ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παπαγεωργίου Βασίλης

O Σημίτης βλέπει ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να συνεργαστεί με τον ΣΥΝ, ο Καλαντζής και ο Μητσοτάκης βλέπουν ότι η ΝΔ μπορεί να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ. Ερώτημα: Γιατί δεν κάνουν μια οικουμενική κυβέρνηση;;;

***

Ολοι τους του «ευρωμονόδρομου» είναι! Εμπρός!..

***

Αυτά ακούς και βλέπεις καλύτερα τι κοροϊδία είναι αυτή η αστική δημοκρατία! Ενώ μπορούν και να συνεργάζονται, πλακώνονται για τα ποσοστά, όταν δε συνεργάζονται!!!

***

Ξυπνήστε, τηλέπαθοι!!!

***

Μακεδονία λέει ο Μπους την FYROM; Σιγά τα λάχανα! Οτι τη βάζει στο ΝΑΤΟ μας ενδιαφέρει, όχι με ποιο όνομα τη βάζει!..

***

Δηλαδή, δεν τη βάζει μόνος του! Θέλει και η αστική κυβέρνηση της FYROM...

***

Εκείνο που φταίει, είπε ο Ψωμιάδης είναι ότι ο Μπους δεν πήγε στη Βεργίνα!!! Αν πήγαινε, είπε, θα καταλάβαινε!..

***

Ευφυέστατο...

***

ΣΥΝ: Ο Σημίτης δε βλέπει να έχετε διαφορά με το ΠΑΣΟΚ! Εσείς, πού το βλέπετε;

***

Χριστόδουλο: Είμαστε το έθνος των γενοκτονιών; Πολύ ...επιστημονική (αντικειμενική) άποψη έχετε...

***

Γιατί τα έχουν... βάλει όλοι με την Ελλάδα; Ποιοι νομίζετε ότι είμαστε, τέλος πάντων;

***

Μάλλον θεωρείτε ότι ο εθνικισμός σας βοηθάει την κυριαρχία του κεφαλαίου!.. Ε;

***

ΜΕΓΚΑ ΠΑΣΟΚ: Πολύ ΠΑΣΟΚ είσαι!Αντικειμενικά...

***

Πάλι στο κόκκινο έφτασε το θερμόμετρο! Ο Στραβελάκης (ΜΕΓΚΑ - ΠΑΣΟΚ) δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα...

***

Ακου Βεργίνα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Μεγάλο παιχνίδι»

Το δηλώνω ευθαρσώς κι ας με συγχωρήσουν οι αναγνώστες που έχουν διαφορετική προτίμηση: Στο σημερινό τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, είμαι με τη Λίβερπουλ. Με τους «κόκκινους»! Οχι τόσο γιατί θεωρώ ότι είναι καλύτερη ομάδα από τη Μίλαν - είναι κι εκείνος ο Κακά που δεν «παίζεται» - όσο για συναισθηματικούς και «ιδεολογικούς» λόγους. Βλέπετε, η Λίβερπουλ ήταν ομάδα των εργατών του λιμανιού κι αυτή η «εργατική καταγωγή» της είναι που «τράβηξε». Δεν ξεχνώ, δε, ότι στη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων στη δεκαετία του '80, οι ποδοσφαιριστές της Λίβερπουλ τάχθηκαν, εμπράκτως, υπέρ των απεργών και κατά της Θάτσερ. Βεβαίως, και η Μίλαν ως «εργατική ομάδα» ξεκίνησε, σε αντίθεση με την «αριστοκρατική» συμπολίτισσά της Ιντερ, αλλά και μόνο το γεγονός ότι σήμερα βρίσκεται στα χέρια του Μπερλουσκόνι, με κάνει να την αντιπαθώ.

Ξέρω ότι πολλοί έχετε τη γνώμη πως, στην εποχή του επαγγελματισμού, της εταιροποίησης και της εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου, αυτές οι «συναισθηματικές φορτίσεις» είναι ξεπερασμένες και, εν πολλοίς, επικίνδυνες. Πράγματι, το ποδόσφαιρο άλλαξε και οι ομάδες μεταλλάχτηκαν. Τα σημερινά αφεντικά των ποδοσφαιρικών εταιρειών δε δεσμεύονται από την καταγωγή και δεν τιμούν την ιστορική παράδοση, καθώς οι ομάδες δεν είναι παρά μεγάλες επιχειρήσεις, μέσω των οποίων εξασφαλίζουν όχι μόνο χρηματικά κέρδη, αλλά και πάρα πολλά άλλα οφέλη. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Μπερλουσκόνι αξιοποίησε και τη Μίλαν για να γίνει πρωθυπουργός της Ιταλίας, ενώ στην Ελλάδα ιδιοκτήτες μεγάλων ΠΑΕ έχουν τεράστια δύναμη, με την οποία μπορούν να καθορίζουν τις οικονομικές και να επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις.

Ομως, όσο κι αν οι ποδοσφαιρόφιλοι έχουμε συνειδητοποιήσει αυτή τη μετάλλαξη, συνεχίζει να μας ελκύει το ποδόσφαιρο. Στη μιάμιση ώρα του σημερινού τελικού, που η μπάλα θα παίζεται στο γήπεδο, οι αισθήσεις μας θα είναι σε εγρήγορση, τα συναισθήματα ενεργά. Αλλά, να μη θολώνουν το μυαλό. Η αγάπη για το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να μας φανατίζει, να μας «τυφλώνει», ώστε να μας διαφεύγει πως μέσα και γύρω απ' αυτό παίζεται «μεγάλο παιχνίδι». Και μόνο το γεγονός ότι η τέλεση του ευρωπαϊκού τελικού στη χώρα μας μπορεί να προσφέρει μια «καλή ευκαιρία» στην κυβέρνηση να «προβάρει» νέες μεθόδους αστυνομικής καταστολής - όπως, π.χ., τη χρησιμοποίηση χρωμοσφαιρών εναντίον των «χούλιγκαν» - «λέει» πολλά και δείχνει πιότερα.

Το βράδυ, λοιπόν, τα μάτια μου θα είναι στο γήπεδο. Οχι, φυσικά, γιατί έχω την αυταπάτη ότι το σημερινό ποδόσφαιρο έχει οιαδήποτε σχέση με εκείνο που έπαιξα μικρός κι αγάπησα για πάντα. Αλλά, επειδή πιστεύω ότι αυτό το άθλημα μπορεί να ξαναπάρει τα λαϊκά χαρακτηριστικά του. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν το ποδόσφαιρο φύγει από τα «δίχτυα» των κερδοσκόπων του κεφαλαίου και γίνει υπόθεση των πραγματικών κι ανιδιοτελών φιλάθλων. Δηλαδή, μόνο αν ανατραπεί η πολιτική που έχει μετατρέψει τον αθλητισμό από λαϊκό δικαίωμα σε επιχειρηματικό εμπόρευμα...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ