ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας ΧΡ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Τα 40χρονα απάνθρωπα απαγορευτικά μέτρα κατά της Κούβας άρχισαν να αμβλύνονται, όχι βέβαια λόγω "καλοσύνης" της Ουάσιγκτον, αλλά της ασίγαστης πίεσης που ασκήθηκε τόσο σε διεθνή κλίμακα, όσο και στις ΗΠΑ.

Ο ίδιος ο Πρόεδρος Κλίντον αναγκάστηκε να κάνει τη σχετική ανακοίνωση. Ετσι, τώρα, αποκαθίσταται το δικαίωμα των θρησκευτικών και άλλων οργανώσεων και ιδρυμάτων να στέλνουν απευθείας, με ειδικές αεροπορικές πτήσεις, ανθρωπιστική βοήθεια και, επίσης, να διευκολύνουν όποια άτομα θέλουν να επισκεφθούν συγγενείς τους στην Κούβα.

Οπως είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια διάφορες οργανώσεις, με πρώτη την ειρηνιστική κίνηση "Ιερείς Για Την Ειρήνη", αψήφησαν θαρραλέα τα άτεγκτα απαγορευτικά μέτρα και τις απειλές της νομικής δίωξης και επανειλημμένα έστειλαν με σκάφη ολόκληρα φορτία με φάρμακα και άλλα ιατρικά εφόδια.

Το νέο αυτό μέτρο σημαίνει, επίσης, ότι στο εξής θα επιτρέπεται στους Κουβανούς, που ζουν στις ΗΠΑ, να στέλνουν 1.200 δολάρια κάθε χρόνο σε συγγενείς τους στην πατρίδα τους. Πάντως, ο Λευκός Οίκος κατέστησε σαφές ότι ο εμπορικός αποκλεισμός κατά της Κούβας παραμένει αμετάβλητος. Παρ' όλα αυτά, ο Φιντέλ Κάστρο αποκάλεσε την πρωτοβουλία αυτή του Κλίντον "πραγματικά θετική και εποικοδομητική".

Στο μεταξύ, εντείνεται η πάλη κατά του αποκλεισμού. Τελευταία, έπειτα από σύσκεψή τους στην πόλη Λορέιν της πολιτείας Οχάιο, τα τοπικά εργατικά σωματεία έστειλαν επιστολή στον πρόεδρο της Εργατικής Συνομοσπονδίας AFL - CIO, Τζουν Σουίνι, καλώντας την AFL - CIO ν' αντιταχθεί σ' αυτόν τον "αναχρονιστικό και επιβλαβή αποκλεισμό".

Στην ίδια σύσκεψη, οι αντιπρόσωποι αναφέρθηκαν στην καταγγελία του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β, ότι εκατομμύρια αθώοι Κουβανοί υποφέρουν εξαιτίας του αμερικανικού αποκλεισμού και ενέκριναν ψήφισμα όπου, αφού υπενθυμίζουν πως "εκκλησιαστικές, κοινοτικές, ειρηνιστικές και επιχειρηματικές οργανώσεις έχουν ζητήσει να ανασταλεί επιτέλους η απαράδεκτη αυτή κατάσταση, βεβαιώνουν: "Μόνο η πιο εξτρεμιστική, ακροδεξιά πτέρυγα των συντηρητικών εχθρών της εργατικής τάξης εξακολουθεί να υποστηρίζει τον αποκλεισμό".

Ανάλογο ψήφισμα ενέκρινε και η Ενωση Εργατών Αυτοκινήτου, ζητώντας να υποστηριχτεί το νομοσχέδιο TORRES - DODD, που έχουν εισηγηθεί στο Κογκρέσο τα δύο αυτά μέλη του, ζητώντας να εξαιρεθούν από τον αποκλεισμό τα τρόφιμα, τα φάρμακα και τα ιατρικά εφόδια. Υπέρ του ίδιου νομοσχεδίου έχουν, επίσης, ταχθεί η Αμερικανική Καθολική Συνδιάσκεψη, στην οποία ανήκουν 186 επισκοπές, το Εμπορικό Επιμελητήριο των ΗΠΑ και το Εθνικό Συμβούλιο των Εκκλησιών.

Το Μάρτη, 50 Αμερικανοί επιχειρηματίες, με επικεφαλής τον Κίρμπι Τζόουνς, διοικητικό στέλεχος μεγάλης εταιρίας στην Ουάσιγκτον, επισκέφθηκαν την Αβάνα, όπου είχαν συναντήσεις με τον Φ. Κάστρο και άλλους ανώτατους αξιωματούχους της Κούβας. Κατόπιν, ο Τζόουνς δήλωσε στους δημοσιογράφους, ότι το κλίμα έχει αλλάξει ριζικά μετά την επίσκεψη του Πάπα. Ο κόσμος αυτός, είπε, ζητά να μάθει τι καλό προσφέρει η πολιτική αυτή. "Τίποτα", απάντησε ο Τζόουνς, προσθέτοντας ότι εκατοντάδες ευρωπαϊκές, καναδικές, λατινοαμερικάνικες και ασιατικές εταιρίες έχουν αψηφήσει τον αποκλεισμό, οικοδομώντας στην Κούβα ξενοδοχεία, ένα σύστημα τηλεπικοινωνιών, επενδύοντας σε κουβανικά αγροκτήματα, σε ορυχεία και εργοστάσια.

Στις 31/3, ένας συνασπισμός ειρηνιστικών οργανώσεων πραγματοποίησε ενημερωτική σύσκεψη στο Καπιτώλιο, έδρα του Κογκρέσου, για να ζητήσει από τη Βουλή και τη Γερουσία να εγκρίνουν το νομοσχέδιο TORRES - DODD. Ανάμεσα στους οργανωτές ήταν και η κίνηση "Ιερείς Για Την Ειρήνη", που τώρα ετοιμάζει το όγδοο "Αμερικανο-κουβανικό Φορτίο Φιλίας" με διάφορα εφόδια, για να παραδοθούν τον ερχόμενο Ιούλη στα παιδιά και τους υπερήλικους πολίτες της Κούβας.

Εξάλλου, στις 20 - 21 Μάρτη έγινε στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας μια ιστορική συνδιάσκεψη για τις αμερικανο-κουβανικές σχέσεις, υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, στην έδρα του ιδρύματος αυτού.

Στη συνάντηση αυτή, με τον τίτλο "Διάλογος Για Την Κούβα", πήραν μέρος προσωπικότητες από τις δύο χώρες, που ανέπτυξαν διάφορα θέματα σχετικά με τις διμερείς σχέσεις. Από την Κούβα είχαν προσκληθεί 22 ειδικοί, αλλά το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αρνήθηκε να χορηγήσει βίζα στους 19 από αυτούς, περιλαμβανομένου του διάσημου ολυμπιονίκη Αλμπέρτο Χουαντορένα.

Ωστόσο, όπως εξήγησε ο Αμερικανός ραδιοεκφωνητής του σταθμού ΠΑΣΙΦΙΚΑ ΡΑΔΙΟ, Λάρι Μπένσκι, που είχε πάρει μέρος στις συζητήσεις αυτές, "το γεγονός ότι μια τέτοια συνδιάσκεψη μπόρεσε να γίνει και να υποστηριχτεί από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, αποτελεί ένδειξη πως τα πράγματα αλλάζουν. Η συνδιάσκεψη αυτή δε θα μπορούσε να γίνει πριν δύο χρόνια".

Στην υποεπιτροπή, που ασχολήθηκε, σ' αυτή τη συνάντηση, με τις κουβανο -αμερικανικές σχέσεις, κύριος ομιλητής ήταν ο ομοσπονδιακός βουλευτής από την περιοχή του Λος Αντζελες, Εστμπάν Τόρες, που μαζί με τον γερουσιαστή Κρίστοφερ Τοντ έχουν υποβάλει στο Κογκρέσο το πιο πάνω νομοσχέδιο.

Στην ομιλία του, ο Τόρες, που διατέλεσε μέλος της Ενωσης Εργατών Αυτοκινήτου και έχει παίξει ενεργό ρόλο στον αγώνα Για Τα Δικαιώματα Της Μεξικανο-Αμερικανικής Νεολαίας στην ανατολική περιοχή του Λος Αντζελες, απευθυνόμενος στους ακροατές του, που ανέρχονταν σε πολλές εκατοντάδες, διακήρυξε: "Ο αμερικανικός λαός θέλει μία πολιτική, που δεν απομονώνει την Αμερική από τους συμμάχους της και δεν είναι άδικη στο λαό της. Αισθάνομαι έναν νέο πολιτικό άνεμο που εκδηλώνεται σ' αυτόν εδώ τον πανεπιστημιακό χώρο σήμερα. Η απάντηση του Προέδρου Κλίντον στο κάλεσμα του Πάπα για μία αλλαγή στην αμερικανική πολιτική της Κούβας είναι ένα καλό βήμα. Τώρα εναπόκειται σε μας να προκαλέσουμε το Κογκρέσο να προχωρήσει μπροστά".

Στην ίδια συνάντηση, ο προϊστάμενος του Βορειοαμερικανικού Τμήματος του υπουργείου Εξωτερικών της Κούβας, Κάρλος Φερνάντεζ Ντε Κόσιο, επίσης χαρακτήρισε την ομιλία του Κλίντον "ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση", αν και παρατήρησε ότι η "γλώσσα της ήταν ανάρμοστη".

Ενας άλλος ομιλητής, ο Τζον Καβούλιτς, αναφέρθηκε σε μία συνομιλία που είχε πρόσφατα με την υπουργό Εξωτερικών, Μαντλίν Ολμπράιτ, την οποία ρώτησε τι πρέπει να γίνει, για να ρυθμιστεί το θέμα των διεκδικήσεων αμερικανικών εταιριών από την Κούβα. Η Ολμπράιτ απάντησε σε αινιγματικό ύφος: "Δεν πρόκειται να το κάνω ευκολότερο για τους Κουβανούς, συλλαβίζοντάς το"...

Ολο και πιο συχνά, γίνονται νέες αποκαλύψεις αναφορικά με ναζιστικά συνθήματα, φασιστικά εμβλήματα, ασκήσεις επιθέσεων, πυροβολισμούς και βιασμούς, που παρατηρούνται στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Ο αριθμός τέτοιων, ιδιαίτερα επικίνδυνων, φαινομένων, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, έχει διπλασιαστεί κατά τη διάρκεια ενός χρόνου, ενώ πολλά άλλα που συμβαίνουν αποσιωπώνται χωρίς να βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Ταυτόχρονα, ο Γερμανός καγκελάριος, Χέλμουτ Κολ, ο υπουργός Αμυνας, Φόλκερ Ρίε, και οι στρατηγοί τους, καθώς και τα φιλικά προς αυτούς μαζικά μέσα ενημέρωσης, στην προσπάθειά τους να μειώσουν τη σημασία των επικίνδυνων αυτών γεγονότων, έσπευσαν να δηλώσουν ότι πρόκειται "για επιμέρους περιπτώσεις και λυπηρά φαινόμενα...". Αντί, λοιπόν, να καταγγείλουν τους βασικούς υπεύθυνους της κατάστασης αυτής, προσπαθούν να ρίξουν τις σχετικές ευθύνες στα στρατευμένα παιδιά του γερμανικού λαού και για το λόγο αυτό θα πρέπει να δέχονται αδιαμαρτύρητα κάθε αυστηρή κριτική που τους γίνεται!

Επειδή, όμως, οι Γερμανοί στρατιώτες κινδυνεύουν άμεσα να καταντήσουν θύματα του έκδηλα πλέον ανερχόμενου μιλιταρισμού στην πατρίδα τους, τότε, όπως υπογραμμίζεται, θα πρέπει να μάθουν όλη τη σκληρή αλήθεια: Η κύρια αιτία για την επικίνδυνη αυτή κατάσταση βρίσκεται στη χάραξη νέων καθηκόντων και νέας στρατηγικής, που επιβάλλουν τα ιμπεριαλιστικά κοντσέρν και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και την προσάρτηση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας στη Δυτική Γερμανία.

Σχετικά, θα πρέπει να τονιστεί το γεγονός ότι ο μιλιταρισμός στη Δυτική Γερμανία είχε αρχίσει να ξανασηκώνει κεφάλι από την αρχή της δεκαετίας του '50, όταν ήδη είχε ξεσπάσει ο ψυχρός πόλεμος. Πρόκειται, λοιπόν, για την περίοδο εκείνη, στη διάρκεια της οποίας η χώρα αυτή είχε ενταχθεί στην ιμπεριαλιστική Συμμαχία του ΝΑΤΟ και οι Ενοπλες Δυνάμεις είχαν οικοδομηθεί από ναζιστές στρατηγούς με πάρα πολύ βεβαρημένο παρελθόν, όπως ήταν ο Χόισενγκερ και ο Σπάιντελ.

Ετσι, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, από την αρχή ακόμα της δεκαετίας του '90, άρχιζε ο επαναπροσδιορισμός των καθηκόντων και των στρατηγικών σχεδίων των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων, γεγονός που βρήκε την αντανάκλασή του στις σχετικές συνταγματικές αλλαγές αναφορικά με την άμυνα της χώρας. Κι αυτό, σε σύνδεση με μελλοντικές επεμβάσεις γερμανικών στρατευμάτων σε παγκόσμια κλίμακα για τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των γερμανικών κοντσέρν, για πρώτες ύλες και ελεύθερο εμπόριο...

Βέβαια, μια τέτοια αποστολή ειδικών Ενόπλων Δυνάμεων φυσικό είναι να μαγνητίζει ιδιαίτερα τα κάθε λογής τυχοδιωκτικά και εθνικιστικά στοιχεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, όταν μάλιστα στην περίπτωση αυτή προσφέρονται σκανδαλιστικές οικονομικές αμοιβές. Σχετικά, δεν είναι καθόλου ν' απορεί κανείς, αφού στα πλαίσια μιας πρόσφατης δημοσκόπησης που πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο ανάμεσα σε αξιωματικούς, αναφορικά με την πολιτική τους τοποθέτηση, η μεγάλη πλειοψηφία των ερωτηθέντων είχε δηλώσει ότι από πολιτική άποψη βρίσκονται "δεξιά του Κέντρου".

Πάντως, αδιαμφισβήτητο είναι το γεγονός ότι οι επικείμενες στρατιωτικές επεμβάσεις σε παγκόσμια κλίμακα και, κατά συνέπεια, ενάντια σε λαούς ξένων χωρών "πρόκειται να λειτουργούν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα...". Κι αυτό, με την προϋπόθεση ότι οι στρατιώτες και πριν απ' όλους οι αξιωματικοί, "θα έχουν πειστεί χωρίς όρους για την καθ' όλα αιτιολογημένη αποστολή τους... ". Γιατί μόνο έτσι υπάρχει η δυνατότητα να δικαιολογηθούν στη δημόσια κοινή γνώμη οι επεμβάσεις και οι δολοφονίες ξένων λαών. Κι όλα αυτά πρόκειται να συμβαίνουν παρά το γεγονός ότι η στρατιωτική ηγεσία και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχουν ομόφωνα διακηρύξει ότι η Γερμανία δεν απειλείται από καμιά άλλη χώρα, αφού περιβάλλεται από φιλικά προς αυτήν κράτη.

Ας ρίξουμε, όμως, μια ματιά στη σύγχρονη γερμανική ιστορία: Η Εκθεση που έγινε τις μέρες αυτές με ντοκουμέντα σχετικά με τα εγκλήματα, τα οποία διέπραξε ο χιτλερικός στρατός στη διάρκεια του Β Παγκόσμιου Πολέμου, αποδεικνύει περίτρανα ότι οι μαζικές δολοφονίες, που έχουν γίνει από τους ναζί, δεν ήταν επινόηση μερικών μόνο ανθρώπων. Τα μαζικά αυτά εγκλήματα και οι τεράστιες υλικές καταστροφές ήταν το αποτέλεσμα μιας πολιτικής και φασιστικής ιδεολογίας, πού στόχο είχαν να συντρίψουν κυριολεκτικά ανθρώπους που αντιτάσσονταν στη φασιστική βαρβαρότητα, όπως οι κομμουνιστές, οι σοσιαλιστές και άλλοι δημοκράτες σε παγκόσμια κλίμακα. Επεδίωκαν την εξαφάνιση ολόκληρων λαών, όπως ήταν οι Εβραίοι, που τους χαρακτήριζαν ανθρώπους κατώτερης ράτσας.

Εδώ, βέβαια, δε γίνεται λόγος για συλλογική ευθύνη όλων των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Αντίθετα, σήμερα, αναγνωρίζονται οι προσπάθειες που καταβάλλονται από δημοκρατικούς Γερμανούς αξιωματικούς, προκειμένου να παρεμποδιστεί η διάδοση της φασιστικής ιδεολογίας στο γερμανικό στρατό.

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

Ενα από τα συζητούμενα θέματα στη Γερμανία είναι το ερώτημα αν το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα στις γενικές εκλογές του Σεπτέμβρη, με υποψήφιο καγκελάριο τον Γκέρχαρντ Σρέντερ, θα επιτύχει το στόχο που επιδιώκει το SPD εδώ και δεκαέξι χρόνια με άλλους υποψήφιους: τον Φόγκελ, τον Ράου, τον Λαφοντέν, τον Σάρπινγκ. Κανένας τους δεν κατόρθωσε να αποκτήσει την απαιτούμενη πλειοψηφία και να εκτοπίσει τον Χριστιανοδημοκράτη Χέλμουτ Κολ, που θρονιάζει επί τέσσερις τετραετίες στο θώκο του καγκελαρίου.

Τα αποτελέσματα της 1ης Μάρτη στην Κάτω Σαξωνία, οι δημοτικές εκλογές στο κρατίδιο του Σλέσβιγκ Χολστάιν και οι δημοσκοπήσεις δημογραφικών ινστιτούτων έκτοτε δείχνουν ότι υπάρχει ρεύμα υπέρ του Σρέντερ και δεν αποκλείεται ο νέος καγκελάριος στην τετραετία 1998-2002 να μην είναι πια ο Χέλμουτ Κολ. Αν αυτό το ρεύμα επιβεβαιωθεί και με τα αποτελέσματα των εκλογών στο ανατολικογερμανικό κρατίδιο της Σαξωνίας Ανχάλτης στις 26 Απρίλη, τότε η πιθανότητα αλλαγής κυβέρνησης - όχι εξουσίας - το Σεπτέμβρη δε μετατρέπεται ακόμα σε βεβαιότητα, αλλά γίνεται κατά μερικά ποσοστά ισχυρότερη.

Αυτό το ανερχόμενο ρεύμα υπέρ του Σοσιαλδημοκράτη υποψήφιου δεν αφήνει αδιάφορους τους κυβερνητικούς κύκλους. Ιδιαίτερα στους κόλπους της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης έχουν αρχίσει να δημιουργούνται προβληματισμοί για την αντιμετώπιση της δυσοίωνης εξέλιξης. Στον Τύπο γίνεται λόγος για διάφορα σενάρια τακτικής, που τα προβάλλουν ανώτερα στελέχη του κυβερνητικού αυτού κόμματος. Αναφέρεται π. χ. ότι θα 'πρεπε να παραιτηθεί ο Κολ από την υποψηφιότητα του καγκελαρίου και στη θέση του να υποβληθεί - πριν ακόμα είναι αργά - η υποψηφιότητα του προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του ίδιου κόμματος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ή να δηλώσει ο Κολ ότι - αν εκλεγεί - θα κυβερνήσει μόνο για ένα σύντομο διάστημα και κατόπιν θα τον διαδεχτεί ο Σόιμπλε. Ωστόσο, τις προτάσεις αυτές ή παρόμοιου περιεχομένου τις αποκρούει επίμονα ο ίδιος ο καγκελάριος Κολ, που υποστηρίζει ότι έχει αποφασιστεί να είναι ο υποψήφιος του κόμματός του και δηλώνει ότι "δεν αλλάζει κανείς άλογα, όταν βρίσκεται στη μέση του ποταμού". Σ' αυτό βρίσκει σύμφωνο και τον Σόιμπλε, που επίμονα δηλώνει ότι δεν μπαίνει ζήτημα υποψηφιότητάς του και ότι οι εκλογές θα γίνουν με υποψήφιο χριστιανοδημοκράτη τον Χέλμουτ Κολ.

Θα πρέπει συνεπώς να θεωρηθεί σαν δεδομένο ότι οι αντίπαλοι υποψήφιοι θα είναι ο Χέλμουτ Κολ και ο Γκέρχαρντ Σρέντερ.

Δε θα αναλύσουμε σήμερα λεπτομερέστερα τους λόγους για την ως τώρα διαφαινόμενη προτίμηση του εκλογικού σώματος υπέρ του σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ, αλλά αρκεί να σημειωθεί ότι η στροφή αυτή δεν οφείλεται σε εξαιρετικές πολιτικές αρετές αυτού του υποψηφίου, που τάχα τις στερείται π. χ. ο Λαφοντέν ή άλλοι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας. Πρόκειται απλούστατα για το ότι ήρθε "το πλήρωμα του χρόνου" για να αναγκαστούν οι εκλογείς να σκεφτούν διαφορετικά από ό,τι σκέφτονταν πριν μια τετραετία. Το 1994 ακόμα ο Κολ για ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος φερόταν σαν ο "δαφνοστεφής καγκελάριος της ένωσης της Γερμανίας", υπήρχαν ακόμα οι ελπίδες - αυταπάτες στρωμάτων της πρώην ΓΛΔ ότι ίσως καλυτερεύσει το επίπεδο της ζωής τους, δεν υπήρχε ακόμα το ρεκόρ της ανεργίας και δεν είχαν αρχίσει οι μεγάλες περικοπές των κοινωνικών δικαιωμάτων και παροχών. Κοντά σ' αυτά μπαίνουν πολλά ερωτηματικά και ανησυχίες για τη δραστηριοποίηση δεξιών και ακροδεξιών τρομοκρατικών οργανώσεων και για τη χωρίς δισταγμούς συμπόρευση της στρατιωτικής δράσης της Γερμανίας με τη στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ και των άλλων κρατών - μελών του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, στον Περσικό Κόλπο και αλλού.

Σ' αυτό το χρονικό σημείο εμφανίστηκε ο "Γερμανός Μπλερ", ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, που επιθυμεί να κυβερνήσει στην επόμενη τετραετία τη Γερμανία. Και υπόσχεται, όπως θα λέγαμε απλοελληνικά, λαγούς με πετραχήλια. Στο εκλογικό πρόγραμμα, που φέρνει και τη δική του υπογραφή και θα εγκριθεί τελικά από το ομοσπονδιακό συνέδριο του SPD στις 17 Απρίλη στη Λειψία, δίνονται υποσχέσεις προς όλους για λύση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που από καιρό τους βασανίζουν: προς εργαζόμενους και ανέργους, προς νέους και νέες, προς συνταξιούχους, προς φοιτητές και σπουδαστές και φυσικά προς τους μικρούς, μεσαίους, αλλά και τους μεγάλους κεφαλαιούχους. Το νεύμα προς αυτούς τους τελευταίους το αντιλήφθηκαν σωστά οι εκπρόσωποι των τραστ και οικονομικών συνδέσμων και αμέσως άρχισε ένα φλερτ μεταξύ αυτών και του υποψηφίου. Οπως είναι γνωστό οι πρόεδροι των βιομηχανικών και άλλων συγκροτημάτων είχαν συσκεφθεί πρόσφατα με τον καγκελάριο Κολ στο Μόναχο και δημόσια είχαν επαινέσει την πολιτική του. Τώρα ρίχνουν τα δίχτυα τους προς τον ευέλπιδα υποψήφιο της σοσιαλδημοκρατίας. Ο πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συνδέσμου της Γερμανικής Βιομηχανίας (BDI) Χανς Ολαφ Χένκελ π. χ. έστειλε χωριστά γράμματα στον Σρέντερ και τον πρόεδρο του SPD Οσκαρ Λαφοντέν, με τα οποία υπογραμμίζει ότι το σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα περιέχει "εποικοδομητικά σημεία". Αλλά μαζί με τον έπαινο αυτό προτείνει τη συγκρότηση "κοινής ομάδας εργασίας" για να συζητηθούν (και φυσικά να διορθωθούν) ορισμένα άλλα σημεία του προγράμματος.

Βέβαια ο πρόεδρος της Ενωσης των Εργοδοτών, Ντίτερ Χουντ, δεν είχε τη λεπτότητα του Χανς Ολαφ Χένκελ, και βγήκε δημόσια να ασκήσει κριτική στα επίμαχα σημεία του σοσιαλδημοκρατικού προγράμματος, όπως π. χ. αυτού που αναφέρεται ότι μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση θα ακυρώσει την απόφαση της κυβέρνησης Κολ για μειωμένες αμοιβές σε περίπτωση αρρώστιας των εργαζομένων. Ο Ντ. Χουντ εξήγησε και το λόγο: "Με την τωρινή ρύθμιση, τα πρόσθετα μισθολογικά έξοδα στη Γερμανία μειώθηκαν κατά 15 δισεκατομμύρια μάρκα", είπε. Σοβαροί αναλυτές δεν αμφιβάλλουν ότι οι επιθυμίες των οικονομικών μεγιστάνων θα εισακουστούν αν όχι ανοιχτά πριν τις εκλογές - θα εφαρμοστούν όμως στην κυβερνητική πολιτική του SPD.

Είναι χαρακτηριστική προς την κατεύθυνση αυτή η δήλωση του Σρέντερ ("Νόιες Ντόιτσλαντ" 17 Μάρτη) ότι το εκλογικό πρόγραμμα του SPD οφείλει να υπόσχεται μόνο "αυτό που μπορεί να γίνει" και ότι το πρόγραμμα αυτό είναι "το πιο αποφασιστικό πρόγραμμα οικονομίας της αγοράς" στην ιστορία του SPD. Δεν αποκλείεται όλα αυτά και η παρουσίαση του Σρέντερ από τα περισσότερα ΜΜΕ σαν "ανανεωτή" άνθρωπο της "Κεντροαριστεράς", σαν Γερμανό Κλίντον και Μπλερ να αφαιρέσουν στις 27 Σεπτέμβρη ψήφους από άλλα κόμματα και να δώσουν τη νίκη στο SPD και τον υποψήφιό του για την καγκελαρία. Τίποτα δεν αποκλείεται, μόνο αυταπάτες για αλλαγή της πολιτικής δεν πρέπει να υπάρχουν.

Ισως γι' αυτό το λόγο το σοσιαλιστικό φύλλο του ΚΟΔΗΣΟ του Γκέτιγκεν και Ανόβερου (τεύχος Μάρτη 1998) απευθύνει στο κόμμα αυτό την εξής προειδοποίηση: "Αν δεν επιτύχουμε να παρουσιάσουμε τον Σρέντερ αυτό που είναι, να του ξεσχίσουμε το μανδύα του ανθρώπου που τα γνωρίζει όλα, που είναι υπέρτερος, αρμόδιος, που σκέφτεται για όλα και δε ζημιώνει κανένα και να αφήσουμε να διαφανεί ότι πίσω απ' αυτά κρύβεται ο αντιπρόσωπος της βιομηχανίας, που σημαίνει του μεγάλου κεφαλαίου, τότε το κόμμα μου (σ. σ. το ΚΟΔΗΣΟ) δεν έχει ελπίδες".

Υπερβολή στην εκτίμηση; Τουλάχιστον ως προς το τελευταίο σκέλος - για το ΚΟΔΗΣΟ - είναι νωρίς ακόμα να βγει ένα τέτοιο οριστικό συμπέρασμα.

Θ. ΒΟΡΕΙΟΣ

Ο Φ. Κάστρο

Ο Σρέντερ με τη γυναίκα του πανηγυρίζει σε πρόσφατη εκλογική του επιτυχία