Πίσω από το δάχτυλό τους κρύβονται οι παρατάξεις ΠΑΣΠ,ΔΑΠ και τα δεκανίκια τους ΕΑΑΚ,αποφεύγοντας να πάρουν ανοιχτή θέση μέσα στους χώρους του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και όχι μόνο, για το ζήτημα του πολέμου.

Αποφεύγουν συστηματικά να καλέσουν τις εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων παρά την επιμονή των Πανσπουδαστικών Κινήσεων Συνεργασίας,όπως έγινε στις σχολές της Νομικής και του Οικονομικού, επικαλούμενοι ανύπαρκτα καταστατικά κωλύματα. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση σε πιέσεις συνδικαλιστών των ΠΚΣ, ενός ΠΑΣΠίτη της Νομικής, ο οποίος δήλωσε ότι οι εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις δε θα γίνουν πριν τις φοιτητικές εκλογές γιατί "δεν έχουμε τίποτα να πούμε για το ζήτημα του πολέμου"...

Εκδηλες είναι και οι προσπάθειες των άλλων παρατάξεων να εκφυλίσουν το αντιπολεμικό κλίμα που κυριαρχεί στα πανεπιστήμια, φοβούμενοι να αποκαλύψουν την πολιτική τους γύμνια και θέλοντας να αποφύγουν την απάντηση των ίδιων των φοιτητών, όπως αυτή θα εκφραστεί από τα εκλογικά αποτελέσματα της επόμενης Τετάρτης.

Στο μεταξύ, χτες στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε ολοήμερη αντιπολεμική εκδήλωση, με έκθεση φωτογραφίας και βιβλίου. Μια εκδήλωση που σημαδεύτηκε από το έντονο ενδιαφέρον που έδειξαν οι σπουδαστές, για τις θέσεις και τις προτάσεις της ΠΚΣ τόσο για τον πόλεμο που διεξάγεται στη γειτονιά μας όσο και για τους αγώνες που αναπτύσσει δίπλα στο λαϊκό και εργατικό κίνημα.

Ενα ενδιαφέρον που, όπως δήλωσε ο Πέτρος Φιλιππίδης,συνδικαλιστής της ΠΚΣ στα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, θα εκφραστεί τη μέρα των εκλογών: "Την Τετάρτη 28 Απρίλη, τη μέρα των εκλογών, τίποτα δε θα είναι το ίδιο. Μετά από ένα ολόκληρο χρόνο που σηματοδοτήθηκε από τα μαθητικά και αντιπολεμικά συλλαλητήρια, τίποτα δε θα είναι όπως παλιά. Το σπουδαστικό κίνημα βγήκε στο δρόμο και διεκδίκησε τα δικαιώματά του. Με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που ανέπτυξε απέφυγε το δρόμο που οδηγεί τα ΤΕΙ στον κατήφορο μέσα από τα αντιεκπαιδευτικά σχέδια της κυβέρνησης και της ΕΕ. Ο αγώνας, για την ΠΚΣ, δεν τελειώνει εδώ, ούτε μετά τις εκλογές. Ο αγώνας συνεχίζεται για την ενίσχυση του σπουδαστικού κινήματος με καλύτερες προϋποθέσεις. Ολο και περισσότεροι σπουδαστές πρέπει να μπούνε στο εκπαιδευτικό κίνημα ενάντια στο μονόδρομο της ΕΕ".

Μετά από πάρα πολλά χρόνια, το φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα βγαίνει στους δρόμους όχι για να διεκδικήσει κάποια εκπαιδευτικά ζητήματα, αλλά για να σηκώσει τη φωνή του ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Οι κινητοποιήσεις που έγιναν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ήταν μαζικές και με παλμό. Ομως οι υπόλοιπες παρατάξεις δεν τις στήριξαν. Η ΔΑΠ αν και κάτω από την πίεση του αντιιμπεριαλιστικού αισθήματος των φοιτητών ψήφισε γι' αυτές στα Διοικητικά Συμβούλια, δεν έστειλε στις κινητοποιήσεις ούτε καν αντιπροσώπους. Η ΠΑΣΠ, συνεπής εκπρόσωπος της κυβέρνησης που υπογράφει τους βομβαρδισμούς και στηρίζει τους ΝΑΤΟικούς τυχοδιωκτισμούς, αρνήθηκε ακόμα και να πάρουν αποφάσεις τα ΔΣ. Τα ΕΑΑΚ στο ίδιο μήκος κύματος με την ΠΑΣΠ και με επιχείρημα το γεγονός ότι δεν καταγγέλλεται τον Μιλόσεβιτς, επίσης σαμποτάρισαν τις κινητοποιήσεις. Μόνο που οι καιροί αλλάζουν και τη θέληση για σύγκρουση δεν μπορούν πια τόσο εύκολα να τη χαλιναγωγήσουν...

Εκλογές έρχονται και οι "κινηματίες" των ΕΑΑΚ τα δίνουν όλα προς άγραν ψήφων. Και τι δεν έχουν κάνει αυτές τις μέρες. Αποφάσισαν τελικά πως όντως υπάρχει ιμπεριαλισμός και μιλάνε ενάντια σ' αυτόν στα κείμενα και τις αφίσες τους. Προφανώς γι' αυτούς ο ιμπεριαλισμός είναι κάτι σαν τη βροχή. Εμφανίζεται λίγες μέρες πριν τις φοιτητικές εκλογές για να εξαφανιστεί αμέσως μετά. Κλέβουν τα συνθήματα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μπας και μπερδευτεί κάποιος ψηφοφόρος. Το άκρον άωτον όμως είναι το σύρε κι έλα στρατευμένου στις σχολές. Κρίμα, γιατί υπονομεύουν με αυτό τον τρόπο τους ίδιους τους συντρόφους τους στο στρατό. Γιατί άλλο είναι να σηκώνεις το ανάστημά σου για να δώσεις τη μάχη σου σε δύσκολες συνθήκες ενάντια στον πόλεμο και άλλο για να εξαργυρώνεις κάνα ψηφαλάκι στις φοιτητικές εκλογές.

Ενιαίο θεσμικό πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση διεκδικεί η ΔΑΠ. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει διατήρηση του διαχωρισμού ανάμεσα σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Σημαίνει διατήρηση της διάκρισης: επιστήμη - εφαρμογή. Σημαίνει διαιώνιση της σημερινής μιζέριας των ΤΕΙ, με τον καταρτισιακό χαρακτήρα των προγραμμάτων σπουδών, τα επιστημονικά και επαγγελματικά αδιέξοδα. Κάτι τέτοιο σημαίνει να "αλλάζει ο Μανωλιός, βάζοντας τα ρούχα του αλλιώς". Κάτι τέτοιο σημαίνει υποβάθμιση συνολικά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας μας. Εξάλλου το παράδειγμά τους για το αγγλικό μοντέλο είναι χαρακτηριστικό: "Η αντιμετώπιση (στην Ευρώπη) των αντίστοιχων ιδρυμάτων (ΤΕΙ) είναι ισότιμη με αυτή των πανεπιστημίων και παρέχουν τον ίδιο τίτλο σπουδών, το Bachelor". Με άλλα λόγια, οι ΔΑΠίτες διεκδικούν όχι την αναβάθμιση των ΤΕΙ, αλλά την υποβάθμιση των ΑΕΙ και το σπάσιμο των σπουδών σε πολλούς κύκλους. Γιατί υποβάθμιση είναι το Bachelor σε σχέση με το σημερινό πτυχίο.

Είναι προσφιλής τακτική της ΔΑΠ τα μεγάλα ψέματα, προκειμένου να πείσει ότι η πολιτική της ΕΕ είναι για το καλό μας. Ετσι στην κυριολεξία κάνει το άσπρο μαύρο, καταφεύγει στα πιο απίθανα και χοντρά ψέματα για να ξεγελάσει τους σπουδαστές. Για παράδειγμα τα όσα λέει για την "Ευρωπαϊκή Τριτοβάθμια Εκπαίδευση" την οποία παρουσιάζει ενιαία. Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο δεν είναι ενιαία, ότι σε κάθε χώρα της ΕΕ υπάρχει ιδιαίτερο μοντέλο τριτοβάθμιας, αλλά και στο εσωτερικό κάθε χώρας η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι κατακερματισμένη. Μόνο στη Γαλλία, για παράδειγμα, υπάρχουν 3 κατηγορίες ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και σε κάθε μια από αυτές υπάρχουν 3 με 4 κατηγορίες πτυχίων!!!

Αλλο καραμπινάτο ψέμα της ΔΑΠ: Θα εξασφαλιστούν τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των ΤΕΙ, όταν ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία η ΕΟΚική Οδηγία 89/48. Η αλήθεια είναι η ακριβώς αντίστροφη. Η 89/48 και η συμπληρωματική της 91/52 σημαίνουν: αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, περισσότεροι φραγμοί στα επαγγελματικά δικαιώματα, εξίσωση των πτυχίων των ΤΕΙ με τα πιστοποιητικά σπουδών που δίνουν στο εξωτερικό για πρόγραμμα κατάρτισης διάρκειας ενός και δύο χρόνων. Είπαμε: για να υπερασπιστείς μια αντιδραστική πολιτική δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς. Είσαι αναγκασμένος να παρουσιάσεις την πραγματικότητα με το κεφάλι προς τα κάτω. Ελα όμως που οι σπουδαστές σάς παίρνουν χαμπάρι όλο και πιο πολύ...