Αυτό ακριβώς κάνει και ο Τόμσεν του ΔΝΤ, ο οποίος σχεδόν διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για τις ...«αδικίες», λέει, που υπάρχουν στην ελληνική οικονομία. Το κακό είναι ότι δε μένει στα γενικά. Κατονομάζει και τομείς όπου αυτή η «αδικία» είναι πιο έντονη, όπως για παράδειγμα η ...φοροδιαφυγή. Και με τον πλέον προκλητικό τρόπο αναφέρει ότι όσο δεν χτυπιέται η φοροδιαφυγή, αναγκαστικά θα υπάρχουν πρόσθετες επιβαρύνσεις για τους εργαζόμενους.
Αν προσπαθήσει κάποιος, με βάση την κοινή λογική να παρακολουθήσει τα όσα λέει ο Τόμσεν - και ο κάθε Τόμσεν - είναι απόλυτα βέβαιο ότι δε θα βγάλει συμπέρασμα. Πρώτον επειδή η διαστροφή, που υπάρχει στα μυαλά όλων εκείνων που τυφλά υπηρετούν το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του, τους έχει οδηγήσει να τα βλέπουν όλα ανάποδα. Δεύτερον, επειδή με βάση τη δική τους αντίληψη, τα πάντα θα πρέπει να υποτάσσονται στην κερδοφορία του κεφαλαίου και την επιχειρηματική αποτελεσματικότητα.
Στη λογική, λοιπόν, του ΔΝΤ και των ανθρώπων του, δεν είναι φοροδιαφυγή η μη πληρωμή φόρων από το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Δεν είναι φοροδιαφυγή τα παραθυράκια που μετέρχονται οι πολυεθνικές για να μην πληρώνουν φόρους. Δεν είναι φοροδιαφυγή οι φορολογικές εκπτώσεις που δίνονται στο όνομα των επενδύσεων. Φοροδιαφυγή γι' αυτούς είναι ότι κάποια καντίνα πουλάει τα αναψυκτικά χωρίς να κόβει απόδειξη, ότι ο πλανόδιος της οδού Αθηνάς δε διαθέτει ταμειακή μηχανή, ή ότι ο κουρέας αποφεύγει την έκδοση αποδείξεων.
Αν βάλεις κάτω τους αριθμούς, βλέπεις ότι με την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου χάνονται φόροι δισεκατομμυρίων, ενώ από την όποια παραβατικότητα των φτωχοπροδρόμων που κάνουν εμπόριο του δρόμου, οι απώλειες είναι πενταροδεκάρες. Ωστόσο για το κράτος - πολύ περισσότερο για τη λογική - των αστών, στο στόχαστρο μπαίνει εκείνος του οποίου θεωρείται περιττή η ίδια του η ...παρουσία. Με άλλα λόγια, θα συνεχιστεί η στήριξη των «νομίμων» φοροφυγάδων, πολύ περισσότερο που το στρώμα των αυτοαπασχολουμένων στην πλειοψηφία του, είναι περιττό, για τους καπιταλιστές.
Στιγμή δεν έχασε το μεγάλο κεφάλαιο και τα μαντρόσκυλά του οι χρυσαυγίτες να βάλλουν εναντίον του νέου ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα. Εναντίον του Κόμματος, συνολικά εναντίον του ταξικού εργατικού κινήματος. Γράφουν οι φασίστες σε ανάρτηση στην ιστοσελίδα τους, αναπαράγοντας κατά γράμμα όλη την μπόχα του αστικού Τύπου, πιάνοντας το νήμα κατευθείαν από κέντρα και παράκεντρα μεγαλοεπιχειρηματιών, πρεσβειών, μυστικών υπηρεσιών κ.ά. κατά του ΚΚΕ: «Αλλαξε, λοιπόν, η ηγεσία του "κόμματος" μετά το συνέδριο, γύρω από το οποίο τόσες συζητήσεις είχαν γίνει και είχαν βγει μάλιστα και τα μαχαίρια ανάμεσα σε "αντιφρονούντες και "κομματικούς". Βέβαια, για τους Ελληνες δεν αλλάζει τίποτε, αφού το "κόμμα" παραμένει σταθερά ένας ακόμα πόλος ανθελληνισμού και προδοσίας, τον οποίο σιγά - σιγά αποβάλλει ο Ελληνικός Λαός από την πολιτική του ζωή. Ας δούμε, όμως, ποιος είναι ο νέος προϊστάμενος του Περισσού, ώστε να μπορέσουμε να ιχνηλατήσουμε την πορεία του "κόμματος" στο εγγύς μέλλον, γιατί απώτερο δεν έχει και πολύ (...) το άλλοτε λαλίστατο ΠΑΜΕ δεν έκανε ούτε μία γραφική πορεία (...) τα παραπάνω σηματοδοτούν μία επικοινωνιακή και όχι ουσιαστική στροφή του Περισσού, ώστε να περισωθεί το πολιτικό ψοφίμι που ακούει στο όνομα "ΚΚΕ" (...) το "κόμμα" ήταν, είναι και θα είναι και επί Κουτσούμπα ένας από τους βασικούς εχθρούς του Ελληνισμού».
Χολεριασμένοι και χυδαίοι, οι θαυμαστές και αγιογράφοι του Χίτλερ, τραμπούκοι που χαιρετούν φασιστικά και πουλάνε εθνικοφροσύνη, έχουν το θράσος να πιάνουν στο στόμα τους τους κομμουνιστές, τους μπροστάρηδες του λαού που θυσιάστηκαν κατά χιλιάδες για πατρίδα και ελευθερία. Ονειρεύονται «τέλος πορείας» για το ΚΚΕ, καταπώς βολεύει τα αφεντικά τους, ώστε ανεμπόδιστοι οι χιτλερίσκοι να στέλνουν στο μεγάλο κεφάλαιο εργάτες με 18 ευρώ μεροκάματο δίχως ένσημο κι ασφάλιση, να ξεπουλήσουν στα μονοπώλια τον πλούτο του τόπου. Μόνο που ο λαός και μνήμη έχει, και γνώση και θέληση, βάζει στην άκρη τα φασιστοειδή, τα στέλνει στον απόπατο της Ιστορίας μαζί με το σύστημα που τα γέννησε και τα θρέφει.
Η πρωτοβουλία «Νεολαία σε Κίνηση» αποτελεί μέρος της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» και στοχεύει στην αύξηση της «απασχολησιμότητας» των νέων. Ανάμεσα σε άλλα, περιφέρεται σαν περιοδεύων θίασος σε ευρωπαϊκές πόλεις και διαφημίζει τα προγράμματα εκπαιδευτικής και εργασιακής κινητικότητας, διά βίου μάθησης και κατάρτισης. Ετσι, μπορεί τα ποσοστά ανεργίας στους νέους να σημειώνουν διαρκή και θεαματική άνοδο, η νεολαία όμως μπαίνει σε «κίνηση» μόνο στο ρυθμό και στην τροχιά που ορίζει η ανάγκη του κεφαλαίου για φθηνό, ευέλικτο, εύκολα προσαρμόσιμο στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων, εργατικό δυναμικό...