Θα αναφερθούμε σύντομα σ' αυτά που κυοφορούνται στα έγκατα της εξουσίας. Για την οικιστική - δημοτική μεταρρύθμιση ξέρουν όλοι. Σκοπός της είναι να υποχρεωθεί ο πληθυσμός να πληρώνει όλες τις δημοτικές υπηρεσίες (χωρίς να συνδέεται με την αύξηση των εισοδημάτων των πολιτών). Το ίδιο και στις μεταφορές. Το ίδιο και στην παιδεία. Παλιότερα, η χώρα μπορούσε να συγκεντρώσει πολλούς πόρους, πράγμα που επέτρεπε να αναπτυχθεί ένας κοινωνικός τομέας και το κράτος ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει πολλές δαπάνες. Τώρα το κράτος λες και αποκλείεται από την οικονομία, ενώ ο ιδιώτης δεν είναι ικανός να σηκώσει όλα αυτά τα βάρη. Είναι από τη φύση του άρπαγας, κλέφτης και κερδοσκόπος. Κανένα φορολογικό σύστημα δεν αλλάζει αυτή τη φύση. Επιπλέον πρέπει να συντηρούνται η γραφειοκρατία, η εξουσία και οι δυνάμεις της τάξης.

Οι αρχές αγνοούν τη σημερινή δημογραφική συμφορά, την πτώση της γεννητικότητας και την αύξηση της θνησιμότητας. Ηδη 7 χρόνια αγνοείται αυτή η κατάσταση κι ούτε κάποια μπαλώματα δε γίνονται. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Στην Κρατική Δούμα η κυβέρνηση κατέθεσε τα νομοσχέδια "Για τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των πολιτών" και "Για τη βιοηθική".

Από φαινομενικής απόψεως αυτά τα νομοσχέδια λες και είναι αντίθετα ως προς το περιεχόμενό τους. Ο νόμος για την αναπαραγωγική συμπεριφορά εξ όψεως λες και "απελευθερώνει" τη σεξουαλική ζωή, θέτοντας το ζήτημα της σεξουαλικής αγωγής των μαθητών. Στην πραγματικότητα, στρέφεται ενάντια στην ενθάρρυνση της γεννητικότητας και προβάλλει τη χρήση αντισυλληπτικών μέσων και μέτρων, μέχρι και τη δωρεάν στείρωση. Προσέξτε, η τελευταία, παρά τις συνθήκες της αγοράς, είναι δωρεάν! Δεν υπάρχει άρθρο για δωρεάν επίδομα τοκετού. Στην κοινωνία επιβάλλεται η επιλογή: Είτε δωρεάν στείρωση, είτε πληρωμένη γέννα. Κατοχυρώνεται το δικαίωμα στη δωρεάν (πάλι δωρεάν) έκτρωση και την αντισύλληψη (όχι γεννήσεις). Πρόκειται για ντοκουμέντο που βασίζεται στις αμερικανικές συστάσεις για τις πιο καθυστερημένες χώρες με πολύ μεγάλη γεννητικότητα. Μέσω της Υπηρεσίας Διεθνούς Βοήθειας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ τέτοια νομοσχέδια επιβάλλονται σε χώρες τύπου Σαλβαδόρ ή Τζαμάικα, αλλά παράλληλα γίνεται ορισμένη "ένεση" σε δολάρια. Τώρα η Ρωσία εξισώνεται με τις χώρες αυτές. Δολάρια, όμως, για αντισυλληπτικά δεν έδωσαν κι ούτε θα δώσουν. Αν και οι ντόπιοι υποστηρικτές του νομοσχεδίου ίσως και να έλαβαν συνάλλαγμα.

Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το δεύτερο δημογραφικό νομοσχέδιο "Για τη βιοηθική", που αποτελεί απευθείας μετάφραση, αντιγραφή από το αγγλικό κείμενο, ακόμα και η ονομασία. Ενώ στο πρώτο νομοσχέδιο οι εκτρώσεις ευλογούνται (η απαγόρευσή τους, όπως δείχνει η πρακτική, δε φέρνει τίποτα το καλό), στο δεύτερο κατοχυρώνεται νομοθετικά ο κυβερνητικός κατάλογος των ιατρικών οδηγιών για την έκτρωση, που πάλι σκοπεύει στην εξόντωση των φτωχών. Ενώ το πρώτο νομοσχέδιο "απελευθερώνει" κάπως τη σεξουαλική ζωή, το δεύτερο αντίθετα αποβλέπει στη σκλήρυνση ορισμένων κανόνων. Και τα δυο νομοσχέδια δε μας χρειάζονται και πρέπει να απορριφθούν. Γι' αυτό και κατατέθηκαν μαζί, μήπως και περάσει λαθραία κάτι ζημιογόνο μέσω αυτών.

Η Ρωσία, αναμφισβήτητα, έχει ανάγκη από ένα "δημογραφικό πακέτο" νόμων. Ποιους όμως; Προτείνουμε ένα τέτοιο πακέτο: Νομοσχέδιο "Για τη διατήρηση του ρωσικού λαού", που θα κηρύττει τη χώρα σε έκτακτη δημογραφική κατάσταση, νομοσχέδιο "Για τα πρωτότοκα", που αποβλέπει στην κρατική προστασία για τη διαπαιδαγώγηση του πρωτότοκου και να ενθαρρύνει τη γέννησή του. Αλλα νομοσχέδια: "Για τις νεαρές οικογένειες", "Για τις φοιτητικές οικογένειες με παιδιά", "Για τις οικογένειες των προσφύγων", "Για τις μητέρες μόνες, χήρες μητέρες και χωρισμένες μητέρες με ανήλικα παιδιά", "Για τις πολύτεκνες οικογένειες" (δε χρειάζονται τα σχόλια).

Αλλο ένα πλήγμα καταφέρει το καθεστώς στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης, που αφορά άμεσα τα παιδιά και τους προσωρινά ανίκανους για εργασία. Υπό απειλή βρίσκονται τα βοηθήματα εγκυμοσύνης και τοκετού, δηλαδή το εφάπαξ επίδομα με τη γέννηση παιδιού (15 κατώτεροι μισθοί), το επίδομα για την περιποίηση του παιδιού μέχρι ενάμιση χρόνο, το επίδομα τέκνων. Είναι πασίγνωστο ότι το επίδομα τέκνων αποτελεί τώρα ένα άθλιο ποσό - το 0,7 της ελάχιστης αμοιβής της εργασίας. Στο μεταξύ, το επίπεδο του κατώτερου μισθού μειώθηκε από το 1990 σχεδόν κατά 10 φορές και είναι εντελώς αδύνατο να ζήσει κανείς με τον κατώτερο μισθό και με το επίδομα. Αλλά και αυτές οι πληρωμές σε πολλές περιοχές καθυστερούν, δεν καταβάλλονται επί μήνες (σημερινό ρεκόρ 30 μήνες). Και, να, η κυβέρνηση καταθέτει στην Κρατική Δούμα νομοσχέδιο, σύμφωνα με το οποίο τα επιδόματα τέκνων θα δίνονται επιλεκτικά. Οι οικογένειες με παιδιά θα παίρνουν επιδόματα μόνο μέχρι το 3ο έτος του παιδιού και ύστερα απ' αυτό μόνο σε συνάρτηση με τα έσοδα των γονέων, δηλαδή τα επιδόματα αυτά θα δίνονται σαν ελεημοσύνη στους "άπορους", όπως συνήθως λέγεται τώρα. Αυτό σημαίνει ότι ο δημογραφικά παροτρυντικός (βοηθητικός) ρόλος αυτών των επιδομάτων, που αποβλέπουν στην ενθάρρυνση της γεννητικότητας, χάνεται εντελώς. Το μέτρο αυτό πλήττει και τις πολύτεκνες οικογένειες. Και όλα αυτά συμβαίνουν σε περίοδο αναγνωρισμένης απ' όλους δημογραφικής καταστροφής στη Ρωσία! Σ' αυτό, όμως, δε σταματούν τα αντικοινωνικά (και αντιανθρώπινα) μέτρα των Γιελτσινικών αρχών. Η "μεταρρύθμιση" της κοινωνικής ασφάλισης αφορά και τις πληρωμές για την προσωρινή ανικανότητα για εργασία, με βάση τους νοσοκομειακούς καταλόγους. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, τις πρώτες τρεις μέρες ασθένειας προβλέπεται τώρα όχι το 100%, αλλά το 60% του μισθού και τις επόμενες μέρες μέχρι και τη 10η μέρα το 80%. Δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά, αν αρρωστήσει κανείς. Οι ασθένειες θα αυξηθούν. Οι μη θεραπευμένες αρρώστιες θα αποβούν σε πρόωρους θανάτους. Τα τελευταία 5 χρόνια η θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 1,6 φορές και οι ασθένειες κατά 2,3 φορές. Επιπλέον, αν αρρωστήσει κανείς, θα χρειαστούν πολύ περισσότερα χρήματα για φάρμακα. Τα μαιευτήρια με χρήματα, οι εγχειρήσεις επίσης με χρήματα. Με το σημερινό σύστημα, ο απλός θνητός πρέπει να υπολογίζει κάνα χιλιάρικο ρούβλια (δηλαδή τα παλιότερα 10 σοβιετικά καπίκια), διαφορετικά είναι χαμένος. Ο άνθρωπος που αρρωσταίνει, έχει ανάγκη από πολύ περισσότρα χρήματα, απ' ό,τι όταν εργάζεται. Αυτός, όμως, έχει λιγότερα και θα έχει ακόμα λιγότερα. Η δε ασφαλιστική ιατρική δεν παίζει ουσιαστικό ρόλο. Εδώ εκδηλώθηκε ο ιδιαίτερος σαδισμός των αρχών. Στην αρχή σκόπευαν με αυτό τον τρόπο να βοηθήσουν το Συνταξιοδοτικό Ταμείο, που δεν τα βγάζει πέρα στις συνθήκες της σημερινής ακαταστασίας με την έγκαιρη καταβολή των συντάξεων, χορηγώντας σ' αυτό το "απελευθερωμένο" υπόλοιπο των χρημάτων της Κρατικής Ασφάλισης, αλλά κατόπιν και αυτό το ξέχασαν.

Αυτή είναι η "μεταρρύθμιση του κοινωνικού τομέα" αλά Γιέλτσιν, αλά Τσουμπάις, αλά Σισόγεφ. Τα παιδιά και οι γυναίκες είναι τα πρώτα θύματα της ανομίας της αγοράς. Στους εμπορικούς οργανισμούς δε δίνεται κανένα προνόμιο, καμιά διευκόλυνση. Ο ντόπιος καπιταλισμός είναι ιδιαίτερα σκληρός. Στη Δημογραφική Σύνοδο, που έγινε στο Πανεπιστήμιο "Μ. Β. Λομονόσοφ" της Μόσχας στα τέλη Οκτώβρη του 1997, όπου λεπτομερώς καταγράφηκαν όλα αυτά τα τρομερά πράγματα, ανώτατη αξιωματούχος της προεδρικής διοίκησης παραπονέθηκε ότι στις εμπορικές δομές "δεν είναι δυνατό να γεννήσει κανείς". Επομένως, όσο περισσότεροι ιδιώτες, τόσο λιγότερες γεννήσεις, αυτός είναι στην ουσία ο "σιδερένιος κανόνας" του ρωσικού καπιταλισμού (όπως, εξάλλου, και του καπιταλισμού δυτικού ή ιαπωνικού). Η υψηλά μορφωμένη (χάρη στα Σοβιέτ) και τώρα, σύμφωνα με τα λόγια των Γιελτσινιστών, "πολιτισμένη" Ρωσία είναι καταδικασμένη σε γρήγορο θάνατο, πράγμα που επιβεβαιώνεται από τις σημερινές προγνώσεις. Αλλο ένα "αλογάκι των μεταρρυθμιστών" είναι η κοινωνική στήριξη των απόρων. Αχ, τι συγκινητικό! (Ιδιαίτερα όταν στους απόρους ανήκει σχεδόν όλη η χώρα). Οι Γιελτσινιστές, όμως, δε βλέπουν το ολοφάνερο και ψάχνουν να βρουν απόρους. Και δω πάλι η "μεταρρύθμιση": Να βοηθηθούν (με άθλιο επίδομα) μόλις θα γίνουν άποροι εκείνοι που έχουν κατώτερο όριο διαβίωσης από κείνο που έχει καθοριστεί στη δοσμένη περιοχή.

Ως συμπέρασμα: Το 1997 χαρακτηρίστηκε από την αναλαμπή τηςδραστηριότητας του Προέδρου (Μπορίς Γιέλτσιν), που ξαφνικά ξαναζωντάνεψε, και από τη νέα προσπάθεια να δοθεί ζωή στην πολιτική των μεταρρυθμίσεων. Κατάστρεψαν την οικονομία και αποφάσισαν να χτυπήσουν από άλλη πλευρά: Να αποτελειώσουν και τον κοινωνικό τομέα. Η επιχείρηση είναι δύσκολη, γιατί εδώ είναι δυσκολότερο να συγκαλυφτεί η ουσία της υπόθεσης και να εξαπατηθεί ο λαός. Διότι όλες οι μεταρρυθμίσεις εφαρμόζονται με ψεύτικα συνθήματα και υπό το κάλυμμα των υποσχέσεων ότι κάτι θα βελτιωθεί. Σαν αποτέλεσμα, η οικονομία είναι καταστραμμένη και το καθεστώς δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να βρει χρήματα για τις κοινωνικές πληρωμές, διευκολύνσεις, επιδόματα, με τα οποία οι άνθρωποι είχαν συνηθίσει στη σοβιετική εποχή. Για να συνεχιστούν οι "μεταρρυθμίσεις", δηλαδή η γενική λεηλασία, οι μεταρρυθμιστές αποφάσισαν να απαλλάξουν το κράτος από τα βάρη των κοινωνικών δαπανών που υπήρχαν επί σοβιετικής εξουσίας. Ο νέος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σισόγεφ ψεύδεται όταν δικαιολογεί αυτές τις περικοπές, χωρίς τις παραμικρές τύψεις συνείδησης.

Θεωρητικά όλο αυτό το όργιο αιτιολογείται με το γεγονός ότι αυτή είναι η οικονομία της αγοράς. Είναι αλήθεια ότι στο κόμμα της εξουσίας υπάρχουν άτομα που λένε ότι τάχα "η κοινωνικώς προσανατολισμένη αγορά" δεν απαιτεί τα προαναφερόμενα αυστηρά μέτρα, δηλαδή οι άνθρωποι με μια τέτοια "νέα αγορά" δεν περιμένουν όπως πρώτα καμιά αύξηση, αλλά τουλάχιστον θα μείνουν ορισμένες κατακτήσεις του σοσιαλισμού. Για γέλια και για κλάματα! Μπαίνει το ερώτημα: Γιατί ξεκίνησαν τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς; Για ποια χίμαιρα εξοντώνουν με τον υποσιτισμό, τις ασθένειες και τις ληστείες εκατομμύρια ανθρώπους;

Μπ. ΧΟΡΕΦ

"Τρουντοβάγια Ροσία", Νο. 2, 1998

Με αφορμή την έκδοση του εντύπου με τίτλο "Συντάξεις - Βασικές πληροφορίες", που εξέδωσε το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων της Τσέχικης Δημοκρατίας, η εφημερίδα "Πόστμαρκ Πράγα" εξηγεί περί τίνος πρόκειται.

Ετσι, από την εισαγωγή μαθαίνει κανείς ότι σκοπός της εμπνευσμένης "μεταρρύθμισης" της κυβέρνησης είναι η δημιουργία ενός συστήματος κοινωνικής ασφάλισης που να "ανταποκρίνεται στις ανάγκες της οικονομίας της αγοράς" (!) και όχι στις ανάγκες της κοινωνίας και των συνταξιούχων...

Οι ανάγκες της αγοράς απαιτούν να είναι διαθέσιμα τα ποσά για τη χρήσηεπενδύσεων της αγοράς, μέχρι την ημέρα που θα αποδοθεί η σύνταξη στους δικαιούχους. Μέχρι τη μακρινή εκείνη ημερομηνία, βέβαια, θα είναι σημαντικό να είναι υγιής η αγορά και η παραγωγή κερδών, τόσο για τους επενδυτές όσο και για τους αναμένοντας να συνταξιοδοτηθούν.

Οπως θα ήταν αναμενόμενο, αλλά και αναγκαίο, τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης θα έπρεπε να σχεδιάζονται για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των μελών της κοινωνίας - όχι μόνο οικονομικά μεγέθη. Εξάλλου, τα οικονομικά μεγέθη, οσοδήποτε σπουδαία και αν είναι, αποτελούν μια μόνον άποψη της κοινωνίας.

Φαίνεται όμως, ότι η "οικονομία της αγοράς" έρχεται πρώτη σε σπουδαιότητα για την κυβέρνηση της Τσέχικης Δημοκρατίας. Εφ' όσον οι απαιτήσεις της "οικονομίας της αγοράς" περιλαμβάνουν μακροπρόθεσμους δανεισμούς κεφαλαίων, το καινούριο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης πρέπει να καταστήσει το κοινωνικό κεφάλαιο διαθέσιμο, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να παραδίδεται εύκολα προς χρήση στην "οικονομία της αγοράς". Και φυσικά, η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να προσφέρει τα συνταξιοδοτικά αποθέματα γι' αυτό το λόγο...

Η "οικονομία της αγοράς" απαιτεί από τους Τσέχους πολίτες να αποδεχτούν το γεγονός ότι από δω και πέρα πρέπει ο καθένας με δική του ευθύνη να εξασφαλίσει τον τρόπο επιβίωσής του. Πρέπει, δηλαδή, να γίνουν κοινωνικώς και οικονομικώς ανεξάρτητοι από το κράτος. Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της Τσέχικης Δημοκρατίας πρέπει επίσης να συμμορφώνεται προς τις "διεθνείς συμβάσεις", δηλαδή την πρακτική των άλλων οικονομιών του καπιταλιστικού κόσμου. Ο συντονισμός διευκολύνει την "ευλυγισία της εργατικής δύναμης", που διαφορετικά θα ήταν δύσκολο να μετακινηθεί προς άλλες μορφές απασχόλησης με μικρότερες αποδοχές - συντάξεις, όπως απαιτεί η ζήτηση εργατικών χεριών.

Οπως γράφει η συγκεκριμένη εφημερίδα, για να επιτευχθεί η επιθυμητή "μεταρρύθμιση" χωρίς διαταραχή της "κοινωνικής ειρήνης", δύο πράγματα απαιτούνται: Πρώτον, μερικά αντισταθμιστικά μέτρα - φορείς που θα καθησυχάσουν εκείνους που θα δεχτούν τις βαρύτερες επιπτώσεις της και που θα καταστήσουν τις αλλαγές πολιτικά αποδεκτές από τον υπόλοιπο κόσμο. Δεύτερον, η παρουσίαση της όλης επιχείρησης ως προσφορά κοινωνικής προστασίας προς τον πληθυσμό, δηλαδή όχι ως επιχείρηση η οποία παραδίδει τον κόσμο "στην τύχη του".

"Ο ρόλος του κράτους έχει αλλάξει" λέει το έντυπο του υπουργείου Εργασίας της Τσεχίας. Οι Τσέχοι πολίτες "μπορούν" (θα υποχρεωθούν, δηλαδή!) να επιλύσουν τα δύσκολα κοινωνικά προβλήματά τους, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που σχετίζονται με την κοινωνική ασφάλισή τους.

Οπως αναφέρει η εφημερίδα, το κράτος δε θα παρεμβαίνει για να βοηθά τους πολίτες του "εκτός αν αυτοί δεν μπορούν να τα καταφέρουν με τις δικές τους προσπάθειες" ή με τη βοήθεια της οικογένειάς τους. Με άλλα λόγια, εφόσον κάποιος δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του, τότε θα πρέπει η οικογένειά του να τον βοηθήσει, έτσι ώστε ολόκληρη η οικογένεια να "ανεξαρτητοποιηθεί από το κράτος".

Οι συγγραφείς του βιβλίου καλούν τους πολίτες να αναλογιστούν πόσο πλούσιοι θα μπορούσαν να είναι όλοι, αν δεν ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν από το εισόδημά τους για τα κρατικά συνταξιουχικά δικαιώματα. "Τα ποσά των ασφαλίστρων της συνταξιοδοτικής ασφάλισης... επηρεάζουν άμεσα το εισόδημά τους και το βιοτικό επίπεδο των οικογενειών τους", όπως αναφέρουν.

Η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης σημαίνει ότι οι συνεισφορές θα πληρώνονται για μεγαλύτερη χρονική περίοδο. Ηδη σχεδιάζονται τα μέτρα για να μεταφερθεί η κρατική ασφάλιση στην ιδιωτική. Αυτό θα επιτευχθεί με τη συγκράτηση της βασικής σύνταξης έναντι ενός τεχνάσματος, όπως στη Βρετανία, όπου οι αυξήσεις των συντάξεων δε συνδέονται πλέον με τις πληρωμές (καταβολές εισφορών), αλλά με το δείκτη του κόστους ζωής. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη σταθερή πτώση της αξίας της κρατικής σύνταξης, την πτώχευση συνταξιούχων και την "εξώθηση" προσφυγής σε ιδιωτική επικουρική ασφάλιση, εκείνων οι οποίοι αναλογίζονται τη ζωή τους πέρα από την ηλικία των 65 ετών.

Παράλληλα, για άλλη μια φορά, μας διαποτίζουν με τη σχεδόν θριαμβική ανακάλυψη ότι ο πληθυσμός γίνεται γηραιότερος και ότι οι γέροι τείνουν να είναι περισσότεροι απ' ό,τι οι οικονομικώς ενεργοί άνθρωποι. Ωστόσο, ο αριθμός των οικονομικώς ενεργών μειώνεται άγρια με την αύξηση της ανεργίας.Το έντυπο αναφέρεται και στον έλεγχο και τη ρύθμιση των συνταξιοδοτικών αποθεμάτων: ποιο ποσόν από τα κέρδη της επένδυσης των εισφορών μπορεί να μοιραστεί στους μεριδιούχους των μετοχικών εταιριών που θα διαχειρίζονται τα κεφάλαια και την επένδυσή τους. Υπάρχει πρόταση ότι αυτό το ποσόν δε θα υπερβαίνει προς το παρόν το 10%. Πάντως, όλες αυτές οι προφυλάξεις πρέπει να θεωρηθούν απλώς ασταθείς, αφού εξαρτιούνται από "προσαρμογές" προς το συμφέρον της "οικονομίας της αγοράς".

Και η προοπτική; "Καθώς οι εταιρίες θα συνεχίσουν να λειτουργούν μέσα από την ανάπτυξη των συνταξιοδοτικών αποθεμάτων, αναμένεται να συνεισφέρουν αξιόλογα στην ανάπτυξη της οικονομίας κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης της αγοράς του κεφαλαίου. Το κεφάλαιο που αναμένεται να συσσωρευτεί σ' αυτά τα συνταξιοδοτικά αποθέματα, προσφέρει εξαιρετικά πλεονεκτήματα, μια και θα είναι διαθέσιμο μακροπρόθεσμα και είναι σχετικά εύκολο να χρησιμοποιηθεί σε οποιαδήποτε περίοδο και ποσότητα χρειαστεί για την εκπλήρωση των ωφελημάτων" (Σελίδα 15, του εντύπου).

Ολες αυτές οι μεγαλοφυείς "λύσεις" του θέματος περί συντάξεων αποτελούν την κατάληξη του περίφημου πλέον "προσκυνήματος στη Σιγκαπούρη", πρότυπο που βασίζεται στο εμπνευσμένο τέχνασμα της αφαίρεσης του 15% από όλους τους μισθούς για να αντιμετωπιστούν οι δαπάνες κοινωνικής ασφάλισης. Μετά από αυτά, το θέμα είναι να διατηρείται χαμηλή η "απαίτηση" αυτών των παροχών ή να καθυστερεί η πραγματική παροχή και να περιορίζεται η έκτασή τους όσο το δυνατόν περισσότερο.

Οι προθέσεις των καπιταλιστικών κυβερνήσεων είναι να υποκαταστήσουν τις κρατικές συντάξεις με ιδιωτικές, που θα εξαρτιούνται από τις τύχες της "οικονομίας της αγοράς".

Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ

Μας διαποτίζουν με τη σχεδόν θριαμβική ανακάλυψη ότι ο πληθυσμός γίνεται γηραιότερος και ότι οι γέροι τείνουν να είναι περισσότεροι απ' ό,τι οι οικονομικώς ενεργοί άνθρωποι. Ωστόσο, ο αριθμός των οικονομικώς ενεργών μειώνεται άγρια με την αύξηση της ανεργίας

Χι!Χι!

Ο νόμος για την αναπαραγωγική συμπεριφορά λες και "απελευθερώνει" τη σεξουαλική ζωή, θέτοντας το ζήτημα της σεξουαλικής αγωγής των μαθητών. Στην πραγματικότητα, στρέφεται ενάντια στην ενθάρρυνση της γεννητικότητας και προβάλλει τη χρήση αντισυλληπτικών μέσων και μέτρων μέχρι και τη δωρεάν στείρωση