Associated Press

Ιράν

Οπως στην Ισπανία, όπου η κοινωνική αναταραχή είναι πανταχού παρούσα. Ακόμη και οι πέτρες έχουν ξεσηκωθεί ενάντια στον πόλεμο αλλά και στη συναίνεση του Ισπανού πρωθυπουργού, Χοσέ Μαρία Αθνάρ, που έκανε την Ισπανία μία από τις ηγέτιδες δυνάμεις της «συμμαχίας των προθύμων», η οποία σφαγιάζει αθώα παιδιά, γυναίκες, βομβαρδίζει ορφανοτροφεία στο Ιράκ. Οι ΝΑΤΟικές βάσεις στο στόχαστρο και μεγάλες συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις αναμένονται...

Ανάλογο το κλίμα και στην Ιταλία και στη Βρετανία, όπου οι αμερικανικές βάσεις είναι σχεδόν μόνιμα πολιορκημένες από διαδηλωτές, τα πανεπιστήμια υπό κατάληψη. Στη Γερμανία η εναντίωση στον πόλεμο είναι καθημερινή ευθύνη. Στις κεντρικές πλατείες των πόλεων, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια οι κινητοποιήσεις συνεχείς, οι ιερείς στις εκκλησίες αρκετές φορές καλούν τον κόσμο να λάβει μέρος στις διαδηλώσεις, ενώ σε μόνιμη βάση η αμερικανική πρεσβεία είναι περικυκλωμένη. Στη Γαλλία, στις σκανδιναβικές χώρες αλλά και στην Αυστραλία, οι μαθητές, με φαντασία και τόλμη, δε φοβούνται να συγκρουστούν προκειμένου να παραδώσουν το μήνυμα «Βιβλία και όχι βόμβες» και δίνουν το στίγμα της καθημερινότητας.

Associated Press

Ιορδανία

Στην ίδια την καρδιά του κτήνους, στο Σαν Φρανσίσκο και στη Νέα Υόρκη, οι διαδηλωτές «πεθαίνουν» συμβολικά. Ολη αυτή τη βδομάδα οι δρόμοι του Μανχάταν, της λαβωμένης μεγαλούπολης των ΗΠΑ από τα καταστροφικά γεγονότα της 11ης του Σεπτέμβρη, που στη συντριπτική της πλειοψηφία, πάνω από 75%, αντιτίθεται στον πόλεμο του «καθεστώτος Μπους», αντικατέστησαν τους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο. Στην Ουάσιγκτον οι κινητοποιήσεις καθημερινές, είτε στο Λευκό Οίκο, είτε στο Πεντάγωνο, παντού. Οι συλλήψεις μαζικές. Την Τετάρτη συνελήφθησαν απέναντι από το Λευκό Οίκο 65 διαδηλωτές, ανάμεσά τους 2 νομπελίστες, επίσκοποι, ιερείς, ιμάμηδες, πανεπιστημιακοί, βετεράνοι του κινήματος κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Οι συλλήψεις στις ΗΠΑ, τις πρώτες μέρες του πολέμου, είναι ήδη χιλιάδες.

Το κίνημα κατά του πολέμου αναζητά ακόμη πιο δραστικούς τρόπους εκδήλωσης της αντίθεσης, σημειώνει και η «Washington Post», ενώ σύσσωμος ο αμερικανικός Τύπος κάνει λόγο για ένα δυναμικό κίνημα και μία εγκάρσια τομή στην αμερικανική κοινωνία, εξαιρετικά επικίνδυνη σε μία εποχή όπου «η χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο έπρεπε να είναι ενωμένη»...

Associated Press

Νότια Κορέα

Οταν προ ημερών ο Σέρβος πρωθυπουργός, Ζόραν Ζίβκοβιτς, εξέφραζε την ικανοποίησή του για τη σύλληψη του φερόμενου ως δολοφόνου του προκατόχου του, φρόντισε να εκμηδενίσει το ενδεχόμενο της βραχυπρόθεσμης άρσης της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στη Σερβία. «Μας δίνεται μία ιστορική ευκαιρία», είχε πει τότε ο Ζίβκοβιτς, για να απαλλάξουμε τη χώρα απ' το οργανωμένο έγκλημα και τη διαφθορά...

Είναι όμως βέβαιο πως όταν ο νυν πρωθυπουργός - και το πολυκομματικό συνονθύλευμα της DOS που τον στηρίζει - εξαπέλυε μύδρους κατά της «μαφίας» και της «διαφθοράς», εννοούσε πολύ περισσότερα. Εννοούσε (όπως, άλλωστε, δείχνει μια σειρά από γεγονότα) ένα - ει δυνατόν... - «τελειωτικό χτύπημα», εν είδει «διώξεων για λόγους εξυγίανσης», κυρίως κατά των μάλλον «καταπονημένων» δυνάμεων της εσωκομματικής και της εξωκομματικής αντιπολίτευσης. Εννοούσε τη σαρωτική ανατροπή, όχι μόνο διεφθαρμένων αξιωματούχων (δηλαδή διαπλεκόμενων με το οργανωμένο έγκλημα), αλλά και όσων πολλών δεκάδων «βαθμοφόρων» του δικαστικού, στρατιωτικού σώματος θεωρούνται «εμπόδια» για την εντατική συνέχιση οικονομικο-πολιτικών μεταρρυθμίσεων, που ΗΠΑ και ΕΕ αξιώνουν απ' τη Σερβία, έως ότου αυτή κάποτε «ενσωματωθεί» στον ευρω-ατλαντικό μύλο ιμπεριαλιστικής δράσης. Υπονοούσε και την πολιτική δίωξη (αν όχι «ποινικοποίηση») «μη αρεστών» αντιπολιτευόμενων πολιτικών κομμάτων, που ενδεχομένως να απειλήσουν μεσοπρόθεσμα την εξουσιαστική επιβίωση της DOS σε επόμενες γενικές εκλογές. Εννοούσε σαρωτικά - «προληπτικά» και μη... - χτυπήματα κάτω απ' τη ζώνη της ελευθεροτυπίας στη Σερβία, με το προσωρινό ή διαρκές κλείσιμο εφημερίδων και τηλεοπτικών σταθμών...

Η δολοφονία του Ζόραν Τζίντζιτς, λοιπόν, προβάλλει κάτω απ' το μπαράζ διώξεων και αστυνομοκρατούμενων μέτρων εκφοβισμού, σαν ο «ιδανικός καταλύτης» μετάλλαξης της Σερβίας, σύμφωνα με τις ποδηγετικές οδηγίες των Βαλκανικών (ας μην ξεχνάμε...) «Συμφώνων Σταθερότητας». Γι' αυτό και η κυβέρνηση του Ζόραν Ζίβκοβιτς τη βλέπει ως «ιστορική ευκαιρία». Ομως, η προσήλωση και η υπακοή που δείχνει στα ξένα αφεντικά, που πριν τέσσερα χρόνια βομβάρδιζαν τη Σερβία, την κάνει να ξεχνά τον πραγματικό ξενοδόχο. Και ο πραγματικός «ξενοδόχος», στην προκειμένη περίπτωση, είναι ο σερβικός λαός: Η μεγάλη πλειοψηφία των Σέρβων, που ουδόλως επωφελήθηκαν από τις οικονομικο-πολιτικές «μεταρρυθμίσεις», είτε αυτές έγιναν απ' τον Τζίντζιτς, είτε συνεχίζονται σήμερα απ' τον Ζίβκοβιτς.

Το ταμπούρλο της ανεργίας εξακολουθεί να χτυπά το «κόκκινο», με τους πλέον επιεικείς δείχτες να την «περιορίζουν» σε ένα 40 με 45%. Το φιτίλι του βραδυφλεγούς δυναμίτη της φτώχειας και της προσφυγιάς, που προκάλεσαν οι απανωτοί πόλεμοι της περασμένης δεκαετίας, εξακολουθεί να σιγοκαίει τις ελπίδες και τα όνειρα της σημερινής σερβικής εργατικής τάξης, που συνειδητοποιεί σιγά σιγά τι αληθινά σημαίνει «εκσυγχρονισμός», «εκδημοκρατισμός» και δη ...«ιδιωτικοποίηση» (αποδοχές δεμένες στο άρμα της λιτότητας προς τέρψιν του μεγάλου κεφαλαίου, λιγότερα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, επισφαλής εργασία). Οπως συνειδητοποίησε και το αντίκρισμα που έχουν οι «υποσχέσεις» των σημερινών καλοθελητών (πρώην εισβολέων) περί «σημαντικής οικονομικής βοήθειας» και ξένων επενδύσεων για την «ανόρθωση» της νυν Ενωσης Σερβίας - Μαυροβούνιου από το βάλτο του πολέμου και της αποσταθεροποίησης...