ΣΑΜΟΣ (ανταπόκριση).-

Χρειάστηκαν 15 χρόνια πάλης, προκειμένου να προγραμματιστούν και να χτιστούν οι εργατικές κατοικίες στη Σάμο. Κι όταν αυτό έγινε πραγματικότητα- παραδόθηκαν στο τέλος του 1994 - οι δικαιούχοι βρέθηκαν μπροστά σε σκανδαλώδεις κακοτεχνίες, που, αν δε διορθωθούν, σε πέντε χρόνια θα καθιστούν τα σπίτια ακατοίκητα. Δεν έφτανε, όμως, αυτό, καθώς τον Αύγουστο του 1996 έφτασε στους δικαιούχους το "μπουγιουρντί" του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, που τους ζητά να πληρώνουν μηνιαίο μίσθωμα από 64.000 έως 34.000 δραχμές, με το επιχείρημα ότι τόσο κόστισαν - 17 εκατομμύρια, δηλαδή, το τεσσάρι.

Πέρασε ένας χρόνος, από τότε που πολυμελείς οικογένειες, εποχιακοί εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, όλοι άνθρωποι του μόχθου και της εργασίας, παρέλαβαν, παρουσία της τοπικής εξουσίας, του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ), με όλες τις φανφάρες, τα δεκαεφτά διαμερίσματα. Μαζί με τις φανφάρες, "ήρθαν" και οι δεσμεύσεις των υπευθύνων ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα επιδιορθωθούν όλες οι κακοτεχνίες.

Ενα χρόνο μετά, λοιπόν, η κατάσταση είναι τραγική γι' αυτούς τους ανθρώπους. Ο εργολάβος παραμένει άφαντος, ο νομάρχης δείχνει να αγνοεί το θέμα, κανείς "δε γνωρίζει" τίποτα... Μόνο οι ένοικοι κατάλαβαν πολύ καλά στο πετσί τους την κοροϊδία. Πατώματα, που "φουσκώνουν", ντουλάπες κακοτοποθετημένες, αποχετεύσεις ανοιχτές, καλοριφέρ τοποθετημένα στη θέση του ψυγείου, τοίχοι που "σχίζονται", υγρασία κάτω από τα παράθυρα, ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν σωλήνες, πίνακες ηλεκτρικού, με τα καλώδια πεταμένα έξω, θερμοσίφωνες δίχως ενδεικτικές λυχνίες, που "παίζουν" το ρόλο της ωρολογιακής βόμβας, δίνουν τμήμα της εικόνας των διαμερισμάτων των εργατικών κατοικιών. Επιπλέον, τα όμβρια ύδατα στα μπαλκόνια δε διοχετεύονται σε υδροσωλήνες, αλλά στα μπαλκόνια του γείτονα, οι μαρμαρίνες, όπου υπάρχουν, είναι χειρίστης ποιότητας και σπασμένες. Δεν υπάρχει σε κανένα σπίτι ηχομόνωση. Τα κάγκελα ξεκολλούν και σκουριάζουν, γιατί τα είχαν τοποθετήσει ανάποδα, με αποτέλεσμα να μπαίνουν νερά στα διαμερίσματα. Η περιβόητη παιδική χαρά, καθώς και η δενδροφύτευση που προβλέπονταν, δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, με το αιτιολογικό ότι δεν έφτασαν τα λεφτά. Σήμερα, στο χώρο όπου επρόκειτο να γίνουν τα παραπάνω, "δεσπόζουν" τα αγριόχορτα, ενώ αποτελεί κι ένα πολύ καλό πέρασμα για τα φίδια και τους σκορπιούς. Υπάρχει και συνέχεια: Οι κάτοικοι ζήτησαν να χτιστεί ένα τοίχος για να εμποδίζει τα νερά και τις λάσπες που κατεβαίνουν απ' το βουνό να μπαίνουν στα σπίτια τους, χωρίς, όμως, ανταπόκριση κι αυτό όταν είναι γνωστό ότι οι βροχές στη Σάμο διαρκούν πολλούς μήνες.

"Ο,τι μπορούμε να επιδιορθώσουμε, το κάνουμε με δικά μας έξοδα", μας είπε ο Γιάννης Διακοδημητρίου,αντιπρόεδρος του Συλλόγου που έχουν συγκροτήσει οι κάτοικοι. "Ομως πώς είναι δυνατόν για τέτοια σπίτια, σχεδόν ψεύτικα, με υλικά χειρίστης ποιότητας, να μας ανεβάζουν το μίσθωμα σε 65.000 δραχμές και να κοστολογούν το διαμέρισμα με 17.000.000; Πώς θα τα πληρώσουμε; Είμαστε εργαζόμενοι, μισθοσυντήρητοι ή απασχολούμαστε σε εποχιακές δουλιές", διαμαρτύρεται.

Οι κάτοικοι ζητούν να κοστολογηθούν πραγματικά τα σπίτια, δηλαδή, να παρθούν υπόψη οι κακοτεχνίες και ατέλειες που παρουσιάζουν και κατόπιν να προσδιοριστεί το μίσθωμα. Παράλληλα, δηλώνουν αποφασισμένοι να βρουν το δίκιο τους και να μην ανεχτούν το παιχνίδι που παίζεται πίσω από την πλάτη τους, καλώντας ταυτόχρονα τον ΟΕΚ να αναλάβει τις ευθύνες του.

Το Εργατικό Κέντρο Σάμου, με υπομνήματά του προς τον ΟΕΚ, ζητά να καθοριστεί το μίσθωμα στο 1/6 του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη και υπενθυμίζει την πρότασή του να υπάρχει επιστασία από τις Τεχνικές Υπηρεσίες της Νομαρχίας. Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Οργανισμού, Θ. Χανακούλας, γνωστός και από την υπόθεση Μπολτσή, εμμένει στο κόστος κατασκευής και συζητά μόνο το ενδεχόμενο να είναι χαμηλότερο το μίσθωμα τα πρώτα χρόνια και να μεγαλώνει κλιμακωτά στην πορεία.

Κώστας ΤΖΙΧΑΣ

Επιπλέον, θα σκέφτηκε ότι ο κλέφτης είναι ένα Τσιγγανάκι, παιδί ενός κατώτερου θεού, η ζωή του οποίου δεν αξίζει ούτε καν όσο ένα τσαμπί σταφύλι. Και ίσως να σκέφτηκε ότι κανείς δε θα του ζητήσει το λόγο για την εγκληματική ενέργειά του. Διότι θεωρεί πως οι νόμοι φτιάχτηκαν για να υπερασπίζονται τα συμφέροντα μόνο της δικής του ράτσας, την ιδιοκτησία του.

"... Και όταν μου είπαν: "Γύφτο τράβα δρόμο!/ Κι όταν τράβηξα ασυντρόφιαστος/ το δικό μου δρόμο πάλι,/ γνώρισα μια θλίψη μέσα μου/ θλίψη ασώπαστη μεγάλη!".

Είναι σίγουρο, όμως, ότι έχοντας νιώσει τώρα τον πόνο που προκάλεσαν στο κορμάκι του τα σκάγια της καραμπίνας, νιώθει στην ψυχή του μια θλίψη ασώπαστη μεγάλη. Μια θλίψη που προκαλεί το αίσθημα της κοινωνικής απόρριψης και της αφόρητης αδικίας. Μια θλίψη που προκαλεί τη συνειδητοποίηση πως είναι θύμα μιας ρατσιστικής αντίληψης και πρακτικής, που καλλιεργείται από ψηλά και ενυπάρχει στην κοινωνία μας, μέλος της οποίας πασχίζει να γίνει.

Είναι η ίδια αντίληψη και πρακτική που οδήγησε τον αγρότη της Θεσπρωτίας, πριν λίγες μέρες, να σκοτώσει το δεκατριάχρονο Αλβανάκι, γιατί αναζητούσε θαλπωρή σε ένα εγκαταλειμμένο χαμόσπιτο, ιδιοκτησία του αγρότη. Είναι η ίδια αντίληψη και πρακτική που όπλισε το χέρι του αγροφύλακα, από το Αργυροπούλι της Λάρισας, πριν λίγο καιρό, για να σκοτώσει έναν εικοσάχρονο Αλβανό, επειδή του πήρε ένα καρπούζι από το μποστάνι του.

Ναι, τόσο τιμάται η ζωή των απόκληρων της κοινωνίας μας από κάποιους ιεροφάντες της ατομικής ιδιοκτησίας: Οσο ένα τσαμπί σταφυλιού και ένα καρπούζι. Και, δυστυχώς, και ο δράστης του Διμηνιού Βόλου και ο αγροφύλακας του Αργυροπουλίου Λάρισας, με εισαγγελικές αποφάσεις, είναι ελεύθεροι...

"Κι έξαφνα με σπρώχνει ο πειρασμός/ τα ιερότατα να βρίσω,/ και το σκούξιμο του γύφτικού ζουρνά,/ μέσα του φυσώντας, να ξυπνήσω", μας καλεί ο Κωστής Παλαμάς.

Π. ΕΚΚΛΙΝΗΣ