Αν όχι σε όλη τη Γερμανία, τουλάχιστον στο Μόναχο οι μελλοντικοί αξιωματικοί του στρατού - της Μπούντεσβερ - μαθαίνουν ότι οι πατέρες και παππούδες τους - αξιωματικοί και στρατιώτες της φασιστικής Γερμανίας - γίνονταν δεκτοί στις χώρες της Ευρώπης με βάγια και κλάδους. Και ότι αν δεν υπήρχε η αιματηρή δράση των ανταρτών της κάθε κατεχόμενης χώρας, τότε δε θα υπήρχαν οι σφαγές των αθώων γυναικόπαιδων και οι εμπρησμοί των κατεχόμενων χωριών από τους - κατά τα λοιπά - υπερευγενείς άνδρες της χιτλερικής Βέρμαχτ - ή ίσως ακόμη και των μαντρόσκυλων των Ες - Ες.

Ενας στους δέκα ήταν η ταρίφα, τότε. Για ένα Γερμανό στρατιώτη που σκοτωνόταν σε ανοιχτή μάχη με τον αντάρτικο στρατό ή σε ενέδρα, που έστηναν οι εθνικοαπελευθερωτικές δυνάμεις, οδηγούνταν δέκα όμηροι στα γερμανικά εκτελεστικά αποσπάσματα ή παραδίδονταν στις φλόγες ολόκληρα χωριά, ενώ ταυτόχρονα ξεκοιλιάζονταν δεκάδες και εκατοντάδες αθώα γυναικόπαιδα, άρρωστοι και γέροι.

Και όμως στο Μόναχο οι Γερμανοί στρατιώτες μαθαίνουν τα εντελώς αντίθετα για κείνη τη μαύρη εποχή.

Αυτό μας πληροφορεί ο Γερμανός συγγραφέας Κλάους Τεβελάιτ σε άρθρο του γραμμένο προ καιρού στην εφημερίδα "Τάγκες Τσάιτουνγκ" με τον τίτλο "Η εφεύρεση της Ευρώπης από τους στρατιώτες του Χίτλερ", που σχολιάζει βιβλίο του καθηγητή της Μπούντεσβερ Φραντς Β. Ζάιντλερ.

Θα επανέλθουμε σ' αυτό. Αλλά μια και μεσολάβησε το σκάνδαλο της αθώωσης στην Ιταλία του αρχιεγκληματία Ες - Εσίτη Εριχ Πρίμπκε οφείλουμε να αναφερθούμε σε συντομία και σ' αυτό το εξοργιστικό δικαστικό συγχωροχάρτι, που έχει ξεσηκώσει κύμα αγανάκτησης σ' όλο τον κόσμο. Ο Γερμανός αυτός χιτλερικός σφαγέας είχε για την Ιταλία της αντιφασιστικής αντίστασης την ίδια ταρίφα αίματος όπως οι Κανίβαλοι συμπατριώτες και συνάδελφοί του στην Ελλάδα. Ο δήμιος Πρίμπκε πρόσθεσε μόνο στον κατάλογο των μαρτυρικών θυμάτων και λίγους παραπάνω και η ανθρωποφάγα φασιστική ιδεολογία του ικανοποίησε τη βάρβαρη ψυχή του, όταν και ο ίδιος προσωπικά σημάδεψε με το πιστόλι του κάποια από τα θύματά του.

Ο γερμανικός Τύπος, αλλά και διάφορες προσωπικότητες εκφράζουν για τη σκανδαλώδη αθωωτική απόφαση απορίες, ερωτηματικά, αλλά - για να είμαστε δίκαιοι - και ακατανοησία, όπως και αισθήματα αγανάκτησης - εκτός φυσικά, από τις όχι λίγες νεοφασιστικές φυλλάδες που θα γράψουν - αν δεν έγραψαν ήδη- συγχαρητήρια άρθρα για τους Ιταλούς αθωωτές.

Πάντως η γερμανική κυβέρνηση έσπευσε να ζητήσει την έκδοση του αθωωμένου εγκληματία για να τον στείλει, όπως αναφέρεται, σε γερμανικό δικαστήριο. Ωστόσο η Επιτροπή (του στρατοπέδου) του Αουσβιτς έσπευσε κι αυτή με τη σειρά της να δηλώσει ότι εναντιώνεται στην έκδοση και υποστήριξε ότι ο εγκληματίας ναζιστής πρέπει να μείνει στην Ιταλία, και να γιατί: "Φοβόμαστε", τονίζεται στη δήλωση, "ότι με την έκδοση πάει να εμποδιστεί μια ενδεχόμενη καταδικαστική απόφαση από ανώτερη (σ. σ. ιταλική δικαστική) αρχή". Η Επιτροπή του Αουσβιτς καταγγέλλει επίσης ότι η γερμανική δικαιοσύνη αφήνει να τερματιστεί το ζήτημα των επιζώντων του στρατοπέδου με "βιολογική λύση", ενώ για τους "Ναζιστές δολοφόνους αντίθετα γίνεται το παν, ώστε να εμποδιστούν έστω και αργές δίκες. Μόνο στην Ιταλία", συνεχίζει η δήλωση, "υπάρχει η δυνατότητα να εκδοθεί μια πολιτική καταδικαστική απόφαση εναντίον του Πρίμπκε, μια και εκεί η έφεση και αναθεώρηση της απόφασης αποτελεί συστατικό τμήμα της πολιτικής διαμάχης, ενώ στη Γερμανία επιδιώκεται απλώς να κερδηθεί μια εντύπωση στην εξωτερική πολιτική".

Οπως κι αν έχει το πράγμα, αυτή η αίτηση για έκδοση του Πρίμπκε στη Γερμανία, μας θυμίζει την περίπτωση των Γερμανών εγκληματιών στην Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση είχε παραδώσει στις αρχές της δεκαετίας του 1950 στην κυβέρνηση της Βόννης έναν κατάλογο με 1.000 εγκληματίες πολέμου. Επρόκειτο τάχα να δικαστούν στη Γερμανία. Κανένας Ελληνας δε θυμάται να έχει γίνει κάτι τέτοιο ως σήμερα.

Ας ξαναγυρίσουμε τώρα στον καθηγητή της Νεότερης Ιστορίας της γερμανικής στρατιωτικής σχολής του Μονάχου. Τι γράφει στο ογκώδες εικονογραφημένο βιβλίο του με τον τίτλο: "Η Συνεργασία 1939 - 1945". "Ο κ. Ζάιντλερ και τι - παρόμοια - διδάσκει στους μαθητές του;". Ο Γερμανός σχολιαστής του, Κλάους Τεβελάιτ, παραθέτει στην "Τάγκες - Τσάιτουνγκ" εκτενή αποσπάσματα του βιβλίου, που προσπαθούν να πείσουν τους ανίδεους ότι η κατοχή της Ευρώπης από τον χιτλερικό στρατό υπήρξε μια ειδυλλιακή εποχή συνεργασίας κατακτητών και κατεχομένων και ότι ο Χίτλερ και οι στρατιές του δεν έκαναν τίποτα άλλο, παρά αυτό που κάνουν σήμερα οι κυρίαρχοι κύκλοι των χωρών της Ευρώπης για την ένωση της ηπείρου. Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούν και οι πολλές φωτογραφίες του βιβλίου με τις σχετικές λεζάντες.

Για την ακρίβεια, γράφει ο Τεβελάιτ, δεν πρόκειται για βιβλίο του ίδιου του στρατιωτικού καθηγητή, αλλά για συλλογή άρθρων 177 πολιτών από ευρωπαϊκές χώρες - Νορβηγών, Γάλλων, Ελβετών, Σλοβάκων, Σέρβων, Ελλήνων, Ρώσων, Ουκρανών, Ούγγρων - που συνεργάστηκαν με τα στρατεύματα κατοχής.

Αλλά και ο Ζάιντλερ με πρόλογο, ενδιάμεσα κείμενα και σχόλια έχει δώσει τη συμβολή του στον επιδιωκόμενο σκοπό του βιβλίου: "Οι Γερμανοί", γράφει, "μπήκαν το 1940 στη Νορβηγία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, σαν απελευθερωτές, δηλαδή απελευθερωτές της Ευρώπης από τον Μπολσεβικισμό, αλλά οι Γάλλοι, οι Νορβηγοί, οι Ολλανδοί τότε, δεν το κατάλαβαν ακόμα έτσι. Κοίταζαν με θαυμασμό τους "νικητές", που η τότε νίκη τους μόνο σήμερα μπορεί να εκτιμηθεί σωστά".

Τι ευγενείς και δίκαιοι που ήταν οι κατακτητές!! "Κάθε παράπτωμα Γερμανού στρατιώτη" - γράφει - "κατά του εγχώριου πληθυσμού τιμωρούνταν από τα (σ. σ. γερμανικά) στρατοδικεία. Για κλοπή, αρπαγή, λεηλασία, βιασμό, έπεφταν μεγάλες ποινές... Ανάμεσα στους στρατιώτες και τις νέες γυναίκες της (σ. σ. κατεχόμενης) χώρας αναπτύσσονταν πολύμορφες σχέσεις. Οταν οι Γερμανοί στρατιώτες - συνεχίζει - έμπαιναν μετά τη συνθηκολόγηση χωρίς μάχες σε μεγαλύτερους τόπους, οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν στα πεζοδρόμια κατά χιλιάδες για να ιδούν τους νικητές. Υπήρχαν χειροκροτήματα, ζητωκραυγές, λουλούδια και σφίξιμο των χεριών, ακόμα και σε τόπους που σήμερα δε θέλουν να ξέρουν τίποτα γι' αυτά". Και τους Εβραίους δεν τους συγκέντρωσαν και τους έστειλαν στα στρατόπεδα εξόντωσης οι Γερμανοί κατακτητές, ψεύδεται ο κ. καθηγητής. Τους Εβραίους δεν τους ήθελαν οι κατεχόμενοι λαοί στις χώρες τους και οι κατακτητές έδωσαν απλώς ένα "χέρι βοήθειας" στη ντόπια αστυνομία για να τους ξεφορτωθούν μια ώρα νωρίτερα.

Ο κριτικός Κλάους Τεβελάιτ παρατηρεί στη συνέχεια: Ο Ζάιντλερ λέει ότι η οικονομική ενωμένη Ευρώπη ήταν και ο συνειδητός και ο καθαυτό στόχος των ναζιστικών στρατευμάτων. Αυτό το βιβλίο από μια ανώτατη σχολή της Μπούντεσβερ τιμά τη Βέρμαχτ του Χίτλερ εντελώς ανοιχτά σαν τον καθαυτό πατέρα της σημερινής Ευρώπης... Πρόκειται για ανοιχτή νεοφασιστική ιστοριογραφία που παρουσιάζει τους συνεργάτες των στρατευμάτων του Χίτλερ σαν πρωτοπορία της σημερινής πολιτικής Ευρώπης... Μια αποκατάσταση των στρατευμάτων του Χίτλερ σαν προστάτη της Δύσης και του δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού ενάντια στην "κόκκινη πανούκλα".

Μη νομίσετε ότι ο κ. Ζάιντλερ θα χάσει τη θέση του. Τέτοιοι "ιδεολόγοι" χρειάζονται πολύ στους σημερινούς δύσκολους καιρούς της "ενωμένης Ευρώπης"!Θ. ΒΟΡΕΙΟΣ

Ισχυρό χτύπημα κατά της σημερινής κυβέρνησης του Σοσιαλιστικού Κόμματος Βουλγαρίας (ΣΚΒ), εκ μέρους των δυνάμεων της αντιπολίτευσης, θεωρείται ο αποκλεισμός του υποψηφίου του από τις επικείμενες προεδρικές εκλογές. Αρνητική ήταν η απάντηση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας στο ερώτημα της αντιπολίτευσης για διευκρίνιση της έννοιας "βουλγαρική κρατική υπηκοότητα", γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να αφαιρεθεί το δικαίωμα του υποψηφίου του ΣΚΒ, σημερινού υπουργού Εξωτερικών, Γκεόργκι Πιρίνσκι, να συμμετάσχει στις προεδρικές εκλογές, οι οποίες πραγματοποιούνται στις 27 του ερχόμενου Οκτώβρη. Σύμφωνα λοιπόν με τη δικαστική αυτή απόφαση, ο Πιρίνσκι δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ιθαγενής Βούλγαρος πολίτης. Αυτός είχε γεννηθεί το 1948 στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής από Βούλγαρο πατέρα, ο οποίος είχε καταφύγει εκεί ως πολιτικός πρόσφυγας. Το χρονικό αυτό διάστημα η μητέρα του ήταν πολίτης των ΗΠΑ.

Αντίθετα, όμως, υπάρχουν διάσημοι Βούλγαροι νομικοί, οι οποίοι είναι της άποψης ότι ο Πιρίνσκι, σύμφωνα με το Συνταγματικό Δικαστήριο, φυσικά είναι ιθαγενής Βούλγαρος πολίτης, και κατά συνέπεια, έχει κάθε δικαίωμα υποβολής υποψηφιότητας για το ανώτατο αξίωμα της χώρας. Κατά τα άλλα, καθόλου δεν αποκλείεται για το επόμενο χρονικό διάστημα το ενδεχόμενο ψήφισης νέων νόμων, οι οποίοι θα αφορούν την κρατική υπηκοότητα. Αυτό σημαίνει ότι ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών θα έχει τη νομική δυνατότητα να είναι υποψήφιος στις επικείμενες προεδρικές εκλογές.

Πάντως, η δικαστική αυτή απόφαση ήταν αναμενόμενη από το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, και όπως εκτιμάται, αυτή αποτέλεσε ένα "πολύ βαρύ χτύπημα" ενάντια στο κυβερνών κόμμα. Γιατί, πέρα από οτιδήποτε άλλο, και σύμφωνα με σχετικές δημοσκοπήσεις, ο υποψήφιος του ΣΚΒ συγκέντρωνε τις προτιμήσεις όχι μόνο των ψηφοφόρων της Αριστεράς, αλλά και πολιτών πέρα απ' αυτήν.

Ετσι, λοιπόν, σύμφωνα με εκτιμήσεις πολιτικών παρατηρητών, η αφαίρεση της νομικής δυνατότητας συμμετοχής στις προεδρικές εκλογές του υποψηφίου του ΣΚΒ, σίγουρα θα δημιουργήσει σοβαρό πολιτικό πρόβλημα και θα οξύνει ακόμα πιο πολύ την ήδη υπάρχουσα κρίση στη γειτονική μας Βουλγαρία, η οποία αυτή τη στιγμή θεωρείται ως η πιο επικίνδυνη σε μια πρώην σοσιαλιστική χώρα. Ετσι, λοιπόν, σε διάστημα μόνο λίγων ημερών αυξήθηκαν στο διπλάσιο οι τιμές στα βασικά μέσα διατροφής και στο ηλεκτρικό ρεύμα. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο μέσος μισθός των εργαζομένων είναι πάρα πολύ χαμηλός φτάνοντας στις 11.000 δρχ. περίπου το μήνα. Σχετικά, θα πρέπει ν' αναφερθεί ότι εδώ πρόκειται εντελώς για "δυτικοευρωπαϊκές τιμές".

Λόγω, όμως, του συνεχώς αυξανόμενου πληθωρισμού, οι οικονομίες των κατοίκων, η αξία των χρημάτων τους δηλαδή, έχει σημαντικά μειωθεί, παρά τα "ουτοπικά", όπως χαρακτηρίζονται, επιτόκια της Εθνικής Τράπεζας, τα οποία αυξήθηκαν κατά 19%... Αλλά, ακόμα και με τέτοια επιτόκια, ούτε και οι κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τα χρέη τους. Παράλληλα, εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής κρίσης που ξέσπασε εδώ και πολύ καιρό στη Βουλγαρία, πολλές είναι εκείνες οι μικρές επιχειρήσεις που χρεοκοπούν και κλείνουν. Κι όπως όλα δείχνουν, ο υπερπληθωρισμός δε φαίνεται να είναι αναστρέψιμος. Μια από τις κύριες αιτίες της οξυνόμενης αντιπαράθεσης μεταξύ όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας θα πρέπει να θεωρηθεί η απελπιστική κατάσταση που κυριαρχεί στην οικονομία, με τις τεράστιες αρνητικές συνέπειες σ' όλους τους κοινωνικούς τομείς της χώρας.

Η σημερινή, όμως, κυβέρνηση της Βουλγαρίας, προκειμένου ν' αντιμετωπίσει την άκρως περίπλοκη αυτή κατάσταση, υποτάσσεται όλο και περισσότερο στα κελεύσματα του διεθνούς ιμπεριαλιστικού χρηματιστικού κεφαλαίου, δηλαδή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα, γεγονός που σημαίνει ότι οι χαμηλές πιστώσεις που παίρνει είναι "σταγόνα πάνω σε καιόμενη πέτρα...". Ταυτόχρονα, από την άλλη πλευρά, προβάλλεται όλο και περισσότερο η απαίτηση για πάρα πέρα μαζικές ιδιωτικοποιήσεις του δημόσιου τομέα, ο οποίος είναι ακόμα αρκετά μεγάλος στην πρώην αυτή σοσιαλιστική χώρα. Παράλληλα, υπενθυμίζουμε ότι η μετανάστευση μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού καθεστώτος στη χώρα αυτή έχει προσλάβει τέτοιες διαστάσεις, που σήμερα ξεπερνά το μισό εκατομμύριο, ενώ η υπογεννητικότητα είναι τόσο μεγάλη έτσι που η Βουλγαρία να είναι η πρώτη χώρα στη Ευρώπη με τις λιγότερες γεννήσεις.

Στο μεταξύ, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, στη Βουλγαρία άρχισαν ήδη να δημιουργούνται "χαοτικές καταστάσεις": Πρόσφατα, στο διάδρομο που οδηγεί στα υπόγεια του Παλατιού του Πολιτισμού, είχε σημειωθεί μια έκρηξη βόμβας, χωρίς να υπάρξουν θύματα. Ταυτόχρονα, όμως, η έκρηξη αυτή κάνει ολοφάνερο τον κίνδυνο εκφυλισμού της σημερινής γενικής κρίσης σε αναρχικές καταστάσεις, έτσι που οι βουλγαρικές αρχές "να βλέπουν τον εαυτό τους αναγκασμένο να επιβάλουν κατάσταση εκτακτης ανάγκης". Συχνά σήμερα τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης αναφέρονται στην αναγκαιότητα και κάνουν λόγο για έναν "στιβαρό βραχίονα", που θα πρέπει να κυβερνήσει τη χώρα. Ταυτόχρονα, γίνεται αναφορά στη "μελέτη της πείρας" που έχει αποκομιστεί από τις στρατιωτικο-φασιστικές δικτατορίες, που είχαν εγκαθιδρυθεί το 1967 στην Ελλάδα και στις αρχές της δεκαετίας του '70 στην Τουρκία. Η εγκληματικότητα, οι οποία έχει προσλάβει τρομερές διαστάσεις, η αποσταθεροποίηση του συνόλου σχεδόν των κρατικών θεσμών, ο υπερπληθωρισμός, η δραματική αύξηση της φτώχειας και της δυστυχίας, είναι τα κύρια στοιχεία που συνθέτουν την καθημερινή βουλγαρική πραγματικότητα...

Ο Πρόεδρος της Βουλγαρίας, Ζέλιου Ζέλιεφ, μιλώντας πρόσφατα στην τηλεόραση, εξέφρασε "φόβους" ότι το ερχόμενο φθινόπωρο ή το χειμώνα, πρόκειται να πραγματοποιηθούν μαζικές διαδηλώσεις στη χώρα. Δε διευκρίνισε, όμως, ποιες δυνάμεις θα είναι πίσω από τις κινητοποιήσεις αυτές, αφού είναι βέβαιο ότι πρόκειται για την Ενωση Δημοκρατικών Δυνάμεων, η οποία χρόνια κυβέρνησε τη χώρα και φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο της πολιτικής ευθύνης για το σημερινό χείλος της καταστροφής, στο οποίο βρίσκεται η οικονομία.

Ο Βούλγαρος Πρόεδρος, μάλιστα, ο οποίος είναι και υπέρμαχος ένταξης της Βουλγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην ιμπεριαλιστική συμμαχία του ΝΑΤΟ, εξέφρασε την περίεργη άποψη ότι οι Βούλγαροι πολίτες δεν πρόκειται "ν' απαιτήσουν καμιά δημοκρατία, γιατί είναι συνηθισμένοι σε δικτατορικό καθεστώς"! Η προκλητική αυτή δήλωση του Ζέλιεφ, κατά την άποψή μας, αποτελεί μια πρωτοφανή προσβολή κατά του βουλγαρικού λαού με τις γνωστές του αγωνιστικές παραδόσεις για δημοκρατία και σοσιαλισμό. Αλλά και σήμερα, όμως, πολύ μεγάλα τμήματα του βουλγαρικού πληθυσμού αναπολούν τις ιστορικές κοινωνικές κατακτήσεις της πρώην αυτής σοσιαλιστικής χώρας.

Κατά τα άλλα, τουλάχιστον προκλητική μπορεί να θεωρηθεί η δήλωση του Βούλγαρου Προέδρου ότι ο ίδιος πρόκειται ν' απαιτήσει την απαγόρευση του Σοσιαλιστικού Κόμματος Βουλγαρίας. Τα λόγια του αυτά καταμαρτυρούν ακόμα μια φορά τις σκληρές πολιτικές αντιπαραθέσεις που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και τι επικίνδυνες διαστάσεις που μπορεί αυτές να προσλάβουν. Χαρακτηριστικό του οξύτατου πολιτικού κλίματος που κυριαρχεί είναι ακόμα και το γεγονός ότι οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης απορρίπτουν μια πρόταση της σημερινής κυβέρνησης για μια εθνική ομοφωνία.

Τέλος, μια "κάποια ανάσα" ελπίζει να πάρει η σημερινή κυβέρνηση από τη χορήγηση εκ μέρους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μιας πίστωσης ύψους 581 εκατομμυρίων δολαρίων για ένα χρονικό διάστημα 20 μηνών. Σύμφωνα, όμως, με τις απαιτήσεις του διεθνούς αυτού χρηματιστικού οργανισμού, θα πρέπει όπωσδήποτε να πραγματοποιηθεί η πρώτη φάση της "δομικής μεταρρύθμισης". Αυτό στην πράξη σημαίνει το κλείσιμο 64 επιχειρήσεων και άμεση έναρξη των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων, οι οποίες είναι βέβαιο ότι θα προσθέσουν πολλές ακόμα χιλιάδες ανέργων στο ήδη μεγάλο ποσοστό της σημερινής μαζικής ανεργίας, η οποία σήμερα φτάνει στο μισό εκατομμύριο άτομα και ισοδυναμεί με το 10% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της Βουλγαρίας. Κι όλα αυτά, βέβαια, σε καμιά περίπτωση δε σημαίνουν ότι στη διάρκεια των επόμενων μηνών αναμένεται κάποια οικονομική και πολιτική σταθερότητα στην πρώην αυτή σοσιαλιστική χώρα.

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

Αμετάκλητη είναι πλέον η απόφαση της νέας κυβέρνησης του Ισραήλ να άρει την τετράχρονη διακοπή χτισμάτων σχετικά με τους ισραηλινούς εποικισμούς στη Δυτική Οχθη του Ιορδάνη και τη Λωρίδα της Γάζας. Η πρόθεση αυτή εκδηλώθηκε ακόμα πιο ξεκάθαρα, όταν ο πρωθυπουργός Νετανάχιου, πριν λίγες μέρες, είχε συνάντηση με τους ηγέτες των εποίκων. Αμέσως μετά, μερικοί άρχισαν να μιλούν για "μια νέα ανθούσα περίοδο των εποικισμών...". Υπήρξαν ακόμα και άλλοι, οι οποίοι ασκούσαν κριτική στον Ισραηλινό πρωθυπουργό, γιατί η κυβέρνησή του δεν έχει ακόμα καθορίσει καμιά συγκεκριμένη ημερομηνία σχετικά με την επανέναρξη των οικοδομικών δραστηριοτήτων...

Στο μεταξύ, ένας από τους πιο διάσημους ηγέτες της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) και της Παλαιστινιακής Εθνικής Διοίκησης (ΡΝΑ), ο Σαέμπ Αρεκάτ, ακριβώς αναφορικά με την περίπτωση αυτή, ανακοίνωσε την ανανέωση της Ιντιφάντα, της Παλαιστινιακής Λαϊκής Εξέγερσης ενάντια στην ισραηλινή κατοχή. Στα πλαίσια μιας συνέντευξής του στην καθημερινή ισραηλινή εφημερίδα "Χααρέτζ", ο Αρεκάτ, μεταξύ άλλων, δήλωσε ότι η αποικιοκρατική κατοχή, με όλα τα αντιπαλαιστινιακά φαινόμενα που τη συνοδεύουν, δεν είναι δυνατόν να συνδυαστεί με τη συνέχιση των ειρηνευτικών διαδικασιών και με τις ισραηλινο-παλαιστινιακές διαπραγματεύσεις, που συνδέονται μ' αυτές... "Είναι αδύνατον λοιπόν να καταλάβουν, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός και οι έμπιστοι συνεργάτες του, ότι η αποικιοκρατική και εποικιστική πολιτική πολύ σύντομα μπορούν να οδηγήσουν στη μαχητική αντίσταση του παλαιστινιακού λαού, και σε 20 - 30 χρόνια σε μια νέα Βοσνία με πόλεμο και "εθνικές εκκαθαρίσεις;" αναρωτήθηκε ο Παλαιστίνιος ηγέτης.

Χωρίς να δείχνει καθόλου επηρεασμένος από τις παραπάνω προειδοποιήσεις του Αρεκάτ, ο Πίνχαος Βάλερστάιν, πρόεδρος του Συμβουλίου του Ιουδαϊκού Κράτους και των τοπικών Κοινοτήτων στη Σαμάρεια, Ιουδαία και Γάζα - έτσι ονομάζονται αυτές οι περιοχές των κατεχόμενων τμημάτων της Παλαιστίνης - ανακοινώνει αδιάκοπα ότι ο αριθμός των εποίκων, σύμφωνα με όλα τα επιβεβαιωμένα σχέδια, μέσα σ' ένα χρονικό διάστημα τεσσάρων χρόνων, από 140.000 που είναι σήμερα, θα φτάσουν τουλάχιστον στο μισό εκατομμύριο...

Τώρα, το πώς θα εφαρμοστούν τα παραπάνω σχέδια της εποικιστικής πολιτικής, το δείχνει ξεκάθαρα ένα πρόσφατο γεγονός: Λίγο μετά τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές τον περασμένο Μάη, Ισραηλινοί έποικοι από το Σίλο και Ράχελ, που βρίσκονται κοντά στη Βηθλεέμ, είχαν περιφράξει με συρματοπλέγματα τμήματα εδαφών, που ανήκουν σε Παλαιστίνιους κατοίκους του χωριού Κβαριούτ. Στις 19 του περασμένου Ιούλη, ήρθαν εδώ 200 περίπου κάτοικοι του χωριού συνοδευόμενοι από Ισραηλινούς αγωνιστές της ειρήνης και δημοσιογράφους, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την παράνομη περίφραξη των παραπάνω χώρων. Παρούσα ήταν και μια στρατιωτική μονάδα κατοχής, η οποία θα έπρεπε να εγγυηθεί την "ειρηνική έκβαση" της εκδήλωσης διαμαρτυρίας, για την οποία είχε χορηγηθεί και σχετική άδεια. Ταυτόχρονα, όμως, είχαν κάνει την εμφάνισή τους και 70 - 80 ένοπλοι έποικοι, οι οποίοι αρχικά δεν ενοχλούσαν τους διαδηλωτές. Αργότερα, όμως, όταν αυτοί δέχτηκαν ενισχύσεις, άρχισαν με σιδερένιες ράβδους να χτυπούν άγρια τους κατοίκους του χωριού. Ενας μάλιστα από τους ληστές της γης όρμησε με το τρακτέρ του ενάντια στο ανθρώπινο πλήθος, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν τουλάχιστον πέντε Παλαιστίνιοι, μεταξύ των οποίων ένα 12χρονο αγόρι και μια 70χρονη γυναίκα. Ανάμεσα στους ελαφρά τραυματισμένους ήταν ανταποκριτές και οπερατέρ. Η συμπεριφορά των στρατιωτών είχε χαρακτηριστεί σαν "ουδέτερη"... Τελικά, οι ληστές της γης και οι υποκινητές τους δεν τιμωρήθηκαν, αλλά τα θύματα, γιατί για αρκετές μέρες το χωριό Κβαριούτ είχε αποκλειστεί...

Παρόμοια, όμως, γεγονότα είχαν διαδραματιστεί και στο πρόσφατο παρελθόν στα περίχωρα των παλαιστινιακών πόλεων Ναμπλούς, Γενίν, Χεβρώνα και στην ευρύτερη περιοχή της Ιερουσαλήμ. Και όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, είναι εντελώς ξεκάθαρο ότι ιδιαίτερα οι εξτρεμιστές έποικοι, μετά την εκλογική νίκη της Δεξιάς στο Ισραήλ "αισθάνονται πιο δυναμωμένοι". Ταυτόχρονα, όμως, θα πρέπει να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι ακόμα και στους ίδιους τους κύκλους των εποίκων υπάρχουν εκείνοι, οι οποίοι διαμαρτύρονται για τις παραπάνω ενέργειες. Ετσι, λοιπόν, πριν μερικές μέρες, εφτά δήμαρχοι εβραϊκών πόλεων της Δυτικής Οχθης του Ιορδάνη είχαν διαχωρίσει τη θέση τους από το Συμβούλιο Τοπικών Αντιπροσωπειών, που καθοδηγείται από εξτρεμιστές κληρικούς στην Ιουδαία, τη Σαμάρεια και τη Γάζα. Τη ριζική τους αυτή διαφωνία οι δήμαρχοι αιτιολόγησαν, μεταξύ άλλων, και με την εξτρεμιστική συμπεριφορά του παραπάνω Συμβουλίου και τη συνεχιζόμενη καταλήστευση της γης. Γιατί, κατά την άποψή τους, το Συμβούλιο αυτό δεν προωθεί θετικά την υπόθεση των εποίκων, "αλλά υποδαυλίζει την εχθρότητα του Παλαιστίνιου γείτονα, με τον οποίο θα έπρεπε να ζήσει κανείς ειρηνικά...".

Ν. Η.-Η.

Ο Πρόεδρος της Βουλγαρίας, Ζέλιου Ζέλιεφ

Ο Μπ. Νετανάχιου, πρωθυπουργός του Ισραήλ

Ο Παλαιστίνιος ηγέτης, Γιασέρ Αραφάτ