Το μεταναστευτικό ζήτημα είναι πρόβλημα καθαρά κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό. Σημαντικό είναι να δούμε τις συνθήκες και τα αίτια που προκαλούν τα μεγάλα κύματα μετανάστευσης:

1. Η πλήρης καταλήστευση των φυσικών πόρων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, κύρια των χωρών της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις στο όνομα του κέρδους και του υπερκέρδους.

* Η συμμετοχή πολλών αναπτυγμένων χωρών σε αυτή την εξέλιξη αφού ήταν αποικιοκράτες.

* Η Ελλάδα, παρότι δεν ήταν χώρα αποικιοκρατική, ωστόσο με την ανοχή της, αλλά και με τη συμμετοχή της στους διεθνείς οργανισμούς συνηγορούσε σ' αυτή την κατεύθυνση.

2. Οι πόλεμοι και οι εμφύλιες συγκρούσεις εξωθούν μεγάλες ομάδες πληθυσμών στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στη μαζική μετανάστευση.

3. Οι ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και στα Βαλκάνια, η αμφισβήτηση και αλλαγή συνόρων, καθώς και η φτώχεια οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε φυγή, σε αναζήτηση καλύτερης τύχης.

- Οι τρεις βασικές αυτές αιτίες δημιουργούν μεγάλα κύματα μεταναστών, που θέλουν να ξεφύγουν από τη μιζέρια, τη φτώχεια, το θάνατο, την εξαθλίωση, για τα οποία δεν έχουν καμία ευθύνη.

- Είναι αυτονόητο ότι δε μιλάμε για τους πολιτικούς πρόσφυγες και τη διαδικασία ασύλου που πρέπει να διευρυνθεί και να μην παραβιάζεται.

* Πρέπει να εξεταστεί και να είναι στην προσοχή μας το εξής: Υπάρχουν μετανάστες στους οποίους συνυπάρχει η έννοια του οικονομικού και του πολιτικού πρόσφυγα. Δηλαδή φεύγει από τη χώρα του ως οικονομικός μετανάστης, στη χώρα που πάει αναπτύσσει κοινωνική δράση και στη συνέχεια γίνεται ανεπιθύμητος στην πατρίδα του, μια και σε αυτές τις χώρες συνήθως διοικούν αντιδραστικές, φασιστικές, θρησκευτικές κυβερνήσεις.

- Το δικαίωμα στη ζωή είναι δημοκρατικό δικαίωμα. Δεν μπορεί να έχει χρώμα, φυλή, θρησκεία, είναι πανανθρώπινο και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Με ευαισθησία και υπευθυνότητα.

- Παρότι υπάρχουν διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες που κατοχυρώνουν αυτά τα δικαιώματα, είναι καθημερινό φαινόμενο η παραβίασή τους σε όλο τον κόσμο. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες γίνονται αντικείμενο της πιο απάνθρωπης και σκληρής εκμετάλλευσης. Αυτό είναι πιο έντονο, γιατί φοβισμένοι και παράνομοι βρίσκονται μακριά από τα Συνδικάτα, ξεκομμένοι από το κοινωνικό σύνολο. Ζουν και δουλεύουν στις πιο άσχημες κακοπληρωμένες και ανθυγιεινές εργασίες και συνθήκες, όπου πολλές φορές θέτουν σε αμφισβήτηση τις πανανθρώπινες πολιτιστικές μας αξίες. Συχνά γίνονται στόχος αντιδραστικών και ρατσιστικών κύκλων και πολλές φορές κινδυνεύει η ζωή τους.

Αντιμετωπίζονται σαν άνθρωποι τρίτης κατηγορίας χωρίς δικαιώματα. Πολλές φορές με την υπόσχεση κάποιας δυνατότητας για μετεγκατάσταση σε άλλες χώρες από την Ελλάδα, γίνονται θύματα κυκλωμάτων μεσιτικών γραφείων και συναλλαγών και τους παίρνουν τις μικρές τελευταίες οικονομίες τους.

Ζουν περιθωριοποιημένοι, μακριά από τα πολιτιστικά τους ήθη και έθιμα, ενώ θα μπορούσαν να μπολιάσουν τις δικές τους πολιτισμικές αξίες με τον ελληνικό πολιτισμό.

Πολύ χειρότερη είναι η κατάσταση των παιδιών όχι μόνο γιατί μεγαλώνουν σε τέτοιες συνθήκες και περιβάλλον, αλλά και γιατί δεν πάνε σχολείο, δεν παίζουν και συνήθως κάνουν μικροθελήματα για να ζήσουν.

Οσο τον πλούτο των χωρών αυτών θα συνεχίσουν να ληστεύουν οι πολυεθνικές και οι κυβερνήσεις τους, τόσο θα μεγαλώνει η φτώχεια για όλο και περισσότερο κόσμο που θα μετακινείται με την ελπίδα μιας καλύτερης τύχης. Είναι καθαρό λοιπόν ότι τα όποια μέτρα, ιδιαίτερα καταστολής, και να παρθούν, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν και να λύσουν το πρόβλημα.

Σε καμιά περίπτωση η αντιμετώπιση δεν πρέπει να είναι οι διώξεις, οι απελάσεις και η καταστολή. Το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί και πρέπει να αντισταθεί αποφασιστικά σε μια τέτοια λογική. Γιατί για τα προβλήματα της ανεργίας, της λιτότητας, των απολύσεων, της καταπάτησης των δικαιωμάτων δε φταίνε οι μετανάστες, αλλά η αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Πολιτική πλουτισμού των λίγων και περιθωριοποίησης των πολλών.

Ολοι μας πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν πρόκειται η ζωή μας να γίνει καλύτερη με την καταστολή και τις διώξεις των μεταναστών. Γιατί οι επιχειρήσεις θα κλείνουν, οι απολύσεις θα γίνονται, η ανεργία θα μεγαλώνει, το φορολογικό σύστημα θα είναι άδικο, η υγεία και η περίθαλψη θα υποβαθμίζεται, η αγροτική παραγωγή θα μειώνεται, η παραοικονομία θα μεγαλώνει, η "μαύρη εργασία" για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους θα είναι μια σκληρή πραγματικότητα. Αυτά και άλλα πολλά προβλήματα θα υπάρχουν σε ένταση, ακόμα κι αν σε μια μέρα φύγουν και οι πάνω από 500.000 περίπου μετανάστες που ζουν στη χώρα μας.

Οι Ελληνες εργαζόμενοι έχουν κοινά συμφέροντα μαζί τους και κοινός πρέπει να είναι ο αγώνας ενάντια στη μιζέρια, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση.

Οι Ελληνες μετανάστες έχουν μεγάλη πείρα, θετική κι αρνητική. Πάλεψαν πολύ σκληρά μέσα από τις κοινότητες για να μπορέσουν να σταθούν όρθιοι στις χώρες που βρίσκονται. Αυτό πρέπει να κάνουν σήμερα όλοι οι μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας. Εμείς οφείλουμε να βοηθήσουμε αποφασιστικά.

Η Ελλάδα, κατ' εξοχήν μεταναστευτική χώρα, έγινε χώρα υποδοχής μεταναστών από τη δεκαετία του '80. Σήμερα ο αριθμός των μεταναστών ξεπερνάει τις 500.000. Ενας πολύ μικρός αριθμός έχει άδεια παραμονής και εργασίας (σχεδόν 80.000). Οι υπόλοιποι είναι παράνομοι. Δημιουργείται έντονο κοινωνικό πρόβλημα τόσο για τις συνθήκες που ζουν, όσο και για τις συνθήκες που εργάζονται. Για όλους αυτούς τους λόγους επιβάλλεται άμεσα να ξεκινήσει η διαδικασία νομιμοποίησης, με στόχο:

1) Την άμεση νομιμοποίηση και πρόσβαση στις υπηρεσίες των μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα μας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με εξαίρεση τις περιπτώσεις όπου αποδεδειγμένα υπάρχει πρόβλημα δημόσιας τάξης ή εθνικής άμυνας.

2) Ιδια και πλήρη δικαιώματα για όλους ανεξαιρέτως τους μετανάστες, όπου κι αν εργάζονται, με τους Ελληνες εργαζόμενους σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία και συλλογικές συμβάσεις εργασίας (αμοιβές, ωράρια, μέτρα προστασίας, υγεία, ασφάλιση, ανεργία κλπ.).

3) Ουσιαστικό χτύπημα της παράνομης και μαύρης εργασίας, επιβάλλοντας πολύ σκληρές ποινές και πρόστιμα στους εργοδότες που απασχολούν παράνομα εργαζόμενους χωρίς εξαγορά και αναστολή.

4) Καταδίκη όλων όσοι προβαίνουν σε ρατσιστικές ενέργειες ή τις υποθάλπουν, καθώς επίσης και όσων προπαγανδίζουν και ενισχύουν ρατσιστικές αντιλήψεις και ξενοφοβίας.

5) Εξάρθρωση όλων των κυκλωμάτων εμπορίας ανθρώπων, προστατών, χρηματισμού κ. ά. Η επιβολή αυστηρών εξοντωτικών ποινών σε όσους εμπλέκονται σ' αυτά.

6) Δημιουργία κέντρων υποδοχής μεταναστών και υπηρεσία ενημέρωσης για τα δικαιώματά τους, καθώς επίσης για βοήθεια κοινωνικής τους ένταξης.

7) Επέκταση του δικαιώματος παραμονής σε μέλη των οικογενειών των νομιμοποιημένων.

8) Για το από δω και πέρα διάστημα θα πρέπει να υπάρχει πιο συστηματικός συνοριακός και άλλος έλεγχος και η είσοδος μεταναστών να γίνεται, όταν υπάρχει ανάγκη με ανάλογες συμφωνίες.