ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στους δρόμους ο διάλογος

Πολλά και διάφορα είναι τα επιχειρήματα που επικαλούνται όσοι έχουν εκδηλώσει πρόθεση συμμετοχής στο διάλογο για την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Ανάμεσά τους και το ενδεχόμενο να αποσπαστεί μια μεγαλύτερη αναλογικότητα. Ορισμένοι, μάλιστα, μέμφονται το ΚΚΕ για την άρνησή του να πάρει μέρος στο διάλογο, ενώ ανέσυραν από τη μνήμη τους και το 1989, με την τότε πρόταση του ΠΑΣΟΚ για θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής. Ανάμεσά τους ο Κ. Σκανδαλίδης, αλλά και ο Δ. Τσοβόλας που δήλωσε χτες πως το ΚΚΕ «επαναλαμβάνει το λάθος του '89, στην ουσία δε θέλει την απλή αναλογική».

Βέβαια, οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζονται καλά μεταξύ τους όπως γνωρίζουν και τι είχε συμβεί το 1989. Και δεν αναφερόμαστε κυρίως στη δηλωμένη πρόθεση αρκετών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να καταψηφίσουν τότε την απλή αναλογική, γεγονός που τορπίλιζε την όποια προσπάθεια εν τη γενέσει της. Αναφερόμαστε, κυρίως, στον όρο πολιτικής υποταγής που έθετε το ΠΑΣΟΚ ως αντάλλαγμα. Τον όρο προγραμματικής συνεργασίας, δηλαδή ρυμούλκησης του τότε ενιαίου Συνασπισμού στο δικό του κυβερνητικό πρόγραμμα.

Η απλή αναλογική, ωστόσο, ως στοιχείο εκδημοκρατισμού, ως βήμα απαραίτητο προς την ισοτιμία της ψήφου, αποτελούσε και αποτελεί δικαίωμα και στόχο πάλης. Κι αν από τη μια πλευρά είναι τεράστιες οι ευθύνες όσων το αξιοποίησαν σαν «χαρτί» εκβιασμού άλλες τόσες θα ήταν οι ευθύνες όσων θα την παζάρευαν και θα τη διαπραγματεύονταν. Το ΚΚΕ στο ζήτημα των συνεργασιών υπήρξε πάντα ξεκάθαρο. Τονίζοντας πως η όποια συνεργασία δεν μπορεί να υπαγορεύεται από το εκλογικό σύστημα, αλλά καθορίζεται με βάση τις προγραμματικές θέσεις κάθε κόμματος. Αλίμονο, αν επιτραπεί η απλή αναλογική, ένα δίκαιο σύστημα, να αποτελέσει μέσο εκβιασμού και ρυμούλκησης μιας πολιτικής δύναμης από μια άλλη.

Από το 1989, βέβαια, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ δε διανοείται φυσικά να προτείνει απλή αναλογική. Αντ' αυτής προτείνει ένα καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα. Το αν αυτό θα είναι λιγότερο ή περισσότερο ληστρικό μικρή σημασία έχει. Πολύ περισσότερο, όταν η πρόταση αντανακλά την κυβερνητική επιδίωξη της παραπέρα θωράκισης του δικομματικού (ή διπολικού) συστήματος. Η διαπραγμάτευση στη βάση των προτεινόμενων από την κυβέρνηση αλλαγών αποδυναμώνει το αίτημα για απλή αναλογική. Η ζυγαριά που στήνεται, για να μετρηθεί το πόσο αναλογικότερος θα είναι ο νέος νόμος από τον προηγούμενο, θα έχει σίγουρα έναν χαμένο. Το αίτημα για απλή αναλογική.

Φυσικά και γι' αυτό καθεαυτό το διάλογο θα μπορούσαμε πολλά να πούμε. Ποιοι τον επιδιώκουν, για ποιες σκοπιμότητες. Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε και σε τι ωφελεί από τη στιγμή που δημόσιος διάλογος γύρω από το συγκεκριμένο θέμα διεξάγεται ήδη, καιρό τώρα. Το βασικό και κύριο είναι αν οι δυνάμεις που θέλουν απλή αναλογική, θα σηκώσουν ψηλά το μέτωπο της διεκδίκησής της, χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Το ΚΚΕ αυτό πράττει κι έτσι θα συνεχίσει, παλεύοντας για την απλή αναλογική και καλώντας το λαό να πράξει το ίδιο. Για το ΚΚΕ, η όποια «δημοκρατική ευαισθησία και θεσμική υποχρέωση», μεταφράζεται πρωτίστως σε διεκδίκηση του μόνου ικανού να εκφράσει ανόθευτη τη λαϊκή θέληση εκλογικού συστήματος. Γιατί, συν τοις άλλοις, έστω και στο επίπεδο των συμβολισμών, κάποια πράγματα καλό είναι να περιφρουρούνται και να μην ευτελίζονται σε πραμάτεια πολιτικών παζαριών.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Αγορά και λαϊκά συμφέροντα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αναγνωρίζουμε την αξία της οικονομίας της αγοράς, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και δημιουργικότητας. Δεν πιστεύουμε όμως στην ηγεμονία της αγοράς. Αρνούμαστε την απορρόφηση όλων των τομέων και των πτυχών της κοινωνικής ζωής από την οικονομία». Το απόσπασμα αυτό είναι από την πρόσφατη ομιλία του Κ. Σημίτη στο φεστιβάλ των Σοσιαλιστικών Νεολαιών στα Καμένα Βούρλα. Και το σημειώνουμε, γιατί την ίδια ουσιαστικά άποψη έχει και ο ΣΥΝ - με κάποιες επιπλέον φραστικές κοινωνικές αναφορές - αλλά και η ΝΔ - με κάποιες φραστικές διαφορές, περί γνήσιας απελευθέρωσης της αγοράς. Καμιά πολιτική δύναμη, είτε στην Ελλάδα είτε στον υπόλοιπο κόσμο, ακόμα και η πλέον νεοφιλελεύθερη, δεν αποδέχεται την ολοκληρωτική και απόλυτη υποταγή των πάντων στην αγορά. Αλλωστε, κάτι τέτοιο θα ήταν ουσιαστικά συνώνυμο με αυτοχειριασμό. Ολες οι πολιτικές δυνάμεις, από τις πλέον νεοφιλελεύθερες μέχρι τις λεγόμενες κεντροαριστερές, επιχειρούν να διαχειριστούν την οικονομία της αγοράς και, πρωτίστως, την εξυπηρέτηση των θεμελίων της, δηλαδή, των μεγάλων επιχειρήσεων. Και, βέβαια, μπορεί να υπάρχουν μεταξύ τους διαφορές, αλλά αυτές είναι τόσες και τέτοιου περιεχομένου, όσες έχουν σήμερα ο Μπερλουσκόνι και ο Μπλερ, με τον Σρέντερ και τον Σιράκ.

Ετσι κι αλλιώς, καμιά από τις προαναφερόμενες δυνάμεις δεν έχει στο κέντρο της πολιτικής της τα λαϊκά συμφέροντα. Στη θέση αυτή βρίσκεται στρογγυλοκαθισμένη «η αξία της οικονομίας της αγοράς».

Οσο ένας φραπέ...

Στο εξευτελιστικό ποσόν των 3,5 ευρώ ανά ζώο και με διετή καθυστέρηση, ορίστηκε, με απόφαση του υπουργού Γεωργίας Γ. Δρυ, η ενίσχυση που θα δοθεί στους κτηνοτρόφους για τις ζημιές που υπέστησαν το χρονικό διάστημα Νοέμβρης 2001 - Γενάρης 2002. Η ενίσχυση αφορά σε αιγοπρόβατα και, σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Γεωργίας, «καλύπτει απώλειες στην παραγωγή γάλακτος». Το ποσό αυτό το δικαιούνται οι κτηνοτρόφοι που ανήκουν σε περιοχές, οι οποίες υπέστησαν απώλειες στη γαλακτοπαραγωγή, της τάξης του 30%, ενώ για τις ορεινές και μειονεκτικές περιοχές, ο υπουργός δείχνει ...μεγαλύτερη ευαισθησία, κατεβάζοντας το όριο στο 20%. Ευτυχώς, δηλαδή, που είναι και προεκλογική περίοδος, γιατί διαφορετικά δε θα το 'χε σε τίποτα ο Γ. Δρυς να βάλει τους κτηνοτρόφους να πληρώσουν κιόλας για τις ζημιές που έπαθαν.

Βρήκε τη ... λύση

Τώρα, μάλιστα! Ολα τα προβλήματα των λαών της Βαλκανικής θα βρουν τώρα το δρόμο της λύσης τους... Ο νέος υπουργός Μακεδονίας - Θράκης, Χ. Καστανίδης, βασάνισε το μυαλό του και, τελικά, βρήκε το ...μαγικό κλειδί, τη θεσμοθέτηση του Βαλκάνιου Συνηγόρου του Πολίτη. Και επειδή το γοργόν και χάριν έχει, πρότεινε τη δημιουργία του νέου θεσμού στην προχτεσινή συνεδρίαση της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Κέντρου Διοίκησης του ΟΗΕ, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Δε γνωρίζουμε πώς υποδέχτηκαν την πρόταση τα υπόλοιπα μέλη της Συμβουλευτικής Επιτροπής και, επομένως, ποια θα είναι τελικά η τύχη της. Φανταζόμαστε, όμως, ότι ο υπουργός θα επιμείνει στην αποδοχή της. Αλλωστε, έτσι συμβαίνει συνήθως, οι ...μεγάλοι στόχοι και τα ...οράματα δε γίνονται αμέσως αποδεκτοί.

Και νέα μέτρα ο Σρέντερ

Νέο πακέτο αντεργατικών μέτρων ετοιμάζει ο καγκελάριος της Γερμανίας, Γκ. Σρέντερ, μετά τα ανακοινωθέντα ήδη μέτρα για τη μεταρρύθμιση του γερμανικού ασφαλιστικού συστήματος. Τούτη τη φορά, τα μέτρα αφορούν τον τομέα της Υγείας και περιέχουν δραστικές περικοπές των υγειονομικών παροχών, ακόμη και στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Για το σκοπό αυτό, η κυβέρνηση συμμαχίας των σοσιαλδημοκρατών και των «πρασίνων» ήρθε σε συμφωνία με τη χριστιανοδημοκρατική αντιπολίτευση και αφήνοντας κατά μέρος τα... όσα τους χωρίζουν, αποφάσισαν από κοινού, να περικόψουν από τις κοινωνικές δαπάνες 9,9 δισ. ευρώ το 2004 και άλλα 23,1 δισ. μέχρι το 2007. Ετσι, από το χρόνο που έρχεται, οι Γερμανοί εργαζόμενοι θα πρέπει να πληρώνουν όλο και περισσότερα για τις ίδιες με φέτος υπηρεσίες Υγείας, ενώ οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δε θα έχουν πλέον δωρεάν μια σειρά υπηρεσίες, όπως οι επισκέψεις σε κέντρα θαλασσοθεραπείας και χαλάρωσης.

Αν με όλ' αυτά σάς γεννήθηκε η απορία, εάν ο Σρέντερ είχε κάνει γνωστά τα σχέδια αυτά προεκλογικά στους Γερμανούς εργαζόμενους -οι εκλογές στη Γερμανία έγιναν το περασμένο φθινόπωρο- η απάντηση είναι όχι...

Τα ημιάνεργα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΣΧΕΔΟΝ 40 χιλιάδες θέσεις μερικής απασχόλησης! Μας το ανακοίνωσε περιχαρής ο Δημήτρης Ρέππας ως ...Εθνικό Σχέδιο ενάντια στην ανεργία για το 2003. Το πρόβλημα, δηλαδή, δεν είναι αν υπάρχουν άνεργοι, αλλά αν ...καταγράφονται ως άνεργοι.

Γιατί - όπως καταλαβαίνει ο καθένας - στην κατηγορία αυτή δε θα προσμετρούνται πλέον όσοι θα δουλεύουν 2-3 ώρες τη μέρα, με αντίστοιχα μειωμένη αμοιβή και, φυσικά, χωρίς πετσοκομμένη ασφάλιση - αν την έχουν κι αυτή...

Για να είμαστε βέβαια ακριβείς, αυτά που ανακοίνωσε ως «Εθνικό Σχέδιο για την Απασχόληση» είναι περίπου αυτά που ανακοίνωσε τις προάλλες ο Σκανδαλίδης ως «Νομοσχέδιο για τη Μερική Απασχόληση στο Δημόσιο» και λίγο - πολύ όσα θα ανακοινώσει το Σεπτέμβρη ο Σημίτης ως «Χάρτα για την Πραγματική Σύγκλιση» στη Θεσσαλονίκη.

Μάλιστα, οι εν λόγω ρυθμίσεις, εκτός από το να βολεύουν πρωθυπουργικές και υπουργικές εξαγγελίες, χρησιμεύουν και ως προεκλογικό εργαλείο, οπότε μπορούν να τις ανακοινώνουν και οι πράσινοι κομματάρχες σε πρωτεύουσα και περιφέρεια.

Ακριβώς όπως τις ανακοίνωναν ως υπόσχεση για το μέλλον στις τελευταίες δημοτικές εκλογές οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ (και του ΣΥΝ όπου βρίσκονταν). Αλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη συμβολή της «κεντροαριστεράς» σε όλα αυτά. Ολόκληρος Μπίστης βρίσκεται πλέον στο αρμόδιο υπουργείο.

ΟΙ ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΕΣ εταιρίες προστατεύουν τα συμφέροντα τους, οι ιδιοκτήτες βυτιοφόρων επίσης, και τα δικά μας συμφέροντα τα προστατεύει ο Ακης Τσοχατζόπουλος! Κάπως έτσι, μας τα παρουσιάζει τα πράγματα το υπουργείο Ανάπτυξης, με αφορμή την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο των καυσίμων.

Αραγε, να τα ακούει αυτά από καμιά μεριά ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, που - ως υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη - έλεγε ακριβώς τα ίδια και αυτοί που σήμερα τα εφαρμόζουν τον κατηγορούσαν για «άκρατο νεοφιλελευθερισμό»;

Γρηγοριάδης Κώστας