Το ένα τρίτο των παιδιών που βρίσκονται στην εφηβεία δεν έχουν κανονικό ύπνο κυρίως λόγω των σχολικών φορτωμάτων και των φροντιστηρίων, σύμφωνα με έρευνα που έγινε στην Αθήνα. Επίσης, όπως αναφέρθηκε χτες σε συνέντευξη Τύπου, τα τελευταία 100 χρόνια οι άνθρωποι έχασαν το 20% του ύπνου τους, καθώς μπήκαν οι διπλοβάρδιες και οι τριπλοβάρδιες εργασίας.
Οι πρόοδοι, δηλαδή, της επιστήμης, αντί να διασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων και ανάπτυξης της κοινωνίας, τους έχουν κάνει στην κυριολεξία να «χάσουν τον ύπνο τους». Και γι' αυτό δε φταίει η επιστημονική εξέλιξη αυτή καθεαυτή: Φταίει το γεγονός ότι βρίσκεται στα χέρια της πλουτοκρατίας και χρησιμοποιείται απ' τους κυρίαρχους ως μέσο εντεινόμενου ξεζουμίσματος των εργαζομένων και συνεχούς αύξησης των τεράστιων κερδών τους. Απόδειξη η Γαλλία, όπου το κεφάλαιο θέλει να έχει στη δούλεψή του τους νέους επιστήμονες για ένα κομμάτι ψωμί και να τους πετάει στο δρόμο χωρίς καμιά αποζημίωση.
Η ...επανάσταση στην οποία καλεί τους νέους ο Γ. Παπανδρέου, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και η ανάδειξή του στην κυβερνητική εξουσία, για να εφαρμόσει ουσιαστικά την ίδια πολιτική με αυτήν της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ. `Η, αν προτιμάτε, την ίδια ουσιαστικά πολιτική με αυτήν της γαλλικής κυβέρνησης του Ντε Βιλπέν.
Βέβαια, μάλλον, δεν ήταν τυχαία η διατύπωση που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Κάλεσε τους νέους να γίνουν «επαναστάτες με αιτία», σπεύδοντας, μάλιστα, να τους θέσει ως στόχο «την αναμόρφωση της χώρας». Αφησε έτσι να αιωρείται η υποψία πως οι Γάλλοι νέοι είναι «επαναστάτες χωρίς αιτία». Πόσο μάλλον, όταν το ξεσήκωμά τους αντιπαρατίθεται σε μια ανάλογη επιχείρηση «αναμόρφωσης», την οποία προωθεί η κυβέρνηση της Γαλλίας. Μια αναμόρφωση που δεν έχει ουσιαστικές διαφορές απ' αυτή που προώθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει η κυβέρνηση της ΝΔ και προτείνει κι ο Γ. Παπανδρέου για τη χώρα μας.
Αλλωστε, ο Γ. Παπανδρέου, ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (ΣΔ), γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα Γαλλίας, «αδελφό» κόμμα του ΠΑΣΟΚ και μέλος της ΣΔ, ζήτησε τελικά την απόσυρση του νόμου Ντε Βιλπέν - κάτω από το εύρος και το δυναμισμό της λαϊκής κατακραυγής - αλλά δεν προτείνει μια ουσιαστικά διαφορετική πολιτική. Το πολύ πολύ να υιοθετήσει κι αυτό τη διαβόητη πρόταση του Γ. Π., περί ανασφάλιστης εργασίας των νέων...
Πάντως, ανεξάρτητα από το «πώς», η ένταξη στην ΟΝΕ δικαίωσε την πλευρά των βιομηχάνων, τραπεζιτών και εφοπλιστών. Ολοι γνωρίζουν ότι τα επιχειρηματικά κέρδη αυξάνονται ακόμη περισσότερο τα τελευταία χρόνια.
Αντίθετα, η πλευρά των εργαζομένων «πληρώνει» τα σπασμένα της ΟΝΕ. Μόνο τι έγινε με την αντικατάσταση της δραχμής απ' το ευρώ να θυμηθείτε, φτάνει και περισσεύει. Και να σκεφθείτε ότι αυτό είναι η κορυφή του παγόβουνου και μόνο...
Και κάτι ακόμη: Ο ελληνικός λαός δε ρωτήθηκε για όλα αυτά, ούτε και του είπαν την αλήθεια οι κάθε λογής οπαδοί του δήθεν ευρωμονόδρομου. Οπως την κρύβουν και σήμερα, με τους ανούσιους καυγάδες για το «πώς»...
ΔΕ ΔΟΘΗΚΕ ΜΑΧΗ στην Ευρωπαϊκή Ενωση για τα «αγροτικά» κονδύλια από την κυβέρνηση, διατυμπάνιζε προχτές, σε περιοδεία του στην Αιτωλοακαρνανία, ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο,τι ακριβώς έλεγε, δηλαδή, πριν από μερικά χρόνια ο Κ. Καραμανλής από το ίδιο ίσως βήμα.
Από τότε μέχρι σήμερα, όμως, η Ευρωπαϊκή Ενωση συνέχισε τη δική της μάχη εναντίον των Ελλήνων μικρομεσαίων αγροτών με συμμάχους και τις δύο ελληνικές κυβερνήσεις. Γι' αυτό και οι καπνοπαραγωγοί στην Αιτωλοακαρνανία πάνε από το κακό στο χειρότερο.
ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΣΜΟ την ...επέτειο από την εισβολή τους στο Ιράκ οι Αμερικανοί, με τον πρόεδρό τους να δηλώνει πως «οι επόμενες γενιές των Ιρακινών θα ζήσουν σε ένα καλύτερο Ιράκ».
Μόνο, που, έτσι όπως το πάνε οι ΗΠΑ, το ερώτημα δεν είναι αν θα υπάρξει «ένα καλύτερο Ιράκ» (με αυτούς, άλλωστε, δεν είναι δυνατόν), αλλά το αν θα υπάρξουν «επόμενες γενιές» στην πολύπαθη αυτή χώρα...
(Γ. Παπανδρέου, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, από την προεκλογική ομιλία στο Λαύριο, 20/1/2004).
«Πρέπει λοιπόν να σκεφθούμε κίνητρα, όπως είχε άλλωστε πει και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προεκλογικά, να σκεφθούμε με τι μηχανισμούς, τι είδους κίνητρα πρέπει να δώσουμε ώστε να μπορέσουν οι νέοι να ενταχθούν στην αγορά εργασίας μια ώρα αρχύτερα».
(Οδ. Κυριακόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ, από τη συνέντευξη στη «ΝΕΤ 105,8», 17/3/2006, μια μέρα μετά την πρόταση για εφαρμογή του «γαλλικού μοντέλου» απολύσεων των νέων).