Η Οργάνωση Αμερικανικών Κρατών καταδίκασε την πολιτική κυρώσεων των ΗΠΑ κατά της Κούβας, ωστόσο η Ουάσιγκτον επιμένει στο εμπάργκο, αλλά και στη συνέχιση της αντι-Κάστρο "βιομηχανίας", η οποία εντείνει, μάλιστα, τελευταία την παραγωγή της.

Στηριζόμενη στις ίδιες της τις δυνάμεις "τώρα, πράγματι, πιο ανεξάρτητα από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο" (Φιντέλ Κάστρο) η Κούβα κατάφερε την "Reanimacion", την αναζωογόνηση. Οι ελπίδες των εχθρών της ότι η σοβαρή κρίση θα έπρεπε να επιταχύνει την, ούτως ή άλλως, αναπόφευκτη κατάρρευση, αποδείχτηκαν, τουλάχιστον μέχρι τώρα, φρούδες. Στόχευαν στη λιμοκτονία, αλλά δεν τα κατάφεραν. Τώρα, όμως, τι γίνεται;

Πάνω σ' αυτό το ερώτημα τα αφεντικά της αντι-Κάστρο βιομηχανίας στις ΗΠΑ σπάνε τα κεφάλια τους, αλλά, δυστυχώς γι' αυτούς και ευτυχώς για τον κουβανικό λαό, δεν κατεβάζουν πολλές νέες ιδέες. Και έτσι οι ακροδεξιοί στο Κογκρέσο και οι Κουβανοί συνένοχοί τους καταλήγουν και πάλι στον πόλεμο, στη στρατιωτική επέμβαση ή τουλάχιστον σε έναν εντελώς (!) στεγανό εμπορικό ναυτικό αποκλεισμό. Η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Κούβα βρίσκεται, πια,"οριστικά στα χέρια των προβοκατόρων, των προφητών της βίας", διαπιστώνει ο Λουίς Ορτέγκα στην εφημερίδα "Contrapunto", που εκδίδεται στο Μαϊάμι και απαριθμεί τον συνταξιοδοτημένο καθηγητή, ο οποίος ονειρεύεται, όπως δηλώνει στη "Μαϊάμι Χέρολντ", να πετάξει με ένα ελικόπτερο πάνω από το Βαραντέρο και να πυροβολεί τουρίστες ή τον σχολιαστή του ραδιοφώνου, που έχει τον εξής μεγάλο καημό "μετά την πτώση του Κάστρο να μπορεί κανείς ελεύθερα, για τρεις μέρες, να δολοφονεί κομμουνιστές" ή έναν άλλον που δηλώνει ότι θα ήταν ικανοποιημένος και "μόνο (!) με τη ρίψη μερικών δεκάδων βομβών σε συγκεντρώσεις κομμουνιστών". Υστερία κυριάρχησε "στο, ως γνωστόν, πιο διαστρεβλωμένο, πιο παραμορφωμένο, με τόνους χολής διαποτισμένο πολιτικό θέμα στην ιστορία των ΗΠΑ". Εκατομμύρια δολάρια επενδύθηκαν, ώστε να δημιουργηθεί μια εχθρική εικόνα για την Κούβα και φυσικά όποιος είχε αντίθετη άποψη διέτρεχε και διατρέχει κίνδυνο - θάνατο. Και όταν αυτή η εικόνα κινδυνεύει να ξεθωριάσει, αμέσως παίρνονται μέτρα. Ο Ουέιν Σμιτ, πρώτος υπεύθυνος της Αντιπροσωπείας Συμφερόντων των ΗΠΑ στην Αβάνα, σήμερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς, θυμίζει την κατάρριψη των δύο Σέσνα στις 24 Φλεβάρη: "Η "Ερμάνος αλ ρεσκάτε", οργάνωση Κουβανών φυγάδων στο Μαϊάμι, παραβίαζαν συνεχώς τα δύο τελευταία χρόνια τον κουβανικό εναέριο χώρο, πετώντας, μάλιστα, και πάνω από το νησί. Κάθε φορά οι Κουβανοί ενημέρωναν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και απαιτούσαν να παρθούν μέτρα, ώστε να σταματήσουν αυτές οι παραβιάσεις. Τι έκανε, λοιπόν, η κυβέρνηση Κλίντον; Απολύτως τίποτε. Το τίμημα αυτής της αδιαφορίας (;) ήταν η απώλεια ανθρωπίνων ζωών, ωστόσο οι ακροδεξιοί πέτυχαν αυτό που επιθυμούσαν". Υπογράφτηκε ο νόμος Χελμς - Μπάρτον, ο οποίος στρέφεται ενάντια σε ξένες εταιρίες που κάνουν επενδύσεις στην Κούβα.

Στο μεταξύ οι κραυγές μίσους γίνονται όλο και πιο ηχηρές. Πρόσφατα παρουσιάστηκαν δύο ακόμα "βαριά πυροβολικά": Ο πρώην συνταγματάρχης "Μπενίγκνο" Αλαρκόν, ο οποίος ήταν συμπολεμιστής του Τσε Γκεβάρα, και κάποιος Μάρτιν Καμπρέρα. Ο Αλαρκόν υπηρέτησε τον "ιερό σκοπό" με την παρουσίαση, στο Παρίσι, των απομνημονευμάτων του, ένα μείγμα από πολλές αλήθειες και πολύ περισσότερα αντικουβανικά στερεότυπα και ψεύδη. Το "έργο" προερχόταν σίγουρα από τα εργαστήρια της αντι - ΚάστροΜαφίας και της CIA, όπως πριν από χρόνια τα "Ποιήματα από τη φυλακή" του Αρμάντο Βαλιαντάρες, που είχε φυλακιστεί, για τρομοκρατικές ενέργειες, στην Κούβα και είχε συγκινήσει μερικές "ευαίσθητες" ψυχές. Σύντομα, μετά την αποφυλάκισή του, διαπιστώθηκε ότι στη φυλακή ούτε ανάπηρος είχε καταντήσει, όπως ισχυρίζονταν μερικοί, αλλά ούτε και ποιητής είχε γίνει, όπως τον ήθελαν κάποιοι. Ωστόσο, ο τότε Πρόεδρος Ρίγκαν είχε υψώσει, κατά πολύ, τους τόνους ενάντια στην Κούβα.

Οσο για τον Καμπρέρα είχε, δήθεν, σταλεί το Δεκέμβρη του 1994, αφού η Κούβα και οι ΗΠΑ είχαν κλείσει τα σύνορά τους για τους "μπολσέρος" (σ. σ. που προσπαθούσαν να διασχίσουν την απόσταση ανάμεσα στις δύο χώρες πάνω σε μία σαμπρέλα), για να δολοφονήσει τρεις άνδρες της ηγεσίας του ακροδεξιού Εθνικού Κουβανοαμερικανικού Ιδρύματος. Το παραμύθι, που παρουσίασε ο μετανιωμένος αμαρτωλός σε μία συνέντευξη Τύπου στο Μαϊάμι, αντιμετωπίστηκε από δημοσιογράφους σοβαρών εφημερίδων με δυσπιστία. Κάποιος δημοσιογράφος ρώτησε: "Δεν είναι απορίας άξιο πώς παρουσιάζονται εδώ έγγραφα στο πρωτότυπο, αφού - όπως όλοι γνωρίζουν - τέτοιο εκρηκτικό υλικό θα έπρεπε να βρίσκεται στα χέρια των ανακριτικών οργάνων και όχι στην κατοχή μιας ιδιωτικής αντιπολιτευτικής ομάδας πλούσιων επιχειρηματιών;". Ομως για τους δύο Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές στη Φλόριδα η παραπάνω περίπτωση θα πρέπει, παρ' όλα αυτά, να θεωρηθεί "επιθετική πράξη", που χρήζει σκληρής απάντησης.

Ο Ελόι Γκουτιέρες Μενόιο, αρχηγός της μετριοπαθούς αντιπολίτευσης "Cambio cubano" (σ.σ. κουβανική αλλαγή), που λόγω της διάθεσής της για διάλογο έχει λάβει κούτες ολόκληρες με απειλητικές επιστολές, είναι πεπεισμένος ότι μεταξύ των εξόριστων Κουβανών υπάρχει μία σιωπηλή πλειοψηφία που είναι υπέρ του διαλόγου με την Αβάνα, η οποία, όμως, δεν εκδηλώνεται ανοιχτά, "επειδή η οικονομική εξουσία των ακροδεξιών θα μπορούσε να τους καταδικάσει στην ανεργία, την απομόνωση ή, πιθανώς, και σε θάνατο". Ο Μενόιο πιστεύει πως"εάν οι ΗΠΑ δε σταματήσουν την κλιμάκωση αυτής της κατάστασης, πιθανόν να τους ξεφύγει από τον έλεγχο".

Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ

Οι ανησυχητικές διαστάσεις που προσλαμβάνει με το πέρασμα των χρόνων η νεανική εγκληματικότητα στις ΗΠΑ είναι γεγονός που δεν αφήνει περιθώρια πολλών αμφιβολιών για το αντίθετο. Τα τελευταία στοιχεία του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών (FBI) μιλούν από μόνα τους, καθώς από το 1984 μέχρι το 1994:

- το 20% των εγκλημάτων στις ΗΠΑ διαπράχθηκε από ανήλικους

- οι παραβιάσεις ανηλίκων για οπλοκατοχή και οπλοχρησία αυξήθηκαν κατά 103%

- οι φόνοι με δράστες ανήλικους τετραπλασιάστηκαν, ενώ προβλέπεται ότι μέχρι το έτος 2005 θα αυξηθούν κατά 25%.

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτό και συνεπώς χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Στην προκειμένη περίπτωση θα περίμενε κανείς από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ τουλάχιστον τα αυτονόητα: όπως να δοθεί το "πράσινο φως" για την πραγματοποίηση αξιόπιστων κοινωνιολογικών μελετών και την υποβολή σχετικών προτάσεων, ώστε να διαμορφωθεί σταδιακά το κατάλληλο κοινωνικό και θεσμικό πλαίσιο για την καταπολέμηση της νεανικής εγκληματικότητας... Αντ' αυτών, η κυβέρνηση Κλίντον (ενόψει προεκλογικής περιόδου) προτίμησε τις ανώδυνες και καταδικασμένες εκ των προτέρων μεθόδους αστυνόμευσης ανηλίκων, που εφαρμόζουν ορισμένες πολιτειακές αρχές με πρωτοπόρο το δήμαρχο της Νέας Ορλεάνης! Το, μάλλον, παλιό σύνθημα: "Τα βράδια... κλείστε τα παιδιά στο σπίτι" δόθηκε στα τέλη του περασμένου Μάη, από τον Πρόεδρο Κλίντον στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες του υπουργείου Δικαιοσύνης, βρίσκοντας - παραδόξως (;) - απήχηση σε στελέχη του Βρετανικού Εργατικού Κόμματος και στους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες.

Οι απαγορεύσεις στην κυκλοφορία ανηλίκων στις ΗΠΑ είναι μια ιστορία ιδιαίτερα δημοφιλής από τις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας, με σημείο αναφοράς τις αστικές περιοχές που μαστίζονται από τη βία. Το 73% των 200 μεγαλύτερων αμερικανικών πόλεων έχουν νόμους που περιορίζουν τη νυχτερινή κυκλοφορία νέων ηλικίας 16 έως και 18 χρόνων. Οι περισσότερες απ' αυτές, όπως η περιοχή της Κολούμπιας, έχουν αλλά δεν εφαρμόζουν την παραπάνω νομοθεσία. Ο λόγος είναι αυτονόητος: η συγκρότηση αστυνομικών δυνάμεων που θα αναλάβουν αποκλειστικά ή εκ περιτροπής την αστυνόμευση των ανηλίκων τις ώρες απαγόρευσης της κυκλοφορίας δεν είναι μόνον μια υπόθεση δαπανηρή αλλά και πρακτικά ανεφάρμοστη, ιδίως στην περίπτωση πόλεων με υψηλότατους δείκτες εγκληματικότητας...

Το μέτρο απαγόρευσης της κυκλοφορίας απέδωσε μόνον όταν συνδυάστηκε με την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, τη χορήγηση κονδυλίων για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας για νέους ή το φτιάξιμο εγκαταστάσεων ψυχαγωγίας και επαγγελματικής εκπαίδευσης. Ομως, αυτό ακριβώς δε δικαιώνει τους νομοθέτες για την απαγόρευση της νυχτερινής κυκλοφορίας των εφήβων, αλλά αυτούς που επιμένουν ότι φραγμός στη νεανική εγκληματικότητα μπορεί να μπει μόνον με την άσκηση συγκροτημένης και συνδυασμένης κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής.

Από την άλλη πλευρά, η επιβολή τέτοιων νόμων ενδέχεται να είναι και αντισυνταγματική, μιας που το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει πει ακόμα την τελευταία λέξη. Το πρώτο επιχείρημα - καταπέλτης ενάντια σε νομοθετήματα αυτού του είδους είναι ότι "βάζουν σε ένα καλάθι" όλα τα άτομα μιας συγκεκριμένης ηλικίας, στο όνομα της αντιμετώπισης της εγκληματικότητας...

Η επιβολή τέτοιων νόμων είναι η εύκολη απάντηση στο έγκλημα.

Με γνώμονα αυτά τα μέτρα, ο πρόεδρος Κλίντον πρότεινε στις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Δικαιοσύνης να απευθύνουν στις ομοσπονδιακές αρχές οδηγίες, οι οποίες σε γενικές γραμμές προτείνουν την απαγόρευση της κυκλοφορίας στους εφήβους κάτω των 17 χρόνων μετά τις 20.00 και 21.00 και μετά τις 23.00 τα Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού.

Οι ομοσπονδιακές οδηγίες, που θα εκδοθούν από το υπουργείο Δικαιοσύνης, θα περιέχουν και εξαιρέσεις, όσον αφορά ανήλικους παντρεμένους, αυτούς που συνοδεύονται από ενήλικο, που ταξιδεύουν από ή προς τη δουλιά, που ανταποκρίνονται σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης ή παίρνουν μέρος σε σχολικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις.

Ο πρόεδρος κατεύθυνε το υπουργείο Δικαιοσύνης ώστε να κάνει έκθεση για την επιτυχία των προγραμμάτων αυτών σε πόλεις όπου εφαρμόζονται. Η αναφορά, που θα διανεμηθεί σε αστυνομικές υποδιευθύνσεις και δημαρχεία, συνιστά η απαγόρευση στην κυκλοφορία να πληρεί τους ακόλουθους επτά όρους:

- Τη δημιουργία κέντρων παραβίασης απαγόρευσης κυκλοφορίας που θα φιλοξενούν τους νέους.

- Την παροχή συμβουλών και άλλων πληροφοριών στους γονείς των παραβατών.- Τη στελέχωση των κέντρων από εθελοντές και κοινωνικούς λειτουργούς.

- Την επιβολή προστίμων ή κοινωνικών υποχρεωτικών συμμετοχών σε εκδηλώσεις για όσους επαναλαμβάνουν τις παραβάσεις.

- την Παροχή προγραμμάτων εργασίας ή αναψυχής.

- Τη δημιουργία ανοιχτών γραμμών τηλεφωνικής επικοινωνίας.

Ο Κλίντον στην ουσία υιοθετεί την πρακτική και την πολιτική που ακολουθούν και εφαρμόζουν οι αρχές του Ντάλας, του Φοίνιξ, του Σικάγου, των Ντένβερ και Τζάκσονβιλ, της Φλόριδα, του Νορθ Λιτλ Ροκ και του Αρκάνσας.

Τα μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας των ανηλίκων κάτω των 17 χρόνων, μετά τις 20.00 το βράδυ, έχουν - κατά το δήμαρχο της Ν. Ορλεάνης - οδηγήσει στη μείωση της νεανικής εγκληματικότητας σε ποσοστό 27% και σε μείωση της κλοπής αυτοκινήτων σε ποσοστό 42%.

Η περίπτωση της Νέας Ορλεάνης είναι από τις αυστηρότερες (απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 8.00, μετά τις 9.00 το καλοκαίρι και μετά τις 11.00 τα θερινά Σαββατοκύριακα). Η Αστυνομία συνοδεύει τους παραβάτες σε ειδικά κέντρα κράτησης και τηλεφωνεί στα σπίτια τους. Εάν ένα παιδί συλληφθεί τρεις φορές, τότε οι γονείς του αντιμετωπίζουν το σοβαρό ενδεχόμενο να βρεθούν κατηγορούμενοι στα δικαστήρια.

Οι αρχές της πόλης είναι πεπεισμένες ότι το πρόγραμμα αποδίδει. Μετά τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του, ο δήμαρχος Μαρκ Μόρια, υποστήριξε ότι η νεανική εγκληματικότητα έπεσε σε ποσοστό 28% κατά τη διάρκεια των ωρών απαγόρευσης της κυκλοφορίας.

"Δεν υπάρχει κανένας λόγος, για τον οποίο ένας έφηβος που πηγαίνει σχολείο χρειάζεται να είναι στους δρόμους τα μεσάνυχτα" λέει χαρακτηριστικά ο υπαστυνόμος Μάρλον Ντεφίλιο της κεντρικής Αστυνομικής Διεύθυνσης της Ν. Ορλεάνης. Ο ίδιος υπαστυνόμος υποστηρίζει: οι παραβάτες της απαγόρευσης κυκλοφορίας προέρχονται από κάθε κοινωνικό στρώμα, από κάθε προάστιο πλούσιο, φτωχό, άσπρο ή μαύρο.

Η αλήθεια όμως είναι αρκετά διαφορετική. Γιατί, από τότε που άρχισε να εφαρμόζεται ο νόμος απαγόρευσης της κυκλοφορίας των ανηλίκων, τα παιδιά εύπορων οικογενειών "αντέδρασαν" προτιμώντας να διασκεδάσουν σε προάστια όπου δεν τίθενται περιορισμοί στην κυκλοφορία τους. Τα φτωχότερα δεν έχουν τα μέσα και ως εκ τούτου συλλαμβάνονται.

Ο πρώην γενικός εισαγγελέας, Ραφάελ Γκογιένσε, που ηγείται ομάδας παρακολούθησης του εγκλήματος στη Ν. Ορλεάνη, δεν υιοθετεί την αισιοδοξία του υπαστυνόμου Ντεφίλιο. Οπως λέει ο ίδιος σε συντάκτη της "Ουάσιγκτον Ποστ", η απαγόρευση της κυκλοφορίας στη Ν. Ορλεάνη εφαρμόζεται μετά δυσκολίας! Τα στοιχεία που παραθέτει μιλούν από μόνα τους: Η αστυνομική υποδιεύθυνση που κάποτε έπιανε 50 εφήβους το βράδυ, τώρα πιάνει το πολύ τρεις ή πέντε. Οι δυνάμεις της είναι απασχολημένες αλλού. Η "απαγόρευση της κυκλοφορίας είναι πλέον πολυτέλεια".

Ο λόγος; Το 1994, η Αστυνομία της Ν. Ορλεάνης προσέλαβε καινούριο αστυνομικό διευθυντή για να σώσει το Σώμα από τη διαφθορά και την κακοδιαχείριση. Οταν η επιχείρηση "σκούπα" άρχισε, απολύθηκαν δεκάδες άνδρες με την κατηγορία της διαφθοράς. Η αστυνομική υποδιεύθυνση απασχολεί σήμερα 180 αστυνομικούς, δηλαδή, λιγότερους σε σχέση με τον αντίστοιχο αριθμό των προηγούμενων τριών χρόνων. Με τις ληστείες και τις επιθέσεις κατά αγνώστων να αυξάνουν κατακόρυφα, οι αστυνομικοί της Νέας Ορλεάνης έχουν, μάλλον, να κάνουν κάτι καλύτερο από το να συλλαμβάνουν ανήλικους για παράβαση του νόμου απαγόρευσης της κυκλοφορίας!

Η πρόταση του σκιώδους υπουργού Εσωτερικών των Εργατικών της Βρετανίας, Τζακ Στρο, για την επιβολή απαγόρευσης της νυχτερινής κυκλοφορίας των εφήβων κάτω των 11 χρόνων, συνάντησε τον σκεπτικισμό των συνεργατών του και επικρίθηκε από την κυβέρνηση.

Ο υπουργός Εσωτερικών Τίμοθι Κερκχόουπ, είπε: "Η ιδέα της ολοκληρωτικής απαγόρευσης της κυκλοφορίας αδικεί την πλειοψηφία των νέων ανθρώπων, οι οποίοι στο μεγάλο αριθμό τους συμπεριφέρονται σωστά. Αυτή η πολιτική μιας γενικής απαγόρευσης πριμοδοτεί τις αξίες ενός σοσιαλιστή μεγάλου αδελφού που θέλει να ελέγξει καθετί και απλά είναι ανίκανος να εμπιστευτεί οποιονδήποτε εξασκεί το δικαίωμα της ατομικής ευθύνης".

Ωστόσο, οι βουλευτές των Συντηρητικών καλωσόρισαν την πρόταση του Τζακ Στρο. Χαρακτηριστική η δήλωση κάποιου από τους Συντηρητικούς στη βρετανική εφημερίδα "Γκάρντιαν": "Εχουμε 9χρονους και 10χρονους που προκαλούν χάος μετά τις 9.00 το βράδυ και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γιατί η ενοχλητική συμπεριφορά τους δεν είναι παράνομη"!

Εντούτοις, ο Ντόναλντ Ντιούαρ, ο επικεφαλής της πτέρυγας των Εργατικών, υποστήριξε μιλώντας στο ΒΒC ότι ενδέχεται να είναι πρακτικά ανεφάρμοστες οι απαγορεύσεις αυτού του είδους.

Ο Σάιμον Χιουγκς, εκπρόσωπος των Βρετανών Φιλελεύθερων Δημοκρατών, καταφέρθηκε κατά των απαγορεύσεων χαρακτηρίζοντας την πρόταση του Τζακ Στρο"ως μία από τις απλουστευτικές, απλοϊκές, ανεφάρμοστες και επικίνδυνες ιδέες του Εργατικού Κόμματος".

Ο Μαρκ Μόρια, δήμαρχος της Ν. Ορλεάνης, δε βρήκε μιμητή μόνον τον Κλίντον... αλλά και τον επικεφαλής του γερμανικού Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της κοινοβουλευτικής επιτροπής για θέματα Δικαιοσύνης, Νόρμπερτ Γκάις.

Ο Γκάις, λοιπόν, πρότεινε: οι νεολαίοι κάτω των 16 χρόνων να μην κυκλοφορούν στους δρόμους χωρίς συνοδεία μετά τις 8.00 το βράδυ και μέχρι τις 6.00 το πρωί, ενώ το Σάββατο η άδεια εξόδου τους θα μπορεί να παρατείνεται μέχρι τις 11.00 το βράδυ.

Η ξαφνική αυτή πρωτοβουλία του Γερμανού πολιτικού, ο οποίος έχει διακριθεί για υπερσυντηρητικές απόψεις σε πλείστα όσα θέματα, προκάλεσε στη Βόννη ποικίλες αντιδράσεις, χωρίς ωστόσο να παίρνεται σοβαρά. Ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του Φιλελεύθερων, Γκίντο Βεστερβέλε, απέρριψε κατηγορηματικά τέτοιου είδους "εξωπραγματικές σκέψεις", λέγοντας ότι στο θέμα αυτό "οι Φιλελεύθεροι δεν πρόκειται ποτέ να συναινέσουν".

Από την πλευρά των κομμάτων της αντιπολίτευσης υπήρξαν ανάλογες τοποθετήσεις με ουσιαστικότερη, ίσως, την ειρωνικότερη "αντιπρόταση" του σοσιαλδημοκράτη βουλευτή Κλάους Λέναρτς, που ζήτησε "για την προστασία της νεολαίας από τέτοιου είδους πρωτοβουλίες να επιβληθεί στον Γκάις απαγόρευση κυκλοφορίας επί 24ώρου βάσεως!".

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ