ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 16 Γενάρη 2000
Σελ. /48
ΔΙΕΘΝΗ
Βιοτεχνολογία
Κρίσιμη μάχη γιγάντων για τα γονίδια με «πατέντα»...

Μάχη γιγάντων, που θα κρίνει το μέλλον των εφαρμογών της βιοτεχνολογίας στο ανθρώπινο γένος, κρίνεται από τους ειδικούς επιστήμονες η αναμέτρηση στην αρένα της γενετικής, η οποία δραματοποιείται τα τελευταία λίγα χρόνια ανάμεσα στο παγκόσμιο δίκτυο συνεργασίας για τη χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος γνωστού και ως«Σχέδιο Ανθρώπινου Γονιδιώματος» και την εμφανιζόμενη ως ηγέτιδα δύναμη, από την πλευρά των βιοτεχνολογικών εταιριών που ειδικεύονται στη «χαρτογράφηση» του ανθρώπινου γονιδιώματος, τη νεοϊδρυθείσα βιοτεχνολογική εταιρία«ΣΕΛΕΡΑ».

Το μείζον θέμα που προβάλλει από την αναμέτρηση των δύο πλευρών είναι το ακόλουθο: «Σε ποιον ανήκει το ανθρώπινο DNA; Εχει κάποιος - και ποιος; - δικαίωμα ευρεσιτεχνίας και εκμετάλλευσης επιτευγμάτων της βιοτεχνολογίας που αφορούν το γενετικό υλικό του ανθρώπου;». Αν το ερώτημα προβάλλει απλό δεν είναι διόλου... γιατί από τις απαντήσεις που θα δοθούν θα διαμορφωθεί το - διόλου τόσο μακρινό... - μέλλον των σημερινών και επερχόμενων γενιών. Το χειρότερο, ωστόσο, είναι πως οι πρώτες απόπειρες για απάντηση σ' αυτό το κρίσιμο ζήτημα άρχισαν ήδη... Και, όπως αναμενόταν, δε θα μπορούσαν να αποδεσμευτούν από την κινητήρια «δύναμη της αγοράς»: το κέρδος...

Η τελευταία αφορμή που δόθηκε γι' αυτή τη συζήτηση ξεκίνησε με τη χαρτογράφηση του πρώτου ανθρώπινου χρωμοσώματος (του υπ' αριθμόν 22ου) στην αρχή του τρέχοντος μήνα από μία διεθνή ομάδα επιστημόνων που συνεργάζονται με το «Σχέδιο Ανθρώπινου Γονιδιώματος». Το επίτευγμα αυτό θεωρήθηκε αμέσως σημαντικότατο, καθώς οι πρώτες εφαρμογές που θα μπορούσαν να προκύψουν θα μας χαρίσουν τα «κλειδιά» για την ίαση ασθενειών που σήμερα θεωρούνται ανίατες όπως η σχιζοφρένεια, η λευχαιμία και διάφοροι τύποι καρκίνου. Αν και το επίτευγμα της «χαρτογράφησης» των χημικών βάσεων που συγκροτούν το 22ο χρωμόσωμα του ανθρώπου σχολιάστηκε σε κάθε γωνιά της Γης ως «σημαντικότατο άλμα της επιστήμης» ή ως το «πρώτο κεφάλαιο στο βιβλίο γένεσης του Ανθρώπου» είναι εντούτοις άγνωστο ποια θα ήταν η περαιτέρω πορεία αυτής της «ανακάλυψης», εάν αυτή γινόταν από κάποια ιδιωτική βιοτεχνολογική ή φαρμακευτική εταιρία...

Δεν είναι τυχαίο, π.χ., πως πολλοί γενετιστές, με αφορμή τη χαρτογράφηση του χρωμοσώματος, στηλίτευσαν την τακτική της εταιρίας «ΣΕΛΕΡΑ», η οποία λοιδορείται πως τοποθετεί επιμελώς «πέπλο μυστικότητας» στα βιοτεχνολογικά επιτεύγματά της όσον αφορά την πληροφόρηση της διεθνούς κοινότητας, επιστημόνων και μη, αλλά τα αποκαλύπτει απλόχερα και με το αζημίωτο σε μικρότερου μεγέθους βιοτεχνολογικές εταιρίες προκειμένου να τα αξιοποιήσουν στη γεωργία και τη φαρμακευτική.

Ο διευθύνων πρόεδρος του «Εθνικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Ερευνας του Ανθρώπινου Γονιδιώματος» των ΗΠΑ, Φράνσις Κόλινς, ανήγγειλε προ ημερών πως οι διεθνείς προσπάθειες που καταβάλλονται για τη χαρτογράφηση ολόκληρου του ανθρώπινου γονιδιώματος θα έχουν ολοκληρωθεί σε ποσοστό 90% προ της ερχόμενης άνοιξης. Ο Δρ Κόλινς σημείωσε πως το εν ταχεία εξελίξει σχέδιο θα βοηθήσει τους ερευνητές να καθορίσουν την ταυτότητα σημαντικών γονιδίων, να χαρτογραφήσουν τις διαφορές και ποικιλίες γονιδίων, να καθορίσουν τις δομές γονιδίων και να διενεργήσουν περαιτέρω ερευνητικές δραστηριότητες. Προέβλεψε επίσης πως μία ακριβής έκδοση αυτού του «χάρτη» θα είναι έτοιμη το πολύ έως το 2002 ή 2003.

«Θέλουμε να σιγουρευτούμε πως οι πληροφορίες αυτές θα φθάσουν στη δημόσια διεθνή κοινότητα όσο το δυνατόν νωρίτερα»,σημείωσε ο Κόλινς, μιας που λίγες μέρες νωρίτερα η γενετική ερευνητική εταιρία «ΣΕΛΕΡΑ» (πρόεδρος και κορυφαίο στέλεχος της οποίας είναι ο Δρ Κρεγκ Βέντερ, που από πολλούς χαρακτηρίζεται ως ο «Μπιλ Γκέιτς» της βιοτεχνολογίας του 21ου αιώνα), ανακοίνωσε πως «έχει χαρτογραφήσει την ακολουθία περισσοτέρων του ενός δισ. ζευγαριών γενετικών βάσεων ή γραμμάτων του γενετικού κώδικα, σε εκτιμώμενο σύνολο περίπου 3 δισ. Οι ανακαλύψεις αυτές περιλαμβάνουν αρκετές χιλιάδες νέους δέκτες, κανάλια ιόντων και άγνωστες, για πολλούς επιστήμονες, πρωτεΐνες που η εταιρία θεωρεί πως θα προκαλέσουν το ενδιαφέρον κορυφαίων φαρμακευτικών εταιριών. Ομως, αυτό δεν ήταν το μόνο «ενδιαφέρον» στοιχείο που δημοσιοποίησε σε πρόσφατες ανακοινώσεις της η εταιρία «ΣΕΛΕΡΑ». Σε πρόσφατο δελτίο Τύπου η εταιρία ανακοινώνει πως έκανε ήδη αίτηση για τη χορήγηση αποκλειστικής εκμετάλλευσης ευρεσιτεχνιών για τουλάχιστον 6.500 ανακαλύψεις. Η «ΣΕΛΕΡΑ» σημείωσε ακόμη ότι σκοπεύει να κατοχυρώσει και να εκμεταλλευτεί τις πατέντες με εφαρμογές σε γονίδια ανθρώπου, ενώ παράλληλα «θα κάνει ευρέως διαθέσιμα τα δεδομένα της πνευματικής ιδιοκτησίας της». Στο συγκεκριμένο δελτίο Τύπου, όμως, δε διευκρινιζόταν με τι κόστος θα «γίνουν ευρέως διαθέσιμα τα δεδομένα... «πνευματικής ιδιοκτησίας» της εταιρίας «ΣΕΛΕΡΑ».

Κοντολογίς, είναι φανερό πως η εταιρία «ΣΕΛΕΡΑ», που εδρεύει στο Ρόκβιλ του Μέριλαντ, όχι απλώς συναγωνίζεται αλλά δείχνει έτοιμη να «προλάβει» τρόπον τινά τις διεθνείς προσπάθειες επιστημόνων για τη χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος με σκοπό την εκμετάλλευση των εφαρμογών αυτής της ανακάλυψης από τους γίγαντες της φαρμακοβιομηχανίας.

Ωστόσο, η συνήθης τακτική της «ΣΕΛΕΡΑ», μόνον με τη δωρεάν παροχή των επιτευγμάτων της στη διεθνή επιστημονική κοινότητα δε σχετίζεται. Οι γενετικές βάσεις δεδομένων της εταιρίας είναι διαθέσιμες μόνον για όποιους επιστήμονες, ακαδημαϊκούς ή εμπορικές εταιρίες διαθέτουν το ανάλογο βαλάντιο και πληρώνουν τακτικά τις συνδρομές τους προς τη «ΣΕΛΕΡΑ».

Βέβαια, η «ΣΕΛΕΡΑ» δεν είναι παρά μία από τις εταιρίες του είδους που ακολουθούν τέτοια τακτική. Τον τελευταίο καιρό ορισμένα ερευνητικά εργαστήρια στις ΗΠΑ δέχτηκαν τις επιστολές της εταιρίας «Αθήνα-Διαγνωστική» (εταιρία με έδρα τη Μασαχουσέτη), η οποία«ενημέρωνε» πως έχει «πάρει άδεια αποκλειστικών δικαιωμάτων σε μία σειρά γονιδιακών τεστ για τη διάγνωση της ασθένειας Αλτσχάιμερ, τα οποία καλύπτονται με ευρεσιτεχνία που έχει δοθεί από το Ομοσπονδιακό Γραφείο Χορήγησης Ευρεσιτεχνιών. Η πρόσβαση σ' αυτή τη σειρά γονιδιακών τεστ δεν είναι βέβαια ελεύθερη σ' όποιον ενδιαφερόμενο, αφού στην επιστολή της «Αθήνα-Διαγνωστική» σημειώνεται πως θα μπορούσε η ίδια να διενεργήσει τις σχετικές γονιδιακές δοκιμές «με την τιμή των 195 δολαρίων ανά δείγμα»... Αξίζει να συμπληρώσουμε εδώ πως η τιμή των 195 δολαρίων είναι διπλάσια απ' αυτή που χρεώνουν για ανάλογα «προϊόντα» πανεπιστημιακά ιατρικά εργαστήρια...

«Πάγος» με πατέντα στην επιστημονική πρόοδο...

«Η σπουδή για το πατεντάρισμα γονιδίων αναχαιτίζει τις θεραπείες για ασθένειες», ήταν ο τίτλος πρωτοσέλιδου θέματος της βρετανικής εφημερίδας «ΓΚΑΡΝΤΙΑΝ» (15/12/99), που εμφανίστηκε λίγες μέρες μετά τις παραπάνω δηλώσεις του Δρ Φράνσις Κόλινς. Το ρεπορτάζ της εφημερίδας επιβεβαίωνε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως τα « παρατράγουδα» της υπόθεσης τα οποία προκύπτουν από τη χορήγηση αδειών ευρεσιτεχνίας, που αφορούν έμμεσα ή άμεσα το ανθρώπινο γονιδίωμα, έχουν ήδη αρχίσει. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, σε σφυγμομέτρηση που διενεργήθηκε σε ερευνητικά εργαστήρια γενετικής στις ΗΠΑ, πάνω από το 1/4 των διευθυντών τους δήλωσαν πως έλαβαν επιστολές από δικηγόρους και νομικούς συμβούλους βιοτεχνολογικών εταιριών που τους διέτασσαν να σταματήσουν άμεσα τη διενέργεια κλινικών δοκιμών με σκοπό τον εντοπισμό έγκαιρων σημαδιών που να «φωτογραφίζουν» την ασθένεια Αλτσχάιμερ στα πρώτα της στάδια, τον καρκίνο του μαστού και μία πλειάδα άλλων ανίατων ασθενειών.

Αν και οι πιο οξείες επιδράσεις της χρήσης αδειών ευρεσιτεχνίας πάνω στη γενετική έχουν εμφανιστεί περισσότερο στις ΗΠΑ, εντούτοις, οι κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου επιτρέπουν τη νομιμοποίηση και τη διεύρυνση της χρήσης των αδειών ευρεσιτεχνίας παγκοσμίως. Το προφανές; Οι «επιστολές» βιοτεχνολογικών εταιριών που φθάνουν σήμερα στα χέρια των διευθυντών ερευνητικών εργαστηρίων γενετικής στις ΗΠΑ, αύριο θα φθάσουν στα χέρια των ιθυνόντων παρόμοιων εργαστηρίων στην Ευρώπη ή την Ασία.

Οι επιδράσεις αυτών των «εμπορικών» εφαρμογών της γενετικής από μεγάλες και μικρότερες βιοτεχνολογικές εταιρίες ήδη εκλαμβάνονται ως «απειλή» από μία πλειάδα Αμερικανών επιστημόνων, και δη γιατρών, οι οποίοι σε πρόσφατη ανακοίνωσή τους (την οποία επικαλείται η εφημερίδα «ΓΚΑΡΝΤΙΑΝ») σημειώνουν τα ακόλουθα: «Η χρήση ευρεσιτεχνιών ή τα υπέρογκα ποσά χρήσης αυτών των ευρεσιτεχνιών εμποδίζουν τους γιατρούς και τα κλινικά εργαστήρια από το να διενεργήσουν γενετικά τεστ. Επιπλέον, περιορίζουν την πρόσβαση των επιστημόνων προς την ιατρική περίθαλψη, διακυβεύουν την ποιότητα της ιατρικής περίθαλψης και αυξάνουν παράλογα το κόστος της».

Σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα που διενεργήθηκε από ερευνητές επιστήμονες στην Καλιφόρνια και την Πενσιλβάνια, τα μισά από τα εργαστήρια απάντησαν πως σταμάτησαν τις έρευνές τους στην ανάπτυξη γονιδιακών τεστ γιατί γνώριζαν πως είχε ήδη εκδοθεί κάποια σχετική άδεια ευρεσιτεχνίας ή πως είχε ήδη γίνει αίτηση προς αυτή την κατεύθυνση. Σ' αυτό το σημείο είναι πολύ ενδεικτική η ακόλουθη μαρτυρία του Τζόναθαν Κινγκ, γενετιστή ερευνητή στο «Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης» (ΜΙΤ): «Εχω πάει σε επιστημονικές συναντήσεις, όπου τόσο εγώ όσο και άλλοι συνάδελφοι γίναμε δέκτες "συμβουλών" από δικηγόρους ειδικευμένους στις ευρεσιτεχνίες γενετικής, οι οποίοι μας είπαν πως θα πρέπει να σταματήσουμε να δείχνουμε τις σημειώσεις μας δημοσίως, ή τουλάχιστον να σκεφτόμαστε δύο φορές το ενδεχόμενο να υποβάλουμε το σχέδιο κάποιας ερευνητικής δουλιάς σε μεγάλες συνεδριάσεις...». Και ο Τζόναθαν Κινγκ συνεχίζει επισημαίνοντας: «Είναι κοινή εμπειρία σε όλες τις επιστημονικές συναντήσεις οι συνάδελφοι να κρατούν μυστικές τις πληροφορίες ή μέρος των ερευνητικών εργασιών τους γιατί σκοπεύουν να τις χρησιμοποιήσουν για την υποβολή κάποιας ευρεσιτεχνίας. Είναι σαφές πως έτσι η πρόοδος στην επιστήμη δέχεται πλήγματα...». Τα πλήγματα που δέχεται η επιστημονική πρόοδος είναι βέβαια η πρώτη αλλά όχι η τελευταία συνέπεια. Εάν η υπόθεση της χρήσης των γονιδίων με... πατέντα επεκταθεί στον τομέα της δημόσιας υγείας, τότε κανείς μπορεί να σχηματίσει την πρώτη αμυδρή εικόνα μίας μάλλον άσχημης σπαζοκεφαλιάς. Τουτέστιν: Εκτός του δεδομένου πως τα σημερινά και πολύ περισσότερο τα μελλοντικά επιτεύγματα της γενετικής (όπως και σε κάθε άλλο τομέα) είναι δίκοπο μαχαίρι, αυτό το «εργαλείο» δε θα είναι διαθέσιμο στον καθένα και ιδιαίτερα στους... μη έχοντες.


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Aλγερία
Η «μεταβατική» χρονιά του Μπουτεφλίκα

Τα δύο μικρά έμειναν ορφανά από γονείς σε μια από τις πολύ «συνηθισμένες» σφαγές

Associated Press

Τα δύο μικρά έμειναν ορφανά από γονείς σε μια από τις πολύ «συνηθισμένες» σφαγές
Μεταβατική χαρακτηρίστηκε από τους περισσότερους πολιτικούς αναλυτές η τελευταία χρονιά της χιλιετίας για την ταλανισμένη βορειοαφρικανική χώρα. Η διενέργεια των πρώτων «ελεύθερων», όπως ονομάστηκαν, προεδρικών εκλογών συνοδεύτηκε από ποικιλία αντιδράσεων, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε διεθνές επίπεδο. Εντούτοις, οι υποσχέσεις του για οριστική ειρήνευση και τερματισμό της αιματηρότατης εμφύλιας διαμάχης, που έχει κοστίσει, από το 1992 μέχρι σήμερα, τη ζωή σε περισσότερους από 100.000 ανθρώπους, επισήμως, βρήκαν ανταπόκριση στον αλγερινό λαό, που, έστω και αν δεν πείστηκε, μοιάζει απεγνωσμένα να αναζητά σανίδα σωτηρίας.

Μετά από μία σύντομη, σε χρονικά όρια, προεκλογική περίοδο, ο 60χρονος Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα, εκλέχτηκε (στις 15 Απρίλη '99) στην προεδρία της Αλγερίας, αντικαθιστώντας το στρατηγό και αυτοαναγορευόμενο, επί χρόνια, πρόεδρο Λιαμίν Ζερουάλ. Ο Μπουτεφλίκα δεν είναι νέο πρόσωπο στην αλγερινή πολιτική σκηνή. Αντίθετα, διατέλεσε στέλεχος σε διάφορες κυβερνήσεις του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου της Αλγερίας, μετά από την απελευθέρωσή της από το γαλλικό ζυγό το 1962. Μετά από μακρόχρονη απουσία από τα πολιτικά δρώμενα, επανεμφανίστηκε ως υποψήφιος πρόεδρος. Η επικρατούσα εντύπωση ήταν ότι υποστηρίχτηκε σφοδρά από, τουλάχιστον, ένα ισχυρό τμήμα του αλγερινού στρατού, ο οποίος, επί της ουσίας, κυβερνά τη χώρα από το Γενάρη του 1992.

Η απόσυρση της υποψηφιότητας 6 άλλων συνυποψηφίων του, δύο μόλις ημέρες πριν από το άνοιγμα της κάλπης, οι οποίοι εκσφενδόνισαν δριμείες κατηγορίες για ευρύτατη νοθεία, δε φάνηκε, λαμβάνοντας υπόψη μόνο το αποτέλεσμα, να επηρεάζει τα 17,5 εκατομμύρια ψηφοφόρους, οι οποίοι εξασφάλισαν στον Μπουτεφλίκα το 60% της προτίμησής τους. Αυτό, ακριβώς, το ποσοστό ήταν και το μεγάλο επιχείρημα του νέου Προέδρου, κατά τη διάρκεια των παρθενικών του εξαγγελιών, όταν έθεσε ως πρωταρχικό του μέλημα την εκπόνηση ενός ειρηνευτικού σχεδίου, που θα δώσει τέλος στην εμφύλια αιματοχυσία με τους εξτρεμιστές ισλαμιστές και θα βελτιώσει, σταδιακά, τη διεθνή παρουσία της χώρας και κατά συνέπεια τις διπλωματικές και οικονομικές της σχέσεις με τη διεθνή κοινότητα. Οι δηλώσεις «καλών προθέσεων» του Μπουτεφλίκα έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό στο Αλγέρι, όπου οι οπαδοί του πανηγύρισαν έξαλλα τη νίκη του, αλλά με σκεπτικισμό από την Ουάσιγκτον, την ΕΕ και το Παρίσι, που εξέφρασαν τις επιφυλάξεις τους.

Μια «αλεπού της διπλωματίας» στο τιμόνι

Ο Μπουτεφλίκα, που στους διπλωματικούς κύκλους ήταν γνωστός ήδη από τη δεκαετία του '60 ως «αλεπού της πολιτικής», πέτυχε να εξασφαλίσει, αν όχι την υποστήριξη, τουλάχιστον μια θετικότερη διεθνή αντιμετώπιση απέναντι στο σχέδιό του περί ειρήνευσης. Μάλιστα, στις αρχές φθινοπώρου, μετά από πολλές δεκαετίες, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ιμπέρ Βεντρίν επισκέφθηκε, για λίγες ημέρες, το Αλγέρι, από όπου επέστρεψε με δηλώσεις αισιοδοξίας για το μέλλον των σχέσεων των δύο χωρών.

Στο πλαίσιο αυτής της αναθέρμανσης προγραμματίστηκε και η σταδιακή αποκατάσταση των πτήσεων της «Air France» στο Αλγέρι, οι οποίες διεκόπησαν μετά από την αεροπειρατεία που πραγματοποίησαν εξτρεμιστές ισλαμιστές τα Χριστούγεννα του 1994. Επίσης, μεταβαίνοντας στην κηδεία του βασιλιά Χασάν του Μαρόκου, που πέθανε μετά από 38 χρόνια στο τιμόνι της βορειοαφρικανικής χώρας, στις 23 Ιούλη 1999, αποκατέστησε, αν όχι τις σχέσεις, τουλάχιστον ένα στοιχειώδη διάλογο με το Ραμπάτ, που είχε διακοπεί εξαιτίας της υποστήριξης που έχει, κατά καιρούς, παράσχει η Αλγερία στο «Μέτωπο Πολισάριο» που μάχεται για την ανεξαρτησία της Δυτικής Σαχάρας.

Τηρώντας την αρχική του υπόσχεση, ο νέος πρόεδρος, αφού προχώρησε σε σχετική αναδόμηση της κυβέρνησης, κατέθεσε στη λαϊκή κρίση το σχέδιο ειρήνευσης, το οποίο καλεί όλα τα μέλη ισλαμιστικών οργανώσεων που δεν έχουν συμμετάσχει σε σφαγές και βομβιστικές επιθέσεις να παραδώσουν τα όπλα τους και να ανταμειφθούν με αμνηστία. Ο αλγερινός λαός ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία την πρόταση του Μπουτεφλίκα, ενώ η μεγαλύτερη ισλαμιστική οργάνωση το «Μέτωπο Ισλαμικής Σωτηρίας» τήρησε ιδιαίτερα θετική στάση, σεβόμενο και προηγούμενες αποφάσεις του περί εκεχειρίας. Εντούτοις, η έτερη ισλαμιστική οργάνωση «Ενοπλος Ισλαμικός Αγώνας» συνέχισε τόσο τις σφαγές όσο και τις βομβιστικές επιθέσεις, οι οποίες, όμως, ήταν σαφώς μειωμένες σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια.

Στην εντονότατη διαμάχη που έχει ξεσπάσει στους κόλπους των ισλαμιστικών οργανώσεων αποδόθηκε και η δολοφονία του Αμπντελκαντέρ Χατσανί, Νο 2 στην ηγεσία του «Μετώπου Ισλαμικής Σωτηρίας», στις 22 του περασμένου Νοέμβρη. Ο Χατσανί, γνωστός για τις μετριοπαθείς του απόψεις και την επιμονή του στην έναρξη διαλόγου με την αλγερινή ηγεσία, είχε αποφυλακιστεί μόλις στα μέσα του 1998. Ο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα καταδίκασε απερίφραστα τη δολοφονία του Χατσανί ως «τρομοκρατική ενέργεια που θέλει να σαμποτάρει τις ειρηνευτικές προσπάθειες» και διακήρυξε την επιμονή του στο σχέδιο του διαβεβαιώνοντας τον αλγερινό λαό ότι το 2000 θα είναι «έτος ηρεμίας και ευημερίας» για τη χώρα.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

Δυτικόστροφη πολιτική...

Ολα δείχνουν ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική βρίσκεται στον αστερισμό μιας ταχείας διολίσθησης. Από τον καιρό των Ιμίων άρχισε να φαίνεται ότι η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να διαμορφώσει το κατάλληλο, κάθε φορά, κοινωνικο-πολιτικό κλίμα που θα της επιτρέψει να περάσει καίριες αποφάσεις σχεδόν αθόρυβα. Ομως, ακόμη και στις περιπτώσεις που οι λαϊκές αντιδράσεις πήραν ανεξέλεγκτη για την κυβέρνηση μαζική κλίμακα, καταλάγιασαν ως βραχυχρόνιο, τουλάχιστον, αποτέλεσμα. Αλλες μπήκαν στο περιθώριο της πρόσκαιρης απογοήτευσης κι άλλες υποβόσκουν κάτω από τον εύθραυστο κλοιό της καθημερινότητας. Η επισήμανση αυτού του γεγονότος έχει σημασία πολλαπλών κατευθύνσεων διότι εξηγεί την ποιότητα των πολιτικών δυνάμεων και προσδιορίζει την πιθανή τους εξέλιξη έναντι των μελλούμενων λαϊκών κινητοποιήσεων. Κάθε πολιτικό κόμμα κι ιδιαίτερα εκείνα που ασκούν εξουσία ή φιλοδοξούν να την ασκήσουν ως κυβερνητικό συμπλήρωμα, γνωρίζει ότι σε διεθνές, τουλάχιστον, επίπεδο κάθε κυβερνητική απόφαση που φέρει την υπογραφή των επίσημων λειτουργών της (πρωθυπουργός, υπουργοί, υφυπουργοί, εντεταλμένοι κυβερνητικοί γραφειοκράτες κλπ.) δεσμεύει το ελληνικό κράτος στο διηνεκές, ανεξαρτήτως πολιτικών μεταβολών.

***

Ουπαρκτός διεθνής κανόνας θεωρεί το κράτος ως μια αδιατάρακτη συνέχεια. Η χωρίς υπογραφή, π.χ., υπόθεση των Ιμίων και των S-300 μπορεί να θεωρηθεί ως ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων της συγκεκριμένης συγκυρίας που δύναται αύριο να αλλάξει. Αντίθετα, η υπογραφή του Ελληνα πρωθυπουργού Κ. Σημίτη στη Συμφωνία της Μαδρίτης, όπου στο σχετικό κείμενο αναγνωρίζονται «ζωτικά τουρκικά συμφέροντα στο Αιγαίο», δεσμεύει την Ελλάδα στο διηνεκές. Αυτό ήταν ένα πρώτο βήμα μιας νέας συγκεκριμένης και ενυπόγραφης κυβερνητικής πολιτικής που δεν παίρνεται πίσω. Το δεύτερο βήμα αυτής της πολιτικής ήταν η Συμφωνία στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι. Στο σχετικό κείμενο αναφέρεται ότι κάθε πλευρά (στην προκειμένη περίπτωση η Τουρκία) οφείλει να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προς επίλυση «όλων των συνοριακών διαφορών». Το κείμενο αυτό, που υπογράφεται κι από τα δεκαπέντε κράτη-μέλη της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή κι από την Ελλάδα, δίνεται στην Τουρκία ως μπούσουλας των ενεργειών της. Πρέπει να επισημανθεί εδώ ότι το κείμενο δε δίνεται από τους δεκατέσσερις, πλην Ελλάδας, εταίρους προς την Τουρκία, όπως ήθελαν να μας πείσουν τα κυβερνητικά σαΐνια. Δίνεται ως υπόδειξη από το σύνολο της ΕΕ, δηλαδή φέρει την υπογραφή και της ελληνικής κυβέρνησης, την οποία και δεσμεύει.

***

Αυτό σημαίνει ότι η υπογεγραμμένη παράγραφος «περί όλων των (ελληνοτουρκικών) συνοριακών διαφορών» έρχεται ως συνέχεια της προηγούμενης «περί ζωτικών τουρκικών συμφερόντων στο Αιγαίο». Αυτές οι δυο υπογεγραμμένες παράγραφοι δεσμεύουν τη συνοριακή υπόσταση του ελληνικού κράτους έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων στη Χάγη, ανεξαρτήτως κυβερνητικών αλλαγών. Το σημείο αυτό είναι που συγκρατεί και δεσμεύει κάθε ελληνικό πολιτικό κόμμα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει ή συγκυβερνήσει τη χώρα. Εχει το δικαίωμα να το καταγγείλει μεν, αλλά και να το αποδεχτεί έμπρακτα δε. Είναι εκείνο το γλιστερό και επικίνδυνο σημείο που δύναται να οδηγήσει πολιτικούς σε ένα νέο Γουδί. Αυτό το γνωρίζουν άπαντες. Οπως επίσης γνωρίζουν ότι η συνοριακή υπόσταση της Ελλάδας είναι υποθηκευμένη. Είναι ακριβώς αυτός ο ένοχος φόβος που διπλοκλειδώνει τη δυτικόστροφη πολιτική των κυβερνώντων και του πολιτικού κόσμου στις αποθήκες του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης, για προστασία.

***

Ημέγκενη της ευρωατλαντικής συμμαχίας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις απλώνεται από τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής, στο Αιγαίο, έως τα πετρέλαια της Κασπίας. Είναι μια ευρύτατη στρατηγική περιοχή μείζονος σημασίας για την υπερεθνική ολιγαρχία. Αυτός είναι και ο λόγος που κάθε πολιτικό κόμμα ή κοινωνική δύναμη που προσαρμόζεται στα κελεύσματα της ευρωατλαντικής συμμαχίας οδηγεί την Ελλάδα στην υποδούλωση και τη διάλυση. Η μόνη δυνατότητα αντίδρασης της Ελλάδας είναι να δημιουργήσει ένα ισχυρό εσωτερικό μέτωπο εθνικής κοινωνικής συνοχής και λαϊκής αντίστασης. Να δημιουργηθούν διεθνή ερείσματα από τη Μεσόγειο μέχρι και τα Ουράλια με διεθνική αλληλεγγύη εθνών και λαών. Αυτό θα της επιτρέψει να γίνει κέντρο περιφερειακής αντίστασης και να πατήσει γερά την ουρά της ευρωατλαντικής ραχοκοκαλιάς. Τότε θα αλλάξει ο ρους της Ιστορίας.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ