ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 14 Μάη 1997
Σελ. /36
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ
Ηταν τρεις, πολέμησαν για μυριάδες...

Δημήτρης Αυγέρης, Κώστας Φωλτόπουλος και Θάνος Κιοκμενίδης: Οι τρεις ΕΠΟΝίτες, που έδωσαν με τη ζωή τους μάθημα λευτεριάς και θυσίας σε όλες τις επερχόμενες γενιές

Το βάφτισε κάστρο ο λαός μας κι ας μην είχε τείχη και πολεμίστρες. Το σπίτι της οδού Αγραίων 47, το "Κάστρο του Υμηττού",αποτελεί μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της ένδοξης Εθνικής μας Αντίστασης. Μέσα εκεί στα τέσσερα ντουβάρια του, στήθηκε ένα μετερίζι λευτεριάς. Μέσα εκεί, πριν 53 χρόνια, τρεις ΕΠΟΝίτες, ο Δημήτρης Αυγέρης,ο Κώστας Φωλτόπουλος και ο Θάνος Κιοκμενίδης,έδωσαν ένα μάθημα λευτεριάς και θυσίας εναντίον των γερμανοτσολιάδων κατακτητών.

Στις 29 Απρίλη 1944,οι τρεις νέοι αγωνιστές πολέμησαν μια ολόκληρη μέρα, κυκλωμένοι από ένα φουσάτο γκεσταπίτες, τσολιάδες και Γερμανούς. Το μικρό ισόγειο σπιτάκι, το χρησιμοποιούσε ο εφεδρικός ΕΛΑΣ, για αποθήκη οπλισμού. Κι οι τρεις ήρωες, όλο το βράδυ 28 του Απρίλη, το φρουρούν.

Εκεί τους βρήκε και το ξημέρωμα, κυκλωμένους από τους φασίστες. Ο σύγχρονος "Εφιάλτης" είχε δώσει σωστές οδηγίες... Οταν ξημέρωνε εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό του Απρίλη, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί, τι θα ακολουθούσε τις επόμενες ώρες.

Οι Γερμανοί και οι προδότες συνεργάτες τους ζητάνε από τα τρία παλικάρια να παραδοθούν. Οι μαχητές του Υμηττού, γνήσιοι απόγονοι των ηρώων του '21, απαντούν: "οι ΕΠΟΝΟΕΛΑΣΙΤΕΣ δεν παραδίνονται".Παίρνουν αμέσως τα όπλα τους και οι ριπές τους "σπάνε" την ησυχία του πρωινού. Τα βόλια "πυκνώνουν" και από τις δυο πλευρές. Οι κάτοικοι της γειτονιάς,εκεί στους πρόποδες του Υμηττού, αναστατώνονται και παρακολουθούν τον άνισο αγώνα τριών παιδιών, απέναντι στους μανιασμένους φασίστες. Η μάχη μαίνεται, αλλά το κάστρο μένει όρθιο, οι υπερασπιστές του - λες και είναι μυριάδες - δεν εγκαταλείπουν τη μάχη... Αργά το μεσημέρι, οι Γερμανοί ενισχύουν τις γραμμές τους, φέρνουν μαζί τους και ένα κανόνι για να γκρεμίσουν τους τοίχους. Και έτσι καταφέρνουν το πρώτο πλήγμα. Ο Κώστας Φωλτόπουλος σκοτώνεται στο πατάρι και λίγο αργότερα ξεψυχάει και ο Θανάσης Κιοκμενίδης. Ο Δημήτρης Αυγέρης, όμως, είναι ακόμα ζωντανός και πολεμάει μονάχος και για τους δυο χαμένους συντρόφους του. Τα ιδανικά της ΕΠΟΝ κι ο πόθος για τη λευτεριά, τον γεμίζουν θάρρος... Αρχίζει να σουρουπώνει και τα πυρομαχικά έχουν τελειώσει. Οι όλμοι και οι σφαίρες από την άλλη πλευρά συνεχίζουν να πέφτουν. Ο Αυγέρης, όμως, δε σκέφτεται ούτε για μια στιγμή να παραδοθεί. Βαριά τραυματισμένος κάνει τη δική του ηρωική έξοδο, το δικό του Μεσολόγγι... Αφήνει την τελευταία του πνοή, βροντοφωνάζοντας "Σας νικήσαμε τέρατα. Ζήτω η Ελλάδα".

Με το που έπεσε νεκρός και ο τελευταίος μαχητής, σταμάτησαν και οι ριπές. Οι Γερμανοί μπαίνουν μέσα στο "Κάστρο" και βλέπουν ότι απέναντί τους για τόσες ώρες είχαν τρία αμούστακα παιδιά. Ο Γερμανός διοικητής στέκεται προσοχή και οι Γερμανοί στρατιώτες αποχωρούν ηττημένοι από την ντροπή.

Το ίδιο εκείνο βράδυ, ένας άλλος ΕΠΟΝίτης, αψηφώντας το κίνδυνο, έγραψε ψηλά στον τοίχο του ηρωικού σπιτιού: "ΔΙΑΒΑΤΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ ΓΟΝΑΤΙΣΕ, ΣΦΙΞΕ ΤΗ ΓΡΟΘΙΑ ΣΟΥ ΚΙ ΟΡΚΙΣΟΥ ΕΚΔΙΚΗΣΗ".Αυτή η μάχη, που έδωσαν οι τρεις πατριώτες, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη των παλιότερων. Θα μείνει, όμως, και στην ιστορία, για να συντροφεύει τις νέες γενιές. Για να θυμίζει στους νεότερους ότι κάποιοι άνθρωποι στο βωμό της λευτεριάς πρόσφεραν το πολυτιμότερο αγαθό. Την ίδια τους τη ζωή...

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ
Ηταν τρεις, πολέμησαν για μυριάδες...

Δημήτρης Αυγέρης, Κώστας Φωλτόπουλος και Θάνος Κιοκμενίδης: Οι τρεις ΕΠΟΝίτες, που έδωσαν με τη ζωή τους μάθημα λευτεριάς και θυσίας σε όλες τις επερχόμενες γενιές

Το βάφτισε κάστρο ο λαός μας κι ας μην είχε τείχη και πολεμίστρες. Το σπίτι της οδού Αγραίων 47, το "Κάστρο του Υμηττού",αποτελεί μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της ένδοξης Εθνικής μας Αντίστασης. Μέσα εκεί στα τέσσερα ντουβάρια του, στήθηκε ένα μετερίζι λευτεριάς. Μέσα εκεί, πριν 53 χρόνια, τρεις ΕΠΟΝίτες, ο Δημήτρης Αυγέρης,ο Κώστας Φωλτόπουλος και ο Θάνος Κιοκμενίδης,έδωσαν ένα μάθημα λευτεριάς και θυσίας εναντίον των γερμανοτσολιάδων κατακτητών.

Στις 29 Απρίλη 1944,οι τρεις νέοι αγωνιστές πολέμησαν μια ολόκληρη μέρα, κυκλωμένοι από ένα φουσάτο γκεσταπίτες, τσολιάδες και Γερμανούς. Το μικρό ισόγειο σπιτάκι, το χρησιμοποιούσε ο εφεδρικός ΕΛΑΣ, για αποθήκη οπλισμού. Κι οι τρεις ήρωες, όλο το βράδυ 28 του Απρίλη, το φρουρούν.

Εκεί τους βρήκε και το ξημέρωμα, κυκλωμένους από τους φασίστες. Ο σύγχρονος "Εφιάλτης" είχε δώσει σωστές οδηγίες... Οταν ξημέρωνε εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό του Απρίλη, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί, τι θα ακολουθούσε τις επόμενες ώρες.

Οι Γερμανοί και οι προδότες συνεργάτες τους ζητάνε από τα τρία παλικάρια να παραδοθούν. Οι μαχητές του Υμηττού, γνήσιοι απόγονοι των ηρώων του '21, απαντούν: "οι ΕΠΟΝΟΕΛΑΣΙΤΕΣ δεν παραδίνονται".Παίρνουν αμέσως τα όπλα τους και οι ριπές τους "σπάνε" την ησυχία του πρωινού. Τα βόλια "πυκνώνουν" και από τις δυο πλευρές. Οι κάτοικοι της γειτονιάς,εκεί στους πρόποδες του Υμηττού, αναστατώνονται και παρακολουθούν τον άνισο αγώνα τριών παιδιών, απέναντι στους μανιασμένους φασίστες. Η μάχη μαίνεται, αλλά το κάστρο μένει όρθιο, οι υπερασπιστές του - λες και είναι μυριάδες - δεν εγκαταλείπουν τη μάχη... Αργά το μεσημέρι, οι Γερμανοί ενισχύουν τις γραμμές τους, φέρνουν μαζί τους και ένα κανόνι για να γκρεμίσουν τους τοίχους. Και έτσι καταφέρνουν το πρώτο πλήγμα. Ο Κώστας Φωλτόπουλος σκοτώνεται στο πατάρι και λίγο αργότερα ξεψυχάει και ο Θανάσης Κιοκμενίδης. Ο Δημήτρης Αυγέρης, όμως, είναι ακόμα ζωντανός και πολεμάει μονάχος και για τους δυο χαμένους συντρόφους του. Τα ιδανικά της ΕΠΟΝ κι ο πόθος για τη λευτεριά, τον γεμίζουν θάρρος... Αρχίζει να σουρουπώνει και τα πυρομαχικά έχουν τελειώσει. Οι όλμοι και οι σφαίρες από την άλλη πλευρά συνεχίζουν να πέφτουν. Ο Αυγέρης, όμως, δε σκέφτεται ούτε για μια στιγμή να παραδοθεί. Βαριά τραυματισμένος κάνει τη δική του ηρωική έξοδο, το δικό του Μεσολόγγι... Αφήνει την τελευταία του πνοή, βροντοφωνάζοντας "Σας νικήσαμε τέρατα. Ζήτω η Ελλάδα".

Με το που έπεσε νεκρός και ο τελευταίος μαχητής, σταμάτησαν και οι ριπές. Οι Γερμανοί μπαίνουν μέσα στο "Κάστρο" και βλέπουν ότι απέναντί τους για τόσες ώρες είχαν τρία αμούστακα παιδιά. Ο Γερμανός διοικητής στέκεται προσοχή και οι Γερμανοί στρατιώτες αποχωρούν ηττημένοι από την ντροπή.

Το ίδιο εκείνο βράδυ, ένας άλλος ΕΠΟΝίτης, αψηφώντας το κίνδυνο, έγραψε ψηλά στον τοίχο του ηρωικού σπιτιού: "ΔΙΑΒΑΤΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ ΓΟΝΑΤΙΣΕ, ΣΦΙΞΕ ΤΗ ΓΡΟΘΙΑ ΣΟΥ ΚΙ ΟΡΚΙΣΟΥ ΕΚΔΙΚΗΣΗ".Αυτή η μάχη, που έδωσαν οι τρεις πατριώτες, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη των παλιότερων. Θα μείνει, όμως, και στην ιστορία, για να συντροφεύει τις νέες γενιές. Για να θυμίζει στους νεότερους ότι κάποιοι άνθρωποι στο βωμό της λευτεριάς πρόσφεραν το πολυτιμότερο αγαθό. Την ίδια τους τη ζωή...

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τα Ελγίνεια

Ο υπουργός Πολιτισμού κι ένα τσούρμο άλλοι εκφωνητές προπαγάνδας έκαναν σαν να τους έπεσε ένα από αυτά ακριβώς τα μάρμαρα, τα "Ελγίνεια", στο κεφάλι. Σε κατάσταση "σοκ" - μια που καλά καλά δεν είχε στεγνώσει το μελάνι στο τηλεγράφημα συγχαρητηρίων Σημίτη προς Μπλερ - μετέδιδαν την είδηση της ματαίωσης της "επιστροφής" των 253 αρχαίων κομματιών στα πάτρια εδάφη και καμώνονταν πως επρόκειτο για κάτι απίστευτο και τερατώδες. Τόση λησμοσύνη της εγγλέζικης αλεπουδιάς ή τόση αφέλεια διαφεντεύει το νου τους;

Γ}έλασα πολύ με την αντίδρασή τους. Μ' εκείνο όμως το γέλιο το άγριο, που σχίζει το στήθος για να βγει και το ματώνει, που δεν το γεννά καμιά χαρά, καμιά ευφροσύνη, αλλά το πληγωμένο φιλότιμο. Τι ήταν, μωρέ, η υπόσχεση των "Εργατικών", προ Μπλερ, για την επιστροφή των μαρμάρων; Σκουλαρίκι και την κρεμάσατε στο αυτί; Και, ας δεχτώ πως βρεθήκατε μπόσικοι και την πιστέψατε. Πρώτη φορά συμβαίνει να λέει κάτι ένα κόμμα ως αντιπολίτευση και να ξελέει ως κυβέρνηση; Ισα ίσα, αυτό είναι κανόνας και δε χρειάζεται να το ανακαλύψετε στις εσχατιές της Δύσης! Επιπροσθέτως, ο Κρις Σμιθ, ο νέος τιμονιέρης του υπουργείου Προστασίας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Αγγλίας, έχει απόλυτο δίκιο. Πώς, δηλαδή, να σηκωθούν τόσα ελληνικά μάρμαρα από το βρετανικό μουσείο και να φορτωθούν στα καράβια, χωρίς εγγυήσεις εκ μέρους μας ότι δε θα καταλήξουν σε κάποιο ξένο λιμάνι; Μα και αν έρθουν σώα στον Πειραιά, σε ποια μουσεία θα τα εκθέσουμε που μας λείπουν φύλακες και θα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να τα ξανακλέψουν αρχαιοκάπηλοι, να ξαναβρεθούν στο βρετανικό μουσείο και να τα ξαναζητάμε - σε δουλιά θα βρισκόμαστε τώρα; Τρίτος και σοβαρότερος λόγος, που δικαιώνει απόλυτα την άρνηση του Κρις Σμιθ, είναι τα μάρμαρα των άλλων χωρών. "Σκεφθείτε - είπε - ν' αρχίσουν να μας ζητούν και οι άλλοι λαοί ό,τι τους έχουμε αρπάξει, κυρίως στα χρόνια της αυτοκρατορίας μας, για να φτιάξουμε αυτή τη ζηλευτή πολιτιστική κληρονομιά, την οποία ορκίστηκα να προστατεύσω!".

Ετσι δεν απαντούσε και ο Σημίτης στα αιτήματα των αγροτών, των καθηγητών, των συνταξιούχων; "Αμα δώσω σε σας, θα θέλουν και οι άλλοι. Γι' αυτό δεν παίρνετε δεκάρα". Και, μεταξύ μας, Θα ξαναγίνει, νομίζετε, ο Σμιθ υπουργός αν συνδέσει τη θητεία του με το άδειασμα του βρετανικού μουσείου; Η μήπως θα τον φόβιζαν το δόρυ και η "Κατάρα της Αθηνάς" διά χειρός Τζορτζ Μπάιρον; Εδώ ο ίδιος ο σερ Τόμας Ελγιν, που "έγδυσε" την Ακρόπολη και τους άλλους αρχαιολογικούς μας χώρους με την άδεια των Τούρκων, απ' ό,τι γνωρίζω, δεν κακοτύχησε στη ζωή του. Οχι κατάρα δεν τον έπιασε, αλλά και οικονόμησε 35.000 λίρες πουλώντας τα κλοπιμαία στην κλεπταποδόχο κυβέρνηση της χώρας του. Κάτι μου λέει πως του έχουν στήσει και άγαλμα αυτουνού του αρχικλέφταρου στην Αγγλία, χωρίς τη λέξη "καταφρόνια" στη βάση του, όπως θα ήθελε ο φιλέλληνας ποιητής. Κι εμείς καθόμαστε και λέμε...

Κυριακή ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ

Τα Ελγίνεια

Ο υπουργός Πολιτισμού κι ένα τσούρμο άλλοι εκφωνητές προπαγάνδας έκαναν σαν να τους έπεσε ένα από αυτά ακριβώς τα μάρμαρα, τα "Ελγίνεια", στο κεφάλι. Σε κατάσταση "σοκ" - μια που καλά καλά δεν είχε στεγνώσει το μελάνι στο τηλεγράφημα συγχαρητηρίων Σημίτη προς Μπλερ - μετέδιδαν την είδηση της ματαίωσης της "επιστροφής" των 253 αρχαίων κομματιών στα πάτρια εδάφη και καμώνονταν πως επρόκειτο για κάτι απίστευτο και τερατώδες. Τόση λησμοσύνη της εγγλέζικης αλεπουδιάς ή τόση αφέλεια διαφεντεύει το νου τους;

Γ}έλασα πολύ με την αντίδρασή τους. Μ' εκείνο όμως το γέλιο το άγριο, που σχίζει το στήθος για να βγει και το ματώνει, που δεν το γεννά καμιά χαρά, καμιά ευφροσύνη, αλλά το πληγωμένο φιλότιμο. Τι ήταν, μωρέ, η υπόσχεση των "Εργατικών", προ Μπλερ, για την επιστροφή των μαρμάρων; Σκουλαρίκι και την κρεμάσατε στο αυτί; Και, ας δεχτώ πως βρεθήκατε μπόσικοι και την πιστέψατε. Πρώτη φορά συμβαίνει να λέει κάτι ένα κόμμα ως αντιπολίτευση και να ξελέει ως κυβέρνηση; Ισα ίσα, αυτό είναι κανόνας και δε χρειάζεται να το ανακαλύψετε στις εσχατιές της Δύσης! Επιπροσθέτως, ο Κρις Σμιθ, ο νέος τιμονιέρης του υπουργείου Προστασίας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Αγγλίας, έχει απόλυτο δίκιο. Πώς, δηλαδή, να σηκωθούν τόσα ελληνικά μάρμαρα από το βρετανικό μουσείο και να φορτωθούν στα καράβια, χωρίς εγγυήσεις εκ μέρους μας ότι δε θα καταλήξουν σε κάποιο ξένο λιμάνι; Μα και αν έρθουν σώα στον Πειραιά, σε ποια μουσεία θα τα εκθέσουμε που μας λείπουν φύλακες και θα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να τα ξανακλέψουν αρχαιοκάπηλοι, να ξαναβρεθούν στο βρετανικό μουσείο και να τα ξαναζητάμε - σε δουλιά θα βρισκόμαστε τώρα; Τρίτος και σοβαρότερος λόγος, που δικαιώνει απόλυτα την άρνηση του Κρις Σμιθ, είναι τα μάρμαρα των άλλων χωρών. "Σκεφθείτε - είπε - ν' αρχίσουν να μας ζητούν και οι άλλοι λαοί ό,τι τους έχουμε αρπάξει, κυρίως στα χρόνια της αυτοκρατορίας μας, για να φτιάξουμε αυτή τη ζηλευτή πολιτιστική κληρονομιά, την οποία ορκίστηκα να προστατεύσω!".

Ετσι δεν απαντούσε και ο Σημίτης στα αιτήματα των αγροτών, των καθηγητών, των συνταξιούχων; "Αμα δώσω σε σας, θα θέλουν και οι άλλοι. Γι' αυτό δεν παίρνετε δεκάρα". Και, μεταξύ μας, Θα ξαναγίνει, νομίζετε, ο Σμιθ υπουργός αν συνδέσει τη θητεία του με το άδειασμα του βρετανικού μουσείου; Η μήπως θα τον φόβιζαν το δόρυ και η "Κατάρα της Αθηνάς" διά χειρός Τζορτζ Μπάιρον; Εδώ ο ίδιος ο σερ Τόμας Ελγιν, που "έγδυσε" την Ακρόπολη και τους άλλους αρχαιολογικούς μας χώρους με την άδεια των Τούρκων, απ' ό,τι γνωρίζω, δεν κακοτύχησε στη ζωή του. Οχι κατάρα δεν τον έπιασε, αλλά και οικονόμησε 35.000 λίρες πουλώντας τα κλοπιμαία στην κλεπταποδόχο κυβέρνηση της χώρας του. Κάτι μου λέει πως του έχουν στήσει και άγαλμα αυτουνού του αρχικλέφταρου στην Αγγλία, χωρίς τη λέξη "καταφρόνια" στη βάση του, όπως θα ήθελε ο φιλέλληνας ποιητής. Κι εμείς καθόμαστε και λέμε...

Κυριακή ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ

Διήμερες εκδηλώσεις

Τη μνήμη των τριών ΕΠΟΝιτών ηρώων του "Κάστρου" του Υμηττού θα τιμήσουν ο Δήμος Υμηττού και το τοπικό παράρτημα της ΠΕΑΕΑ με διήμερες εκδηλώσεις. Συγκεκριμένα το Σάββατο 17 Μάη, στις 6 μ.μ. θα γίνει αγώνας δρόμου μαθητών από το "Κάστρο" μέχρι το Δημαρχείο της πόλης. Την Κυριακή 18 Μάη, στις 10 π.μ. θα γίνει πορεία από το Δημαρχείο και θα τερματίσει στο "Κάστρο", όπου θα γίνουν ομιλίες και τα εγκαίνια του ανακαινισμένου μουσείου.

Διήμερες εκδηλώσεις

Τη μνήμη των τριών ΕΠΟΝιτών ηρώων του "Κάστρου" του Υμηττού θα τιμήσουν ο Δήμος Υμηττού και το τοπικό παράρτημα της ΠΕΑΕΑ με διήμερες εκδηλώσεις. Συγκεκριμένα το Σάββατο 17 Μάη, στις 6 μ.μ. θα γίνει αγώνας δρόμου μαθητών από το "Κάστρο" μέχρι το Δημαρχείο της πόλης. Την Κυριακή 18 Μάη, στις 10 π.μ. θα γίνει πορεία από το Δημαρχείο και θα τερματίσει στο "Κάστρο", όπου θα γίνουν ομιλίες και τα εγκαίνια του ανακαινισμένου μουσείου.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ