ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γρηγοριάδης Κώστας

Για ανασχηματισμό ακούμε και ανασχηματισμό δε βλέπουμε! Αγχος!..

***

Οι συντονιστές του ΠΑΣΟΚ ακόμα να ξανασυνεδριάσουν;

***

Καλά, όλη την αστική τάξη παρακολουθούσε η «Vodafone»; Βρε, μπας και είναι η Κα-Γκε-Μπε;

***

Λύσεις για την Αθήνα διαθέτει ο Τσίμπρας (ΣΥΝ)!! Και διαπίστωσε ότι χάθηκαν ευκαιρίες!..

***

Παιδί της «τοπικής κοινωνίας» κι αυτός!..

***

Σε θεσμό εξελίσσεται κι ελόγου του...

***

Κωνσταντόπουλο: Σε ποιο κόμμα ανήκετε; Σωματικώς εκεί, πνευματικώς αλλού;

***

Εδώ που τα λέμε, με το δίκιο σας δε βρίσκετε διαφορά...

***

Με την ευκαιρία: Ελπίζουμε να μην έχει καμιά συνέπεια ο συνάδελφος, που συνέταξε εκείνο το τηλεγράφημα του ΑΠΕ...

**********

Μιλάμε για εκείνο με τίτλο: «Ανακοίνωση ΣΥΝ - Δήλωση Μ. Δαμανάκη» και επίσης παρακάτω «ΣΥΝ Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, Χαρ. Τρικούπη 37».

*************

Οι συνειρμοί είναι ύπουλο πράγμα και άθελα κατά περίπτωση λένε - γράφουν την αλήθεια!!!!

**********

Αλλωστε, μπορεί και «καλομελέτα να 'ρχεται»!!!!

********

Καρατζαφέρη (ΛΑΟΣ): Δεν πήγατε στο μνημόσυνο των τέως; Γιατί;

***

Παππά («Ελευθεροτυπίας»): Σας είδαμε στον ΑΛΤΕΡ. Μονίμως το πρόβλημά σας είναι, μήπως θίξει κανείς τις ΗΠΑ;

***

Πάντως, είσαι ολίγον βασιλικός και ολίγον κομμουνιστής!!!! Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει!..

***

Διαρκώς συγχαρητήρια για την εκπομπή της δέχεται η Δρούζα!..

***

Οπως και η Στεφανίδου...

***

Ακου βασιλοκομμουνιστής!!..

Γρηγοριάδης Κώστας

***

Associated Press

ΑΪΤΗ

Η «δημοκρατία» της κατοχής

Τρεις άνθρωποι ποδοπατήθηκαν στις ουρές έξω από τα εκλογικά τμήματα. Η ψηφοφορία παρατάθηκε για ώρες. Οι κυανόκρανοι παντού. Η φτωχογειτονιά του Σιτ Σολέιγ πολεμική ζώνη. Η «δημοκρατία» της κατοχής θριάμβευσε... Παρ' όλα αυτά, η εγχώρια ολιγαρχία ανησυχεί: «Είμαστε εξαιρετικά ανήσυχοι ότι ο Ρενέ Πρεβάλ κέρδισε από τον πρώτο γύρο»... Ο Ρενέ Πρεβάλ, πρώην πρόεδρος και πρωθυπουργός του βίαια ανατραπέντα από τις κατοχικές δυνάμεις Προέδρου Αριστίντ

Πορείες

Είναι ρητορικό να ρωτάει κανείς πώς αρχίζει ένας καινούριος χρόνος. `Η μέχρι ποια ημερομηνία σταματάει αυτή η απορία. `Η αν ξεκινάει με ένα καινούριο πλάνο ζωής, με καινούριες υποσχέσεις στον εαυτό μας ή σε αυτούς που περιμένουν από εμάς μια δέσμευση, που μπορεί να είναι ακόμα και πολιτική.

Η 19 Ιανουαρίου ήταν πολύ κοντά στην πρώτη του καινούριου χρόνου, αν σκεφτούμε μάλιστα πως αυτή παρατείνεται μέχρι τα Θεοφάνια, ή και μερικές μέρες αργότερα. Ετσι, στην πορεία, της 19ης, αφού πορεύτηκα με το πλήθος, στάθηκα σε μια γωνία ή άκρη για να δω την αντίδραση στο «μνημόνιο», και, αν είναι δυνατό, να μαντεύσω, από ποιους γίνεται. Επικαλέστηκα, σε αβεβαίωτους εκείνη τη στιγμή αριθμούς, και την πρωτιά μου στα μαθηματικά των μαθητικών μου χρόνων, αλλά το βρήκα μεταφυσικό.

Μπροστά μου περνούσαν άνθρωποι ανυποχώρητοι, ζώντες, κραυγάζοντες, απαιτούντες, συνειδητοποιημένοι για τον παρόντα χρόνο και σε αυτόν που μπήκαμε, που μάλλον θα είναι μακρύτερος από τις 365 μέρες. Αν είχα μαζί μου διάφορες δημοσιευμένες, στον αστικό Τύπο, στατιστικές, θα μπορούσα να είμαι πιο ακριβής και όχι να υποθέτω. Λογάριαζα πως τρεις ή τέσσερις στους δέκα, έπαιρναν σύνταξη γύρω στα 300 ευρώ, τρεις ή τέσσερις ήταν απολυμένοι από τη δουλιά τους τα τελευταία τρία μέχρι πέντε χρόνια, τέσσερις ή πέντε κάνουν από δέκα μέχρι δεκαπέντε μεροκάματα το μήνα, δύο με τρεις ήταν μόνιμα άνεργοι και η νεολαία, φοιτητές ή περιστασιακά απασχολούμενοι, δεν έβλεπαν μπροστά τους κανένα σπαρμένο χωράφι για να το θερίσουν.

Προσπαθούσα να διώξω τους απαισιόδοξους υπολογισμούς μου, αλλά οι κραυγές ήταν εκ βάθους της κάθε ύπαρξης που συμπορευόταν αδελφωμένα, ενώνοντας την κραυγή του με των άλλων. Νόμιζα πως δεν μπορούσα να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη, δηλαδή σε αράδες.

Ομως, ήρθε η διεθνιστική πορεία στο Στρασβούργο, αψηφώντας καιρικές συνθήκες και ταλαιπωρίες, με τα ίδια συνθήματα, με το ίδιο σθένος, με την ίδια αγωνία για το μέλλον, αγνοώντας, όπως και στις 19 Ιανουαρίου, κρυφές και φανερές κάμερες - όπου και αν είναι στημένες - για να διαμαρτυρηθούν με το πρόσωπο ακάλυπτο και καθαρό, αντιμέτωπο σε όλους τους φακούς και όλων των διαστάσεων και ζουμ, γι' αυτό που λερώνει τη μνήμη της Ιστορίας και βεβηλώνει τάφους αγωνιστών που δε γύρευαν κανένα άλλο αντάλλαγμα από την ήττα του φασισμού - ναζισμού.

Νικητές, θα ήταν νικητές για το μέλλον. Ηττημένοι, δε θα είχαν πατρίδα. Αυτά τα δυο ήθελαν για να εδραιώσουν μιαν άλλη ζωή χωρίς πόλεμο, χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς πείνα. Μετά από την κατάκτηση των θεμελιωδών αναγκών για μιαν αξιοπρεπή ζωή, θα προχωρούσαν στην οικοδόμηση των άλλων ιδανικών που προωθεί τις ανθρώπινες δυνατότητες και υπόσχονται την απόλαυση των αγαθών των έργων του και των χεριών του. Ενα άλλο εποικοδόμημα.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ