Οταν προεκλογικά η ΝΔ έστηνε το κάλπικο σκηνικό περί «διαφορών» της από το ΠΑΣΟΚ,

όταν το ΠΑΣΟΚ επένδυε το πρόγραμμα της κοινωνικής του αγριότητας με τη χρυσόσκονη του εμπορίου της κάλπικης ελπίδας,

όταν ο ΛΑ.Ο.Σ. αναζητούσε διαμπερές «διαμερισματάκι» στην αντιλαϊκή «πολυκατοικία» και

όταν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργούσε «αντιδεξιές» αυταπάτες για την «επόμενη μέρα»,

το ΚΚΕ προσπαθούσε με όλες του τις δυνάμεις να ενημερώσει, να προειδοποιήσει, να αποκαλύψει και να προετοιμάσει την άμυνα του λαού, να οργανώσει τις αντιστάσεις του και να θέσει βάσεις για τη λαϊκή αντεπίθεση, ενάντια σε όλα όσα είχαν προαποφασιστεί εις βάρος του.

***

Ο «Ρ» στις 4 του Οκτώβρη 2009 (ανήμερα των εκλογών),

και υπό τον τίτλο

«Εμπόριο ελπίδας που φέρνει χειρότερες μέρες»,

έγραφε:

*

«Το λαθρεμπόριο ελπίδας που έστησε σε αυτήν την προεκλογική περίοδο το ΠΑΣΟΚ, "επενδύοντας" στα τεράστια λαϊκά προβλήματα - απόρροια της σκληρής ταξικής πολιτικής των εταίρων του δικομματισμού - αν απόψε το βράδυ αποτελέσει το "διαβατήριο" που θα του εξασφαλίσει την επάνοδό του στην εξουσία, η επόμενη μέρα θα γίνει η αφετηρία για να εξαπολυθεί μια άγρια επιδρομή που θα πλήξει κάθε πτυχή της ζωής των λαϊκών στρωμάτων».

*

Και στη συνέχεια:

*

«Η "κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων" θα περάσει μέσα από ένα "τριετές σταθεροποιητικό πρόγραμμα", όπως έχει εξαγγείλει ο Γ. Παπανδρέου που θα σηματοδοτήσει νέα σκληρή λιτότητα, περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, αλλά και νέα φοροεπιδρομή μέσω των έμμεσων φόρων».

***

Αν υπενθυμίζουμε τα παραπάνω δεν είναι γιατί οι κομμουνιστές διεκδικούν πιστοποιητικό... «προφήτη».

Δε μας αγγίζει ούτε σαν σκέψη το σύνδρομο του «εμείς σας τα λέγαμε».

Ούτε η υπόμνηση του τι σημειώναμε πριν τις εκλογές αποβλέπει να «ευλογήσουμε τα γένια μας» ή να εισπράξουμε «συχαρίκια» για τη... μαντεψιά.

*

Γιατί πολύ απλά δεν πρόκειται για «μαντεψιά».

*

Πρόκειται για εκτίμηση, για ανάλυση, για καταγραφή της πραγματικότητας, και η διαφορά των κομμουνιστών με τους άλλους δεν είναι ότι το ΚΚΕ διαθέτει τους «ανοιχτομάτηδες» που έβλεπαν τι θα ερχόταν μετεκλογικά.

Ολοι έβλεπαν, όλοι ήξεραν, όλοι γνώριζαν.

***

Η διαφορά των κομμουνιστών, η διαφορά του ΚΚΕ, είναι ότι

το ΚΚΕ δεν υπάρχει για να προσποιείται, δεν υπάρχει για να εξαπατά, δεν υπάρχει για να καλλωπίζει, δεν υπάρχει για να υπηρετεί το σύστημα των κεφαλαιοκρατών.

*

Υπάρχει για να μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας στους εργάτες και σε όλα τα λαϊκά στρώματα.

Οχι λόγω κάποιας αφηρημένα ευγενικής ροπής προς τη φιλαλήθεια,

αλλά γιατί η ευγένεια και το δίκιο των ταξικών συμφερόντων που υπερασπίζεται και εκπροσωπεί το ΚΚΕ,

δε χωράνε στον κόσμο της εκμετάλλευσης και στα παράγωγά της, δηλαδή το ψεύδος και την αναισθησία απέναντι στον παράγοντα άνθρωπο,

που πάει να πει ότι

«χωρίς "ανθρώπινα συναισθήματα" ποτέ δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει αναζήτηση της αλήθειας» (Λένιν).

***

Η αναζήτηση και η αποκάλυψη της πολιτικής αλήθειας είναι διαδικασίες που δεν αρχίζουν και δεν τελειώνουν με το άνοιγμα ή το κλείσιμο της κάλπης.

*

Με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι έχουν ένα ακόμα κριτήριο:

*

Ποιος τους έλεγε αλήθεια και ποιος τους έλεγε ψέματα πριν την κάλπη,

ποιος τους έβλεπε σαν πελάτες - ψηφοφόρους για να τους εκβιάσει, τρομοκρατήσει, παραπλανήσει με στόχο να τους υφαρπάσει την ψήφο

και ποιος τους έβλεπε ως ανθρώπους, με ανάγκες, δικαιώματα, όνειρα και ελπίδες;

*

Ας αξιοποιήσουν αυτό το κριτήριο και ας καθορίσουν ανάλογα τη στάση τους, τώρα, μετά τις κάλπες.

Ας αποσύρουν, δηλαδή, την ψήφο τους από τα κόμματα μιας προσχεδιασμένης και προαποφασισμένης πολιτικής αγριότητας, που έχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι ο εξανδραποδισμός του λαού είναι «εθνικό καθήκον» και «πατριωτικό χρέος»!

Ενα βήμα ουσιαστικό και ελπιδοφόρο, που μπορεί να αποτελέσει μήνυμα - απάντηση ότι ο λαός δεν αισθάνεται καμιά «εθνική υποχρέωση» να θυσιαστεί για τα στενά, στυγνά, ιδιοτελή, ταξικά συμφέροντα του «έθνους» των πλουτοκρατών, είναι η συμμετοχή στην απεργία της 10ης του Φλεβάρη.

Τι «γενναιότητα»! Τι «ηρωισμός»! Τι «αυτοθυσία»! Τι «ντομπροσύνη»!

Κάπως έτσι υποδέχτηκαν το διάγγελμα του κ. Παπανδρέου οι τηλεσχολιαστές μόλις ο πρωθυπουργός ολοκλήρωσε τις εξαγγελίες του.

«Λιγωμένοι» από το θαυμασμό τους για τον άνδρα, επειδή, όπως έλεγαν, «πήρε επάνω στους ώμους του» (!) το τιτάνιο έργο να ανακοινώσει ο ίδιος την... πολιτική του!

*

Είναι τέτοια η κατάντια τους, που ούτε να σε εξοργίσουν δεν καταφέρνουν πια.

Οι ίδιοι που μέχρι τις 4 του Οκτώβρη είχαν γίνει τα φερέφωνα του προεκλογικού λαθρεμπορίου ελπίδας του ΠΑΣΟΚ, εκείνοι που θεωρούσαν αδιανόητο να λέει ο Καραμανλής ότι θα «πάγωνε» τους μισθούς και ταυτόχρονα επαινούσαν τον Παπανδρέου που - τάχα - θα έδινε «αυξήσεις»,

τώρα,

που τους μισθούς τους «παγώνει» ο Παπανδρέου,

δε βρήκαν τίποτα το «αδιανόητο», αντιθέτως διέγνωσαν «γενναιότητα»...

*

Ολοι αυτοί, που κολακεύουν τον εαυτό τους να συστήνονται σαν εκπρόσωποι της «αντικειμενικής» και «αδέσμευτης» δημοσιογραφίας,

με βάση τις ιεραρχήσεις του συστήματος που υπηρετούν, ένα πράγμα επιβεβαιώνουν:

Οτι η «ενσωματωμένη» δημοσιογραφία (περί αυτού πρόκειται) μπορεί, πράγματι, να σε οδηγήσει πολύ μακριά (και πολύ πολύ χαμηλά)...

Οταν προεκλογικά έλεγαν ότι

«εμείς έχουμε πάρει θέση για τη μη αλλαγή των ορίων ηλικίας» (Γιώργος Παπανδρέου, ΔΕΘ, 11/9/2009)

είχαν προαποφασίσει να αυξήσουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.

*

Οταν προεκλογικά έλεγαν ότι

«(η ΝΔ) μιλάει για πάγωμα μισθών, για πάγωμα της αγοράς, ως λύση του προβλήματος, με 150 εκατομμύρια θα λύσει υποτίθεται το δημοσιονομικό πρόβλημα, αυτά είναι αστεία (...) η μια πολιτική της ΝΔ μιλάει για πάγωμα μισθών και η άλλη πολιτική του ΠΑΣΟΚ μιλάει για αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό» (Γιώργος Παπανδρέου ΔΕΘ, 11/9/2009)

ήταν προειλημμένη απόφασή τους όχι μόνο να παγώσουν, αλλά και να μειώσουν τους μισθούς.

***

«Το ΠΑΣΟΚ κάνει κυριολεκτικά ένα λαθρεμπόριο ελπίδας»,

τόνιζε εκείνες τις μέρες η Αλέκα Παπαρήγα («Ριζοσπάστης», 17/9/2009)

*

Επομένως, ας μην εμφανίζονται σαν «εξαπατημένοι» εκείνοι οι πολιτικοί φορείς που κόπτονται περί της αναξιοπιστίας του ΠΑΣΟΚ (λες και πριν είχε αξιοπιστία και μόλις τώρα την απώλεσε).

Μόνο όποιος ήθελε να... εξαπατηθεί - εξαπατήθηκε. Αλλά και αυτό, να καμώνεσαι ενώπιον του λαού τον «εξαπατημένο» είναι, επίσης, μια μορφή εξαπάτησης...