβικές χώρες, οι οποίες σε αντίθεση με το 1991 δε διευκρίνισαν αν προτίθενται να διευκολύνουν τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις μέσα από τη χρησιμοποίηση των βάσεων που φιλοξενούν στο έδαφός τους.Ο Αραβικός Σύνδεσμος ανέλαβε διπλωματική πρωτοβουλία με τον γραμματέα του Εσμάτ Αμπντέλ Μπεγκίντ, ενώ αναλόγως έπραξε και η Τουρκία, της οποίας ο υπουργός Εξωτερικών Ισμαήλ Τζεμ μετέβη στη Βαγδάτη.

Ο Τζεμ φέρεται να μετέφερε στον Ιρακινό Πρόεδρο συγκεκριμένο "ειρηνευτικό σχέδιο" τεσσάρων σημείων, σύμφωνα με το οποίο το Ιράκ, κατ' αρχάς, πρέπει να προχωρήσει στην πλήρη εξάλειψη του βιολογικού και χημικού της οπλοστασίου και στη συνέχεια σε διαδοχικές φάσεις να εξεταστεί η άρση των κυρώσεων σε βάρος του, να διασφαλιστεί η εδαφική ακεραιότητά του και να εξεταστεί εκ νέου ο τρόπος διακυβέρνησής του μέσω της διεξαγωγής εκλογών. Βέβαια, σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο, η τουρκική στάση κατά τη διάρκεια της κρίσης μεταβλήθηκε και σε αυτό αποφασιστικό ρόλο φαίνεται ότι έπαιξε η επιστολή του Μπιλ Κλίντον προς τον Τούρκο ομόλογό του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, στην οποία, όπως υποστήριξε η εφημερίδα "Μιλιέτ", η Ουάσιγκτον προειδοποιεί την Αγκυρα για τις "συνέπειες που θα υποστεί στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ", αν δε σκληρύνει τη στάση της απέναντι στη Βαγδάτη.

Παρά τις επιφυλάξεις που εισέπραξαν οι Αμερικανοί απεσταλμένοι, η Ουάσιγκτον προειδοποίησε ότι "ο χρόνος της διπλωματίας έχει αρχίσει να εξαντλείται". Αξιωματούχοι του αμερικανικού στρατιωτικού επιτελείου βρίσκονται σε διαρκείς συσκέψεις για να καθορίσουν το σχέδιο δράσης των αμερικανικών στρατευμάτων, που ενισχύονται διαρκώς τις τελευταίες μέρες, ενώ με ανάλογους στόχους αναμένεται να μεταβεί σε χώρες του Περσικού Κόλπου και ο υπουργός Αμυνας Ουίλιαμ Κοέν. Το Αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε ομόφωνα απόφαση, με την οποία ο Πρόεδρος Κλίντον εξουσιοδοτείται να δράσει άμεσα και αποφασιστικά, ακόμη και με στρατιωτικά μέσα, όταν κριθεί απαραίτητο.Ο "Λευκός Οίκος" απέρριψε την πρόταση που φέρεται να έκανε η Βαγδάτη για πραγματοποίηση ελέγχου σε 8 προεδρικά μέγαρα υπό ορισμένους όρους (5 επιθεωρητές από τις χώρες - μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και 2 από τα μέλη της 21μελούς Ειδικής Επιτροπής του ΟΗΕ), αν και αναγνώρισε ότι η πρόταση αποτελεί δείγμα ότι η Βαγδάτη "κατανοεί την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ".

Στο σύνολό τους, σχεδόν, οι πολιτικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι μία στρατιωτική επέμβαση, όποια μορφή και αν πάρει, δεν πρόκειται να φέρει σε πέρας τον παρουσιαζόμενο ως σκοπό της, δηλαδή την καταστροφή των όπλων μαζικής καταστροφής που φέρεται να κατέχει το Ιράκ. Οπως επισημαίνουν, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να διασφαλιστεί μόνο μέσα από μια εισβολή και κατάληψη του Ιράκ, οπότε και θα καθίστατο εφικτός ο πλήρης έλεγχος του οπλοστασίου του. Μια τέτοια προοπτική, όμως, αποκλείεται να γίνει αποδεκτή, ακόμη και από την αμερικανική κοινή γνώμη. Είναι βέβαιο ότι η Ουάσιγκτον γνωρίζει πολύ καλά ότι η ανάληψη στρατιωτικής δράσης, ακόμη και αν η μορφή της επέμβασης είναι εντελώς διαφορετική από την ταχύτατη "καταιγίδα της Ερήμου", δεν πρόκειται να φέρει σε πέρας τους στόχους, τους οποίους ευαγγελίζεται. Εντούτοις, ο "Λευκός Οίκος" επιμένει.

Η επιμονή αυτή, όπως επίσης και οι ποικίλες αντιδράσεις που έχει προκαλέσει, έχουν ένα κοινό υπόβαθρο, που δεν είναι άλλο από τα συμφέροντα των εμπλεκόμενων μερών. Στην ουσία, ουδόλως είναι προτεραιότητα το οπλοστάσιο του Ιράκ, σχολιάζουν διπλωματικοί κύκλοι,υπενθυμίζοντας ότι σε διάφορα σημεία του κόσμου, όπως η Συρία ή το Ιράν που δεν πρόσκεινται φιλικά προς τις ΗΠΑ, υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα και καταστροφικότερα οπλοστάσια, δεν τέθηκε, όμως, ποτέ ζήτημα στρατιωτικής επέμβασης.

Η Ουάσιγκτον είναι, όπως φαίνεται, αποφασισμένη να επαναδιαβεβαιώσει τον κυρίαρχο ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Μια κυριαρχία που δέχτηκε αλλεπάλληλα πλήγματα από την εμπλοκή της ισραηλινο-παλαιστινιακής "ειρηνευτικής διαδικασίας", από την αδιαλλαξία του Ισραηλινού πρωθυπουργού που οδήγησε στη βαθιά δυσπιστία και δυσαρέσκεια του αραβικού κόσμου. Μια κυριαρχία που πλαγιοκοπήθηκε από την είσοδο "στο παιχνίδι" των ευρωπαϊκών χωρών, που προσπάθησαν ποικιλοτρόπως να αποσπάσουν "ένα κομμάτι από την πίτα". Επιπλέον, η διαδικασία επανεπιβεβαίωσης της αμερικανικής κυριαρχίας παρέχει, έστω και προσωρινά, ανακωχή στα παιχνίδια εξουσίας, που διαδραματίζονται στο εσωτερικό των ΗΠΑ και αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τα σκάνδαλα που αμαυρώνουν την εικόνα του Αμερικανού Προέδρου.

Η Μόσχα και το Παρίσι έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν την όσο το δυνατόν ταχύτερη άρση των κυρώσεων σε βάρος του Ιράκ. Οχι φυσικά, για "τους στενούς δεσμούς φιλίας με τον ιρακινό λαό", που τόσο συχνά επικαλούνται, αλλά επειδή ρωσικές και γαλλικές πετρελαϊκές εταιρίες έχουν, ήδη, υπογράψει συμφωνίες δισεκατομμυρίων με την ιρακινή ηγεσία για την εκμετάλλευση των ιρακινών κοιτασμάτων πετρελαίου. Αλλωστε, Ρωσία και Γαλλία επιθυμούν να αυξήσουν την επιρροή τους στην περιοχή και να τερματίσουν οριστικά την αμερικανική μονοκαθεδρία.

Η Τουρκία, από την πλευρά της, έχει πληρώσει (στην κυριολεξία) ακριβά την υποστήριξη που παρείχε στις ΗΠΑ το 1991. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπουλέντ Ετσεβίτ υπογράμμισε ευθαρσώς ότι οι οικονομικές κυρώσεις σε βάρος του Ιράκ έχουν στοιχίσει στην Τουρκία δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Υπό τις συνθήκες αυτές, παράταση των κυρώσεων ή κλιμάκωση της αντιπαράθεσης δε συμφέρει διόλου την τουρκική οικονομία.

Οσο για τις αραβικές χώρες μοιάζουν να εκτιμούν την κατάσταση με βάση τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό τους. Η ισραηλινή αδιαλλαξία και η αμερικανική κάλυψή της έχει προκαλέσει την οργή των αραβικών λαών και την ενίσχυση των δυνάμεων των εξτρεμιστών ισλαμιστών. Καμία αραβική ηγεσία δε δείχνει διατεθειμένη να υποστεί κύμα εσωτερικών διαμαρτυριών και συγκρούσεων για να υποστηρίξει τις αμερικανικές θέσεις, οι οποίες έχουν, ήδη, προκαλέσει το κοινό αίσθημα μέσα από την παροχή κάλυψης στο Ισραήλ.Δεν είναι τυχαίο ότι το σύνολο, σχεδόν, του αραβικού Τύπου κατηγορεί τις ΗΠΑ για έλλειψη αντικειμενικότητας και για χρήση της αντίληψης "δύο μέτρα και δύο σταθμά" στην αντιμετώπιση του Ιράκ και του Ισραήλ. Αλλωστε, οι αραβικές ηγεσίες φέρονται πεπεισμένες ότι μια ενδεχόμενη επίθεση δεν μπορεί καν να καλυφθεί πίσω από το πρόσχημα της "προστασίας της ανθρωπότητας", καθώς ούτε το ιρακινό οπλοστάσιο θα καταστραφεί, ούτε ο "επικίνδυνος" Σαντάμ Χουσεϊν θα απομακρυνθεί από την εξουσία, την οποία μάλλον θα αδράξει πιο σθεναρά.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολο να προλέγει κανείς την εξέλιξη της κρίσης στον Περσικό Κόλπο, καθώς οι αιτίες που την προκάλεσαν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκες και αφορούν πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους παράγοντες. Αυτό που γίνεται σαφέστερο μέρα με τη μέρα και αναδεικνύεται ακόμη πιο ξεκάθαρο, μέσα από τη διάσταση απόψεων που εμφανίστηκε στο προσκήνιο, είναι ότι η κρίση αυτή, όπως και η επίλυσή της, λίγο συνδέονται με τα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ και ουδεμία σχέση έχουν με τις αλλεπάλληλες αναφορές "στο βασανισμένο ιρακινό λαό". Ενα λαό, που, στην πραγματικότητα, είναι ο μόνος που υφίσταται τις σκληρές συνέπειες των οικονομικών κυρώσεων, που βλέπει τα παιδιά του να πεθαίνουν από ασιτία και από έλλειψη φαρμάκων κατά εκατοντάδες χιλιάδες (περίπου 15.000 παιδιά κάτω των 5 ετών "σβήνουν" κάθε μήνα) και που θα είναι το μόνο "σίγουρο" θύμα μιας στρατιωτικής επέμβασης.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

H τελευταία έκθεση του Εθνικού Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Βραζιλίας έδειξε την ταχύτατη και σε ρυθμούς - ρεκόρ, καταστροφή των Δασών της Βροχής του Αμαζονίου. Κάθε χρόνο, λοιπόν, αποψιλώνεται μία περιοχή ισοδύναμη με το μέγεθος του Βελγίου και ανεκτίμητου πλούτου χλωρίδας και πανίδας. Οι κυριότεροι φορείς της καταστροφής δεν είναι, όπως ενδεχομένως να υποθέσει κανείς, ντόπιες επιχειρήσεις ξυλεμπορίας, αλλά μεγάλες εταιρίες υλοτομίας από ασιατικές χώρες (Μαλαισία, Ιαπωνία, Ν. Κορέα). Βέβαια, είναι περιττά τα λόγια για την άλωση ή, πιο συγκεκριμένα, τον ολικό αφανισμό μίας ανεξερεύνητης, ως επί το πλείστον, χλωρίδας και πανίδας.

Το ζήτημα αυτό έχει να κάνει με τον αφανισμό των λιγοστών εναπομεινάντων "πνευμόνων ζωής" του πλανήτη μας, σε μία εποχή που τεράστιες μάζες πληθυσμού απανταχού της Υφηλίου δοκιμάζονται από το φαινόμενο "Ελ Νίνιο" (δηλαδή τα αιφνίδια, ασυνήθιστα και επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα), πληρώνοντας έτσι τις πολιτικές αναίσχυντης κερδοσκοπίας από τις ξυλεμπορικές εταιρίες.

Αντίθετα με τους αρχικούς ισχυρισμούς της βραζιλιάνικης κυβέρνησης, αυτοί που προκαλούν το λιγότερο κακό στα Δάση της Βροχής του Αμαζονίου, είναι οι μικροκαλλιεργητές, συνήθως αυτόχθονες πληθυσμοί ή εκδιωγμένοι φτωχοδιάβολοι των μεγάλων αστικών κέντρων! Αλλωστε, αυτοί οι πληθυσμοί ήταν οι πρώτοι που ένιωσαν στο πετσί τους τον πόλεμο των εταιριών του κέρδους, την καταστροφή του φυσικού τους περιβάλλοντος και της κουλτούρας τους...

Είναι, λοιπόν, φανερό γιατί οι επενδύσεις και πρακτικές των πολυεθνικών υλοτομίας και ξυλεμπορίας στον Αμαζόνιο αφορούν όλους μας, ιδιαίτερα κάθε ανήσυχο και οικολογικά συνειδητοποιημένο πολίτη.

Τα πυρά οικολογικών οργανώσεων, αλλά και αντιπολιτευόμενων κομμάτων της Βραζιλίας δέχτηκε προ ημερών η κυβέρνηση του Προέδρου Ενρίκο Καρδόσο, με αφορμή την ανακοίνωση μίας από καιρό αναμενόμενης έκθεσης για τις καταστροφές που συντελούνται στα Δάση της Βροχής του Αμαζονίου. Λέγεται πως οι αμερικανικοί δορυφόροι είχαν καταγράψει τις σοβαρότατες καταστροφές στα δάση του Αμαζονίου και ότι ήδη από το 1994-95 ήταν γνωστό πως η... άλωση του Αμαζονίου γινόταν σε ρυθμούς ρεκόρ! Η βραζιλιάνικη κυβέρνηση ήταν ενήμερη, αλλά εμπόδισε σκοπίμως τη δημοσιοποίηση των στοιχείων αυτών... Τον ίδιο καιρό κάποιες φήμες έκαναν λόγο για σκοτεινά κυκλώματα διαφθοράς στα επίπεδα των περιφερειακών πολιτειακών κυβερνήσεων από τα συμφέροντα των ξένων εταιριών υλοτομίας.

Ας δούμε όμως μερικά από τα βασικά στοιχεία της έκθεσης που δημοσιοποίησε πριν 15 μέρες το Εθνικό Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών Βραζιλίας:

- Μέσα στην 18ετία 1978-'96 καταστράφηκε το 12,5% των βραζιλιάνικων δασών της βροχής ήτοι 520.000 τ.χλμ! (Μια έκταση κατά 4,5 φορές μεγαλύτερη από το μέγεθος της Ελλάδας!).

- Ετησίως, καταστρέφεται μια έκταση λίγο μικρότερη από το μέγεθος του Βελγίου, δηλαδή 20.000 τ.χλμ.

- Οι χειρότερες καταστροφές έγιναν το 1995, όπου δεκάδες χιλιάδες τ.χλμ δασικής έκτασης παραδόθηκαν στις φλόγες και στα τσεκούρια των εταιριών ξυλεμπορίας ή αποψιλώθηκαν για να γίνουν χωράφια και βοσκοτόπια.

- Οι ρυθμοί καταστροφής μειώθηκαν μέσα στη διετία 1995-'97 όχι εξαιτίας των μέτρων προστασίας της ομοσπονδιακής βραζιλιάνικης κυβέρνησης, αλλά επειδή στις ρημαγμένες - από τις εταιρίες υλοτομίας - περιοχές έπεσαν πρωτοφανείς, καταρρακτώδεις βροχές!

Τα στοιχεία αυτά προκάλεσαν τα πυρά οικολογικών οργανώσεων και βραζιλιάνικων κομμάτων, εκ των οποίων πολλά καταφέρθηκαν κατά του ρόλου των ασιατικών εταιριών υλοτομίας στον Αμαζόνιο. Οι αντιδράσεις αυτές έκαναν τον ομοσπονδιακό υπουργό Περιβάλλοντος,Γουστάβ Κράουζε, να σχολιάσει πως μολονότι δεν έχουν ετοιμαστεί συνολικά στοιχεία που να δείχνουν την καταστροφή που προξένησαν στα Δάση της Βροχής οι ασιατικές εταιρίες υλοτομίας, ωστόσο επιβλήθηκαν σ' αυτές πρόστιμα ύψους 290.000.000 δρχ. Ποσό μηδαμινό, εάν κανείς συλλογιστεί δύο απλά πράγματα: πρώτον, τα τεράστια υπερκέρδη των εταιριών από την αποψίλωση των δασών και την εκμετάλλευση προϊόντων ξυλείας, αλλά και το γεγονός ότι πολλές απ' τις εταιρίες αυτές αρνούνται απροκάλυπτα να πληρώσουν έστω και αυτό το συμβολικό πρόστιμο...

Ο διευθυντής της οργάνωσης "Δίκτυο Δράσης Υπέρ των Δασών της Βροχής" (RAN), Μπέτου Μπόργκες, είχε πέρσι καταθέσει ενώπιον ομοσπονδιακής επιτροπής γερουσιαστών ότι οι εταιρίες που σήμερα "καταβροχθίζουν" τη χλωρίδα και συνεπώς και την πανίδα του Αμαζονίου, είναι οι ίδιες που αφάνισαν μέσα σε μία δεκαετία τα Δάση της Βροχής στο Σαρουάκ, στη Μαλαισία. Ο Μπόργκες συνέστησε, μάλιστα, στη βραζιλιάνικη κυβέρνηση να μην ακολουθήσει την πολιτική απραξίας των ΗΠΑ, που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του 90% ανεκτίμητου δασικού πλούτου της χώρας.

Παρά τη μαζική καταστροφή και τη μετατροπή δασικών εκτάσεων σε έπιπλα, εφημερίδες και χαρτί τουαλέτας για τους πολίτες των "πολιτισμένων" χωρών, η βραζιλιάνικη κυβέρνηση δεν έχει μέχρι στιγμής προβεί σε συγκεκριμένα μέτρα ανάσχεσης του ολέθρου που συντελείται στα δάση του Αμαζονίου. Εντούτοις, οι πρόσφατες έντονες αντιδράσεις οικολογικών οργανώσεων, κομμάτων και απλών πολιτών που απέστειλαν μέσα σε ένα τρίμηνο 5.000 επιστολές διαμαρτυρίας για τον αφανισμό των "πνευμόνων" του πλανήτη, επέφεραν ένα πρώτο αποτέλεσμα: η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έθεσε μόλις το 10% από το σύνολο των 5.000.000 τ.χλμ των βραζιλιάνικων δασών του Αμαζονίου υπό καθεστώς προστασίας με τη μορφή "εθνικών πάρκων", ενώ προ ημερών ο κυβερνήτης της πολιτείας Αμαζόνας έβαλε φρένο στα επενδυτικά σχέδια (ύψους πολλών εκατομμυρίων δολαρίων) εταιριών υλοτομίας από τη Μαλαισία. Ισως, αυτή η τελευταία εξέλιξη να είναι η καλύτερη απάντηση σ' όσους ισχυρίζονται πως κανείς, και πολύ περισσότερο οι απλοί πολίτες, αλλά και οι διάφορες οργανώσεις προστασίας του περιβάλλοντος, είναι ανίσχυροι απέναντι στις κερδοσκοπικές ορέξεις των εταιριών του κέρδους. Ισως, λοιπόν, από αυτή την αχνή "αχτίδα φωτός" να διαφαίνεται πως έστω και στο παρά πέντε υπάρχουν φορές που όταν η ενημέρωση συνοδεύεται από συνειδητοποίηση, επαγρύπνηση, αντίδραση, τότε η πάλη για το κοινό συμφέρον είναι γεγονός...

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Ασκήσεις πολέμου στο αεροπλανοφόρο "Νίμιτς"

Οι αραβικές ηγεσίες φέρονται πεπεισμένες ότι μια ενδεχόμενη επίθεση δεν μπορεί καν να καλυφθεί πίσω από το πρόσχημα της "προστασίας της ανθρωπότητας", καθώς ούτε το ιρακινό οπλοστάσιο θα καταστραφεί, ούτε ο "επικίνδυνος" Σαντάμ Χουσεϊν θα απομακρυνθεί από την εξουσία, την οποία μάλλον θα αδράξει πιο σθεναρά