Γρηγοριάδης Κώστας

Αθεράπευτοι οδοιπόροι του οπορτουνισμού, τα στελέχη του ΣΥΝ, και αυτό αφορά τόσο τους «δεξιούς», όσο και τους «αριστερούς» του χώρου. Οι οποίοι, ή δεν έχουν καταλάβει σε ποιους και σε τι απευθύνονται, ή - και αυτό είναι το πιο σωστό - λειτουργούν ως κόμμα της καπιταλιστικής διαχείρισης και υποβάλλουν προτάσεις, με σκοπό να αντιμετωπιστούν οι όποιες αρρυθμίες του συστήματος.

Το βασικό οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα που αναδεικνύεται τα τελευταία 20 χρόνια, δεν είναι πρόβλημα διαχειριστικό, όπως υποστηρίζει ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με την υποβολή προτάσεων που αποβλέπουν στην εύρυθμη λειτουργία του συστήματος. Αυτό που διακρίνει την πορεία του ελληνικού καπιταλισμού τις δύο τελευταίες δεκαετίες, είναι σφοδρή επίθεση της αστικής τάξης και των κομμάτων της, σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων. Και δεν είναι φαινόμενο μόνο του καπιταλισμού στην Ελλάδα, αλλά του καπιταλισμού διεθνώς, ως κοινωνικοοικονομικού συστήματος. Δεν αποσκοπούν, δηλαδή, σε μια πιο αποτελεσματική διαχείριση του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, αλλά στην αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Και ανάλογα με την σκοπιά που κάθε κόμμα βλέπει την κίνηση της κοινωνίας, είτε αναζητά λύσεις στα πλαίσια της ταξικής πάλης, είτε καταλήγει σε θλιβερό συμβουλάτορα της αστικής πολιτικής εξουσίας.

Αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε χτες με τον Συνήγορο του Πολίτη, Γ. Καμίνη, ο οποίος αμέσως μετά δήλωσε μεταξύ άλλων: «Τίθεται ένα γενικότερο ζήτημα προστασίας δικαιωμάτων, το οποίο είναι στενά συνδεδεμένο με το θέμα των συναθροίσεων. Πρέπει να θυμίσω ότι στο άρθρο 11 του Συντάγματος προβλέπονται οι προϋποθέσεις, υπό τις οποίες ασκείται ελεύθερα το δικαίωμα της συνάθροισης, προβλέπεται και η ψήφιση ενός νόμου. Δυστυχώς η δημοκρατική πολιτεία, ακόμα μετά από 35 χρόνια ισχύος του Συντάγματος, δεν έχει κατορθώσει να ψηφίσει ένα νόμο για τις διαδηλώσεις, που θα προστατεύει τα δικαιώματα όλων. Και των ανθρώπων οι οποίοι δημόσια διαδηλώνουν τις πεποιθήσεις τους αλλά και αυτών των υπολοίπων, των οποίων ενδεχομένως να κινδυνεύει η ιδιοκτησία, οι επιχειρήσεις τους»...

Δίκη προθέσεων του κ. Καμίνη δεν κάνουμε. Με αφορμή όμως τη δήλωση αυτή έχει αξία να υπενθυμίσουμε τις προθέσεις των εκάστοτε κυβερνώντων για το ζήτημα των «συναθροίσεων» και των διαδηλώσεων. Κι αυτές ήταν στην κατεύθυνση της παραπέρα περιστολής δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, στην κατεύθυνση χτυπήματος του κινήματος και περιορισμού των κινητοποιήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν ο σημερινός υπουργός Προστασίας του Πολίτη που στην προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε έτοιμο το σχετικό νομοσχέδιο χωρίς να προλάβει ποτέ να το καταθέσει. Οταν, λοιπόν, ανακινείται μια τέτοια συζήτηση είναι βέβαιο ότι λειτουργεί υποστηρικτικά σε υπαρκτούς από καιρό σχεδιασμούς σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Πολύ δε περισσότερο που με μια κυβέρνηση η οποία πολιτικά εκπροσωπεί και εκφράζει την άρχουσα τάξη και τα συμφέροντά της, είναι τουλάχιστον αφέλεια να περιμένει κανείς ένα νόμο που θα υποβοηθά το δικαίωμα στην απεργία και στη διαδήλωση εναντίον της αντεργατικής της πολιτικής και συγχρόνως θα εγγυάται τα δικαιώματα των μικρομεσαίων, αυτοαπασχολούμενων, κλπ., τα οποία με την πολιτική της «στραγγαλίζει»....

Ως επέκταση του κοινωφελούς έργου του Ερυθρού Σταυρού και στήριγμα των αναξιοπαθούντων παρουσιάστηκε απ' τους επικεφαλής του νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν» και του «Ιατρικού Κέντρου» η λειτουργία της μαιευτικής γυναικολογικής - κλινικής «Γαία», που λειτούργησε με τη σύμπραξη των δύο επιχειρήσεων στο «Ερρίκος Ντυνάν». Μάλιστα, οι δηλώσεις συνοδεύτηκαν και με φωτογραφίες απ' την έξοδο της πρώτης μητέρας που γέννησε στη «Γαία».

Η αλήθεια, βέβαια, βρίσκεται αλλού και αποδείχτηκε απ' τη δημόσια διαμάχη των ανταγωνιστών της «Γαία», του Ομίλου «Υγεία» και του «Ιασώ», που υποστήριξαν ότι - με βάση επιχειρηματικά κριτήρια - δεν έπρεπε να γίνει η κλινική. Πρωτίστως, όμως, η αλήθεια αποδεικνύεται απ' τα οικονομικά στοιχεία για τον ιδιωτικό τομέα Υγείας της ICAP, σύμφωνα με τα οποία ο κύκλος εργασιών των μαιευτηρίων από 88,6 εκατ. ευρώ το 1997 εκτινάχτηκαν στα 250 εκατ. ευρώ το 2007, παρουσιάζοντας ένα μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 10,9%. Μ' αυτόν το ρυθμό ο τζίρος των μαιευτηρίων για το 2009 αναμένεται να ξεπεράσει τα 305 εκατ. ευρώ. Και σύμφωνα με τη μελέτη (1.12.2009) της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, ενώ τα ιδιωτικά νοσοκομεία έχουν περιθώρια κέρδους κοντά στο 15%, τα μαιευτήρια έχουν μέχρι 33% από 12% που είχαν το 2001!

Οι ωδίνες των τοκετών εκτός απ' τη χαρά των γονιών - που υποβάλλονται σε άγρια χαράτσια - έχουν και τη χαρά των κερδών για τους επιχειρηματίες.