Η διπλωματία δεν έχει καταφέρει να υποκαταστήσει τα όπλα στη Μέση Ανατολή. Η σχετική αποκλιμάκωση που επικράτησε την εβδομάδα που φεύγει, στα αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη, μόνο εκρηκτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

Ο ισραηλινός στρατός απέφυγε τις εντυπωσιακές κινήσεις, όπως η εισβολή τεθωρακισμένων στα αυτόνομα εδάφη ή ο πολύωρος βομβαρδισμός παλαιστινιακών στόχων. Αυτό, όμως, δε συνεπάγεται ότι έπαψε να σηκώνει τα όπλα ενάντια στους Παλαιστίνιους διαδηλωτές. Ούτε χαλάρωσε τις απαγορεύσεις μετακίνησης και τον αποκλεισμό, παρά τις, περί του αντιθέτου, δηλώσεις καλών προθέσεων. Αντίθετα, με αφορμή και το μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων, που σηματοδότησε την έναρξη της εβδομάδας, παρέμεινε σε συναγερμό και έθεσε σε εφαρμογή μέτρα απόλυτου αποκλεισμού, για τουλάχιστον δύο εικοσιτετράωρα, για την προστασία των εκδηλώσεων της επετείου της Ημέρας της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ.

Παράλληλα, η διπλωματική εγρήγορση που φαίνεται να αναπτύσσεται γύρω από το θέμα, για πολλούς δεν είναι παρά μια προσπάθεια βελτίωσης του προσώπου του Ισραήλ, απέναντι στη διεθνή κοινή γνώμη, και κυρίως απέναντι στην Ουάσιγκτον. Ο Λευκός Οίκος δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του για την εισβολή στα αυτόνομα εδάφη. Σαφώς, όχι για τις πραγματικές συνέπειες της τακτικής που, εδώ και μήνες, ακολουθεί ο ισραηλινός στρατός, αλλά γιατί η συγκεκριμένη κίνηση ήταν ιδιαίτερα ακραία και έθετε σε δύσκολη θέση την αμερικανική διπλωματία απέναντι στις αραβικές ηγεσίες, που, επίσης, πιέζονται από την οργή των λαών τους. Η άμεση ισραηλινή υποχώρηση αποκατέστησε τη διαπραγματευτική αξιοπιστία της Ουάσιγκτον και έδωσε το άλλοθι εκείνο που χρειαζόταν η πλειοψηφία των αραβικών ηγεσιών για να αποφύγουν τη λήψη ουσιαστικών αποφάσεων στήριξης του παλαιστινιακού λαού.

Στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας «αναμόρφωσης» της διεθνούς εικόνας, μπορεί κανείς να εντάξει τόσο την, κατ' αρχάς, «θετική» υποδοχή του ιορδανο-αιγυπτιακού σχεδίου από την ισραηλινή ηγεσία, όσο και το ταξίδι του Ισραηλινού ΥΠΕΞ Σιμόν Πέρες, πρώτα στο Κάιρο, για να το συζητήσει, και στη συνέχεια στις ΗΠΑ, για να εκθέσει τις ισραηλινές απόψεις. Η δημοσιοποίηση, βέβαια, των ισραηλινών «επιφυλάξεων», αλλά και των «προτάσεων για ορισμένες αναγκαίες τροποποιήσεις» δεν αφήνει περιθώρια ψευδαισθήσεων, αφού καθίσταται σαφές ότι η ισραηλινή ηγεσία επιθυμεί να αλλάξουν όλα εκείνα τα κομβικά σημεία που ζητούν οι Παλαιστίνιοι.

Επί της ουσίας, δηλαδή, δεν υποχωρεί βήμα από τις αρχικές της θέσεις. Απλώς, χαμηλώνει κάπως τους τόνους. Κίνηση που δεν μπορεί παρά να ετοιμάζει τους πάντες για την επόμενη επικίνδυνη κλιμάκωση για ολόκληρη την περιοχή. Σκηνικό που θα επαναλαμβάνεται, μοιραία, όσο η ουσία των ζητημάτων, τα δίκαια αιτήματα του παλαιστινιακού λαού, το διεθνές δίκαιο και οι σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ παραμένουν στο περιθώριο.

Οι διαμαρτυρίες για τη δήλωση της προέδρου του ΚΟΔΗΣΟ, Γκάμπι Τσίμερ, και της αντιπροέδρου Πέτρα Πάου - δήλωση, βαθιά υπόκλιση στο SPD και στην ουσία εξαγγελία και νέου δεξιότερου βήματος της ηγεσίας του ΚΟΔΗΣΟ - έχουν προκαλέσει αναταραχή στο κόμμα. Καθημερινά δημοσιεύονται ενάντιες δηλώσεις στελεχών και μελών της βάσης.

Στην προχτεσινή «Νόιες Ντόιτσλαντ» (27 Απρίλη) δημοσιεύονται σχετικά δυο ρεπορτάζ. Στο πρωτοσέλιδο, με τον τίτλο «Αλλαγή πορείας συναντά κριτική στο ΚΟΔΗΣΟ» δημοσιεύονται δηλώσεις γνωστών στελεχών του κόμματος, π.χ. του Ούβε - Γενς Χόιερ, προέδρου του Μαρξιστικού Φόρουμ στο ΚΟΔΗΣΟ, ο οποίος στην εφημερίδα «Ντι Βελτ» υπογράμμισε για το νέο σχέδιο προγράμματος της ηγεσίας του ΚΟΔΗΣΟ: «Αυτή η αλλαγή πορείας είναι το τίμημα για την επιδιωκόμενη συμμετοχή στην κυβέρνηση. Αυτό το τίμημα όμως είναι πολύ υψηλό». Η Τσίμερ παρουσίασε το νέο σχέδιο προγράμματος την Παρασκευή (27/4) στο Βερολίνο. Ο Βίνφριντ Βολφ, βουλευτής του ΚΟΔΗΣΟ στο Μπούντεσταγκ, χαρακτήρισε το πρόγραμμα σαν «δεύτερος Μπαντ Γκόντεσμπεργκ» (το πρώτο Μπαντ Γκόντεσμπεργκ ήταν του SPD το 1959, όταν το κόμμα αυτό έκανε ολοκληρωτική στροφή προς το καπιταλιστικό καθεστώς). Ο Βολφ πρόσθεσε: «Αν η ηγεσία του ΚΟΔΗΣΟ επικρατήσει με αυτό το σχέδιο, τότε το κόμμα θα είναι "ένα κάπως κοινωνικότερο SPD". Το πρόγραμμα είναι τόσο όμοιο με αυτό των σοσιαλδημοκρατών, ώστε μπορούν να μπερδευτούν μεταξύ τους».

Στο άλλο ρεπορτάζ της «Νόιες Ντόιτσλαντ» (εσωτερική σελίδα) αναφέρεται ότι μετά τη δήλωση των Τσίμερ - Πάου πέφτουν «χαλάζι οι διαμαρτυρίες μέσα στο ΚΟΔΗΣΟ». Η Πάου, αναφέρει η εφημερίδα, δήλωσε ότι «στο κόμμα της υπάρχουν πολλοί συλλογισμοί, έλλειψη κατανόησης μέχρι απειλή εγκατάλειψης του κόμματος».

Επίσης ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας στο Μπούντεσταγκ, Ρόλαντ Κλάους, δήλωσε ότι υπάρχουν «εσωτερικές διαμάχες».

Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο Χέρμπερτ Μις επί δεκαετίες πρώην πρόεδρος του Γερμανικού ΚΚ (DKP), διαμαρτυρόμενος αρνήθηκε να παρευρεθεί σε εκδήλωση του ΚΟΔΗΣΟ (στις 26/4) στο Βερολίνο. Ο γηραιός κομμουνιστής ηγέτης χαρακτήρισε τη δήλωση Τσίμερ - Πάου σαν «ιστορική γονυκλισία» του ΚΟΔΗΣΟ στο SPD και όσα αυτές δήλωσαν για την ένωση των δυο κομμάτων το 1946 σαν «λέρωμα της χειραψίας μεταξύ κομμουνιστών και σοσιαλδημοκρατών».