ΜΟΣΧΑ (Ανταπόκριση ΒΛ. ΜΑΣΙΝ). -

Στις 23 του Μάη πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα το 5ο (έκτακτο) Συνέδριο του ΚΚΡΟ, στο οποίο συμμετείχαν 193 αντιπρόσωποι από τις Οργανώσεις όλων των περιοχών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, τα τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ και της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου. Προσκεκλημένοι ήταν εκπρόσωποι του υπουργείου Δικαιοσύνης και της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής. Εξετάστηκαν τα εξής θέματα της ημερήσιας διάταξης: 1. Δήλωση του 5ου (έκτακτου) Συνεδρίου του ΚΚΡΟ: "Η στάση του κόμματος απέναντι στην πολιτική του Προέδρου και τη νέα κυβέρνηση στις συνθήκες όξυνσης της κοινωνικοοικονομικής κρίσης". 2. Τροποποιήσεις και προσθήκες στο Καταστατικό του ΚΚΡΟ σε σχέση με την εναρμόνιση του Καταστατικού με τις απαιτήσεις της ισχύουσας νομοθεσίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. 3. Προτάσεις για τροποποιήσεις στο Σύνταγμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. 4. Το ζήτημα της αποπομπής του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας Μπ. Ν. Γιέλτσιν από το αξίωμά του σύμφωνα με το άρθρο 93 του Συντάγματος.

Εισήγηση στο πρώτο θέμα παρουσίασε ο πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, στην οποία ανέφερε ότι το καθεστώς καταστρέφει τη χώρα με συνταγές του ΔΝΤ και εφαρμόζει πολιτική γενοκτονίας του λαού. Σημείωσε ότι ο συντελούμενος αγώνας προσλαμβάνει εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα, που μετατράπηκε τώρα σε μαζικές κινητοποιήσεις, οι οποίες μπορούν να μετεξελιχθούν σε γενική πολιτική απεργία. Το ΚΚΡΟ υποστηρίζει τα δίκαια αιτήματα και τις αποφασιστικές ενέργειες των εργαζομένων. Ο Ζιουγκάνοφ επισήμανε ότι από τη νέα κυβέρνηση δεν αναμένεται αλλαγή της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζεται καθ' υπαγόρευση της Δύσης. Η δικαστική εξουσία αδρανεί, δε λειτουργεί και το Σύνταγμα, που επιβλήθηκε με τα τανκς. Οι κομμουνιστές αξιοποίησαν το Κοινοβούλιο ως βήμα και "ανάχωμα" κατά της καταστροφής της χώρας, "τώρα όμως αυτό δεν είναι αρκετό". Το ΚΚΡΟ και η Λαϊκοπατριωτική Ενωση Ρωσίας δρουν, αλλά συχνά μένουν πίσω, τη στιγμή που συντελείται ορμητική ριζοσπαστικοποίηση των μαζών. Κατά τη γνώμη του Ζιουγκάνοφ, είναι πιθανές 4 παραλλαγές εξέλιξης της κατάστασης: η διάσπαση της Ομοσπονδίας που ήδη συντελείται, η απόπειρα εγκαθίδρυσης δικτατορίας "του κόμματος της εξουσίας", που θα καταρρεύσει ύστερα από μερικούς μήνες, η εμφάνιση χούντας στη χώρα, "κυοφορημένη από τη δικτατορία" και η τέταρτη εκδοχή είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης λαϊκής εμπιστοσύνης.

Κύριοι στόχοι στη δράση του κόμματος θα πρέπει να είναι στην παρούσα στιγμή η οργάνωση της διαμαρτυρίας των μαζών με αίτημα την παραίτηση του Γιέλτσιν και το σχηματισμό κυβέρνησης λαϊκής εμπιστοσύνης, η προετοιμασία της πανρωσικής πολιτικής απεργίας και η προσέλκυση της νεολαίας στον αγώνα. Προς αυτό το σκοπό πρέπει να βοηθήσει και η δράση των κομμουνιστών στα νομοθετικά όργανα. Το Κοινοβούλιο πρέπει να ασκήσει "σκληρή πίεση σχετικά με τους νόμους για τις ιδιωτικοποιήσεις, την επικύρωση της Συνθήκης ΣΤΑΡΤ - 2 κ.ά.", να ξεκινήσει τη διαδικασία αποπομπής του Γιέλτσιν, να γίνουν τροποποιήσεις στο Σύνταγμα και μια σειρά άλλες ενέργειες.

Τα συνθήματα που διατύπωσε το Συνέδριο ενόψει της γενικής πολιτικής απεργίας είναι: "Να παραιτηθεί ο Γιέλτσιν!", "Νέο Σύνταγμα για τη Ρωσία!", "Ούτε καπίκι στους μεγαλοεπιχειρηματίες, έως ότου υπάρχει έστω κι ένα καπίκι χρέος προς τους εργαζομένους!", "Δωρεάν παιδεία για τη νεολαία!", "Εξω οι συμβιβασμένοι από τα συνδικάτα!", "Οποιος πουλάει τη γη, πουλάει την πατρίδα!", "Κυβερνήτη - πατριώτη! Ενίσχυσε την ενότητα της Ρωσίας!", "ΟΧΙ στον αφοπλισμό της Ρωσίας! ΟΧΙ στην επέκταση του ΝΑΤΟ!", "Στρατιώτη! Να μην επιτρέψεις την αστυνομική βία κατά του λαού!" και "Ολη η εξουσία στον εργαζόμενο λαό!". Αυτά τα συνθήματα, τόνισε ο Ζιουγκάνοφ, ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της τρέχουσας στιγμής και αποβλέπουν στον αγώνα για το σοσιαλισμό. Με βάση τις θέσεις της εισήγησης στο πρώτο θέμα υιοθετήθηκε η Δήλωση για τη στάση του κόμματος απέναντι στην πολιτική του Γιέλτσιν και της κυβέρνησης.

Μετά τις εισηγήσεις για το δεύτερο θέμα της ημερήσιας διάταξης, που παρουσίασε ο πρώτος αναπληρωτής πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ, Β. Α. Κουπτσόφ, και τις εισηγήσεις για το τρίτο και τέταρτο θέμα, που παρουσίασε ο Α. Ι. Λουκιάνοφ, το Συνέδριο πήρε τις ανάλογες αποφάσεις πάνω στα θέματα αυτά. Κατά τη συζήτηση για τις τροποποιήσεις στο Καταστατικό του κόμματος απορρίφθηκε ομόφωνα η πρόταση να επιτρέπεται η δημιουργία ομάδων μέσα στο κόμμα.

Το Συνέδριο υιοθέτησε επίσης την ειδική δήλωση "Για την υπεράσπιση των Λιθουανών κομμουνιστών, θυμάτων δικαστικού διωγμού", στην οποία εκφράζεται η υποστήριξη στη γενναία στάση των Μ. Μπουροκιάβιτσιους και Γ. Γερμολάβιτσιους, οι οποίοι "αγωνίζονται επίμονα σε συνθήκες πολύχρονης φυλάκισης ενάντια στη διαστρέβλωση των γεγονότων το 1990 - 1991 στη ΣΣΔ Λιθουανίας". Καταδικάζονται οι ενέργειες των λιθουανών αρχών, που παραβιάζουν κατάφωρα τα δικαιώματα του ανθρώπου και απαιτείται η άμεση απελευθέρωση των Λιθουανών κομμουνιστών. Το Συνέδριο ανέθεσε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΡΟ στην Κρατική Δούμα και στο Προεδρείο της ΚΕ του ΚΚΡΟ να αξιοποιήσουν όλες τις δυνατότητες για την υπεράσπιση των Λιθουανών κομμουνιστών από τη δικαστική δίωξη.

Σημειώνουμε, επίσης, ότι ναυάγησαν οι ελπίδες εκείνων που ονειρεύονταν διάσπαση στο ΚΚΡΟ. Ζητήματα της κομματικής πειθαρχίας τέθηκαν στις ομιλίες των αντιπροσώπων, αλλά δεν προέκυψαν εντυπωσιακά σκάνδαλα, όπως υπολόγιζαν οι αρχές και ο δουλικός τους Τύπος. Τον Ιούνη θα πραγματοποιηθεί Ολομέλεια της ΚΕ, η οποία θα εξετάσει την πορεία εφαρμογής των αποφάσεων του 4ου Συνεδρίου του ΚΚΡΟ και της ενότητας του κόμματος. Η υλοποίηση των αποφάσεων του Συνεδρίου θα συμβάλουν στην ενίσχυση της αλληλέγγυας πάλης της εργατικής τάξης και των άλλων τμημάτων των εργαζομένων, ενάντια στο αντιλαϊκό καθεστώς, και της πολιτικής του για την προάσπιση των θεμελιακών συμφερόντων του εργαζόμενου λαού.

Τόσο μεγάλο είναι σήμερα το ενδιαφέρον των ηγετικών κύκλων των ΗΠΑ για την κατεύθυνση των οικονομικών και πολιτικών σχέσεων με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, ώστε υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του "Λευκού Οίκου", συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου Κλίντον, πηγαινοέρχονται στην κινεζική πρωτεύουσα για επίσημες συναντήσεις και συνομιλίες.

Ο εμπορικός αντιπρόσωπος, Τσαρλίν Μπαρσέφσκι, ήταν στο Πεκίνο τον περασμένο μήνα, η υπουργός Εξωτερικών, Μαντλίν Ολμπράιτ, ήταν η υψηλή φιλοξενούμενη της κινεζικής κυβέρνησης την περασμένη βδομάδα και ο Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ετοιμάζει τις βαλίτσες του για επίσημη επίσκεψη στο Πεκίνο τον άλλο μήνα.

Ο διπλωματικός συνωστισμός που παρατηρείται αυτό τον καιρό στο "δρόμο του μεταξιού" έδωσε αφορμή για τον χαρακτηριστικό τίτλο "Για τις ΗΠΑ, Ολοι οι Δρόμοι Οδηγούν στην Κίνα" σε σχετικό άρθρο του περιοδικού "Τάιμ" στην έκδοση 11-5-98. Μάλιστα ο συντάκτης του εν λόγω άρθρου, Κρίστοφερ Ογκντεν, υποστηρίζει ότι αυτή την εποχή ο Πρόεδρος Κλίντον αξιολογεί τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα σαν την υπ' αριθμόν ένα στρατηγική προτεραιότητα της Αμερικής.

Αιτιολογεί δε το συλλογισμό αυτό, υποστηρίζοντας ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος, ατενίζοντας τον 21ο αιώνα, αντιλαμβάνεται ότι η αναπτυσσόμενη με τους γρηγορότερους ρυθμούς οικονομική και στρατιωτική δύναμη του κόσμου, η Κίνα, θα μπορούσε να αποτελέσει επικίνδυνο αντίπαλο των ΗΠΑ, σε περίπτωσηκακών χειρισμών στις σχέσεις των δύο χωρών, ή έναν αξιόλογο "εταίρο", εάν οι σχέσεις διευθετηθούν σωστά.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι διαπιστώσεις αυτές του γνωστού Αμερικανού πολιτικού σχολιαστή περιέχουν το στοιχείο της υπερβολής. Γεγονός παραμένει όμως ότι οι εξελίξεις στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας αυτή τη στιγμή είναι ένας παράγοντας της διεθνούς πολιτικής, που αποτελεί αντικείμενο σοβαρής μελέτης και προσέγγισης από την πλευρά των ηγετικών κύκλων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Κατ' αρχήν οι δυνατότητες που προσφέρει η τεράστια αγορά της Κίνας για την ηγέτιδα δύναμη του ιμπεριαλισμού δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες. Για πολλά χρόνια τώρα, βασική επιδίωξη και στρατηγική της Ουάσιγκτον είναι οι δομικές αλλαγές στους οικονομικούς σχεδιασμούς και τη γενικότερη πολιτική της Κίνας, που θα επέτρεπαν τη "φιλελευθεροποίηση" της εσωτερικής αγοράς και το "άνοιγμα" στις σχέσεις με τη Δύση, που θεωρούνται ως απαραίτητες προϋποθέσεις για την είσοδο της Κίνας στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας - Ειρηνικού, που είναι το αντίστοιχο της ΕΕ στην περιοχή αυτή του πλανήτη.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του "Λευκού Οίκου", η σημερινή Κίνα του Προέδρου Γιανγκ Ζεμίν έχει τελικά περιέλθει σε χέρια "πραγματιστών", με τους οποίους η Δύση μπορεί να συνεργαστεί οικονομικά και όχι μόνο. Αμεση επιδίωξη των ΗΠΑ είναι να βεβαιωθεί ότι η Κίνα θα "παίξει" στο παιχνίδι της διεθνούς οικονομικής συναλλαγής, σύμφωνα με τους "διεθνείς κανόνες".

Αυτό άλλωστε ήταν και το κυριότερο μήνυμα που μετέφερε στο Πεκίνο η κ. Ολμπράιτ κατά την επίσκεψή της στην κινεζική πρωτεύουσα και θα αποτελέσει ένα από τα βασικά θέματα των συζητήσεων που θα έχει ο Κλίντον με την κινεζική ηγεσία τον Ιούνιο.

Βέβαια υπάρχουν πολλά θέματα - "αγκάθια", για τα οποία η αμερικανική ηγεσία θα επιθυμούσε να εξευρεθεί γρήγορα μια πρακτική βιώσιμη λύση, ώστε να παραμεριστούν και να εκλείψουν όποια εμπόδια εξακολουθούν να παρεμβάλλονται στην οικοδόμηση των νέων αμερικανο-κινεζικών σχέσεων.

Ενα από τα προβληματικά αυτά θέματα είναι το τεράστιο πλεόνασμα του εμπορικού ισοζυγίου της Κίνας με τις ΗΠΑ, που ανέρχεται στο ποσό των 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Είναι φανερό ότι η Ουάσιγκτον θα ήθελε να συμφωνηθούν συγκεκριμένα μέτρα για την αύξηση των κινεζικών εισαγωγών από τις ΗΠΑ, για τον περιορισμό και τη βαθμιαία εξάλειψη του εμπορικού πλεονάσματος της Κίνας.

Πρόσφατα, μέτρα και πολιτικές της κινεζικής ηγεσίας και εξελίξεις ιδιαίτερα στην οικονομική ζωή του ασιατικού γίγαντα δημιουργούν την εντύπωση στους κυβερνητικούς κύκλους των ΗΠΑ ότι η Κίνα βρίσκεται τώρα σ' ένα δρόμο που ικανοποιεί, σε μεγάλο βαθμό, τα δυτικά κριτήρια για την ένταξή της στο "παγκόσμιο οικονομικό σύστημα".

Τους προσανατολισμούς αυτούς της Ουάσιγκτον εξέφρασε η επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στις αρχές του Μάη στο Πεκίνο, με την παρατήρησή της ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα "έχουν πραγματοποιήσει σημαντικά βήματα στο δρόμο προς την οικοδόμηση ενός εποικοδομητικού, στρατηγικού συνεταιρισμού".

Την ίδια άποψη εκφράζει και ο Δρ. Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι στη συνέντευξη που έδωσε στον Αλ. Παπαχελά, που δημοσιεύτηκε στο "ΒΗΜΑ της Κυριακής" 17-5-98. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Μπρεζίνσκι: "Είναι... σημαντικό να ενταχθεί η Κίνα πλήρως στη διεθνή κοινότητα και να αντιμετωπιστεί από την Ουάσιγκτον ως ένας σοβαρός εταίρος στην ανατολική πλευρά της Ευρασίας...".

Ποιες είναι αυτές οι εξελίξεις και οι πολιτικές από την πλευρά της κινεζικής ηγεσίας που δημιουργούν στους εκπροσώπους του "Λευκού Οίκου" την αισιοδοξία που εκφράζεται στις διατυπώσεις της κ. Ολμπράιτ και άλλων Αμερικανών αξιωματούχων;

Είναι πρώτα απ' όλα το ιδιότυπο καθεστώς που έχει επιβάλει η δυτικού τύπου οικονομία που κυριαρχεί στις "ειδικές οικονομικές ζώνες". Επίσης τα συγκεκριμένα μέτρα των Κινέζων ηγετών, που αποσκοπούν στη διαμόρφωση και λειτουργία της Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας κατά το πρότυπο της Ομοσπονδιακής Αποθεματικής Τράπεζας των ΗΠΑ.

Ακόμα μεγάλης σημασίας είναι οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων που προωθούνται τελευταία στην Κίνα, ο "εκσυγχρονισμός" του οικονομικού συστήματος και τα μεγάλα ανοίγματα στις ιδιωτικές επενδύσεις, ιδιαίτερα από το εξωτερικό.

Βέβαια, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας επιμένει ότι κεντρικός μοχλός της οικονομίας της Λαϊκής Κίνας παραμένει ο σοσιαλιστικός σχεδιασμός και η κοινωνική ιδιοκτησία. Από τη στάση του κόμματος και των δυνάμεων που υποστηρίζουν το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Κίνας θα εξαρτηθεί ο μελλοντικός δρόμος που θα ακολουθήσει τελικά η χώρα.

Η κατεύθυνση που θα ακολουθήσουν οι εξελίξεις στην Κίνα θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στη διεθνή πολιτική σκηνή και θα επηρεάσει σημαντικά, θετικά ή αρνητικά, τις παγκόσμιες ανακατατάξεις στις αρχές του 21ου αιώνα.

Στράτος ΜΑΥΡΑΝΤΩΝΗΣ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Σήμερα Κυριακή 31/5 πραγματοποιείται στην έδρα του ΚΚ ΗΠΑ στη Νέα Υόρκη λαϊκή συγκέντρωση, αφιερωμένη στα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου Αφροαμερικανού αγωνιστή Πολ Ρόμπσον. Η εκδήλωση, στην οποία κύριος ομιλητής θα είναι ο εθνικός πρόεδρος του ΚΚ ΗΠΑ, Γκας Χολ, προσωπικός φίλος και σύντροφός του, γίνεται υπό την αιγίδα της εφημερίδας του κόμματος "Πιπλς Ουίκλι Ουόρλντ" και πολλών κοινωνικών και άλλων παραγόντων.

Σε ανακοίνωσή της, η συντονιστική επιτροπή, αφού αναφέρεται στην προσπάθεια ορισμένων κύκλων να μειώσουν και παραποιήσουν την εικόνα του εξαίρετου αυτού αγωνιστή, τονίζει: Η εκδήλωση αυτή θα δώσει τον πραγματικό Πολ Ρόμπσον. Τον Ρόμπσον, που πάλεψε ενάντια στο ρατσισμό και το φυλετικό διαχωρισμό, που μαζί με τους εργάτες συνέβαλε στη δημιουργία της συνδικαλιστικής ομοσπονδίας CIO, που τραγούδησε στις διεθνείς ταξιαρχίες στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, που πήρε ενεργό μέρος στους αγώνες κατά της αποικιοκρατίας, υπέρ της ειρήνης, του πυρηνικού αφοπλισμού και του σοσιαλισμού.

Ανάλογες τιμητικές εκδηλώσεις έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται για τα 100χρονά του και σε άλλες περιοχές των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να γίνεται γνωστός και στους νεότερους Αμερικανούς. Η Κριστίν Τοντ Ουίτμαν, κυβερνήτης της πολιτείας της Νέας Ιερσέης, όπου γεννήθηκε στις 9 Απρίλη 1898, κήρυξε το 1998 "Ετος Πολ Ρόμπσον". Το ίδιο και στον Καναδά, όπου, μεταξύ άλλων, ο δήμαρχος του Τορόντο, Μελ Λάστμαν, ονόμασε την 9η Απρίλη "Μέρα Πολ Ρόμπσον", λέγοντας: "Είναι σημαντικό για τους νέους ανθρώπους να μάθουν και να εμπνευστούν από τα επιτεύγματα αυτού του υποδειγματικού ανθρώπου. Ηταν παγκόσμια γνωστός για το θάρρος, την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά του". Αλλά ακόμα και στη μακρινή Αυστραλία τιμήθηκε με παρόμοιες εκδηλώσεις.

Γιος ενός πρώην μαύρου δούλου, ο Π. Ρόμπσον σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, διαπρέποντας ταυτόχρονα και ως παίκτης στο αμερικανικό ποδόσφαιρο. Από τα πρώτα νεανικά του χρόνια αναμείχθηκε ενεργά στο κίνημα για την απελευθέρωση των μαύρων. Στη δεκαετία του '30 επισκέφθηκε τη Σοβιετική Ενωση και έγινε φιλικά δεκτός από το λαό της. Οπως δήλωσε ο ίδιος τότε, για πρώτη φορά ένιωσε εντελώς ελεύθερος από το ρατσισμό.

Υπήρξε μια πολυτάλαντη προσωπικότητα, με παγκόσμια ακτινοβολία. Γνώριζε 10 γλώσσες (ακόμα και την κινεζική και τη σουαχίλι) και, με τον καιρό, αναδείχτηκε ένας διάσημος ηθοποιός του θεάτρου - ιδιαίτερα στο ρόλο του σαιξπηρικού Οθέλλου - και του κινηματογράφου (10 ταινίες), καθώς και λαϊκός και κλασικός τραγουδιστής. Στις υπαίθριες συναυλίες του, που δίνονταν στα πλαίσια του προοδευτικού κινήματος, οι ακροατές του έφταναν τους 40.000 και πλέον.

Πρέπει να διευκρινίσουμε εδώ ότι σαν καλλιτέχνης καθιερώθηκε πρώτα στο εξωτερικό (Λονδίνο) και κατόπιν στην πατρίδα του. Το ίδιο έγινε αργότερα και με την περιλάλητη μαύρη χορεύτρια και ηθοποιό Τζοσεφίν Μπέικερ, όταν μετανάστευσε στο Παρίσι.

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έπαιξε πρωτοποριακό ρόλο στην εκστρατεία κατά του λιντσαρίσματος των ομοφύλων του. Και όταν ο Πρόεδρος Τρούμαν αρνήθηκε να δράσει ανάλογα, ο Ρόμπσον μαζί με τον επίσης μαύρο Ουίλιαμ Πάτερσον, ανώτατο στέλεχος του ΚΚ ΗΠΑ, υπέβαλαν στον ΟΗΕ υπόμνημα με τον τίτλο "Καταγγέλλουμε τη γενοκτονία".

Αντίστοιχη ήταν η αντίθεσή του τόσο στον ψυχρό πόλεμο, όσο και στην πολιτική που οδηγούσε σε έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και η ολοένα ενεργότερη συμμετοχή του στις δραστηριότητες υπέρ της ειρήνης και της φιλίας με την ΕΣΣΔ.

Στο Συνέδριο Πολιτικών Δικαιωμάτων, που έγινε τον Ιούλιο 1949 στη Νέα Υόρκη, ο Ρόμπσον επαναβεβαίωσε τη δήλωση που είχε κάνει νωρίτερα στο Παρίσι, ότι ο νέγρικος λαός δεν πρόκειται να πάρει μέρος "σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο".

Επειτα από την ομιλία του αυτή, οι 246 μαύροι αντιπρόσωποι ενέκριναν ομόφωνα ψήφισμα, στο οποίο τόνιζαν ότι "ο Πολ Ρόμπσον πραγματικά μιλάει για μας στην πάλη του για τα δικαιώματα των νέγρων και στον αγώνα του για την ειρήνη".

Από τότε εντάθηκε ο κατατρεγμός εναντίον του. Στην υπαίθρια συναυλία που έδωσε στις 27 Αυγούστου 1949 στην πόλη Πίκσκιλ της πολιτείας της Νέας Υόρκης, αφηνιασμένοι τραμπούκοι επιτέθηκαν κατά των ακροατών και λιθοβόλησαν τον ίδιο, ο οποίος όμως παρέμεινε ατρόμητος.

Το 1950, περίοδο αποκορυφώματος της μακαρθικής υστερίας, οι αμερικανικές αρχές τού αφαίρεσαν το διαβατήριο. Ογδόντα προγραμματισμένες συναυλίες του ακυρώθηκαν. Αίθουσες δεν του παραχωρούνταν πλέον, με αποτέλεσμα το εισόδημά του να πέσει από 104.000 το 1947 σε 2.000 δολάρια το 1950. Και το όνομά του γράφτηκε στο "μαύρο πίνακα".

Το 1956 κλήθηκε από την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών της Βουλής (HUAC). Και όταν ρωτήθηκε αν είναι μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, απάντησε αγέρωχα στα μέλη της:

"Τι εννοείτε λέγοντας Κομμουνιστικό Κόμμα; Από ό,τι ξέρω εγώ, είναι ένα νόμιμο κόμμα, όπως το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και το Δημοκρατικό Κόμμα. Εννοείτε ένα κόμμα ανθρώπων, που έχουν θυσιαστεί για το δικό μου λαό και για όλους τους Αμερικανούς και τους εργάτες, ώστε να ζουν με αξιοπρέπεια; Εννοείτε αυτό το κόμμα;".

Και τους κατακεραύνωσε με την μπάσα φωνή του: "Εσείς είστε οι αντιαμερικανοί... Και πρέπει να διαλυθείτε για πάντα!".

Και όχι μόνο αυτό. Οταν ένα μέλος της HUAC τον ρώτησε γιατί, αφού ένιωσε τόσο ελεύθερος στη Ρωσία, δεν έμεινε εκεί, του είπε ορθά - κοφτά: "Γιατί ο πατέρας μου ήταν ένας σκλάβος και ο λαός μου πέθανε για να χτίσει αυτή τη χώρα, και εγώ θα μείνω εδώ για να έχω ένα μέρος, ακριβώς όπως και εσύ".

Το μένος των διωκτών του υπέροχου αυτού καλλιτέχνη, διανοητή και υπέρμαχου της δικαιοσύνης ήταν τόσο αχαλίνωτο, που, όπως δήλωσε στην εφημερίδα "Βίλατζ Βόις" (10/3/98) ο γιος του, Πολ Ρόμπσον Τζ., κάνοντας μια σύγκριση ανάμεσα στον εαυτό του και τον πατέρα του: "Ο δικός μου φάκελος στο Εφ Μπι Αϊ (μυστική ασφάλεια) είναι μόνο 500 σελίδες!". Που σημαίνει, βέβαια, ότι του πατέρα του σίγουρα ήταν κάμποσες χιλιάδες σελίδες...

Θα ήταν σοβαρή παράλειψη, αν δεν αναφέραμε και κάτι άλλο, που επίσης δείχνει όλο το μεγαλείο του. Στα σκληρά χρόνια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου και κατόπιν, ο Πολ Ρόμπσον είχε επανειλημμένα υψώσει τη φωνή του, ζητώντας την απελευθέρωση των φυλακισμένων και εξόριστων αγωνιστών. Κι ακόμα, είχε πάρει μέρος και μίλησε σε μεγάλη συγκέντρωσή μας στη Νέα Υόρκη, υπέρ της σωτηρίας του μεγάλου ήρωα Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του. Σε όλη τη ζωή του (πέθανε 77 χρονών το 1976) τιμήθηκε επάξια. Το 1952 του απονεμήθηκε το βραβείο Στάλιν για την ειρήνη, αλλά το Στέιτ Ντιπάρτμεντ απαγόρευσε τη μετάβασή του στη Μόσχα. Ετσι, η τελετή της επίδοσής του έγινε το 1953 στη Νέα Υόρκη. Επίσης, η σοβιετική κυβέρνηση έδωσε το όνομά του σε ένα βουνό της χώρας της.

Ο μεγάλος Χιλιανός ποιητής Πάμπλο Νερούδα του αφιέρωσε για τα 75χρονά του το 1973, την "Ωδή στον Πολ Ρόμπσον".

Με την ευκαιρία των 100 χρόνων από τη γέννησή του, είχε οργανωθεί, σε εθνική κλίμακα, καμπάνια για την έκδοση γραμματόσημου, με την εικόνα του, και είχαν συγκεντρωθεί 90.000 υπογραφές πολιτών, ενώ χιλιάδες άλλοι έστειλαν επιστολές με το ίδιο αίτημα. Ωστόσο, η αρμόδια Ταχυδρομική Υπηρεσία το αγνόησε. Αντίθετα, θυμίζοντας μια όχι και τόσο μακρινή σκοτεινή περίοδο, ενέκρινε την έκδοση γραμματόσημου στη σειρά "Μεγάλοι Αμερικανοί" για τον πρώην εκδότη του περιοδικού "Τάιμ", Χένρι Λους, φρενιασμένο αντικομμουνιστή...

Σε ανταπόκριση του Χ. Νικολόπουλου, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα μας την Κυριακή 19-4-98 με τον τίτλο "Απάνθρωπη... Ζωοφιλία", εκ παραδρομής το γνωστό έργο του Ρώσου μουσικοσυνθέτη Σ. Προκόφιεφ "Ο Πέτρος και ο Λύκος" γράφτηκε: "Ο Πέτρος και ο Σκύλος". Είναι εμφανές ότι οι συντάκτες του "Ρ" δεν επιθυμούσαν με κανέναν τρόπο την αλλοίωση του τίτλου του έργου...

Οι κομμουνιστές αξιοποίησαν το Κοινοβούλιο ως βήμα και "ανάχωμα" κατά της καταστροφής της χώρας, "τώρα όμως αυτό δεν είναι αρκετό". Το ΚΚΡΟ και η Λαϊκοπατριωτική Ενωση Ρωσίας δρουν, αλλά συχνά μένουν πίσω, τη στιγμή που συντελείται ορμητική ριζοσπαστικοποίηση των μαζών

Διαφημιστική αφίσα στο Πεκίνο για μια έκδοση γύρω από την προσωπική ζωή του Μπ. Κλίντον

Από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των ανθρακωρύχων στη Σιβηρία

"Είναι σημαντικό για τους νέους ανθρώπους να μάθουν και να εμπνευστούν από τα επιτεύγματα αυτού του υποδειγματικού ανθρώπου. Ηταν παγκόσμια γνωστός, για το θάρρος, την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά του"