Η κα Δάφνη επί του τιμονιέρη προτείνει σαν πρώτο πιάτο "κοινωνικό διάλογο", γαρνιρισμένο με "ιδιωτικοποιήσεις και ασφαλιστικά μέτρα", κυρίως πιάτο με "γενικό ξεπούλημα" και εξωτικά φρούτα Κοσσυφοπεδίου και επιδόρπιον από "παράνομες και καταχρηστικές απεργίες", κάτω το πόπολο διαπληκτίζεται, αλλά δε λαμβάνεται υπ' όψιν.

***

Ενα μικρό παγόβουνο στην αρχή από αγρότες πλέει σε νοτιοδυτική κατεύθυνση 145 μοιρών. Κάπου σε κοντινή απόσταση συναντιέται με έτερον "ευμέγεθες" παγόβουνο συνταξιούχων, ανέργων και απολυμένων, επικινδύνως κατερχόμενον.

Ντουντούκες και μαρκόνηδες και σήματα μορς. SOS... SOS. Πέρα μακράν υψώνεται παγόβουνο εκπαιδευτικών και φοιτητών που πλησιάζει.

Χίλια μύρια κύματα που οδηγούν στο μοιραίο στόχο. Το πλοίο, μέσα από τη χλιδή και την αλαζονεία του, πλέει ολοταχώς προς ΟΝΕ, ανυποψίαστο κινδύνων, έρμαιο στις ορέξεις των παγόβουνων που καταφθάνουν.

* * *

Ο άλλος επί του τιμονιέρη κύριος ανακαλύπτει "κομμουνιστικό δάκτυλο". Μια χοντρή κυρία σκάει στα γέλια.

* * *

Ντουντούκες και μαρκόνηδες και σήματα μορς. Ο πανικός που αρχίζει από τ' αμπάρια και τις μηχανές. Η σύγκρουση πλησιάζει. Το κύκλωμα συμπληρώνεται από ένα παγόβουνο από ναυτεργάτες και οικοδόμους και ένα άλλο από απεργούς της Ιονικής και εργαζόμενους στο ΜΙΝΙΟΝ.

Εξαλλες κυρίες σταματούν τη ρουλέτα και κατακλύζουν τα καταστρώματα. Οι βάρκες, δυστυχώς, ολιγοστές. Δεν είχε προβλεφτεί! Τα παγόβουνα όσο πάνε όλο και πληθαίνουν, όλο και πλησιάζουν. Οσο πλησιάζουν, γίνονται ένα. Ενα ενιαίο δημοκρατικό, αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό παγόβουνο, ένα παγόβουνο λαϊκής οργής, λαϊκής δυσφορίας, λαϊκής αγανάκτησης.

Ντουντούκες και μαρκόνηδες και σήματα μορς. SOS... SOS... SOS. Βυθιζόμαστε. Κάτω απ' τ' αμπάρια, πάνω στα καταστρώματα, μέσα από τα σαλόνια και τις πολυτελείς καμπίνες. SOS... SOS... SOS. Βυθιζόμαστε. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Και σας το είχαμε πει!

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ

Μάλλον θα πρέπει να ξεχάσουν οι ελαιοπαραγωγοί την "ιδέα" ότι θα πάρουν εξόφληση της επιδότησης για την προπροηγούμενη σοδειά.

Η παραγωγή ελαιολάδου που δήλωσε η χώρα μας στην ΕΕ για την περίοδο 1996/97 είναι 495.000 τόνοι - παραγωγή ρεκόρ όπως δηλώνουν αρμόδιοι παράγοντες του υπουργείου Γεωργίας - ενώ η εκτίμηση της παραγωγής που έχειανακοινωθεί από την αρμόδια διαχειριστική επιτροπή της ΕΕ για την Ελλάδα ήταν 409.000 τόνοι. Αυτό, αν συνδυαστεί με την έντονη φημολογία ότι και οι άλλες ελαιοπαραγωγικές χώρες της ΕΕ θα δώσουν μεγαλύτερα νούμερα από αυτά που αρχικά ανακοινώθηκαν για τον υπολογισμό του προστίμου συνυπευθυνότητας, τότε η εξόφληση της επιδότησης που περιμένουν να πάρουν οι ελαιοπαραγωγοί, θα είναι από ελάχιστη έως μηδαμινή. Αυτό αν συνδυαστεί με τις εξευτελιστικές τιμές που διαμορφώθηκαν στην αγορά ελαιολάδου, σημαίνει ότι οι ελαιοπαραγωγοί "στεγνώνουν" οικονομικά και οδηγούνται στην οικονομική καταστροφή και στο ξεκλήρισμα.

Να σημειωθεί ότι για την παραγωγή 1996/97 η ΕΕ έκοψε αρχικά το 1/3 της επιδότησης (156 δραχμές το κιλό που αποτελεί επίσης ρεκόρ) με αποτέλεσμα οι μεγάλοι ελαιοπαραγωγοί να εισπράξουν προκαταβολή 301,6 δραχμές και με τις κρατήσεις, αρκετά κάτω από τις 300 δραχμές.Το κοινοτικό πλαφόν παραγωγής, που έχει θέσει η ΕΕ είναι 1.350.000 τόνοι ελαιολάδου, ενώ η δηλωθείσα παραγωγή της περιόδου 1996 - '97 έφτασε τους 1.859.000 τόνους. Η Ελλάδα δήλωσε εκτιμώμενη παραγωγή 409.000 τόνους, η Ιταλία 445.000 τόνους και η Ισπανία 964.000 τόνους.

Πίσω από όλα αυτά φαίνεται να κρύβεται ένα αντιαγροτικό "παιχνίδι" σε βάρος των Ελλήνων ελαιοπαραγωγών, αφού σύμφωνα με πληροφορίες η ελληνική πλευρά είχε δηλώσει στην Κομισιόν 445.000 τόνους εκτίμηση παραγωγής για την περίοδο 1996/97 και η αρμόδια διαχειριστική επιτροπή τη μείωσε αυθαίρετα σε409.000 τόνους. Παράλληλα, ενώ η Ελλάδα ανακοίνωσε επίσημα την τελική παραγωγή στην ΕΕ για την περίοδο 1996/97, η Ιταλία και η Ισπανία δεν έκαναν το ίδιο, με την ανοχή της Κομισιόν, αφού θα έπρεπε τα στοιχεία αυτά να είχαν δοθεί μέχρι το τέλος του Μάη. Ομως καθυστερούν σκόπιμα σε βάρος των ελαιοπαραγωγών της Ελλάδας, με προφανή σκοπό να προκαλέσουν τις ανάλογες ευνοϊκές για αυτούς διεργασίες στην πρόταση για την αναθεώρηση της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς ελαιολάδου.

Εκτός των παραπάνω όμως, η παραγωγή των 495.000 για την περίοδο 1996/97, φέρνει την κυβέρνηση και το υπουργείο Γεωργίας για άλλη μια φορά προ των ευθυνών τους, που "πανηγυρίζουν" για την πρόταση καθιέρωσης εθνικού πλαφόν στο λάδι 389.000 τόνων. Αυτό όμως με βάση τα δεδομένα που δημιουργούνται θα σημαίνει την επιβολή νέων υψηλών προστίμων συνυπευθυνότητας για τα επόμενα χρόνια, σε όλους τους ελαιοπαραγωγούς. Κι αυτό γιατί στην πρόταση της Κομισιόν για την αναθεώρηση της νέας ΚΟΑ ελαιολάδου, προτείνεται να καταργηθεί το καθεστώς μικρών παραγωγών και στο εξής θα πληρώνουν και αυτοί πρόστιμο συνυπευθυνότητας.

Επιπλέον, η πρόταση της Κομισιόν για κατάργηση της παρέμβασης και αντικατάσταση με ιδιωτική αποθεματοποίηση, θα αφήσει εντελώς εκτεθειμένους τους ελαιοπαραγωγούς στην κερδοσκοπία των εμπόρων - μεσαζόντων και βιομηχάνων, που φέτος έριξαν τις τιμές στο μισό σε σχέση με την προηγούμενη εμπορική περίοδο.