Ενα εκ των δύο συμβαίνει σχετικά με την ψηφοφορία στη Βουλή:

Είτε

είναι το ΠΑΣΟΚ που έχει δίκιο (σ.σ.: είναι το κόμμα που στελέχη του μιλούσαν για ψηφοφόρους - μαϊμούδες στα συνέδριά του και που η θεσμική του ευπρέπεια ξεχείλισε με την υπόθεση της εισόδου της πρώην υπερνομάρχου στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του).

Είτε

θα πάρουμε την περίπτωση ότι πίσω από αυτή την εικόνα μπάχαλου και καφενέ, της τσαπατσουλιάς και της χάβρας κατά την ύψιστη (κατά τα άλλα) διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, δεν κρύβεται - όπως λέει η ΝΔ - κάτι το μεμπτόν. Οτι όλα, δηλαδή, έγιναν σε επίπεδο διαδικασίας με πλήρη τάξη και θεσμική ευλάβεια (σ.σ.: όχι ίσως τόση ...ευλάβεια όπως εκείνη που επέδειξε κυβερνητικός βουλευτής όταν ψήφιζε αντί άλλων στην επιτροπή της Βουλής για το άρθρο 24 ή εκείνη του άλλου βουλευτή της ΝΔ που παλιότερα πήρε την κάλπη στην πλάτη κι έφυγε, αλλά, πάντως, με ...ευλάβεια).

***

Είτε κατά την εκδοχή του ΠΑΣΟΚ, πάντως, είτε κατά την εκδοχή της ΝΔ, το κρίσιμο σχετικά με την ευτέλεια ή όχι των θεσμών του συστήματος που μαζί υπηρετούν, δεν κρίνεται πρωτίστως επί της διαδικασίας, αλλά επί της ουσίας.

Και για να έρθουμε στην ουσία: Με ή χωρίς νοθεία κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας, και στο νέο αναθεωρημένο Σύνταγμα που ψήφισε η ΝΔ, όσο και στο προηγούμενο που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ, γίνεται και γινόταν λόγος περί δικαιώματος εργασίας για «όλους» τους Ελληνες, περί «δημόσιας και δωρεάν» Παιδείας, περί ισονομίας και ισοπολιτείας.

Αλήθεια, πώς γίνεται το «αδέκαστο» και «ιερό» των θεσμών τους να επιτρέπει όλα τα παραπάνω να μεταφράζονται στην πραγματική ζωή σε μια ακατάσχετη μπουρδολογία;

Ρωτήθηκε χτες η κυρία Κατσέλη από τον «Ρ» ποια είναι η θέση του ΠΑΣΟΚ για την απόφαση της ΝΔ να μειώσει το φορολογικό συντελεστή για τις μεγάλες επιχειρήσεις από το 25% στο 20%. Και ξέρετε τι απάντησε η υπεύθυνη του τομέα Οικονομίας του κόμματος που σήμερα συμπληρώνει τα 34 έτη της συνεχούς ...σοσιαλιστικής του πορείας;

«Το ΠΑΣΟΚ - είπε η κυρία Κατσέλη - είναι υπέρ της υγιούς επιχειρηματικότητας»!

Το «ζήτω η επέτειος της 3ης του Σεπτέμβρη» δεν το είπε, πάντως. Το άφησε για να το πει σήμερα ο κ. Παπανδρέου...

«(Θέλουμε) απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου» και «της οικονομικής ολιγαρχίας», λέει η διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη. Αυτά το 1974.

Σήμερα, 34 χρόνια μετά, το ΠΑΣΟΚ, που έδωσε τα «Ελληνικά Πετρέλαια» στον Λάτση, το αεροδρόμιο στους Γερμανούς, το Ρίο -Αντίρριο στους Γάλλους και την Αττική οδό στον Μπόμπολα, έχει διανύσει μια τέτοια διαδρομή που δε θα εκπλήσσετο κανείς αν μεταξύ των επίσημων καλεσμένων στην επέτειό του περιλαμβάνονταν ο κ. Αδριανόπουλος και ο κ. Μάνος. Αλλωστε, δεν είναι και πολύς ο καιρός απ' όταν και οι δυο υπηρετούσαν το «σοσιαλισμό» του ΠΑΣΟΚ μέσα από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Χαριλάου Τρικούπη...

Στη σημερινή εκδήλωση («νέα αρχή», «νέο ξεκίνημα», «επανίδρυση» κλπ.) του ΠΑΣΟΚ, ένεκα της επετείου από τη διακήρυξη της «3ης του Σεπτέμβρη», θα παρευρίσκεται και ο σύμβουλος του κ. Παπανδρέου, ο γνωστός Αλεξ Ρόντος, ή μήπως είναι ακόμα απασχολημένος με το να συμβουλεύει τον Σαακασβίλι στη Γεωργία;..

«Το υπουργείο μας είναι ο πυλώνας των εργαζομένων. Εμείς είμαστε υπέρ των εργαζομένων»!

Το δήλωσε χτες (εν πλήρη σοβαρότητα) η κυρία Φάνη Πάλλη -Πετραλιά. Και μόλις το ακούσαμε, θυμηθήκαμε έναν εκ των συναδέλφων της, τον εξίσου αμίμητο κ. Γιακουμάτο. «Τι είναι εργασία;», τον είχαν ρωτήσει κάποτε. «Εργασία», είχε αποκριθεί εκείνος με τη γνωστή του ευφράδεια «είναι να δουλεύουμε τον κόσμο»!

Υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Γιακουμάτος, όταν έλεγε τα παραπάνω, καθόταν στις καρέκλες του ίδιου υπουργείου όπου σήμερα βρίσκεται η κυρία Πετραλιά...

Η ΕΕ συνήλθε σε έκτακτη Σύνοδο Κορυφής για να εκφράσει την προσήλωσή της - με αφορμή τις εξελίξεις σε Οσετία και Αμπχαζία - στο διεθνές δίκαιο, στο απαραβίαστο των συνόρων, στη μη χρήση βίας στις διακρατικές σχέσεις κι άλλα τέτοια ηχηρά παρόμοια. Πρόκειται δε για τον ίδιο οργανισμό που - χωρίς καν το φύλλο συκής μιας απόφασης του ΟΗΕ - όχι μόνο βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ, όχι μόνο τη διέλυσε, αλλά και οι ηγέτιδες δυνάμεις του έχουν προχωρήσει στην αναγνώριση της απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου, που σημαίνει την αρπαγή από ένα κυρίαρχο κράτος, της Σερβίας, μέρους της επικράτειάς της.

*

Από την άλλη η Ρωσία, αυτή που υπεραμυνόταν του ενιαίου της Γιουγκοσλαβίας και που αρνείται την αναγνώριση του «ανεξάρτητου» Κοσσυφοπεδίου, δεν έχει κανένα πρόβλημα να παίρνει ατόφιες φράσεις και «επιχειρήματα» των Αμερικανών και των Ευρωπαίων και να τις χρησιμοποιεί αλλάζοντας μόνο μια λέξη (εκεί που οι άλλοι λένε «Κοσσυφοπέδιο» οι Ρώσοι αντικαθιστούν με τη λέξη «Οσετία»).

*

Οι συνήθως λεπτεπίλεπτοι στους τρόπους και τις εκφράσεις παρατηρητές των διεθνών εξελίξεων, για να περιγράψουν την παραπάνω αρχιτεκτονική της «νέας τάξης» αρέσκονται να χρησιμοποιούν τον όρο «παραλογισμός».

Θα μας επιτρέψουν αντί της ανώδυνης (από πολιτική άποψη) αυτής λεξούλας («παραλογισμός»), να μεταχειριζόμαστε μια άλλη λέξη, ίσως ήκιστα γοητευτική στα αυτιά ορισμένων, αλλά απολύτως αναντικατάστατη όταν θέλεις να περιγράψεις τα πράγματα με το όνομά τους: «Ιμπεριαλισμός»!