Αυξάνεται πάλι η παραγωγή

των πολεμικών εξοπλισμών

Το εμπόριο όπλων, το οποίο σε παγκόσμια κλίμακα, μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, είχε σημειώσει μια αισθητή υποχώρηση, αρχίζει και πάλι ν' αναρριχάται στα ύψη... Μόνο κατά τη διάρκεια του προηγούμενου χρόνου, η αύξηση του εμπορικού τζίρου από τους εξοπλισμούς ήταν της τάξης του 12%, φτάνοντας έτσι στα 46 δισεκατομμύρια δολάρια.

Στις διαπιστώσεις αυτές καταλήγει το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών σε σχετική του έκθεση, που δόθηκε πριν λίγες μέρες στη δημοσιότητα. Ο κόσμος, λοιπόν, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, κατά τη διάρκεια του περασμένου χρόνου "δεν έγινε ασφαλέστερος", ενώ ο αριθμός των νεκρών στα πλαίσια διεθνών συγκρούσεων έχει και πάλι αυξηθεί... Συνολικά, στη διάρκεια της χρονικής περιόδου 1995 - '97 σημειώθηκε μια άνοδος του εμπορικού τζίρου της τάξης του 36%.

Η αύξηση αυτή, πριν απ' όλα, εξηγείται από το γεγονός ότι έχει παρατηρηθεί μια μεγάλη ζήτηση πολεμικών εξοπλισμών από τις χώρες της Εγγύς Ανατολής και ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο στον Περσικό Κόλπο. Θα πρέπει, όμως, να υπογραμμιστεί ότι οι πωλήσεις πολλών μεγάλων οπλικών συστημάτων, προς τις χώρες αυτές, ήταν εκείνες που αύξησαν κατακόρυφα τον τζίρο των ιμπεριαλιστικών πολεμικών κοντσέρν.

Ταυτόχρονα, και οι χώρες της Ανατολικής Ασίας έχουν διπλασιάσει τις αγορές πολεμικών εξοπλισμών. Από την άλλη πλευρά, η Σαουδική Αραβία κατά τη διάρκεια του 1997 με εισαγωγές αξίας 11 δισεκατομμυρίων δολαρίων βρισκόταν στην κορυφή των κρατών - εισαγωγέων. Στη δεύτερη θέση ήταν η Ταϊβάν, ακολουθούμενη από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ετσι, η Σαουδική Αραβία και η Ταϊβάν, το 1997, είχαν στο ενεργητικό τους το 39% της συνολικής ζήτησης, που είχε παρατηρηθεί στα πλαίσια του διεθνούς ανταγωνισμού των εξοπλισμών.

Οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς είναι τα ιμπεριαλιστικά πολεμικά κοντσέρν των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, τα οποία έχουν και τη μερίδα του λέοντος, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας. Ιδιαίτερα, όμως, τα γαλλικά κοντσέρν το 1997 αύξησαν κατά το ένα τέταρτο τις εξαγωγές τους φτάνοντας στα 7,4 δισεκατομμύρια δολάρια. Ετσι κατάφεραν να σταθεροποιήσουν την τρίτη θέση στις εξαγωγές πολεμικών εξοπλισμών. Το 45%, όμως, απ' αυτές ανήκουν στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Οι αντίστοιχες της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας εξακολουθούν να είναι ακόμα σχετικά χαμηλές, αφού αυτές το 1997 έφταναν στα 750 εκατομμύρια δολάρια. Ταυτόχρονα, στο ίδιο χρονικό διάστημα, η συμμετοχή της Ρωσίας εξακολουθούσε να σημειώνει μια νέα υποχώρηση και από 3,6 δισ. που ήταν το 1996 μειώθηκαν στα 2,5 δισ. δολάρια. Παράλληλα, όμως, θα πρέπει να υπογραμμιστεί ιδιαίτερα και το γεγονός ότι βήματα προς τα πίσω έγιναν σχετικά με τον έλεγχο των ατομικών δοκιμών, που είχαν πραγματοποιήσει η Ινδία και το Πακιστάν. Ετσι, η Συμφωνία για την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών είναι δυνατόν να τεθεί σε εφαρμογή μόνο στην περίπτωση που θα έχει υπογραφεί από 44 έθνη. Τη Συμφωνία βέβαια αυτή θα πρέπει να υπογράψουν τόσο η Ινδία, όσο και το Πακιστάν.

Κατά τα άλλα, σύμφωνα πάντα με την έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών, εκφράζονται ιδιαίτερες ανησυχίες σχετικά με τα αυξανόμενα έξοδα στην Εγγύς Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, αφού εκεί οι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί έχουν ήδη φθάσει στο 7 - 8% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος και είναι οι υψηλότεροι από κάθε περιοχή του κόσμου. Κι όλα αυτά, παρότι έχει παρατηρηθεί μια μείωση των εσόδων, τα οποία προέρχονται από τις πωλήσεις πετρελαίου. Κι όμως, οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών επιμένουν με κάθε τρόπο στην παραπέρα αύξηση των πολεμικών δαπανών. Ακόμα, στις χώρες, οι οποίες αυξάνουν τους στρατιωτικούς τους προϋπολογισμούς, συμπεριλαμβάνεται και η Αλγερία, όπου, εκτός των άλλων, στα σχετικά της προγράμματα σημαντική θέση κατέχει και η κατασκευή ενός πυραύλου μέσου βεληνεκούς.

Η απότομη αυτή αύξηση του εμπορίου όπλων σε παγκόσμια κλίμακα, εκτός των άλλων, έρχεται και πάλι να φέρει στην επικαιρότητα την τραγική περίπτωση των παιδιών, τα οποία σύρονται σε βίαιες πολεμικές συγκρούσεις, με αποτέλεσμα να σκοτώνονται κατά χιλιάδες ή να μένουν για όλη τους τη ζωή ανάπηρα...

Σχεδόν ταυτόχρονα με την έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών, παρουσιάστηκε στην έδρα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών μια έκθεση για τα παιδιά, τα οποία επιστρατεύονται τόσο στις τακτικές ένοπλες δυνάμεις όσο και σε διάφορες αντάρτικες ομάδες: Από το 1987 και μετά, πάνω από δυο εκατομμύρια παιδιά έχουν σκοτωθεί σε πολεμικές συγκρούσεις, ενώ άλλα έξι εκατομμύρια έχουν τραυματιστεί, με αποτέλεσμα να υποφέρουν σ' όλη τους τη ζωή...

Μόνο κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου πάνω από 300.000 παιδιά έχουν καταταγεί σε τακτικές ένοπλες δυνάμεις ή σε διάφορες αντάρτικες ομάδες. Και η εξέλιξη αυτή ενθαρρύνεται όλο και περισσότερο με την παραγωγή κυρίως ελαφρών όπλων, μια και αυτά είναι εύκολο να χρησιμοποιηθούν στις μάχες από τα παιδιά. Επίσης, πάρα πολύ επικίνδυνο για τη ζωή των παιδιών είναι το γεγονός ότι αυτά χρησιμοποιούνται ως ναρκαλιευτές και για κατασκοπευτικές δραστηριότητες σε βάρος των αντιπάλων.

Σήμερα, σε πάνω από 30 από τις 50 χώρες του κόσμου, όπου παρατηρείται το φαινόμενο των παιδιών - στρατιωτών, συνεχίζεται η χρησιμοποίησή τους σε βίαιες πολεμικές συγκρούσεις... Ταυτόχρονα, υπογραμμίζεται με έμφαση το γεγονός ότι, λόγω των οικονομικών κυρώσεων που επιβάλλονται από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών σε διάφορες χώρες, ιδιαίτερα υποφέρουν τα παιδιά, κυρίως από τρόφιμα και φάρμακα. Γι' αυτό γίνεται έκκληση ν' αρθούν τα οικονομικά μέτρα που έχουν επιβληθεί στο Ιράκ και να εξεταστούν με πάρα πολύ προσοχή οι συνέπειες των κυρώσεων επί της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας.

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

Γερμανία

Πρώτες εκτιμήσεις για το κυβερνητικό πρόγραμμα

Από τις αρχές της περασμένης βδομάδας το κυβερνητικό πηδάλιο της Γερμανίας είναι στα χέρια του σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαρντ Σρέντερ. Το κόμμα του (SPD) με συνεπίκουρους στην κυβέρνηση τους οικολόγους (Πράσινοι / Συμμαχία '90) διαθέτει στη νέα Μπούντεσταγκ μια άνετη πλειοψηφία, ώστε δε λείπει παρά η θέληση για να εφαρμόσουν όσα υποσχέθηκαν προεκλογικά, δηλαδή μια άλλη, αντίθετη πολιτική απ' αυτήν του προηγούμενου, χριστιανοδημοκράτη καγκελάριου Χέλμουτ Κολ. Αποτελεί όμως το νέο κυβερνητικό πρόγραμμα που εξήγγειλαν από κοινού τα δύο προαναφερθέντα κυβερνητικά κόμματα μια άλλη πολιτική ή μήπως σε βασικά ζητήματα, με λίγες προσθαφαιρέσεις, με μερικές επιδιορθώσεις, συνέχιση της παλιάς πολιτικής;

Μια εφημερίδα του Βερολίνου στον υπέρμετρο ενθουσιασμό της βιάστηκε να σχολιάσει ότι "η κυβέρνηση Σρέντερ συμφώνησε σε τοποθετήσεις, κλειδιών που θα αλλάξουν βασικά την πολιτική και την κοινωνία". Σιγοντάρισε σ' αυτό και ο "Γκάρντιαν" του Λονδίνου που βλέπει στο κυβερνητικό πρόγραμμα μια εν μέρει "επανάσταση" (!). Σε τι συνίσταται αυτή; Στο ότι - έτσι ισχυρίζεται ο Αγγλος αρθρογράφος - η Γερμανία "αποχωρίζεται από δύο έως τρεις παραδόσεις": τη δυνατότητα αλλαγής της υπηκοότητας και την υπόσχεση της σταδιακής εγκατάλειψης της (ειρηνικής) πυρηνικής ενέργειας.

Αναμφισβήτητα αποτελεί πρόοδο το γεγονός ότι δίνεται υπόσχεση για την ψήφιση νόμου, με τον οποίο μελλοντικά η υπηκοότητα θα καθορίζεται όχι "με βάση το αίμα" (δηλαδή γερμανικό ή ξένο), αλλά με τον τόπο της γέννησης, όπως ισχύει σε αρκετές άλλες χώρες. Αλλά σε κάτι τέτοιο να βλέπει κανείς επανάσταση (!) ή αλλαγή της κοινωνίας σημαίνει ότι σκόπιμα κλείνει τα μάτια στο γεγονός ότι το SPD και οι Πράσινοι δεν υπόσχονται και ούτε πρόκειται να αλλάξουν και μια πέτρα από τα θεμέλια του αστικού καθεστώτος.

Πρόκειται να πάρουν ή να αποφασίσουν να πάρουν μερικά μέτρα μερικής, αλλά όχι βασικής και οριστική, ανακούφισης των ευρύτερων λαϊκών μαζών, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση ή να έχουν τη θέληση να έρθουν σε ρήξη με τους "κορμούς της οικονομίας", δηλαδή με το μεγάλο γερμανικό και το διεθνές κεφάλαιο ή να παραστρατήσουν από τις κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Αυτού του είδους οι πρώτες εκτιμήσεις για το κυβερνητικό πρόγραμμα προέρχονται και από έγκυρους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς παράγοντες έστω και αν οι διατυπώσεις που χρησιμοποιούν είναι αρκετά ηπιότερες.

Διαβάζει κανείς π. χ. σε μια ανακοίνωση των 36 βουλευτών του ΚΟΔΗΣΟ στο Μπούντεσταγκ ότι μετά την ανάγνωση της συμφωνίας προγράμματος των δύο κομμάτων "βίωσαν ένα εναλλασσόμενο λουτρό αισθημάτων". Γιατί, γράφουν, στη συμφωνία ανακάλυψαν προθέσεις της νέας κυβέρνησης "που θα μπορούσαν να βρουν την υποστήριξή μας", αλλάαπό τον "κόκκινο - πράσινο συνασπισμό λείπει η διάθεση για (νέα) εκκίνηση και το θάρρος της ανανέωσης".

Λεπτομερέστερα το ΚΟΔΗΣΟ θεωρεί σαν θετικά του κυβερνητικού προγράμματος τα εξής: την (προβλεπόμενη) άμεση πρωτοβουλία για 100.000 θέσεις επαγγελματικής εκπαίδευσης, την επαναφορά της καταβολής επιδόματος κακοκαιρίας και της συνέχισης καταβολής ημερομισθίου σε περίπτωση ασθένειας, την ακύρωση μερικών επιβαρύνσεων στον τομέα της υγείας, την εξαγγελθείσα πρόθεση ακύρωσης περιορισμών της προστασίας της καταγγελίας των συμβάσεων, την υπόσχεση ενίσχυσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, την ακύρωση της μείωσης (από την κυβέρνηση Κολ) του επιπέδου των συντάξεων.

Αυτούς και μερικούς άλλους "ακαθόριστα αναφερόμενους στόχους" το ΚΟΔΗΣΟ θα τους υποστηρίξει, αλλά υπάρχουν και τα αρνητικά: Στο θέμα της ανεργίας "δεν είναι ορατά πραγματικά γενικά μέτρα που να αλλάζουν τη διάρθρωση" και σε μερικά σημεία οι "κοκκινο - πράσινοι" καταφεύγουν "στη συνέχιση της πολιτικής της παλιάς κυβέρνησης". Επίσης, σχετικά με την πρώην ΓΛΔ το ΚΟΔΗΣΟ μόλις και βρίσκει κάτι θετικό. "Λείπουν από το πρόγραμμα η ειδική οικονομική στήριξη, επίσης το πρόβλημα του απαραβίαστου της αγροτικής μεταρρύθμισης στην πρώην ΓΛΔ δεν αναφέρεται καθόλου και παρά τις υποσχέσεις φαίνεται να συνεχιστεί η μειωμένη σύνταξη για ορισμένες κατηγορίες, πρώην κατοίκων της ΓΛΔ. Σαν απροθυμία απονομής κοινωνικής δικαιοσύνης θεωρεί το ΚΟΔΗΣΟ και το γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση "διστάζει να επαναφέρει τη φορολογία περιουσιών". Αλλα δύο ονομαστικά αναφερόμενα στελέχη του ΚΟΔΗΣΟ πρόσθεσαν σ' αυτά ότι από το κυβερνητικό πρόγραμμα "λείπει η μεταρρύθμιση της χρηματοδότησης της επαγγελματική εκπαίδευσης και η δημοκρατική μεταρρύθμιση της ανωτάτης εκπαίδευσης, η μείωση του ορίου ηλικίας του εκλογικού δικαιώματος ή ένα πρόγραμμα κατά του δεξιού εξτρεμισμού. Οσο για την υπόσχεση για τις 100.000 θέσεις επαγγελματικής εκπαίδευσης πρόκειται για μια σταγόνα νερού πάνω σε θερμή πλάκα".

Ορισμένες ηγεσίες συνδικαλιστικών ομοσπονδιών βλέπουν στο κυβερνητικό πρόγραμμα μια "πολιτική για εργασία και κοινωνική πρόοδο". Το ίδιο και ο πρόεδρος της συνδικαλιστικής συνομοσπονδίας - της DGB - Ντίτερ Σούλτε δήλωσε πως δεν είναι ευχαριστημένος ότι δεν προβλέπεται στο πρόγραμμα η επαναφορά της φορολογίας των περιουσιών. Στην ερώτηση όμως αν το κυβερνητικό πρόγραμμα δε μένει πίσω από υποσχέσεις και προσδοκίες απάντησε : "Οποιος τα θέλει όλα, δεν παίρνει τίποτα".

Τελείως διαφορετική είναι η θέση των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου: του προέδρου της Ενωσης Γερμανικής Βιομηχανίας, Χανς Ολαρ Χένκελ, του προέδρου της Ενωσης του Συνδέσμου των Εργοδοτών, Ντίτερ Χουντ, και άλλων. Αυτοί βλέπουν στο πρόγραμμα "κίνδυνο για την οικονομία". Και απαιτούν τη μη πραγματοποίηση των προθέσεων της κυβέρνησης για την κάποια ανακούφιση ορισμένων κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Απειλούν μάλιστα να μην προσέλθουν στο τραπέζι των συζητήσεων με την κυβέρνηση και τα συνδικάτα για το (δεύτερο) πείραμα της "συμμαχίας για την εργασία" που προτείνει ο Σρέντερ και που το πρώτο πείραμα (επί Κολ) είχε αποτύχει.

Ο Σρέντερ πιστεύει ότι η 2η εκκίνηση θα είναι αποτελεσματική. Πώς όμως; Οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου δηλώνουν εκ προοιμίου ότι δεν έχει νόημα η "Συμμαχία για την εργασία", αν τα συνδικάτα δε μειώσουν σημαντικά τις μισθολογικές απαιτήσεις τους (για αύξηση 6,5%) και αν το κράτος δεν επαναφέρει το ευνοϊκό γι' αυτούς καθεστώς, που συνεχίζουν να έχουν και ο Σρέντερ υπόσχεται να ακυρώσει. Σ' αυτή λοιπόν, την αντιπαράθεση θα φανεί σύντομα με ποιο μέρος θα ταχθεί η νέα κυβέρνηση. Πάντως ο Ντίτερ Χουντ έχει αισιόδοξα δηλώσει: "Θα ασκήσω όλη μου την επιρροή, ώστε να εμποδίσω την ακύρωση των μεταρρυθμίσεων" (του ευνοϊκού καθεστώτος Κολ για το μεγάλο κεφάλαιο).

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής το κυβερνητικό πρόγραμμα δεν προβλέπει καμιά ουσιαστική αλλαγή: Η νέα ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα αναπτύξει παραπέρα τις βασικές γραμμές τής ως τώρα γερμανικής εξωτερικής πολιτικής... Η νέα ομοσπονδιακή κυβέρνηση θεωρεί την Ατλαντική Συμμαχία σαν απαραίτητο όργανο σταθερότητας και ασφάλειας στην Ευρώπη και για την οικοδόμηση... μιας ευρωπαϊκής τάξης ειρήνης... Οι ΗΠΑ είναι (και παραμένουν) ο σημαντικότερος μη ευρωπαϊκός εταίρος της Γερμανίας. Υπόσχεση δίνει η κυβέρνηση Σρέντερ ότι θα θέσει το θέμα της ανεργίας στο "επίκεντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής" (της ΕΕ) και ότι θα προσπαθήσει να γίνει η Γερμανία μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Ως προς το ρόλο του γερμανικού στρατού η θέση της νέας κυβέρνησης είναι ταυτόσημη με την παλιά. "Η Μπούντεσβερ υπηρετεί την ασφάλεια και την ειρήνη στην Ευρώπη και πρέπει να καταστεί ικανή και μελλοντικά για την υπεράσπιση της χώρας και της συμμαχίας". Γι' αυτό και ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εθνικής Αμυνας, Ρούντολφ Σάρπινγκ, δήλωσε κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να γίνει καμιά μείωση της δύναμης από 340.000 σε 200.000 άνδρες.

Φαίνεται ωστόσο ότι κάποιο νεωτερισμό θέλει να παρουσιάσει ο νέος καγκελάριος. Αυτό τουλάχιστον άφησε να διαφανεί ένας εκπρόσωπος των Πρασίνων που δήλωσε: "Αντίθετα προς την προηγούμενη κυβέρνηση, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία θα προσφέρει στα Ηνωμένα Εθνη τις λεγόμενες δυνάμεις διατήρησης της ειρήνης. Υπολογίζονται σε μερικές χιλιάδες. Για να ετοιμαστούν - (τα δύο κόμματα) - συμφώνησαν να εκπαιδευτούν πολιτικές δυνάμεις, όπως αναπτυξιακοί βοηθοί ή αστυνομικοί". "Συμφώνησαν επίσης να συνδυάσουν την εξαγωγή πολεμικού υλικού με την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων".

Είναι η αρχή της νέας τετραετίας. Δε θα αργήσει να φανεί η συνέχεια

Θ. ΒΟΡΕΙΟΣ

Ευρωπαϊκό χρηματοδοτικό πρωτόκολλο

Φυσικός αυτουργός του επιχειρούμενου ...φόνου είναι το ανώτερο διοικητικό όργανο της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν). Το χρηματοδοτικό πρωτόκολλο που εκπορεύεται από τη συμφωνία τελωνειακής ένωσης ΕΕ - Τουρκίας είχε παγώσει στη Σύνοδο του Λουξεμβούργου το 1997 με το αιτιολογικό ότι η Τουρκία δεν είχε συμμορφωθεί με βασικούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου (ανθρώπινα δικαιώματα, στρατιωτική κατοχή, απειλή βίας κλπ. ).

Είναι εκείνο το χρονικό διάστημα του τελευταίου δεκαμήνου που η τουρκική κυβέρνηση εξαπέλυε μύδρους κατά της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης με επίκεντρο τη Γερμανία. Ξάφνου όμως, η πλειοψηφία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ανακάλυψε ότι έγιναν κάποια θετικά βήματα στο εσωτερικό της Τουρκίας. Αποφασίζει να παρακάμψει το ελληνικό "βέτο" για το χρηματοδοτικό πρωτόκολλο προς την Τουρκία. Συνεχίζοντας τον αποκαλυπτικό της κατήφορο αναβαθμίζει την Τουρκία ως τη χώρα που είναι άμεσα υποψήφια για την εισδοχή της στην υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση. Το επίσης αποκαλυπτικό είναι ότι ταυτόχρονα υποβαθμίζει την Κύπρο, από τη θέση της άμεσα υποψήφιας για εισδοχή χώρας, σε κράτος προβληματικό, εξαιτίας της κατοχής τμήματος του εδάφους της και του διαχωρισμού της σε βόρειο και νότιο τμήμα. Είναι, δηλαδή, μια πλήρης ανατροπή προγενέστερων αποφάσεων.

Η φωνή της Γερμανίας ακούγεται ως φωνή του αφεντικού από τις υπόλοιπες χώρες της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πίσω από αυτή τη φωνή βρίσκονται τα οικονομικά συμφέροντα της γερμανικής μιλιταριστικής μηχανής.

Επίσης και η Κύπρος προορίζεται να τσουβαλιαστεί ως διπλή οντότητα μέσα στην υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση στην υπηρεσία των ισχυρών.

Η μόνη ενιαία εθνική της οντότητα θα είναι η ΝΑΤΟική, εκείνη δηλαδή η μορφή υποταγής που θα υπαγορεύσουν τα ευρύτερα ΝΑΤΟικά συμφέροντα. Σε αυτή την γκρίζα προοπτική θα δοκιμαστούν παραδοσιακές φιλίες και συνεργασίες της Ελλάδας και της Κύπρου με τα Αραβικά π. χ. κράτη καθώς και με τα κράτη των βορείων ελληνικών συνόρων και πάνω (Βαλκάνια, Ρωσία).

Ο πολιτικός βόρβορος που εμφανίστηκε στην πρόσφατη τριήμερη συζήτηση των κομμάτων στην ελληνική Βουλή είχε μια παραδεκτή ρίζα: Την αυξανόμενη αποστροφή των Ελλήνων προς το λεγόμενο μονόδρομο της ΟΝΕ. Ο ίδιος αυτός μονόδρομος ένταξης της Κύπρου στην υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση φαίνεται να αρχίζει να τρίζει στη συνείδηση του κυπριακού λαού. Αυτό πιθανόν να υποχρεώσει τον πολιτικό κόσμο, κόμματα και φορείς της Κύπρου, να μπουν κάτω από το αυστηρό κριτήριο της λαϊκής λογικής για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ