ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 13 Απρίλη 2007
Σελ. /28
Εικόνες από το μέλλον

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εικόνες από το μέλλον της χώρας μας, από το μέλλον της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, βλέπουν όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις γύρω από το μεγάλο σκάνδαλο με τα φοιτητικά δάνεια που έχει ξεσπάσει στην πολιτεία της Νέας Υόρκης των ΗΠΑ. Μέχρι στιγμής έχει αποκαλυφθεί ότι εμπλέκονται έξι πανεπιστήμια, των οποίων οι «Υπηρεσίες Οικονομικής Υποστήριξης Φοιτητών» είχαν κάνει ειδικές συμφωνίες με πιστωτικά ιδρύματα, τροφοδοτώντας τα με φοιτητές - πελάτες. Αποτέλεσμα να θησαυρίζουν τόσο τα πανεπιστήμια όσο και οι πιστωτές, σε βάρος των φοιτητών που πλήρωναν υπέρογκα δάνεια έχοντας εμπιστοσύνη στο πανεπιστήμιο που τους τα υπέδειξε!

Τα παραπάνω αποτελούν αποστομωτική απάντηση στην προπαγάνδα της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ ότι δήθεν θα μπει «τάξη» στα πανεπιστήμια με τις αναδιαρθρώσεις και ότι τάχα θα ενισχυθεί το δημόσιο πανεπιστήμιο που απευθύνεται στους οικονομικά ασθενέστερους φοιτητές... Οταν τα πανεπιστήμια σπρώχνονται να λειτουργήσουν με τους νόμους της αγοράς, ούτε τάξη μπαίνει (βασιλεύει η αταξία του ανταγωνισμού, της «κονόμας» και της «ρεμούλας»), ούτε ωφελούνται οι φοιτητές. Αντίθετα, οι φοιτητές και, γενικότερα, ο λαός θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι.

«Ο φερετζές της έλειπε»...

Ο Οργανισμός Νεολαίας και Αθλησης (ΟΝΑ) του Δήμου της Αθήνας διοργανώνει «αθλητικούς αγώνες επιχειρήσεων»! Αυτό είναι! Ολα τα προβλήματα άθλησης στο δήμο έχουν λυθεί και ο ΟΝΑ αποφάσισε να ασχοληθεί με «Europe Corporate Games», όπως είναι το όνομά τους.

Σε αυτούς θα συμμετέχουν οι εργαζόμενοι των σημαντικότερων επιχειρήσεων της χώρας, καθώς και μεγάλες αθλητικές «αποστολές», «μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών από το εξωτερικό», όπως αναφέρεται σε σχετικό δελτίο Τύπου. Ανάμεσα στους «υποστηρικτές» αυτής της ...δράσης θα είναι το ΕΒΕΑ και η «Aegean Airlines». Φυσικά, από αυτή την ενέργεια δε θα μπορούσε να λείπει και ο «εθελοντισμός». Ετσι, εθελοντές υπάλληλοι των εταιρειών αυτών θα ...«στηθούν στις πλατείες της Αθήνας ενημερώνοντας τους εργαζόμενους για τις κύριες αιτίες της παχυσαρκίας»! Δηλαδή, με άλλα λόγια, «όλα τα 'χε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε»...

Οι διευκρινίσεις της «εταιρείας»...

Απαντώντας σε σχόλιο της εφημερίδας μας, ο ΟΕΚ σπεύδει με επιστολή του να διαχωρίσει τη θέση του από τις τράπεζες στην υπόθεση του Γιάννη Σταματάκη, πατέρα έξι παιδιών, ο οποίος, εξαιτίας χρεών για δάνειο που πήρε πριν από 20 χρόνια από τον Οργανισμό κινδυνεύει να μείνει σήμερα στο δρόμο, αφού το σπίτι του βγαίνει σε πλειστηριασμό. Το θέμα έφερε με Ερώτηση και στη Βουλή το ΚΚΕ, απαιτώντας από την κυβέρνηση να παρέμβει ώστε να σταματήσει άμεσα η διαδικασία πλειστηριασμού από τη ΔΟΥ και να ρυθμιστεί το θέμα με τέτοιο τρόπο ώστε η 8μελής οικογένεια να μείνει στο σπίτι της.

Ο ΟΕΚ στην επιστολή του ισχυρίζεται ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δικαιούχου αφορούν το 50% του δανείου που πήρε από την Εθνική Τράπεζα (το άλλο 50% του ποσού δόθηκε άτοκα από τον ΟΕΚ και συνολικά η αποπληρωμή προβλεπόταν σε 25 χρόνια). Η τράπεζα κατέφυγε στο Δημόσιο Ταμείο, πληρώθηκε τις ληξιπρόθεσμες οφειλές σε ομόλογα και πλέον οι απαιτήσεις γι' αυτές πέρασαν στο υπουργείο Οικονομικών, το οποίο τώρα, μέσω της αρμόδιας ΔΟΥ προχωράει στον πλειστηριασμό. Κατά συνέπεια, ο ΟΕΚ ισχυρίζεται ότι αδυνατεί να παρέμβει, πέρα από το να αναλάβει μέσω του προγράμματος του Κεφαλαίου Αλληλεγγύης τις οφειλές του Γ. Σταματάκη για ένα χρόνο.

... και η ουσία της υπόθεσης

Στο τυπικό της υπόθεσης, είναι φανερό ότι σαν «εταιρεία» -όπως δηλαδή λειτουργεί εδώ και χρόνια- ο ΟΕΚ, δεν έχει εμπλοκή στον πλειστηριασμό. Δεν ήταν ωστόσο αυτό το οποίο αναδεικνυόταν στο σχόλιο. Αντίθετα, αυτό που στηλιτευόταν ήταν η λειτουργία του ΟΕΚ, με ευθύνη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, σαν υπάλληλου που βρίσκει πελατεία στις τράπεζες, θριαμβολογώντας μάλιστα μαζί με την κυβέρνηση ότι εξασφαλίζει για τους δικαιούχους χαμηλότοκα τραπεζικά δάνεια, όπως στην πρόσφατη περίπτωση της Αγροτικής Τράπεζας. Για να μην αναφερθεί κανείς στο ρόλο του ως μεσίτη, που εμπορεύεται οικόπεδα και ακίνητα για να κερδίζουν μεγαλοκατασκευαστές και άλλοι μεγαλοσχήμονες της αγοράς.

Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα με τον ΟΕΚ και είναι πρόβλημα πολιτικό. Σ' αυτό το περιβάλλον αναπτύσσονται και τα προβλήματα των δικαιούχων, όπως ο συγκεκριμένος πολύτεκνος, ο οποίος έπεσε στα δίχτυα των τραπεζών, όταν θα έπρεπε να απολαμβάνει τα προνόμια ενός ΟΕΚ που θα ασκούσε πραγματική κοινωνική πολιτική, προς όφελος των εργαζομένων. Από εδώ προκύπτει και η ανάγκη που αναδεικνύει η Ομοσπονδία Οικοδόμων, να παλέψουν οι εργαζόμενοι για έναν Οργανισμό που δε θα είναι παραμάγαζο της εκάστοτε κυβέρνησης. Οπου την πλειοψηφία στη Διοίκηση θα την έχουν πραγματικοί εκπρόσωποι των εργαζομένων. Τα δάνεια για απόκτηση κατοικίας θα είναι από τα ίδια κεφάλαια του Οργανισμού και όχι από τράπεζες και θα πολλαπλασιάσει το κατασκευαστικό πρόγραμμα, ώστε οι δικαιούχοι να αποκτήσουν καλή και φθηνή κατοικία.


Οι σύμβουλοι...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«H ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ δεν είναι σύμβουλος επενδύσεων των Ταμείων»! Τα θέλει και τα λέει άραγε κάτι τέτοια ο Γιώργος Αλογοσκούφης ή μήπως η υπόθεση με τα ομόλογα, τους έχει κάνει να τα χάσουν λίγο και να μην ξέρουν τι λένε;

Γιατί η κυβέρνηση μπορεί να μην είναι «σύμβουλος», διορίζει όμως τις διοικήσεις των Ταμείων, κατέχει την απόλυτη πλειοψηφία στα διοικητικά τους συμβούλια και φυσικά δίνει τις κεντρικές κατευθύνσεις για την «αξιοποίηση» των αποθεματικών τους.

'Η μήπως θεωρούν πως δε γνωρίζουμε ποιοι αποτελούν τις διοικήσεις των Ταμείων; Οπως και επί ΠΑΣΟΚ έτσι και επί Νέας Δημοκρατίας, ολόκληρος ο κομματικός τους μηχανισμός έγιναν μέλη των ΔΣ. Για το... καλό των ασφαλισμένων πάντα.

Εκτός αν περιμένουν να... εντυπωσιαστούμε από το γεγονός ότι συνέστησαν μία επιτροπή ειδικών για τον έλεγχο των Ταμείων! Και μόνο που ακούμε για επιτροπές (κυβερνητικά ελεγχόμενες πάντα) καταλαβαίνουμε το κουκούλωμα που ετοιμάζεται...

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΛΟ χαμό λοιπόν έχουμε και τη λεγόμενη αξιωματική αντιπολίτευση να δηλώνει ότι είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να «διαχειριστεί με αξιοπιστία το Ασφαλιστικό», γενικότερα δηλαδή το θέμα της Ασφάλισης και όχι μόνο των αποθεματικών.

Τώρα, για ποιον λόγο το κόμμα που ως κυβέρνηση προσπάθησε να εφαρμόσει τον περίφημο νόμο Γιαννίτση, πρέπει να μας εμπνέει εμπιστοσύνη για τους χειρισμούς που «θα» κάνει στην Κοινωνική Ασφάλιση, μόνο στη Χαριλάου Τρικούπη το ξέρουν.

Οσο για τις αρχές που προσεγγίζουν το όλο θέμα, τις βλέπουμε ακόμη και σήμερα στις διακηρύξεις τους. Δεν μπαίνουν στον κόπο να τις κρύψουν, ίσως γιατί παρακολουθούν τις εξελίξεις και... οι Βρυξέλλες.

Η γνωστή λογική της «ανταποδοτικότητας» και της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, που οδηγεί μόνον σε ένα δρόμο: Μείωση συντάξεων, αύξηση ορίων συνταξιοδότησης και, φυσικά, ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο φαύλος κύκλος της υπερχρέωσης

Στην αστική οικονομική ειδησεογραφία, όταν γίνεται αναφορά στη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, χρησιμοποιούν τον όρο του «αλληλοτροφοδοτούμενου χρέους» ή τη φράση «του φαύλου κύκλου των ελλειμμάτων, του χρέους και του δανεισμού». Τι ακριβώς θέλουν να πουν με τη χρησιμοποίηση των συγκεκριμένων φράσεων οι καλοί μας δημοσιογράφοι ή οι οικονομικοί αναλυτές; Οτι, παρά το μεγάλο ύψος του δημόσιου χρέους της χώρας, η κάθε κυβέρνηση, ακολουθεί ...επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, η οποία οδηγεί σε διεύρυνση των ελλειμμάτων και άρα στην αύξηση του δημόσιου χρέους. Οπότε εξαναγκάζεται να προσφύγει σε νέο δανεισμό για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Ο νέος δανεισμός προκαλεί νέα ελλείμματα, για την κάλυψη των οποίων η κυβέρνηση συνάπτει νέα δάνεια και ούτω καθεξής... Και ποια είναι η ίαση, η θεραπεία για να σπάσει ο φαύλος αυτός κύκλος; Οι σκληρές, έως και αιματηρές πολιτικές λιτότητας.

Εδώ όμως και μια δεκαπενταετία περίπου, έχει δημιουργηθεί ένας άλλος «φαύλος κύκλος», ο οποίος περνάει σχεδόν απαρατήρητος από τους καλούς μας αναλυτές. Εχουμε κατά νου τα ελλείμματα που δημιουργούνται στους προϋπολογισμούς των νοικοκυριών - κυρίως εξαιτίας της σύνθλιψης της αγοραστικής ικανότητας των μισθών και συντάξεων - και της «αναγκαστικής» προσφυγής των εργαζομένων στον τραπεζικό δανεισμό. Εχουμε και εδώ την περίπτωση του αλληλοτροφοδοτούμενου κύκλου, δεδομένου ότι κάθε χρόνο οι τιμές «τρέχουν» γρηγορότερα από τους μισθούς, οπότε το διάφορο σπεύδουν να το καλύψουν οι τράπεζες.

Για την ακρίβεια, η αστική ειδησεογραφία προβαίνει σε εκτενή παρουσίαση του φαινομένου της «υπερχρέωσης» των νοικοκυριών, αλλά αρνείται πεισματικά να προτείνει λύσεις εξόδου από τη ...φαύλη αυτή κατάσταση. Και φυσικά, η λύση δεν είναι άλλη παρά η εξής μία. Ουσιαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων, ώστε οι εργαζόμενοι να μην εξαναγκάζονται να καταφεύγουν στις ληστρικές τράπεζες, για να καλύπτουν τις τρύπες των οικογενειακών τους προϋπολογισμών. Πάει, όμως, πολύ να ζητάμε από τους οικονομικούς αναλυτές της αστικής τάξης να προτείνουν μέτρα περιορισμού της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Τα μηνύματα που έρχονται από το μέτωπο αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά. Τα συνολικά χρέη των νοικοκυριών προς τις τράπεζες, το Γενάρη του 2007 ανήλθαν στα 87 δισ. ευρώ (κοντά στα 30 τρισ. δρχ.)! και αντιστοιχούν στο 44,5% του ΑΕΠ της χώρας. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι, ότι, με τα σημερινά δεδομένα, δε φαίνεται να υπάρχει λύση διεξόδου από την επικίνδυνη αυτή κατάσταση. Οπως προκύπτει και από το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης - που κατέθεσε η κυβέρνηση της ΝΔ στην ΕΕ - οι πολιτικές λιτότητας θα συνεχιστούν. Με άλλα λόγια, οι ασκούμενες εισοδηματικές πολιτικές, θα συνεχίζουν να δημιουργούν τρύπες στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, κάτι που σημαίνει ότι η ομηρία και το αλυσόδεμα των εκατομμυρίων «πελατών» στις τράπεζες, θα συνεχιστεί με επαχθέστερους μάλιστα όρους (βλέπε αυξήσεις των επιτοκίων).

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι εργαζόμενοι καλούνται να κάνουν δύο πράγματα: Αμεσα να απαιτήσουν αυξήσεις μισθών, ώστε να καλύπτουν στοιχειωδώς τις οικονομικές τους απαιτήσεις. Αλλά δε φτάνει αυτό. Χρειάζεται να ανατρέψουν το φαύλο πολιτικό οικοδόμημα του δικομματισμού - να ανατρέψουν δηλαδή τους σημερινούς αρνητικούς πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων - ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τη λαϊκή εξουσία για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ