ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 26 Νοέμβρη 2004
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

Γρηγοριάδης Κώστας

Σταθερά βελτιωμένο το πρόγραμμα του «902 TV»! Μπράβο σε όσους ιδροκοπούν! Αρχίζουμε να βλέπουμε και οι τηλέπαθοι μια άσπρη μέρα...

***

Γιατί δυστυχώς ο τηλεοπτικός χειμώνας των άλλων καναλιών όχι μόνο άρχισε νωρίς αλλά προβλέπεται και άκρως επικίνδυνος για την υγεία του μυαλού και της ψυχής των ανθρώπων...

***

Καλά το καταλάβατε! Σε ζώα νομίζουν ότι απευθύνονται οι TV των μεγαλοκαναλαρχών μας με αρκετές εκπομπές τους...

***

Οι ΗΠΑ ανησυχούν για την κατάσταση στην Ουκρανία!!! Αρα και μη χειρότερα...

***

Ο Παπανδρέου (και γενικώς το ΠΑΣΟΚ) έχουν κάνει του αλατιού τη ΝΔ!!! Δεν μπορεί να σταθεί πουθενά! Ιδιαίτερα όταν μιλάει ο Γιώργος...

***

Κάνουν, λέει, αντιπολίτευση! Τι είδους; Της πλάκας, αλλά τι σημασία έχει αυτό για το ΠΑΣΟΚ; Σημασία έχει η αφύπνιση όλων των τηλέπαθων...

***

Αυτός ο νομάρχης Λέσβου φαίνεται και στις TV ότι είναι ένας εξέχων αγωνιστής! Δουλεύει το πράγμα στη βάση του να πιέζουμε (ολίγον τι) τη ΝΔ, γιατί ως φιλολαϊκό κόμμα κάτι θα κάνει! Και στο τέλος (όντας καλύτερη από το ΠΑΣΟΚ) να την ψηφίζουμε!!! Διότι προφανώς (επειδή δε θα κάνει τίποτε) δε θα φταίει η γενική πολιτική της, αλλά κάποιοι καρεκλοκένταυροι!!!!!!

***

Μπράβο κύριε νομάρχα!...

***

Τα ίδια και ο Ψωμιάδης (νομάρχης) της Θεσσαλονίκης! Επικεφαλής συλλαλητηρίου μαθητών! Οχι παίζουμε...

***

Μπράβο κύριε νομάρχα!..

***

Το ΧΑΑ τι γίνεται; Ιδέα δεν έχουμε...

***

Ούτε για τη Στεφανίδου...

***

Γιώργος... Το παιδί από τα άστρα!

***

Ακου αντιπολίτευση...


Γρηγοριάδης Κώστας


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Ας χάσουν τον ύπνο τους

Ο επανεκλεγείς «πλανητάρχης» έδωσε «χάρη» όχι σε μία αλλά σε δύο γαλοπούλες φέτος, με αφορμή την Ημέρα των Ευχαριστιών. Η είδηση έγινε θέμα στα δελτία ειδήσεων και οι «ευχάριστες» στιγμές κατέκλυσαν για αρκετά λεπτά τις οθόνες μας. Αλλη τόση έκταση δόθηκε στα μικρο-ατυχήματα που προκλήθηκαν από τις ομπρέλες στην τελετή εγκαινίων της βιβλιοθήκης που ίδρυσε ο Μπιλ Κλίντον.

Ανάμεσα στους χαριεντισμούς, «σφήνα» η εικόνα του πεζοναύτη που εκτελεί εν ψυχρώ τραυματισμένο και άοπλο Ιρακινό σε τέμενος της Φαλούτζα. «Φρίκη» αναφώνησαν οι απανταχού ανθρωπιστές. «Να διεξαχθούν έρευνες» απαίτησαν οι σοβαρές ανθρωπιστικές οργανώσεις. «Γίνεται έρευνα και ο συγκεκριμένος πεζοναύτης έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα» απάντησαν λακωνικά οι ιθύνοντες των κατοχικών δυνάμεων.

Το θέμα πέρασε από την πρώτη στη δεύτερη γραμμή της επικαιρότητας, πίσω από τις χαμογελαστές δηλώσεις των κραταιών του κόσμου για «την αποφασιστικότητά τους να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση» του Ιράκ. Την οθόνη μας κατέλαβαν και πάλι οι γαλοπούλες, οι ομπρέλες και τα τηλεπαιχνίδια. Μετά από αυτό το μικρό διάλειμμα, μπορούμε να κλείσουμε την τηλεόραση με τη συνείδηση ήσυχη ότι ο εν λόγω πεζοναύτης «θα τιμωρηθεί». Αυτό άλλωστε δε γίνεται και με τους βασανιστές στις φυλακές Αμπού Γράιμπ;

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι ο συγκεκριμένος πεζοναύτης. Το ζήτημα είναι ότι επί μήνες, τώρα, ακούμε για «νεκρούς από βομβιστικές επιθέσεις, εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, αεροπορικές επιδρομές και αποκλεισμούς» στη Φαλούτζα, στη Βαγδάτη, στη Νατζάφ, στη Μοσούλη, στο Ραμάντι ή ακόμη στη Ράφα, στην Τζενίν, στη Νάμπλους της Παλαιστίνης, και όπου αλλού. Λέξεις απογυμνωμένες από την ουσία τους. Οι εικόνες των κατεστραμμένων σπιτιών, των ισοπεδωμένων πόλεων, των νεκρών παιδιών, των ολοφυρόμενων μανάδων γίνονται σταδιακά ένα κλικ στο τηλεκοντρόλ της συνείδησής μας.

Γεγονότα αδιανόητης απανθρωπιάς κυλούν μέσα στον τηλεοπτικό ή στον ειδησεογραφικό χρόνο, ως μια στιγμή που αρκεί να αλλάξεις κανάλι για να «μην βαραίνει η ψυχή σου. Τι να γίνει αυτά συμβαίνουν στους πολέμους». Αυτά, όντως, συμβαίνουν στους πολέμους. Γιατί, όμως, συμβαίνουν αυτοί οι πόλεμοι; Γιατί να πρέπει να αποδεχόμαστε ως κυνική πραγματικότητα, τα συμφέροντα εκείνων που δε διστάζουν να βυθίσουν σε λουτρό αίματος λαούς ολόκληρους; Σήμερα είναι το Ιράκ ή η Παλαιστίνη, αύριο θα ακολουθήσει κάποιος άλλος λαός που έχει την ατυχία να βρίσκεται στην περιοχή που περνούν ενεργειακοί δρόμοι, που βρίσκονται ενεργειακές πηγές, που πρέπει να γίνει αναδιάταξη συνόρων, που είναι ανάγκη να ανοίξει μια άλλη αγορά.

Αυτή η απίστευτη βαρβαρότητα είναι όντως η κυνική πραγματικότητα του συστήματος. Η ζωή μας, όμως, δεν είναι τηλεκοντρόλ και δεν είναι, εκ προοιμίου, καταδικασμένη να βυθιστεί σε αυτόν τον δήθεν μονόδρομο της βαρβαρότητας. Και όσο συνεχίζουμε να σοκαριζόμαστε από σκηνές σαν αυτήν στο τέμενος της Φαλούτζα, όσο επιμένουμε να νιώθουμε οργή και να αντιστεκόμαστε σε αυτή τη βαρβαρότητα, τόσο το σύστημα που τη γεννά θα νιώθει ρίγη στη ραχοκοκαλιά του. Γιατί οι ιθύνοντές του γνωρίζουν, ίσως, και καλύτερα από εμάς, ότι δεν είναι μονόδρομος και είναι καιρός, αυτοί να μην κοιμούνται ήσυχα τα βράδια.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ