Associated Press |
Οδομαχίες στη Νατζάφ |
Ενώ οι μάχες μαίνονταν χωρίς σταματημό και οι αμερικανικές κατοχικές δυνάμεις σφυροκοπούσαν αδιάκοπα την παλιά πόλη και τους ιερούς σιιτικούς τόπους της Νατζάφ, ο Αλάουι, υπό την ασφυκτική πίεση σιιτών εκπροσώπων, συναίνεσε στην αποστολή μιας αντιπροσωπείας στον Μουκτάντα Σαντρ. Ο νεαρός σιίτης ηγέτης αποδέχτηκε τις προτάσεις που κόμισε η 8μελής αντιπροσωπεία που συστάθηκε στο πλαίσιο της Εθνικής Ιρακινής Συνόδου, που πραγματοποιήθηκε στη Βαγδάτη, με στόχο να εκλέξει τη «μεταβατική» βουλή της χώρας.
Συγκεκριμένα, ο Μουκτάντα Σαντρ δέχτηκε να εγκαταλείψουν οι μαχητές του το μαυσωλείο του Ιμάμη Αλί, να καταθέσουν τα όπλα, και να μετατρέψει σε πολιτική οργάνωση την πολιτοφυλακή του «στρατού του Μεχντί». Ζήτησε, όμως, το αυτονόητο: Εγγυήσεις για την ασφάλεια των μαχητών του και πολιτική δέσμευση για την εφαρμογή της συμφωνίας, η οποία προϋπέθετε και την απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Νατζάφ.
Το, απολύτως λογικό, αίτημα του Σαντρ δεν έγινε ποτέ δεκτό. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο αποκαλύφθηκαν, με τον πλέον εμφανή τρόπο, τα πραγματικά σχέδια τόσο των κατοχικών δυνάμεων όσο και της δοτής κυβέρνησης, η οποία φάνηκε, περισσότερο από ποτέ, ως μαριονέτα της κατοχής. Κανένας δε θέλησε να αναλάβει την πολιτική ευθύνη της ικανοποίησης των εγγυήσεων που ζήτησε ο Σαντρ, καθιστώντας σαφές ότι δεν υπήρχε πραγματική πρόθεση ειρηνικής επίλυσης της κρίσης. Αντίθετα, στόχος, εξαρχής, ήταν η εξολόθρευση των μαχητών του Σαντρ και του ιδίου, όπως και οποιουδήποτε άλλου σηκώνει το ανάστημά του απέναντι στην κατοχή.
Η κατοχική διοίκηση είχε προκαλέσει, άνευ αφορμής, την πρώτη κλιμάκωση της βίας με τους σιίτες μαχητές του Σαντρ, στα τέλη της περασμένης άνοιξης, απαγορεύοντας την έκδοση της εφημερίδας του και συλλαμβάνοντας σειρά συνεργατών του. Τώρα, πριν από δύο βδομάδες, χωρίς πάλι να υπάρχει προφανής λόγος, οι αμερικανικές κατοχικές δυνάμεις περικύκλωσαν το σπίτι του στη Νατζάφ.
Οπως και στην περίπτωση της Φαλούτζα, έτσι και στη Νατζάφ, είναι ξεκάθαρο, πλέον, ότι οι κατοχικές δυνάμεις, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά και μόνο ως άλλοθι τη συμμετοχή ελάχιστων δυνάμεων της ιρακινής αστυνομίας, προσπαθούν να καταπνίξουν τις όποιες εστίες αμφισβήτησης της εξουσίας της κυβέρνησης - μαριονέτας που έχουν στήσει. Υπέσκαψαν χωρίς προσχήματα όλες τις «διαμεσολαβήσεις» για ειρηνική αποκλιμάκωση και για συμμετοχή του Σαντρ στην πολιτική διαδικασία, καθώς μια τέτοια προοπτική θα δημιουργούσε, αμέσως, ένα αντίπαλο δέος στη δοτή κυβέρνηση Αλάουι.
Υπό αυτές τις εξελίξεις, οι όποιες ελπίδες μπορεί να έτρεφε ο Αλάουι και οι συνεργάτες του να αποκτήσουν, έστω και τυπικά κάποια στιγμή, τον «έλεγχο» της χώρας φαίνεται να απομακρύνονται για τα καλά. Το λουτρό αίματος που έλαβε και λαμβάνει χώρα στη Νατζάφ, στον υπόλοιπο σιιτικό νότο αλλά και στα λεγόμενα προπύργια της σουνιτικής αντίστασης βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα στην ιρακινή κοινή γνώμη και στη δήθεν «μεταβατική κυβέρνηση» και τους κατακτητές. Η κατάσταση στο Ιράκ, δύο μήνες σχεδόν μετά την πολύκροτη «μεταβίβαση της εξουσίας», γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη για τις κατοχικές δυνάμεις και για τα σχέδιά τους.
Γλώττα λανθάνουσα αλήθεια λέει... και στον Αμερικανό Πρόεδρο συμβαίνει συχνά. Τόσο συχνά, όσο και τα «τερατουργήματα» που εκστομίζει κάθε φορά που μιλάει.
Μιλώντας, λοιπόν, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές της 2ας Νοεμβρίου, στην πολιτεία της Βιρτζίνια, εξηγώντας στους συγκεντρωμένους την αποτυχία της «φορολογικής του στρατηγικής» δήλωσε πολύ απλά: «Οι πραγματικά πλούσιοι ανακάλυψαν τον τρόπο αποφυγής της πληρωμής των φόρων που τους αναλογεί»... Τόσο απλά. Γιατί, λοιπόν, να ασχολείται κανείς και να παιδεύεται με όλους αυτούς τους πολύ ακριβούς λογιστές και δικηγόρους, αλλά και τις εταιρίες όφσορ όπου κρύβουν τα υπέρογκα ποσά που έχουν στην κατοχή τους, αφού «η περικοπή των φόρων στους πλούσιους δεν έχει επιπτώσεις σε εμάς είτε στην οικονομία», όπως διαπίστωσε και ο Αμερικανός Πρόεδρος;
Μία ακόμη «αλήθεια», μετά την «αλήθεια» που εκστόμισε κατά τη διάρκεια της τελετής υπογραφής του προϋπολογισμού για τις αμυντικές δαπάνες, όπου εύγλωττα είχε διαπιστώσει: «Οι εχθροί είναι εφευρετικοί και επινοητικοί. Το ίδιο και εμείς. Δε σταματούν να επινοούν τρόπους για να βλάψουν το λαό και τη χώρα μας. Το ίδιο και εμείς»...
Πραγματικά, η κυβέρνησή του έχει ρεκόρ στις επιβλαβείς «εφευρέσεις» εις βάρος του αμερικανικού λαού - και όχι μόνο: 11η Σεπτεμβρίου, παράνομοι και αιμοσταγείς πολέμοι κατά του Αφγανιστάν και του Ιράκ, φορολογικές περικοπές και ακόμη περισσότερες φορολογικές περικοπές για τους πλούσιους, οικονομία σε κρίση, περισσότερες από 2.000.000 χαμένες θέσεις εργασίας, αντισυνταγματικώς χρηματοδοτώντας ακροδεξιές και θρησκευτικές οργανώσεις, αποψίλωση των ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων, συνεχής καταστροφή του περιβάλλοντος, απεμπόληση συμφωνιών, όπως η ΑΒΜ για την έναρξη του προγράμματος «Υιός του πολέμου των άστρων», συνεχείς απειλές σε χώρες όπως το Ιράν, η Συρία, η ΛΔ Κορέας, η Βενεζουέλα, η Κούβα κ.ά.
ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ.--
Την παραίτησή του υπέβαλε την Πέμπτη ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Πέτερ Μεντγκιέσι, βάζοντας έτσι τέλος στην πολιτική κρίση που είχε ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τον πολύ πρόσφατο ανασχηματισμό της σοσιαλ-φιλελεύθερης κυβέρνησης.
Την παραίτηση Μεντγκιέσι επέβαλε το μικρό κόμμα του κυβερνητικού σχήματος, η φιλελεύθερη «Ενωση Ελευθέρων Δημοκρατών» (SZDSZ) που διαθέτει μόλις 20 έδρες, που απέσυρε την υποστήριξή της προς το πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού, όταν αυτός «έδιωξε» από το υπουργείο Οικονομικών τον Ιστβαν Τσίλαγκ (στέλεχος των φιλελεύθερων). Ωστόσο, ενεργό ρόλο στην υπόθεση έπαιξε και το Σοσιαλιστικό Κόμμα (MSZP) (178 έδρες) που έσπευσε να «αδειάσει» τον πρωθυπουργό, κάνοντας αυτόματα δεκτή την παραίτησή του. Πλέον οι Σοσιαλιστές αναμένεται να προτείνουν νέο υποψήφιο για την πρωθυπουργία, ενώ η Βουλή θα κληθεί να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στις 6 Σεπτεμβρίου.
Την ουσιαστική καθαίρεση Μεντγκιέσι επέβαλαν τα αποτελέσματα των ευρω-εκλογών του Ιούνη. Οι σοσιαλιστές έχασαν 8 μονάδες σε σχέση με τις βουλευτικές του 2002 και έλαβαν ποσοστό 34%. Αντιθέτως, το συντηρητικό κόμμα «Fidesz», συγκέντρωσε το 47,41% των ψήφων. Οι Σοσιαλιστές πλήρωσαν έτσι τον άκρατο «ευρωπαϊσμό» τους και τις σκληρές νεο-φιλελεύθερες πολιτικές που τον συνοδεύουν. Από την άλλη, οι συντηρητικοί πόνταραν στον «ευρω-σκεπτικισμό» και κέρδισαν. Οπως και στις υπόλοιπες χώρες της κεντρικής Ευρώπης που έγιναν μέλη της ΕΕ πρόσφατα, το μήνυμα από τις μετεκλογικές εξελίξεις είναι απλό: Η δυσαρέσκεια του κόσμου για τις «ευρω-πολιτικές» είναι μεγάλη, γεγονός που έχει αντίκτυπο και στα κυβερνητικά σχήματα. Ωστόσο, τα αστικά κόμματα θα επιλέγουν με διάφορους συμβιβασμούς να αγνοούν το λαϊκό αίσθημα.