Το ΚΚΕ δε μασάει τα λόγια του. Πάντα απευθυνόταν και απευθύνεται στο λαό με τη γλώσσα της αλήθειας και με το ένα και μοναδικό πρόσωπο που διαθέτει. Διαχωρίζει όσους από πραγματική αγανάκτηση βρίσκονται στο Σύνταγμα και τους εφιστά την προσοχή να μη γίνουν «εργαλείο» στα χέρια όσων επίσης βρίσκονται εκεί για να αναπτύξουν προβοκατόρικη και υπονομευτική για το κίνημα δράση. Αυτούς και τους αποκαλύπτει και τους καταγγέλλει.
Σε αντίθεση με τους κάθε είδους οπορτουνιστές, δε φοράει το πρωί την κομματική του μάσκα, την οποία αποχωρίζεται το βράδυ για να παραστήσει στο Σύνταγμα τον υπέρμαχο του «ακομμάτισμου» και του «ανεξάρτητου» κινήματος. Το ΚΚΕ είναι περήφανο για το «πρόσωπό» του. Μ' αυτό δίνει τις μάχες του πάντα και παντού.
Ας μην προκαλούν οι κύριοι του ΝΑΡ και του «Πριν». Πόσο μάλλον στον απόηχο μιας μεγάλης απεργίας, της οποίας την επιτυχία το ΚΚΕ σήκωσε στις πλάτες του. Δίνοντας μάχη εκεί όπου η αγανάκτηση πρέπει να μετουσιωθεί σε συνειδητή πράξη αντίστασης και πάλης, εκεί όπου αυτή η πράξη έχει τη μεγαλύτερη δυνατή αξία και πολλαπλασιαστική ισχύ και βάζει τα θεμέλια συγκρούσεων και ριζικών ανατροπών στο μέλλον: Στους χώρους δουλειάς. Και όχι παίζοντας παιχνίδια εκεί όπου η αγανάκτηση εκτονώνεται ανώδυνα για το σύστημα.
«Υπάρχουν προβοκάτορες που δημιουργούν τα επεισόδια; Δύσκολο να το πιστέψουμε ότι αστυνομικοί δέρνουν αστυνομικούς για να δουλέψουν υπερωριακά και πιο σκληρά τα ΜΑΤ. Σίγουρα θα υπάρχουν ανάμεσα στους διαδηλωτές αστυνομικοί με πολιτικά, για να κάνουν συλλήψεις ή ακόμη για να φακελώνουν τους ταραξίες. Κάποιοι πιάστηκαν από την καλά οργανωμένη περιφρούρηση του ΚΚΕ και δημοσιοποιήθηκαν οι ταυτότητές τους. Είναι απίθανο όμως ότι αυτή η τριακονταετής δράση των κουκουλοφόρων να οφείλεται σε μια καλά σχεδιασμένη επιχείρηση της Αστυνομίας για να αποκτήσει κακό όνομα η Αριστερά. Κατ' αρχήν δεν έχουμε τόσο αποτελεσματικές δημόσιες υπηρεσίες που να έχουν αναλάβει ένα έργο από το 1980 και να το συνεχίζουν με επιτυχία μέχρι το 2011. Επιπλέον, δεν είναι στη φύση των δημόσιων υπηρεσιών η στεγανότητα. Ολα διαρρέουν σε χρόνο μηδέν ή όσο αρκεί τουλάχιστον για το δελτίο των οκτώ. Επειδή δε υπάρχουν και πολλοί εσωτερικοί ανταγωνισμοί στην ΕΛ.ΑΣ., σίγουρα κάποιος θα κάρφωνε το σχέδιο. (...) Σ' αυτές τις κρίσιμες στιγμές κάποιοι παίζουν την επανάσταση στις πλάτες μιας χρεοκοπημένης χώρας. Δεν είναι άγια η ΕΛ.ΑΣ., αλλά η θεωρία ότι αστυνομικοί δέρνουν αστυνομικούς για να αμαυρωθούν οι αγώνες της Αριστεράς, είναι απλώς ανοησίες».
Τα παραπάνω γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης στην «Καθημερινή», σε μια προσπάθεια να αθωώσει το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του, να πείσει ότι δήθεν δεν υπάρχουν μηχανισμοί και παραμηχανισμοί στην υπηρεσία του συστήματος, ότι δεν υπάρχουν αστυνομικοί με κουκούλες στις διαδηλώσεις που να αναλαμβάνουν δράση για τη δημιουργία επεισοδίων, προκειμένου να χτυπηθούν οι λαϊκές κινητοποιήσεις, να τρομοκρατηθούν οι εργαζόμενοι, να καμφθεί το αγωνιστικό φρόνημα ενός λαού, που έχει προ πολλού χρεοκοπήσει και διεκδικεί τα δικαιώματά του.
Ας ρίξει μια ματιά ο αρθρογράφος στις καταγγελίες του ΚΚΕ, στα ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη», αλλά και σε άλλες εφημερίδες, (να του θυμίσουμε μόνο την υπόθεση της "ζαρντινιέρας" στη Θεσσαλονίκη), θα ανακαλύψει το ξεμπρόστιασμα πολλών αστυνομικών που «διεισδύουν» στις διαδηλώσεις, όχι μόνο για να «παρακολουθούν» και, δήθεν, να συλλαμβάνουν «ταραξίες», αλλά για να αναλαμβάνουν δράση στη δημιουργία των «επεισοδίων», που αξιοποιούν στη συνέχεια οι κατασταλτικοί μηχανισμοί με στολή για να χτυπήσουν με μανία, όχι τους κουκουλοφόρους, αλλά το λαό που διαδηλώνει. Ανοησίες είναι να προσπαθείς να αθωώσεις το αστικό κράτος και τις κατασταλτικές περικοκλάδες του, όταν όλο και μεγαλύτερο μέρος του λαού διαπιστώνει από την ίδια του την πείρα ότι τα παιχνίδια αυτά είναι στημένα για να χτυπηθεί το λαϊκό κίνημα. Και είναι ακόμα μεγαλύτερη ανοησία να προσπαθείς να τεκμηριώσεις αυτή την αθώωση, με αστειότητες περί «αποτελεσματικότητας» του κράτους και των δημοσίων οργανισμών. Οταν η αστική εξουσία θέλει να κάνει τη δουλειά της υπέρ των μονοπωλίων, την κάνει αποτελεσματικά. Αυτό αποδεικνύει και η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης στο ξεθεμέλιωμα όλων των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.
Και μόνον από την επιλογή της ημερομηνίας ψήφισης, καταλαβαίνουμε το ...περιεχόμενο. Ως γνωστόν και κατά πάγια πρακτική των κυβερνήσεων των τελευταίων 20 χρόνων, τα χειρότερα νομοσχέδια ψηφίζονται το κατακαλόκαιρο.
Αλλωστε, αυτό το κατανόησε πολύ καλά ο ελληνικός λαός από την ψήφιση του «μεσοπρόθεσμου» και τα μέτρα του, που άρχισαν ήδη να εφαρμόζονται και συνιστούν επιδρομή σε όλα τα επίπεδα.
Μόνο που αυτές οι μεθοδεύσεις δεν είναι παρά ...φτηνά κόλπα από την πλευρά της κυβέρνησης και δε θα αποφύγει αυτό που της αξίζει, δηλαδή την οργή (και το χειρότερο), τη συνειδητοποίηση του κόσμου για το τι συμβαίνει.
ΝΕΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΣΤΟΝ ορίζοντα που κυριαρχεί στην αρθρογραφία των γνωστών «παπαγάλων» της ΕΕ και της κυβέρνησης: Επιλεκτική χρεοκοπία!
Από άποψη ...τίτλου, πάντως, είναι το μόνο που είναι κοντά στην πραγματικότητα. Γιατί αυτό που επιχειρείται είναι σίγουρο πως αποτελεί «επιλεκτική χρεοκοπία». Επιλέγουν να χρεοκοπήσει ο λαός για να σωθούν οι τράπεζες, οι πολυεθνικές, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ψάχνουν εναγωνίως άκρη στην όλη ιστορία, ισορροπούν συμφέροντα, προσαρμόζουν τις διαδικασίες στις ανάγκες τους. Ολα λοιπόν είναι ρευστά εκτός από ένα: Οτι την κρίση θα την πληρώσουμε εμείς.
Οπότε το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε δεν είναι να προσπαθούμε να ...αναλύσουμε και να μαντέψουμε τα σχέδιά τους, αλλά να τα ανατρέψουμε, ακόμη κι αν δεν τα ξέρουμε.
Είναι απολύτως βέβαιο πως δε φτιάχνονται για το καλό μας και μόνον εμείς μπορούμε να σταματήσουμε τον κατήφορο.