Η Ιρλανδία ωστόσο από μόνη της είναι ένα τρανό παράδειγμα που αποδεικνύει ότι αυτό που συμφέρει τους κεφαλαιοκράτες βλάπτει τους εργαζόμενους. Το άλλοτε «ιρλανδικό θαύμα» και «κέλτικος τίγρης» έχει διαλυθεί. Οι πολυεθνικές, κυρίως στον κλάδο των νέων τεχνολογιών δε βγήκαν χαμένες, χαμένα βγήκαν τα λαϊκά στρώματα. Τη διάρκεια της ανάπτυξης οι εργαζόμενοι πλήρωσαν με τα ελαστικά ωράρια, ένταση της εκμετάλλευσης και σήμερα στην καπιταλιστική κρίση πάλι πληρώνουν, με την ανεργία στη χώρα να έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, με πάνω από 450.000 ανέργους, δηλαδή το 12% του πληθυσμού.

Τι είναι αυτό που κρυβόταν πίσω από το «ιρλανδικό θαύμα»; Πρώτα και κύρια η μεγάλη εισαγωγή ξένων κεφαλαίων (κυρίως αμερικανικών) ιδιαίτερα στους κλάδους της πληροφορικής και του φαρμάκου. Για παράδειγμα εταιρείες κατασκευής ηλεκτρονικών υπολογιστών και εταιρείες λογισμικού, όπως οι APPLE, DELL, COMPAQ, GATE 2000 και AST, MICROSOFT, LOTUS, CLARIS, ORACLE, ΙΒΜ και NOVELL, αλλά και επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της Υγείας και του Φαρμάκου, όπως οι ABBOTT, SCHERING PLOUGH, MERCK, JOHNSON & JOHNSON... Βεβαίως, για να κάνουν τις επενδύσεις τους τα αμερικανικά μονοπώλια απαίτησαν και πήραν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, που πλήρωσαν στο πετσί τους ακριβά οι εργαζόμενοι. Με τη λογική της κοινωνικής συναίνεσης και της «εργασιακής ειρήνης» επιτεύχθηκε συγκράτηση μισθών, μερική απασχόληση, ευελιξία στη σχέση απασχόλησης και το χρόνο εργασίας. Ετήσια διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Ευελιξία στον τρόπο πληρωμής. Περικοπές συντάξεων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Με όλο αυτό το πισωγύρισμα σε κατακτήσεις (σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας) έφτασαν τα μεικτά κέρδη των επιχειρήσεων στην Ιρλανδία τη δεκαετία 1994-2003 να αυξηθούν κατά 300%! Στη συνέχεια αφού αποκόμισαν τα κέρδη που ήθελαν αποχώρησαν για άλλες αγορές φτηνής εργατικής δύναμης. Αυτός ο οδοστρωτήρας τσάκισε τους εργαζόμενους και τα αποτελέσματα είναι ορατά σήμερα.

Το αποτέλεσμα του περσινού δημοψηφίσματος με το «ΟΧΙ» του ιρλανδικού λαού ήρθε μέσα από αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα. Σήμερα γίνεται προσπάθεια να μην επαναληφθεί. Πρόσφατα ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Ντουράο Μπαρόζο, απείλησε ότι εάν το ΟΧΙ επαναληφθεί, τότε η Κομισιόν θα αναγκαστεί να μειώσει τα μέλη της κατά ένα, καταργώντας τον Ιρλανδό εκπρόσωπο. Παράλληλα, υποστήριξε ότι «διακινδυνεύεται η θέση της χώρας στην Ευρώπη, γεγονός που απειλεί τόσο τις θέσεις εργασίας» - που στην πραγματικότητα μειώνονται εξαιτίας της ΕΕ - με ταυτόχρονη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, που άλλωστε έχουν ήδη διαλυθεί. Σύσσωμα τα αστικά κόμματα και οι μεγάλοι οικονομικοί όμιλοι είναι με την καμπάνια του «ΝΑΙ», ενώ η αντίδραση προβάλλει και την απειλή της οξύτατης κρίσης που αντιμετωπίζει η Ισλανδία.

Σε ό,τι αφορά τη λαϊκή δράση που αναπτύσσεται το «People's Movement» (Κίνημα του Λαού) είναι η οργάνωση «ομπρέλα» που στηρίζει την καμπάνια του «ΟΧΙ», και στην οποία συμμετέχουν συνδικαλιστικές οργανώσεις με ταξικό προσανατολισμό, το ΚΚ Ιρλανδίας, το Εργατικό Κόμμα Ιρλανδίας και άλλα προοδευτικά κόμματα, που προβάλλουν το ζήτημα της επιβολής της αντιλαϊκής πολιτικής που προωθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας, συνολικά η ΕΕ, την εναντίωση στη στρατιωτικοποίησή της, τον περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων, την ένταση της επίθεσης στα ατομικά και συλλογικά πολιτικά δικαιώματα. Στις δυνάμεις του «ΟΧΙ» συμπεριλαμβάνεται και το Σιν Φέιν, όπως και η Συμμαχία COIR, κυρίως από συντηρητικές θέσεις.

Τη στήριξή τους στον αγώνα που δίνει ο ιρλανδικός λαός εξέφρασαν με έκκληση μέσα στη βδομάδα 26 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα χωρών - μελών της ΕΕ, ανάμεσά τους και το ΚΚΕ (δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Παρασκευής), που τον καλούν να μην υποκύψει στις πιέσεις.

Πάντως η μάχη της ερχόμενης Παρασκευής είναι εξαιρετικά δύσκολη για τα λαϊκά στρώματα της Ιρλανδίας καθώς οι εκβιασμοί που ασκούνται είναι αφόρητοι. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις καταγράφουν μια δυναμική του «ΟΧΙ» που φτάνει στο 33%, έναντι 48% του «ΝΑΙ», με τους αναποφάσιστους να είναι στο 19%. Ωστόσο ο ιρλανδικός λαός έχει κάνει πολλές φορές την... έκπληξη.

Οι λαϊκές δυνάμεις συνεχίζουν να διαδηλώνουν

Η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που επέβαλε η χούντα Μιτσελέτι ως τα μέσα της βδομάδας, η απαγόρευση της κυκλοφορίας, η ακόμη μεγαλύτερη φίμωση του Τύπου και η βίαιη καταστολή των διαδηλωτών από τις δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας, έδειξαν το πραγματικό πρόσωπο των πραξικοπηματιών. Αυτών που καμώνονται πως «αγωνιούν» για τη δημοκρατία και έχουν προκηρύξει νέες -πλην παράνομες- εκλογές για τις 29 Νοέμβρη, τις οποίες δεν αναγνωρίζει ούτε ο ΟΗΕ...

Νευρικότητα προκαλεί στη χούντα Μιτσελέτι και το γεγονός πως ένα μεγάλο μέρος του λαού της χώρας δεν έχει σταματήσει να αντιστέκεται, να διαδηλώνει και να εκφράζει πολυποίκιλα την αντίθεσή του στους πραξικοπηματίες εδώ και περίπου 90 μέρες. Παρά τον ασφυκτικό κατασταλτικό μηχανισμό του καθεστώτος, πολλές χιλιάδες υποστηριχτές του προέδρου Σελάγια ξεχύθηκαν στους δρόμους, από την πρώτη στιγμή που έμαθαν την επάνοδο του εκλεγμένου ηγέτη στη χώρα, για να τον υποστηρίξουν. Το ίδιο έπραξαν και προχτές χιλιάδες πολίτες στις εργατικές συνοικίες της πρωτεύουσας Τεγκουσιγκάλπα και σε άλλες περιοχές της χώρας ανταποκρινόμενοι σε νεότερο κάλεσμα του Σελάγια, ώστε «ενωμένος λαός και πρόεδρος να πετύχουν την πτώση των πραξικοπηματιών»...

Παράλληλα, η ξεκάθαρη στάση αρκετών λατινοαμερικάνικων χωρών και περιφερειακών οργανισμών υπέρ του εκλεγμένου προέδρου Σελάγια έχει απομονώσει περαιτέρω τη χούντα, που προσπαθεί να παραμείνει γαντζωμένη, με κάθε μέσο, στην εξουσία. Το UNASUR (Ενωση Noτιoαμερικάνικων Χωρών), η ALBA (Μπολιβαριανή Συμμαχία για την Αμερική) καταδίκασαν άμεσα τον ασφυκτικό κλοιό βίας που έχει στήσει η χούντα έξω και γύρω από την πρεσβεία της Βραζιλίας και απαίτησαν την άμεση αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης. Ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών (OAS) πρότεινε την αποστολή αντιπροσωπείας υπουργών Εξωτερικών του Οργανισμού για την εκτόνωση της κρίσης, αλλά οι χουντικοί εμποδίζουν την άφιξή τους στη χώρα με κάθε λογής προσχήματα. Τέλος, ο Κοσταρικανός πρόεδρος, Οσκαρ Αρίας, που έχει αναλάβει αυτοβούλως μεσολαβητικό ρόλο στην κρίση, ξεκαθάρισε ότι υπό τις παρούσες δύσκολες συνθήκες δεν αναμένεται να μεταβεί άμεσα στην Ονδούρα. Επιπλέον, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που συνεδρίασε εκτάκτως το βράδυ της Παρασκευής έπειτα από αίτημα της Βραζιλίας, καταδίκασε «τις πράξεις εκφοβισμού» του καθεστώτος Μιτσελέτι και την «άμεση παύση των εχθροπραξιών» στην Ονδούρα.

Μπροστά σ' όλα αυτά, και κυρίως εξαιτίας του συνεχούς και συνεπούς αγώνα του λαού της Ονδούρας, η χούντα Μιτσελέτι (εάν βεβαίως δε λάβει παρασκηνιακά την «έκτακτη» υποστήριξη ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων) συναντάει όλο και μεγαλύτερα προβλήματα.