Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας δεν αποτελεί κατά τον ΛΑ.Ο.Σ. παρά μια ...εμπορική πράξη! Ρίχνοντας τις μάσκες και συγκεκριμένα αυτή με την οποία κυκλοφορούσε μέχρι προ ολίγου καιρού, παριστάνοντας την «τεθλιμμένη χήρα» για την «απώλεια» δημόσιας περιουσίας, την οποία όμως χαρακτήριζε «αναγκαίο κακό» που η χώρα δεν μπορεί να αποφύγει λόγω της οικονομικής της κατάστασης, χτες εξέδωσε το ακόλουθο σχόλιο: «Η πρεμούρα που δείχνει η κυβέρνηση στο κεφάλαιο αυτό ρίχνει τις τιμές. Ας ρωτήσουν ανθρώπους της αγοράς που ξέρουν και λειτουργούν σ' αυτού του είδους τις εμπορικές, εν τέλει, πράξεις».

Στον κόσμο του ΛΑ.Ο.Σ., όπου ζει και τον οποίο εκπροσωπεί και εκφράζει, όλα είναι μια συναλλαγή, ένα αλισβερίσι και πάνω απ' όλα είναι, ως υπέρτατη αξία, το κέρδος. Ας μην ξεχνάνε όμως ότι αυτή η χώρα, ο πλούτος της και οι υποδομές της δεν τους ανήκουν. Ανήκουν σε έναν άλλο κόσμο, στην εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα που ίδρωσαν για όσα σήμερα οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου βγάζουν στο σφυρί, που πονάνε αυτή τη χώρα. Ας μην ξεχνάνε ότι αυτός ο κόσμος θα πάρει πίσω ό,τι του ανήκει και θα στείλει δυνάμεις σαν τον ΛΑ.Ο.Σ. και όσα αυτές εκπροσωπούν, εκεί όπου πραγματικά ανήκουν, στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.

«Αυτός ο εκ πρώτης όψεως αλλόκοτος συνδυασμός αποτελείται από στοιχεία δύο παραδοσιακών χώρων εχθρικών μεταξύ τους^.στην πραγματικότητα, το ήθος της παλιάς, σκληρής δεξιάς - ο τραμπουκισμός, η έλλειψη ανθρωπιστικού πνεύματος, η αμορφωσιά, η στενοκεφαλιά, ο πουριτανισμός, ο φανατισμός, η λατρεία των αρχηγών και της εξουσίας - έχει μεταδοθεί στην αριστερά σε απολίτιστους υποστηρικτές ενός τύπου σοβιετικού συστήματος όπου ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα καινούργιο φαινόμενο παραμόρφωσης. Η κάποτε κατατρεγμένη αριστερά απέδιδε τις παραμορφώσεις της στο "εχθρικό καπιταλιστικό περιβάλλον" και υποσχόταν έναν καλύτερο κόσμο δικαιοσύνης, ειρήνης και ισότητας. Σήμερα, όπου οι κομουνιστικές ομάδες είναι νόμιμες και δεν διαθέτουν πια το φωτοστέφανο του ηρωισμού που δημιουργεί επιείκεια έναντι των παραμορφώσεων, η αριστερά έχει γίνει σαν την παλιά, σκληρή δεξιά: δηλαδή κάτι σαν το εγχώριο παρακράτος. Και ναι μεν δεν δολοφονεί πολιτικούς με τρίκυκλα, είναι όμως έτοιμη για αίμα - το επιζητεί μάλιστα. Χρειάζεται νεκρούς ήρωες, θύματα του συστήματος. Και επειδή στη σημερινή εποχή δεν τίθεται ζήτημα θεσμοθετημένων εκτελέσεων, το αίμα πρέπει να χυθεί στο δρόμο.

Το γεγονός ότι "δεξιοί" και "αριστεροί" κατεβαίνουν στις ίδιες διαδηλώσεις επιβεβαιώνει τη συγγένεια μεταξύ των πολιτικών άκρων. Δεν είναι "φασίστες" με την παραδοσιακή έννοια: συχνά είναι σοσιαλφασίστες και χούλιγκανς».

Τέτοια προπαγάνδα των πιο σκοτεινών εποχών της ανθρωπότητας θα τη ζήλευε και ο Γκαίμπελς. Αυτό κάνει η Σώτη Τριανταφύλλου στον «Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής», 24/7/2011. Αυτή είναι η «συγγραφέας» των πιο πάνω φρικτών και επικίνδυνων αντικομμουνιστικών λίβελων. Επικίνδυνων, αφού προτρέπει ουσιαστικά στο με κάθε μέσο τσάκισμα των κομμουνιστών, όλων των εργαζομένων που αγωνίζονται ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου, ενάντια στο ίδιο το κεφάλαιο ως την κατάργησή του. Το μόνο που δε λέει ανοιχτά, προκειμένου να υπερασπίσει τον καπιταλισμό από τους «αιμοσταγείς» κατά τη γνώμη και την κρίση της κομμουνιστές (εδώ το ψέμα και η χιτλερική προπαγάνδα ξεπερνούν σε φαντασία και τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία), που θέλουν ένα «σοβιετικού τύπου σύστημα» που το ταυτίζει με τη «δεξιά των τρικύκλων», δηλαδή με το κράτος και παρακράτος που δολοφονεί, είναι το «θάνατος στους κομμουνιστές». Θιασώτης της κοινωνίας της «Ιεράς Εξέτασης» - ή πιο σωστά του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, που η αντίδρασή του δεν έχει πάτο - η δημοσιολόγος. Πολέμους κάνει, λαούς δολοφονεί. Το σύστημα που δολοφονεί λαούς υπερασπίζεται και η συγκεκριμένη. Οσα γράφει για «νεκρό», είναι όσα είπε ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. στη Βουλή ζητώντας ένταση της κρατικής καταστολής με κάθε μέσο. Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ποιος είναι ο νονός της ιδέας για «νεκρό». Ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. ή η όψιμη δημοσιολόγος; Σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία... Η' μήπως της αρέσει να προβοκάρει; Ταυτίζει φασίστες και κομμουνιστές. Δεν είναι μόνο δικιά της ιδέα, αλλά πολιτική της άρχουσας τάξης, των κομμάτων της, της ΕΕ, αλλά η ίδια την προάγει ένθερμα για να αθωώσει το φασισμό και να στοχοποιήσει τον κομμουνισμό και τους κομμουνιστές.

Το ψέμα και η σαπίλα της προπαγάνδας του βούρκου των κεφαλαιοκρατών γίνεται άκρως επικίνδυνη και τρομοκρατική για το λαό προκειμένου να τον αναγκάσουν να αποδεχτεί τη σφαγή μέσω των μέτρων, και την πολιτική που τον ρίχνει στον καιάδα της εξαθλίωσης. Δεν μπορούν αλλιώς να επιβάλουν τη χωρίς όρια βαρβαρότητα των μέτρων σωτηρίας του κεφαλαίου και του συστήματός τους, από κοινού κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., διεξάγοντας τον πιο άγριο πόλεμο στη μεταπολεμική περίοδο ενάντια στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Θυσιάζουν δικαιώματα και ανάγκες που τσακίζουν τη ζωή των ανθρώπων του μόχθου και τους βασανίζουν κι από πάνω με την πιο βρώμικη και άτιμη προπαγάνδα για να αποδεχτούν ή να ανεχτούν το σφαγείο, το χαμό τους δηλαδή, ως σωτηρία. Ο ωμός αντικομμουνισμός πάντα συνόδευε την πιο ανελέητη επίθεση του κεφαλαίου στους λαούς. Ετσι και τώρα. Φοβούνται το λαό γι' αυτό λύσσαξαν με το ΚΚΕ. Τα μέτρα - όλεθρος που εφαρμόζουν και θα εφαρμόζουν δε σώζουν την πατρίδα, αλλά το κεφάλαιο και τα κέρδη. Με θύματα την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η δημοσιολόγος προβάλλει επικίνδυνες τρομοκρατικές θέσεις, ανατριχιαστικές στο περιεχόμενο (αίμα), ως προθέσεις του ΚΚΕ, προκειμένου να δημιουργήσει ανύπαρκτες αλήθειες με ασύστολα ψέματα. Το ερώτημα είναι: Η εφημερίδα στην οποία γράφει τι έχει να πει για όλ' αυτά;