Απαίδευτη "Παιδεία"

Διαβάζοντας κανείς ορισμένα βιβλία, στην αρχή μελαγχολεί κι ύστερα οργίζεται, καθώς τον προσγειώνουν απολύτως και αποδεικτικά στην πικρή πραγματικότητα, της οποίας - παρότι τη βιώνει καθημερινά στο "πετσί" του - ίσως, να του διαφεύγουν κάποιες παράμετροι, τα "οικεία κακά" που επιφέρει και οι γενικότερα βλαβερές κοινωνικές συνέπειές της. Κι όμως είναι χρήσιμη μια τέτοια μελαγχολία και οργή, αν η πικρή αλήθεια του βιβλίου προκαλέσει συλλογικότερη αντίδραση ανατροπής της βλαβερής πραγματικότητας. Τέτοια πραγματικότητα είναι η παρεχόμενη Παιδεία. Ενα πεδίο μακροπρόθεσμα καταστροφικής - για τον τόπο και το λαό - πολιτικής των κυβερνήσεων του δικομματισμού, προς χάριν του ασύδοτου ντόπιου και πολυεθνικού κεφαλαίου. Αυτήν την πραγματικότητα και τις "ευρωενωσιακά" κατευθυνόμενες, πολύπλευρα ολέθριες συνέπειές της, αποδεικνύει αναλυτικά η επίκαιρη συλλογική μελέτη του Τμήματος Εκπαιδευτικών Προβλημάτων του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών,στα πλαίσια της μελετητικής σειράς "Θέματα Παιδείας", με τίτλο "Παιδεία και Ελληνική Κοινωνία" και υπότιτλο "Η επίδραση της εκπαίδευσης στη διαμόρφωση των κοινωνικών και διανοητικών δομών της ελληνικής κοινωνίας", που κυκλοφορεί από τη "Σύγχρονη Εποχή".Πρόκειται για τα - διευρυμένης θεματικής και ανοιχτά για παραπέρα διερεύνηση - συμπεράσματα τριών σεμιναρίων της ερευνητικής περιόδου '94 - '95, με θέματα: "Η εκπαίδευση ως κοινωνικός καταμερισμός και κοινωνικός θεσμός", "Εκπαίδευση και ελληνική κοινωνία","Προβλήματα εκπαιδευτικής πολιτικής".

Οι μελετητές στο πρώτο κεφάλαιο αναφέρονται συνοπτικά στον προοδευτικό ή συντηρητικό "μυητικό" ρόλο που μπορεί να παίξει η εκπαίδευση για την ένταξη του ατόμου στην κοινωνική ομάδα και στον καταμερισμό, ανάλογα με την ταξική συγκρότηση της κοινωνίας. Το δεύτερο κεφάλαιο, με στοιχεία, ιστορεί την πορεία και τη σχέση της εκπαίδευσης με την κοινωνία από τα μετεπαναστατικά χρόνια μέχρι τις μέρες μας. Ιδέες και αγώνες που δόθηκαν για μια εκπαίδευση για όλο το λαό. Συγκρίνει τις διαμετρικά αντίθετες"φιλοσοφίες" της εκπαίδευσης στο σοσιαλισμό και στον καπιταλισμό. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποίησης του καπιταλισμού. Στο τρίτο και εκτενέστερο κεφάλαιο, αποκαλύπτονται, με παραδείγματα από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ο αποπροσανατολιστικός ρόλος, οι μορφές, οι δομές, οι οικονομικο - πολιτικοί στόχοι και οι κοινωνικές συνέπειες της εφαρμοζόμενης στη χώρα μας εκπαιδευτικής πολιτικής. Πολιτικής υπαγορευμένης από την ΕΕ του Μάαστριχτ. Πολιτικής που θέλει τα παιδιά μας, αμόρφωτη κι άβουλη ανθρωπομάζα.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Με αγωνία, περιμένει τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις τον παρουσιάζουν ως "νέο πρωθυπουργό της χώρας" και ο ίδιος θα πρέπει να νιώθει ιδιαίτερα ευχαριστημένος, καθώς, όταν ανέλαβε πριν από δύο χρόνια την ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος, δε θεωρούνταν από τις πλέον δυναμικές και αποτελεσματικές επιλογές.

Εκμεταλλευόμενος στο έπακρον τη δυσαρέσκεια του γαλλικού λαού με τις επιλογές του δεξιού κυβερνητικού συνασπισμού, ο Λιονέλ Ζοσπέν καλλιέργησε, τόσο από τη θέση της αντιπολίτευσης, όσο και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, την εικόνα της εναλλακτικής λύσης, έναντι μιας σκληρής οικονομικής λιτότητας με περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες. Χωρίς να προτείνει κάτι ουσιαστικά διαφορετικό και χωρίς να κρύψει την υποστήριξή του στο κοινό νόμισμα, κατάφερε, όπως δείχνουν τουλάχιστον τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου και τα υπάρχοντα προγνωστικά, να πείσει το γαλλικό λαό ότι μπορεί να του εξασφαλίσει καλύτερες μέρες, χωρίς σοβαρές συνέπειες στις δεσμεύσεις της Γαλλίας απέναντι στην ΕΕ.

Υποσχέθηκε 700.000 θέσεις εργασίας για νέους, μείωση των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας χωρίς μισθολογικές περικοπές, σεβασμό του κράτους πρόνοιας και όλα αυτά, ενώ η Γαλλία θα συνεχίσει την προσπάθειά της στην κατεύθυνση της ικανοποίησης των κριτηρίων του Μάαστριχτ. Κριτήρια, που ο Ζοσπέν υποσχέθηκε να μην τηρήσει αυστηρά. Και παρά το γεγονός ότι το πρόγραμμά του είναι σχετικά θολό και οι προτάσεις του αντιφατικές, φαίνεται ότι κατάφερε να πείσει. Αλλωστε, υπό μία έννοια, ο ίδιος είναι κερδισμένος, ούτως ή άλλως, καθώς ακόμα και αν, τελικά, δεν εκλεγεί πρωθυπουργός, έχει ενισχύσει τη θέση του στην ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος και μοιάζει να εξασφαλίζει "λαμπρό πολιτικό μέλλον".

E. M.

Δε θα μπορούσε ο υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης να μην είναι λαλίστατος στο Ρότερνταμ, όπου συμμετείχε σε συνέδριο της ΕΕ για τη Δημόσια Διοίκηση. Ετσι απαρίθμησε τα μέτρα που πρόκειται να πάρει στον τομέα της δημόσιας διοίκησης. Ειδικότερα ανέφερε ότι "προχωρούμε στην εγκατάλειψη των λειτουργιών που μπορεί να ασκηθούν οικονομικότερα και αποτελεσματικότερα από τρίτους, ενώ εισάγοντας την ανάλυση κόστους - οφέλους προσδοκούμε στη μείωση του λειτουργικού κόστους της δημόσιας διοίκησης". Με άλλα λόγια, δημόσιες επιχειρήσεις θα εκχωρηθούν και θα περάσουν στους ιδιώτες, ενώ όσες παραμείνουν κάτω από τον κρατικό έλεγχο, θα υποχρεωθούν να επιβιώσουν μετά από άγρια περικοπή των δαπανών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις παρεχόμενες υπηρεσίες και τους εργαζόμενους σε αυτές.

Παράλληλα, προκειμένου να προλάβει τις αντιδράσεις των εργαζομένων, ενισχύει τον "εσωτερικό έλεγχο", όπως τον αποκαλεί, μέσω της διεύρυνσης του ρόλου των επιθεωρητών της δημόσιας διοίκησης.

Ο Αλ. Παπαδόπουλος έχει εξοικειωθεί με την επιβολή αντιλαϊκών μέτρων και την κατεδάφιση κοινωνικών κατακτήσεων. Το ζήτημα είναι πώς θα αντιδράσουν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, σε αυτή την πρωτοφανή επίθεση που εξαπολύεται.

Δεν εκπλήσσει, βέβαια, κανέναν ο διορισμός του πρώην υφυπουργού και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γ. Δασκαλάκη, στενού συνεργάτη του υπουργού Αμυνας Ακη Τσοχατζόπουλου, στη θέση του προέδρου της Γενικής Τράπεζας, η οποία ελέγχεται από το Μετοχικό Ταμείο Στρατού...

Το ζήτημα που αναδεικνύεται και από αυτήν την ενέργεια είναι οι στενές σχέσεις μεταξύ στελεχών του ΠΑΣΟΚ και του κρατικού μηχανισμού. Σχέσεις, που καθορίζουν, βέβαια, και την πολιτική τους συμπεριφορά και τη στάση τους σε σημαντικό βαθμό. Η κρατικοδίαιτη ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος, όπως τη χαρακτήρισε και ένας σύνεδρος στην τελευταία οργανωτική συνδιάσκεψη, δεν μπορεί βέβαια παρά να ενδιαφερθεί για τη διασφάλιση, πρώτα και κύρια, των δικών της συμφερόντων. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα καλό από αυτούς. Εστω και αν εμφανίζονται πολλές φορές ως "διαφωνούντες". Και ο Γ. Δασκαλάκης μέχρι πρότινος εμφανιζόταν ως πρωτοπαλίκαρο του αντισημιτικού μετώπου...

Ολα στραβά

κι ανάποδα,

όλα ένα

χαρμάνι,

πάνω ήρθαν

τα δάπεδα

και κάτω

το ταβάνι,

ο κόσμος

αναστράφηκε

κι αράδα

τούμπες κάνει!

Ολα λοξά

κι ανάποδα

στράβωσ' όλη

η Κτίση,

έθνη τρανά

ανδράποδα,

κι αφέντρα

η σκάρτη

Δύση,

εμπρός αγών'

ας κάνουμε

η Γη

να ισορροπήσει!

Ο οίστρος

Δε φτάνει που ούτως ή άλλως η κυβέρνηση, με τη φορολογική πολιτική που ασκεί, έχει καταστήσει τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους τα υποζύγια του ισχύοντος φορολογικού συστήματος, αλλά κάνει ό,τι περνάει απ' το χέρι της για να τους επιβαρύνει ακόμη περισσότερο. Ο λόγος για τη μεγάλη καθυστέρηση που σημειώνεται στην εκκαθάριση των φετινών φορολογικών δηλώσεων από τους υπαλλήλους του Κέντρου Πληροφορικής του υπουργείου Οικονομικών, επειδή η πολιτική ηγεσία του υπουργείου δε δέχεται να τους πληρώνει υπερωρίες, που είναι αναγκαίες αυτή την εποχή. Εξαιτίας αυτού λοιπόν και της καθυστέρησης που δημιουργείται στην εκκαθάριση, ο μεγαλύτερος όγκος των εκκαθαριστικών σημειωμάτων εκτιμάται ότι θα αποσταλεί γύρω στον Αύγουστο. Ετσι, όσοι φορολογούμενοι παραλάβουν τότε χρεωστικά εκκαθαριστικά σημειώματα, θα είναι αναγκασμένοι να τρέξουν "κακήν κακώς" να πληρώσουν το επιπλέον ποσό φόρου εισοδήματος μέσα σε δύο μηνιαίες δόσεις - αντί τρεις που θα είχαν δικαίωμα αν έπαιρναν το σημείωμα νωρίτερα - και χωρίς τις ευνοϊκές εκπτώσεις, που παρέχει ο νόμος στην περίπτωση εφάπαξ καταβολής.

Η Βρετανία και η Ουαλία σημειώνουν τα χειρότερα ποσοστά εγκληματικότητας από τις άλλες βιομηχανικές χώρες, σύμφωνα με τα πορίσματα διεθνούς εγκληματολογικής έρευνας. Ετσι ακριβώς ξεκινούσε η είδηση που μετέδωσαν στις 26 του Μάη από το Λονδίνο το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων και το "Ρόιτερ", με βάση την Παγκόσμια Ερευνα για τα Θύματα Εγκληματικών Ενεργειών το 1996, που δημοσίευσε την ίδια μέρα η βρετανική εφημερίδα "Γκάρντιαν". Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, που φιλοξενεί η "Γκάρντιαν", μεταξύ 1979 και 1991 τα εγκλήματα στη Βρετανία και στην Ουαλία υπερδιπλασιάστηκαν!

Ισως αναρωτηθεί κανείς: Τι το παράξενο υπάρχει στην είδηση;

Οπως και να το κάνουμε, η είδηση αυτή έχει ενδιαφέρον, καθώς η έξαρση της εγκληματικότητας στη Μεγάλη Βρετανία - που καταγράφει η συγκεκριμένη έρευνα - εμφανίστηκε με την άνοδο της κυρίας Θάτσερ στην κυβερνητική εξουσία.

Λέτε ο υπερδιπλασιασμός της εγκληματικότητας στη Βρετανία και την Ουαλία να είναι άσχετος με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική σκληρής λιτότητας, που εφάρμοσε το συντηρητικό κόμμα από το 1979 μέχρι το Μάη του 1997; Λέτε;

Ορισμένες πλευρές των οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων στην ΕΕ έχουν γίνει τόσο φανερές, που τις έχουν καταλάβει ακόμη και αστοί οικονομολόγοι. Αναφερόμαστε στην προχτεσινή ομιλία του νομπελίστα καθηγητή (Νόμπελ Οικονομίας 1985) του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης, Φρανκ Μοντιλιάνι, στη διάρκεια εκδήλωσης της Τράπεζας της Ελλάδας, σχετικά με το πρόβλημα της ανεργίας στην Ευρώπη. Ανάμεσα, λοιπόν, σε άλλα, ο Αμερικανός καθηγητής σημείωσε: "Για να αντιμετωπιστεί η ανεργία στην Ευρώπη, πρέπει να μην καθορίζεται η οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης από την Μπούντεσμπανκ" και κατηγόρησε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ότι "ακολουθούν δουλικά τις επιταγές των Γερμανών".

Και, βέβαια, για να αντιμετωπιστεί ριζικά και ουσιαστικά η ανεργία στην Ευρώπη χρειάζονται πολύ περισσότερα, πρώτα και κύρια, να πάρουν οι εργαζόμενοι τα ηνία της εξουσίας κάθε χώρας στα δικά τους χέρια, αλλά τα όσα υπόλοιπα είπε ο καθηγητής είναι σωστά. Και πολύ επίκαιρα, θα συμπληρώναμε, αφού μόλις προχτές κατέθεσε στη Βουλή η κυβέρνηση το νομοσχέδιο"ανεξαρτητοποίησης" της Τράπεζας της Ελλάδας. Της μετατροπής, δηλαδή, του πρώτου πιστωτικού ιδρύματος της χώρας σε θυγατρική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας - όπου ο ρόλος της Μπούντεσμπανκ θα είναι καθοριστικός - και της αλλοτρίωσης των εθνικών δικαιωμάτων άσκησης της νομισματοπιστωτικής και συναλλαγματικής πολιτικής, υπέρ κάποιων Γερμανών τεχνοκρατών, εκπροσώπων του ευρωπαϊκού πολυεθνικού κεφαλαίου.

Δυο ολόκληρα 24ωρα πέρασαν και δεν έχει υπάρξει η παραμικρή κυβερνητική αντίδραση, σχετικά με τις δηλώσεις των πρώην υπουργών Δημόσιας Τάξης, Σκουλαρίκη και Παπαθεμελή, αλλά και αυτές της πρώην επικεφαλής του Επιστημονικού Συμβουλίου, για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Και αναφερόμαστε, βέβαια, ιδιαίτερα στα σημεία των δηλώσεων, που, εμμέσως πλην σαφώς, δαχτυλόδειχναν την ανάμειξη ξένων μυστικών υπηρεσιών στην υπόθεση της τρομοκρατίας στην Ελλάδα.

Τι υποδηλώνει η κυβερνητική σιωπή; Επιβεβαιώνει τα δηλωθέντα ή φανερώνει το χοντρόπετσο της κυβέρνησης; Η, μήπως, και τα δύο;..