Με ένα υβρεολόγιο βγαλμένο από τα συρτάρια της CIA o αρχηγός των εν Ελλάδι νεοναζί Μιχαλολιάκος καταφέρεται εναντίον του σοσιαλισμού. Γράφει σε φασιστικό ιστολόγιο: «Το 1968 μια μεγάλη ανθρωποσφαγή έγινε στην Πράγα. Οι Σοβιετικοί αντάξιοι διάδοχοι του σφαγέα Στάλιν, εισέβαλαν στην χώρα, που ήθελε την ανεξαρτησία της και την ελευθερία της και κάτω από τις ερπύστριες των τεθωρακισμένων τους έλιωσαν έναν ολόκληρο λαό». Τσεχοσλοβακία και Πολωνία «αυτές τις δύο χώρες για χάρη των οποίων δήθεν Αμερική, Γαλλία και Αγγλία έφθασαν στον πόλεμο, μετά την νίκη τους τις εγκατέλειψαν σκλάβες στο σοβιετικό αφέντη» κ.ά. Τίποτε καλύτερο δεν αναμενόταν από τους νεοναζί υπηρέτες του καπιταλισμού. Γέννημα και θρέμμα του είναι, θα τον υποστηρίξουν. Με άτιμη προπαγάνδα, πρωτόγονο αντικομμουνισμό ή και συγκεκριμένα μέτρα κόντρα στα λαϊκά συμφέροντα: Τα 18 ευρώ μεροκάματο δίχως ασφάλιση που επιφυλάσσουν για όσους άνεργους ψαρέψουν στα δουλεμπορικά γραφεία που έστησαν για να προμηθεύουν με φτηνό δίχως δικαιώματα προσωπικό τη μεγαλοεργοδοσία. Τις επιθέσεις κατά μαθητών και εργατών που προπαγανδίζουν απεργίες προκηρυγμένες ενάντια στα μέτρα συγκυβέρνησης - ΕΕ. Τη στοχοποίηση πρωτοπόρων ναυτεργατών. Τις επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές που ζητούν στη Βουλή για εφοπλιστές, φαρμακοβιομήχανους, μεγαλοξενοδόχους. Τον ορυκτό πλούτο της χώρας που τάζουν σε κάθε ιμπεριαλιστή. Ακόμα και τις βραχονησίδες που ήθελαν μαζί με τη συγκυβέρνηση να βγάλουν στο σφυρί δίνοντάς τες σε μεγαλοεπιχειρηματίες, πριν κάνουν πίσω λόγω της λαϊκής κατακραυγής.

Αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης ώστε να αντιμετωπιστεί η ανεργία και να παρέχει «τις σωστές δεξιότητες για το σημερινό κόσμο» συζητούν μεταξύ άλλων οι υπουργοί Παιδείας της ΕΕ στη σύνοδό τους. Η εκπαίδευση, η απασχόληση, το μέλλον των νέων παιδιών δεν απασχολεί μόνο τους ίδιους και τις οικογένειές τους αλλά είναι αφορμή για την ΕΕ να χτυπήσει, με το πρόσχημα της κρίσης, ακόμα περισσότερο το δικαίωμα στη μόρφωση. Σύμφωνα με την ατζέντα τους, η «διέξοδος» που προκρίνουν οι υπουργοί της ΕΕ είναι οι γνωστές συνταγές: «Επενδύσεις» όπου υπάρχουν «ευκαιρίες» (βλ. όσα μπορεί να μαζέψει από ιδιώτες κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα είτε πρόκειται για Νηπιαγωγείο είτε για Πανεπιστήμιο). Αντιμετωπίζοντας την «πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου», χωρίς όμως να εξασφαλίζεται ολόπλευρη μόρφωση αλλά κατάρτιση για να αντλούν δεξιότητες προς κατανάλωση οι επιχειρήσεις. «Επιχειρηματικότητα και απασχολησιμότητα» δηλαδή συνειδήσεις και συμπεριφορές που θα υπακούν στους νόμους του κέρδους του εργοδότη. Και βέβαια, «βελτιώνοντας τη σύνδεση εκπαίδευσης και αγοράς», με την αγορά βέβαια σε ρόλο ρυθμιστή του πώς, πόσο και για ποιο σκοπό θα εκπαιδεύονται οι μελλοντικοί απασχολήσιμοί της.

Σε μία περίοδο που στον ένα ή τον άλλο βαθμό στις χώρες μέλη της τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών στενάζουν, συζητά πώς θα τους χρησιμοποιήσει για να προάγει την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων. Αυτή είναι η ΕΕ και ο στόχος της και τον μοιράζονται και όσοι περήφανα δηλώνουν κομμάτι της, αξιώνοντας από το λαό να περιμένει από αυτή τη «σωτηρία» του.