Στις 5 Ιούνη πραγματοποιούνται οι εκλογές στο Πανεπιστήμιο Αθήνας για την ανάδειξη των νέων πρυτανικών αρχών της επόμενης τριετίας. Με συγκεκριμένες θέσεις και στόχους για το Πανεπιστήμιο Αθήνας, το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας, αλλά και για την ανώτατη παιδεία γενικότερα, συμμετέχει στις εκλογές το ψηφοδέλτιο με υποψήφιο πρύτανη τον καθηγητή Στρατή Κουνιά,πρόεδρο του Μαθηματικού Τμήματος, και υποψήφιους αντιπρυτάνεις την Μαρίκα Θωμαδάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Γαλλικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής, και τον Κώστα Μπουντόλο, αναπληρωτή καθηγητή των ΤΕΦΑΑ.

Περιγράφοντας το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται τα πανεπιστήμια, τονίζουν στη διακήρυξή τους ότι η επόμενη τριετία είναι μια κρίσιμη περίοδος, όπου θα ενταθούν οι διεργασίες που έχουν ξεκινήσει για την ολοκληρωτική επικράτηση των κανόνων της "ελεύθερης αγοράς" και του επιχειρηματικού πνεύματος, σε όλες τις πλευρές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου μας. "Ειδικότερα, η ανώτατη εκπαίδευση, επισημαίνουν, προσεγγίζεται από την ΕΕ ως ζωτικός παράγοντας της οικονομικής ανάπτυξης, λόγω ακριβώς της διείσδυσης της επιστήμης και της τεχνολογίας στην παραγωγική διαδικασία".

Οι θέσεις των υποψηφίων για το πανεπιστήμιο έχουν ως αιχμή την ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα των ΑΕΙ και τη δωρεάν παροχή γνώσεων, καθώς και τη σύνδεση της εκπαίδευσης με τον κοινωνικό περίγυρο, και συνοψίζονται στα εξής:

• Πρωταρχικό ζήτημα είναι η σθεναρή αντίσταση στις προσπάθειες όλων των μορφών άμεσης ή έμμεσης ιδιωτικοποίησης των δημοσίων ΑΕΙ, η ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα τους και της δωρεάν παροχής γνώσεων.
• Αναγκαία προϋπόθεση είναι η γενναία αύξηση των κρατικών δαπανών για τα ΑΕΙ και γενικότερα για την παιδεία, η εξασφάλιση ενός δημοκρατικού πανεπιστημίου, με κύριο συστατικό την προώθηση του κοινωνικού του ρόλου.
• Η επιστήμη ως παραγωγική δύναμη είναι ανάγκη να σχεδιάζεται σε ένα πανεπιστήμιο που να προωθεί τη σύμμετρη ανάπτυξη βασικής και εφαρμοσμένης έρευνας και να στηρίζει τη σύνδεσή τους με την εκπαιδευτική διαδικασία.
• Να ενισχύει την αλληλεπίδραση της εκπαίδευσης και έρευνας με τον κοινωνικό περίγυρο (οικονομία, ανάπτυξη, πολιτισμός, περιβάλλον) σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων.
• Η μάθηση είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα για τις ανάγκες της αγοράς.

Οσον αφορά τους στόχους τους, οι τρεις υποψήφιοι αναφέρουν στη διακήρυξή τους:

1. Σημαντική αύξηση των κρατικών επιχορηγήσεων (Τακτικός Προϋπολογισμός και Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων).

2. Συσπείρωση όλων των πανεπιστημιακών φορέων (διοικητικών και συνδικαλιστικών) για μισθολογική καταξίωση διδακτικού προσωπικού και εργαζομένων, οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια των πανεπιστημίων, καθιέρωση του θεσμού της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, κλειστές και αξιοκρατικές διαδικασίες στην εξέλιξη των μελών ΔΕΠ.

3. Μόρφωση και δουλιά για όλους με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Αυτό επιτυγχάνεται με δημοκρατικό προγραμματισμό ανάπτυξης και ανάδειξη των δεξιοτήτων του καθενός σε όλη τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

4. Ενίσχυση (διοικητική, οικονομική, τεχνολογική και προσωπικού) όλων των τμημάτων, βελτίωση του περιεχομένου των προπτυχιακών σπουδών και ανάπτυξη του κοινωνικού τους ρόλου.

5. Εξασφάλιση ουσιαστικών πόρων, συνθηκών λειτουργίας και αναβάθμισης των μεταπτυχιακών σπουδών, καθώς και χορήγηση υποτροφιών στους μεταπτυχιακούς φοιτητές.

6. Ενταξη της Επιτροπής Ερευνών στη Σύγκλητο, διαφάνεια στη διαχείριση των κονδυλίων έρευνας και συμμετοχή και άλλων πανεπιστημιακών φορέων στη διοίκησή της.

7. Αξιοποίηση των Δημόσιων Επενδύσεων μετά από έγκαιρη χορήγησή τους, ώστε να υπάρχει άνεση χρόνου για σχεδιασμό και απορρόφησή τους. Αμεση προτεραιότητα στην ολοκλήρωση των κτιριακών συγκροτημάτων της Πανεπιστημιούπολης και των υπολοίπων εγκαταστάσεων, καθώς και δημιουργία χώρων υποδοχής και εκπαίδευσης των παιδιών των εργαζομένων στο πανεπιστήμιο.8. Αμεση αξιοποίηση της περιουσίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και των κληροδοτημάτων, με πλήρη διαφάνεια και έλεγχο.

9. Συνθήκες μόρφωσης και διαβίωσης των φοιτητών (στέγαση, σίτιση, μετακίνηση, ψυχαγωγία και αθλητικές - πολιτιστικές εκδηλώσεις), που να αποσκοπούν στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς τους.

10. Πλήρης διαφάνεια και αξιοκρατία στις οποιεσδήποτε προσλήψεις προσωπικού στο πανεπιστήμιο, με διαγωνισμούς και ενημέρωση των ενδιαφερόμενων πολιτών.

Γύρω απ' αυτό το ναρκωτικό είχε αναπτυχθεί ολόκληρη φιλολογία. Λαϊκοί ποιητές έγραφαν γι' αυτό στίχους, που γίνονταν τραγούδια. Ενα απ' αυτά αναφερόταν σ' έναν φουκαρά, που έκλεψε ένα σακάκι και πήγαινε, να το πουλήσει, για να εξασφαλίσει τη δόση του. Τον συνέλαβαν οι χωροφύλακες και τον τάραξαν στις καρπαζιές. Και ο λαϊκός ποιητής, γεμάτος συμπόνια για το δράστη της μικροκλοπής και χρήστη του ναρκωτικού, απευθύνεται στα κρατικά όργανα και τους λέει:

Μην τον βαράτε το παιδί, για 'να παλιοσακάκι.

Το πήγαινε, για πούλημα, για να 'πιει τσιμπουκάκι.

Λέω την προσωπική μου εντύπωση από τη δήλωση του πολιτικού: Εξεπλάγην. Δε θα χαρακτηρίσω την εντύπωσή μου οδυνηρή, για να μην προκαλέσω τα δηκτικά ή ειρωνικά σχόλια των υπερασπιστών της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Αρκούμαι, να πω, ότι δεν περίμενα, ύστερα από τόσους αγώνες, να ξεφύγουμε και να γλιτώσουμε από τους τεκέδες, που υποσκάπτουν και σακατεύουν τη ζωή, το πρώτο αγαθό και μέγα, όπως λέει ο εθνικός μας ποιητής, δεν περίμενα, ν' ακούσουμε από επίσημα χείλη, ότι δεν τρέχει τίποτε, αν επανέλθουμε σ' αυτούς!

"Σαν είδανε τα νιάτα μας, κάθε λαού τα νιάτα, / να κλείνουν μες στα στήθια τους μι' ανώτερη πνοή, / σαν είδανε τα νιάτα μας, με ωραία ορμή γεμάτα, / να θέλουνε, να φτιάξουνε, καλύτερη ζωή, / φέραν' και σκόρπισαν χασίς... / Της διαφθοράς εμπόροι εσείς, / το ξέρουμε, πως απ' αυτούς τους νέους τους ωραίους/ πάτε, να φτιάξτε άβουλους, δειλούς, ωχρούς, μοιραίους. /

Πάρτε χασίς!... Πιέτε χασίς!... Και ο τραχύς ο νους/ λιώνει γλυκά, τόσο γλυκά, και μέσα στους καπνούς/ σας πλάθει έναν παράδεισο, να τον χαρείτ' εσείς/ μονάχα εσείς, / πάρτε χασίς, / πιέτε χασίς...

Μα όχι, ας πούν' σε τόνο οργής, / τα νιάτα σύμπασας της γης.

Μέσα στις φλέβες κάθε νιου, στις φλέβες κάθε νιας, / ρέει το αίμα της γενιάς/ πατέρων και παππούδων μας, μητέρων και γιαγιάδων, / που πάλεψαν, να μη μας δουν, δειλή φυλή ραγιάδων. / Μ' αυτό το αίμα νιώθουμε περήφανοι κι ωραίοι/ και μ' ένα στόμα κράζουμε: "Πεθαίνουν οι μοιραίοι"!

Ηπιαμε φως, άφθονο φως, κι ουδέποτε θ' αράξουμε, / σε παραδείσους διαφθοράς, μέσ' σε καπνούς κραιπάλης, / μα τη Ζωή Παράδεισο αληθινό θα φτιάξουμε, / μεςστους καπνούς του αγώνα μας, μες στη βοή της πάλης"...

Ασημάκης ΓΙΑΛΑΜΑΣ