Η πρώτη μπόμπα της καθ' όλα περίεργης υπόθεσης «17η Νοέμβρη», έσκασε. Τα όργανα της προβοκατόρικης δημοσιογραφίας μάς πληροφορούν ότι «η εγκληματική οργάνωση ετοίμαζε επιθέσεις με ρουκέτες εναντίον ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στην Ελλάδα σε προκαθορισμένους στόχους». Να, λοιπόν, που οι φύλακες άγγελοι της ιμπεριαλιστικής τάξης μάς πληροφορούν ότι οι σιδερόφραχτες ΝΑΤΟικές στρατιές κινδυνεύουν από κάθε λογής προκατασκευασμένα γκρουπούσκουλα..! Να κι η δικαιολογητική βάση της κρατικής τρομοκρατίας. Σε ένα κρεσέντο ανοιχτής μαζικής διαμόρφωσης δημοσιογραφικών συνειδήσεων, διδάσκουν εν είδει σχολής, σε κορίτσια κι αγόρια, την τέχνη του δημοσιογράφου χαφιέ και προβοκάτορα ως την πεμπτουσία της δημοσιογραφικής επιτυχίας.

Στο όνομα μιας καθ' όλα αποδεκτής δημοσιογραφικής αρχής «για το δικαίωμα και την υποχρέωση της πληροφόρησης», αναβιώνουν τις πιο σκοτεινές σελίδες του Μακαρθισμού. Τα οπισθόφυλλα των φανερών και κρυφών υπηρεσιών ασφαλείας άρχισαν να αυτο-αποκαλύπτονται. Μας λένε, είναι αλήθεια, με έμμεσο τρόπο ότι μελλοντικές κινητοποιήσεις κατά του ΝΑΤΟ ενέχουν την πιθανότητα να είναι πράξεις τρομοκρατικών οργανώσεων. Η συνέπεια αυτής της προβοκατόρικης είδησης είναι να χτυπηθεί το λαϊκό αντιΝΑΤΟικό κίνημα στο όνομα της αντιτρομοκρατικής καταστολής. Το νομικό πλαίσιο ήδη υπάρχει στην υπηρεσία των εισαγγελικών αρχών. Αυτό που απομένει είναι να καθοριστούν οι Ιαβέρηδες της αστυνομικής και δικαστικής εξουσίας. Τα υποκατάστατα της εντεταλμένης κρατικής και παρακρατικής δημοσιογραφίας που φιγουράρουν στον «έγκυρο» και «καθώς πρέπει» αστικό Τύπο, επιχειρούν να δηλητηριάσουν την εθνική ευαισθησία των Ελλήνων με την εκσυγχρονιστική τέχνη του κιτρινισμού.

Με το φούσκωμα της περίεργης υπόθεσης «17η Νοέμβρη» νομίζουν ότι θα δημιουργήσουν ένα ανάλογο αντιδραστικό κλίμα με εκείνο της μετα-εμφυλιοπολεμικής περιόδου. Τα πολιτικά και δημοσιογραφικά τσανάκια της εξουσίας δείχνουν να μην καταλαβαίνουν μέσα στον οίστρο της αλαζονείας τους ότι οι εποχές άλλαξαν κι ότι ένα ρωμαλέο προοδευτικό, αντιεξουσιαστικό, αντιμιλιταριστικό κίνημα ειρήνης αναπτύσσεται εθνικά και διεθνώς. Φαίνεται ότι η διάλυση του σοβιετικού πόλου ισχύος δεν τους έδωσε τα προσδοκώμενα. Φαίνεται, ακόμη, ότι η σηματοδοτημένη εκείνη δήλωση του Αμερικανού προέδρου μετά τη συνάντησή του με τον ανεκδιήγητο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ότι «τώρα φοβάμαι μόνο το κίνημα ειρήνης», παίρνει σάρκα και οστά. Οσο το λαϊκό αντιπολεμικό κίνημα θα αναπτύσσεται, τόσο οι λουστράτοι αρουραίοι θα καταφεύγουν σε παλιές αντιδραστικές μεθόδους προβοκατόρικης πληροφόρησης.

Με αφορμή τη «17η Νοέμβρη», δίνουν τα διαπιστευτήρια της υποταγής τους στη θεσμοθετημένη διεθνή κρατική τρομοκρατία της Νέας Τάξης. Σπρώχνονται για το ποιος θα κρατήσει πρώτος τη σημαία του ανήθικου αγώνα της χειραγώγησης και του εκφυλισμού της εθνικής λαϊκής συνείδησης. Οι μονίμως Μηδίζοντες και Εφιάλτες έχουν επιδοθεί σε ένα άνευ ορίων και κανόνων αγώνα εξασφάλισης του δικού τους τιμάριου από το Χρυσόμαλλο Δέρας της εξουσίας. Η «τρομοκρατία» ως τρόπος ανατροπής της καταπιεστικής εξουσίας υπήρξε, ιστορικά, το θερμοκήπιο της ανάπτυξης τυφλών κι εγκληματικών ενεργειών. Σε πείσμα των αντι-εξουσιαστικών της διακηρύξεων, έγινε όργανο στα χέρια της κάθε λογής καθεστηκυίας τάξης για την αντιμετώπιση του λαϊκού κινήματος. Αυτό συμβαίνει και σήμερα με την αχαμνή «17η Νοέμβρη». Τα μίσθαρνα όργανα της πολιτικής και της δημοσιογραφίας το γνωρίζουν αυτό και το εκμεταλλεύονται ως γεννοβόλημα της κοινής τους μήτρας που είναι το καπιταλιστικό καθεστώς.