Η σχέση της δημοτικής αρχής της Αθήνας με τον πολιτισμό είναι πασίδηλη - ορατή σε κάθε γωνιά της πόλης, όπου η μπότα του «κιτς» απλώνει βαριά τη σκιά της επί παντός στοιχείου πολιτισμού. Από την «κολλαριστή» βαρβαρότητα δεν μπόρεσε τελικά να γλιτώσει ούτε η βιβλιοθήκη. Με ευθύνη του Δ. Αβραμόπουλου και των παρατρεχάμενών του, η Κεντρική Βιβλιοθήκη του δήμου - άλλοτε θησαυρός για κάθε ερευνητή - έχει καταργηθεί εδώ και πέντε μήνες. Οι χιλιάδες τίτλοι της βρίσκονται πεταμένοι σαν σκουπίδια, σε αποθήκη του δήμου, κάπου στο ρέμα της Χελιδονούς.

Η απομάκρυνση της Βιβλιοθήκης από το δημαρχιακό μέγαρο της πλατείας Εθνικής Αντίστασης , αποφασίστηκε από τη δημοτική αρχή το Σεπτέμβρη, με πρόσχημα, ένα υπαρκτό πρόβλημα, τις ρωγμές στο χώρο που τη φιλοξενούσε, μετά το σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη. Η πλειοψηφία απομάκρυνε τη βιβλιοθήκη, χωρίς να παρουσιάσει χρονοδιάγραμμα επαναλειτουργίας της.

Από τότε και μέχρι σήμερα - στο πολυθρύλητο από κάποιους έτος 2000 - η Κεντρική Βιβλιοθήκη δεν υπάρχει. Στην πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, η σύμβουλος της «Συμπαράταξης» Ζωή Βαλάση, επανέφερε το θέμα ρωτώντας πότε και πού θα εγκατασταθεί. Η Ελλη Ευαγγελίδου, αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του δήμου, ισχυρίστηκε ότι θα μεταφερθεί στο κτίριο του παλιού δημοτικού Βρεφοκομείου (σταθμός Λαρίσης).

Ο δε Αγγελος Μοσχονάς, αντιδήμαρχος και πρόεδρος του Οργανισμού Νεολαίας και Αθλησης του Δήμου, εξανέστη και υποστήριζε ότι το παλιό Βρεφοκομείο θα δοθεί στον ΟΝΑ. Επέμενε ότι ο δήμαρχος πρέπει να τηρήσει το λόγο που είχε δώσει το Σεπτέμβρη, ότι η βιβλιοθήκη θα στεγαστεί στο ισόγειο του δημαρχιακού μεγάρου, εκεί όπου σήμερα στεγάζονται οι υπηρεσίες Δημοτολογίου. Απάντηση τελική δε δόθηκε. Στους διαδρόμους αντιπρόεδρος και πρόεδρος διαβεβαίωναν ο καθένας ότι θα «περάσει το δικό του».

Και όλα αυτά σε βάρος μιας ιστορικής βιβλιοθήκης, που επί καθεστώτος Αβραμόπουλου και της απαίδευτης παρέας του, κατάντησε πλανόδια και καταχωνιασμένη. Μιας βιβλιοθήκης ανοιχτής στο κοινό από το 1936.

Είναι αλήθεια πως προβλήματα στέγασης υπήρχαν από προηγούμενα. Ομως, το 1985 - '86 εγκαθίσταται στο δημαρχιακό μέγαρο. Καταλαμβάνει όλο το δεύτερο όροφο, με προοπτική να επεκταθεί στο ισόγειο. Περιλαμβάνει 80.000 τόμους, πολύτιμα βιβλία, εκλεκτές εκδόσεις και αξιόλογο αρχείο περιοδικών, με 400 τίτλους. Επίσης, ένα σημαντικό αρχείο Αθηναϊκού Τύπου, με σπάνια φύλλα.

Γίνεται καταλογογράφηση και ταξινόμηση του υλικού. Η βιβλιοθήκη λειτουργεί ως αναγνωστική, με δυνατότητα εξυπηρέτησης εκατό αναγνωστών ημερησίως, αλλά είναι και δανειστική.

Δέκα χρόνια αργότερα, επί Αβραμόπουλου - αυτού του ...λάτρη του πνεύματος - οι βιβλιοθηκονόμοι είναι μόλις τέσσερις . Το αρχείο εφημερίδων και περιοδικών είναι κλειστό στο κοινό. Η επέκταση δεν έχει γίνει. Νέοι χώροι δε βρίσκονται. Το ωράριο είναι ελάχιστα εξυπηρετικό (μέχρι τις 2.00μ.μ. και τις αργίες κλειστά).

Ακόμα χειρότερα: Η βιβλιοθήκη εξώστηκε από τις μισές αίθουσες. Οι κενοί χώροι χρησιμοποιούνται για γραφεία αντιδημάρχων. Ενας εξ αυτών καταλαμβάνει και διάδρομο, όπου στρώνει κόκκινο χαλί για να υποδέχεται τους προσκεκλημένους του. Αλλο χώρο κατέλαβε το Γραφείο Τύπου του Δήμου. Είναι τυχαίο; Οι εργαζόμενοι εκεί είναι περισσότεροι από τους βιβλιοθηκονόμους.

Από το 1995, η ανάγκη ανεύρεσης χώρου είναι επιτακτική. Υπηρεσίες του Δήμου θεωρούν ότι η βιβλιοθήκη μπορεί να στεγαστεί σε ένα από τα ανακαινισμένα κτίρια στο πολιτιστικό πάρκο του Δήμου, στο Γκάζι. Η μεταφορά δε γίνεται. Φήμες θέλουν το χώρο να καταλαμβάνεται από φίλο του δημάρχου, με υψηλή θέση στο δήμο.

Στο μεταξύ, το προσωπικό της βιβλιοθήκης διαμαρτύρεται για την ασφάλεια του κτιρίου. Λίγες ώρες, πριν το σεισμό στέλνουν έγγραφο στη διεύθυνση του Δήμου, θυμίζοντας την επί τέσσερα χρόνια ύπαρξη ρωγμής και την ανάγκη μεταφοράς των συλλογών. Μετά το σεισμό, η μεταφορά γίνεται. Πώς; Με χιλιάδες πολύτιμους τίτλους συσκευασμένους σε κούτες από συνεργείο μεταφορών. Χωρίς καταγραφή του περιεχομένου κάθε δέματος. Και επί πέντε μήνες, όλα μαζί, βιβλία, έπιπλα, βιτρίνες, βιβλιοθήκες, κλειδωμένα σε αποθήκη του Δήμου στο ρέμα της Χελιδονούς...